Στα ερείπια της ρωμαϊκής Πομπηίας, η οποία καταστράφηκε από την έκρηξη του Βεζούβιου, το έτος 79, οι αρχαιολόγοι συνεχίζουν να αποκαλύπτουν απρόσμενες και ενδιαφέρουσες λεπτομέρειες για τη ζωή των Ρωμαίων και ειδικά για το διατροφικό χάσμα μεταξύ των πλουσίων και των φτωχών.
Στο υπόγειο μια μεγάλης γεωργικής αποθήκης στο προάστιο, Oplontis, που ήταν γεμάτο με ρόδια ανακαλύφθηκαν δεκάδες σκελετοί.
Για πολλούς κατοίκους της Πομπηίας που αναζητούσαν καταφύγιο από την ηφαιστειακή σκόνη, φαίνεται ότι αποτελούσε σταθερό και ασφαλές μέρος, όπως αναφέρει το BBC.
Περίπου 50 άνθρωποι κατέφυγαν για να κρυφτούν εκεί. Και η ερμηνεία αυτή που δίνεται από τους αρχαιολόγους, έχει υπόσταση, αφού όταν ανακαλύφθηκαν το 1980, οι σκελετοί ήταν καλοδιατηρημένοι.
Είχαν ξεφύγει από τα συντρίμμια της Πομπηίας και την λάβα που έρεε από το Βεζούβιο και ήλπιζαν ότι θα σωθούν . Γνωρίζουμε πως πέθαναν και τι ακριβώς τους σκότωσε. Παρόλα αυτά οι σκελετοί έχουν να μας πουν πολλά. Για το πώς ζούσαν στην καταστραμμένη Πομπηία.
Συνήθως σκεφτόμαστε ότι οι Ρωμαίοι, και οι άνθρωποι του παρελθόντος γενικότερα, είχαν χαμηλότερο βιοτικό επίπεδο από το σημερινό. Οι σκελετοί αποδεικνύουν το αντίθετο.
Τουλάχιστον διατροφικά βρίσκονται σε ανώτερο στάδιο από τους σημερινούς κατοίκους της Νάπολης.
Επίσης, έχουμε διαβάσει ότι οι Ρωμαίοι που είχαν ταφεί από τη στάχτη του ηφαιστείου ήταν κυρίως νέοι. Αυτό αποδεικνύεται ως ένας μύθος αφού σύμφωνα με τα σκελετικά ευρήματα υπάρχουν πολλοί ηλικιωμένοι και μεσήλικες.
Η αλήθεια είναι ότι την εποχή εκείνη η παιδική θνησιμότητα ήταν μεγάλη. Οι ασθένειες που αντιμετωπίζονται σήμερα με εμβόλια ή αντιβιοτικά, την εποχή εκείνη αποτελούσαν τους
ανηλεείς δολοφόνους των παιδιών.
Μόνο τα μισά παιδιά που γεννιόντουσαν έφθαναν μέχρι την ηλικία των 10 ετών. Και η συνέχεια δεν ήταν ευοίωνη αφού το προσδόκιμο ζωής, της εποχής εκείνης, ήταν πάρα πολύ χαμηλό σε σχέση με σήμερα.
Οι μολυσματικές ασθένειες της παιδικής ηλικίας άφηναν τα ίχνη τους στα δόντια των ανθρώπων. Αυτό εμφαίνεται και από την πληθώρα των σκελετών του υπογείου του Oplontis, έτσι έχουμε, οπτικά, το ιστορικό των ασθενειών τις οποίες είχαν περάσει.
Υπάρχουν και άλλες πιο περίεργες και εντυπωσιακές ανακαλύψεις.
Σε σκελετούς διδύμων βρέθηκαν στοιχεία, τα οποία είναι χαρακτηριστικά των γεννήσεων από γονείς οι οποίοι είναι μολυσμένοι με σύφιλη.
