Συνέβη κάποτε στην Σαλαμίνα…
Θα σας γράψω μια μικρή ιστορία σχετική με τον τύμβο, που μου την αφηγήθηκε προ πολλού ένας φίλος, μόνιμος κάτοικος της Σαλαμίνας.
Ήτανε μέσα προς τέλη της 10ετίας τουʼ80 όταν έφτασε στο νησί μια οικογένεια Γιαπωνέζων που έκανε τουρισμό. Μετά από αρκετή ταλαιπωρία καταφέρανε να βρούνε στο λιμάνι κάποιον άνθρωπο που μιλούσε την Αγγλική γλώσσα και αμέσως ζήτησαν πληροφορίες για τον τύμβο των Σαλαμινομάχων.
Ο άνθρωπος που μίλησε μαζί τους δεν κατάλαβε αμέσως τι ακριβώς θέλανε, ίσως γιατί οι τουρίστες του έλεγαν ότι στο νησί υπάρχει ένα μνημείο που είναι εξίσου σημαντικό όσο και Παρθενώνας, το οποίο θα ήθελαν πολύ να επισκεφτούνε.
Ίσως να μην γνώριζε καλά την Αγγλική, ή ίσως να αγνοούσε την ιστορική σημασία του τύμβου, αλλά την περισσότερη ώρα που μιλούσε μαζί τους προσπαθούσε να τους εξηγήσει πως ο Παρθενώνας δεν βρίσκεται στην Σαλαμίνα αλλά στο κέντρο των Αθηνών.
Όταν τελικά κατάλαβε τι ακριβώς θέλανε, προσπάθησε να βρει κάποιο ταξί το οποίο θα τους μετέφερε ως εκεί.
Η περίπτωση ήταν λίγο δύσκολη γιατί από τα λιγοστά μισθωμένα αυτοκίνητα που υπήρχαν τότε, κανένας δεν δεχόταν να κάνει αυτή την διαδρομή. Ίσως γιατί ο δρόμος ήταν κακοτράχαλος και επικίνδυνος, ίσως κάποιοι άλλοι να αγνοούσαν το που ακριβώς είναι η τοποθεσία, ή ίσως επειδή δεν ήθελαν να μπλέξουν σε μια κούρσα άγονης γραμμής με παράξενους επιβάτες που μιλούσαν ακαταλαβίστικα.
Η επιμονή και η υπομονή των Γιαπωνέζων όμως ήταν τεράστια, καθώς ήθελαν να επισκεφτούνε τον ιερό χώρο με κάθε θυσία.
Τελικά βρέθηκε ένας οδηγός που δέχτηκε να αναλάβει αυτό που δεν ήθελαν οι συνάδελφοι του, κι εφόσον έλαβε τις κατάλληλες οδηγίες από τον μεσάζοντα μεταφραστή, ξεκίνησαν για τον τύμβο.
Σε όλη την διάρκεια της διαδρομής, σύμφωνα με τις ομολογίες του οδηγού, οι επιβάτες ήταν σιωπηλοί και τυπικότατοι σαν στρατιωτάκια. Όταν έφτασαν στο σημείο, έδειξε με το χέρι του στους επιβάτες προς τον λόφο.
– Εκεί είναι ο τύμβος. Τους είπε.
Κατέβηκαν τότε όλοι διστακτικά από το αυτοκίνητο, και κοιτάξανε με απορία την γύρω περιοχή.
Ο οδηγός παρέμεινε στο αυτοκίνητο κι ανάβοντας ένα τσιγάρο με το ένα του χέρι, τους έδειχνε με το άλλο προς την κορυφή του λόφου και τους ξαναείπε:
– Τι με κοιτάτε? Εκεί πάνω είναι αυτό που θέλετε…
Οι τουρίστες έκαναν μερικά βήματα προς το σημείο εξετάζοντας την γύρω περιοχή. Στάθηκαν σε ένα σημείο, συζητήσανε για λίγο μεταξύ τους χαμηλόφωνα, και αμέσως επέστρεψαν προς το αυτοκίνητο εκφράζοντας έντονα τις διαμαρτυρίες τους.