Αν αυτό αποδειχθεί αληθινό, τίθεται αυτομάτως υπό αμφισβήτηση η σημερινή πεποίθηση ότι η μολυσματική αυτή ασθένεια ήρθε στην Ευρώπη από τον Νέο Κόσμο, από τους ναύτες του Χριστόφορου Κολόμβου τον XV αιώνα.
Και ίσως πρέπει να σταματήσουμε να κατηγορούμε τους αμερικανούς ιθαγενείς και τον Κολόμβο που έφεραν τη σύφιλη.
Μία ακόμη ανακάλυψη μας λέει περισσότερα για την αρχαία ρωμαϊκή κοινωνία και τη ρωμαϊκή οικογένεια, όπως επισημαίνει ο βιεννέζος αρχαιολόγος Φάμπιαν Κανς, που εντόπισε καρκινικά σημάδια στα οστά.
Τα δύο συγγενή παιδιά, επιπρόσθετα, τα οποία είχαν γεννηθεί με σύφιλη, είχαν περιθαλφθεί με ιατρική φροντίδα γι’ αυτό και δεν πέθαναν σε νηπιακή ηλικία, σύμφωνα με τον επιστήμονα.
Έτσι μας δίνεται η διάσταση της ιατρικής φροντίδας στον αρχαίο ρωμαϊκό κόσμο. Υπήρχαν οικογένειες που ήθελαν και μπορούσαν να αφιερώσουν χρόνο για την ίαση των παιδιών τους.
Εκείνο το οποίο εντυπωσιάζει είναι ο διαχωρισμός των ανθρώπων που πήγαν να κρυφτούν στο υπόγειο σε δυο ομάδες.
Η μια ομάδα που ήταν σε μια πλευρά του χώρου ήταν απλοί άνθρωποι χωρίς καμιά περιουσία. Ενώ στην άλλη άκρη του υπογείου, ήταν συγκεντρωμένοι εκείνοι που την τελευταία στιγμή της ζωής τους έκρυβαν μαζί τους, την περιουσία τους.
Βρέθηκε σε αυτούς χρυσός, κοσμήματα και πολλά ακόμη τιμαλφή. Ένας, μάλιστα, σκελετός είχε επάνω του δεμένο το μεγαλύτερο ποσό χρημάτων που βρέθηκε στην Πομπηία.
Βέβαια η Πομπηία δεν είχε το μέγεθος των πλουτοκρατών της πρωτεύουσας Ρώμης, παρόλα αυτά, αν και μικρή πόλη είχε σημαντικούς θησαυρούς.
Ποια ήταν η εξήγηση για αυτές τις δύο ομάδες;
Οι γνώμες των αρχαιολόγων διίστανται. Ίσως οι πλούσιο είχαν το υπόγειο ως καταφύγιό τους και η άλλη ομάδα των φτωχών να εισήλθε την τελευταία στιγμή.
Υπάρχει και η εκδοχή, ότι η ομάδα με τα χρυσά και τιμαλφή να ήταν κλέφτες που ρήμαξαν την Πομπηία πριν την εγκαταλείψουν και ήρθαν να κρυφτούν για να σωθούν από την στάχτη.
Πραγματικά κανείς δεν γνωρίζει την αλήθεια για τις δύο αυτές ομάδες των ανθρώπων που θάφτηκαν ζωντανοί στο υπόγειο.Αν όμως πρόκειται για ομάδα φτωχών και ομάδα πλουσίων της θαμμένης πόλης σε αυτό, ίσως, θα μπορούσε να διευκρινιστεί από ανάλυση των οστών τους.
Γιατί η διατροφή των πλουσίων ήταν διαφορετική από τη διατροφή των φτωχών.
Πηγή: Dnes.bg
Ἂρθρα & Σκέψεις- Γιῶργος Ἐχέδωρος
Πηγή: ΒΙΣΑΛΤΗΣ