Σαφώς ο οδηγός δεν μπορούσε να καταλάβει τι ακριβώς του λέγανε, αλλά κατάλαβε ότι οι Γιαπωνέζοι μάλλον θα νόμιζαν ότι τους έφερε σε λάθος προορισμό.
Κατέβηκε τότε αμέσως από το αυτοκίνητο, και άρχισε να ανεβαίνει προς τον λόφο κάνοντας νόημα με το ένα του χέρι στους τουρίστες να τον ακολουθήσουν.
Εκείνοι τον ακολουθήσανε και δεν άργησαν να φτάσουν στην κορυφή του μικρού λόφου.
– Εδώ είμαστε.. Τους είπε πάλι δείχνοντας το έδαφος με το χέρι του, μα εκείνοι τον κοιτάζανε ακόμα γεμάτοι απορία…
Μετά από λίγες στιγμές αμηχανίας, ο οδηγός του αυτοκινήτου που τους ξεναγούσε με όποιον τρόπο μπορούσε καλύτερα, έκανε μερικά βήματα πιο κάτω και εκείνοι τον ακολούθησαν πάλι. Περπάτησαν εκεί που είχαν αφήσει οι μπουλντόζες των ναυπηγείων τα ίχνη τους στο ιερό χώμα, (που σύμφωνα με μαρτυρίες αρκετών αυτόπτων μαρτύρων πετάγανε τους τάφους των ηρώων με τα οστά τους μαζί με τα μπάζα μέσα στην θάλασσα), και στάθηκαν όλοι μαζί δίπλα σε έναν τάφο.
Ο οδηγός τους υπέδειξε ξανά το ακριβές σημείο χαμογελώντας και στάθηκε παράμερα παρατηρώντας γεμάτος περιέργεια τους παράξενους τουρίστες.
Τότε οι Γιαπωνέζοι, εμφανώς αναστατωμένοι, εφόσον κοίταξαν με δέος εκείνον τον τάφο και τους υπόλοιπους, έσκυψαν και καθάρισαν ένα σημείο από τα ξερόχορτα και σχημάτισαν έναν μικρό κύκλο από λιθαράκια.
Ο οδηγός τους παρακολουθούσε σαστισμένος, ενώ είχε αρχίσει να θρέφει υποψίες πως ίσως να πρόκειται για αρχαιοκάπηλους….
Τότε οι Γιαπωνέζοι, υψώσανε εκστασιασμένοι τα χέρια και τα βλέμματά τους προς τον Ουρανό λέγοντας κάποια λόγια στην «παράξενη» γλώσσα τους, στην συνέχεια γονάτισαν γύρω από τον μικρό κύκλο με τα λιθαράκια αφήνοντας μέσα σε αυτόν μερικά άνθη, και φίλησαν όλοι τους το ιερό χώμα που σκεπάζει τους ήρωες Σαλαμινομάχους.
Ο οδηγός σοκαρίστηκε ολοκληρωτικά με αυτό που είδε.
Όταν συνειδητοποίησε ότι αυτοί οι άνθρωποι είχαν κάνει τόσο μεγάλο ταξίδι για να ασπαστούν το ιερό χώμα της πατρίδας του, κάτι που ποτέ δεν είχε κάνει ο ίδιος ή κάποιος άλλος που να γνωρίζει, ξέσπασε σε κλάματα σαν μικρό και απαρηγόρητο παιδί…
Οι σκηνές που ακολούθησαν μπορείτε να φαντασθείτε μόνοι σας πόσο δύσκολες ήταν, καθώς οι τουρίστες μιλούσαν διαφορετική γλώσσα από τον οδηγό, και ό ίδιος, για αρκετή ώρα δεν ήταν σε θέση να οδηγήσει πρός δρόμο της επιστροφής, από την συγκίνηση που τον είχε συγκλονίσει κυριολεκτικά….
Από το www.12830.gr/Forum/draseis/3310
Πηγή: GREEK SURNAMES
