Οι εκτιμώμενες θέσεις πυρηνικών όπλων ανά το κόσμο

Οι εκτιμώμενες θέσεις πυρηνικών όπλων ανά το κόσμο. Οι γραμμοσκιασμένες περιοχές των ωκεανών αποτελούν το πεδίο επιχειρήσεων των Πυρηνικών Υποβρυχίων Βαλλιστικών Βλημάτων (SSBN).
Ο έγκριτος εμπειρογνώμονας Ηans Kristensen της Ομοσπονδίας Αμερικανών Επιστημόνων (FAS) έδωσε στη δημοσιότητα αναφορά του Bulletin of the Atomic Scientist σχετικά με τις θέσεις όπου βρίσκονται αποθηκευμένες περί τις 23.300 πυρηνικές κεφαλές σε 111 σημεία 14 κρατών του πλανήτη. Σχεδόν τα μισά πυρηνικά όπλα βρίσκονται σε επιχειρησιακή κατάσταση που επιτρέπει εκτόξευση σε σύντομο χρονικό διάστημα.
Η Ρωσία εκτιμάται ότι διατηρεί 48 θέσεις αποθήκευσης για 13.000 πυρηνικές κεφαλές, η πλειοψηφία των οποίων βρίσκεται εντός επιχειρησιακών βάσεων, αριθμός σημαντικά μικρότερος σε σχέση με τις 90 προ δεκαετίας και 500 πριν το 1991. Πολλές ρωσικές θέσεις αποθήκευσης πυρηνικών όπλων βρίσκονται σε γειτνιάζουσες μεταξύ τους και πυκνοκατοικημένες περιοχές όπως το Saratov, που φιλοξενεί εκτοξευτές Διηπειρωτικών Βαλλιστικών Βλημάτων (ICBM) SS-19 και SS-27, πλησίον αεροπορικής βάσης με στρατηγικά βομβαρδιστικά Τu-160 Blackjack και Τu-95MS Bear.
Oι ΗΠΑ έχουν εγκατεστημένα πυρηνικά όπλα σε 21 θέσεις σε 13 ομοσπονδιακές πολιτείες και 5 ευρωπαικά κράτη, σε αντίθεση με 50 προς το τέλος του Ψυχρού Πολέμου και 164 το 1985. Πέντε κράτη-μέλη του ΝΑΤΟ (Βέλγιο, Γερμανία, Ιταλία, Ολλανδία και Τουρκία) διατηρούν ακόμα στο έδαφός τους αμερικανικές πυρηνικές κεφαλές.
Για τη Κίνα εκτιμάταται ότι διατηρεί 8 με 14 εγκαταστάσεις κοντά σε στρατιωτικές βάσεις που εδρεύουν μονάδες, οι οποίες επιχειρούν με επίγειες πλατφόρμες εξαπόλυσης βλημάτων ή αεροσκάφη. Τα κινεζικά πυρηνικά όπλα θεωρούνται μικρής επιχειρησιακής ετοιμότητας καθώς βρίσκονται αποθηκευμένα ξεχωριστά από τους φορείς ενώ το πλήρη έλεγχο έχει η Κεντρική Στρατιωτική Επιτροπή της χώρας.
Το Ισραήλ διαθέτει πιθανόν 4 θέσεις αποθήκευσης ενώ τα στοιχεία σχετικά με τα οπλοστάσια Ινδίας και Πακιστάν είναι συγκεχυμένα. Παρά τις δύο πυρηνικές δοκιμές που έχει πραγματοποιήσει η Βόρεια Κορέα στο παρελθόν, δεν υπάρχουν αποδείξεις για τη πυρηνική ικανότητα της χώρας.
Η συγκέντρωση πυρηνικών κεφαλών διαφέροποιείται σημαντικά ανά χώρα, ενδεικτικά η Ρωσία διατηρεί περί τις 270 σε κάθε θέση ενώ οι ΗΠΑ ένα μέσο όρο 450 πυρηνικών όπλων, με τους αριθμούς αυτούς να τελούν στη πραγματικότητα υπό αμφισβήτηση καθώς δεν υπάρχει πλήρης πρόσβαση στα στοιχεία.
Τουλάχιστον 50 πυρηνικές βόμβες τύπου Β-61 βρίσκονται αποθηκευμένες σε αυτή την υπόγεια εγκατάσταση που εικάζεται ότι ανήκει στην αεροπορική βάση Nellis της Νεβάδα.
To αμερικανικό πυρηνικό οπλοστάσιο στην Ελλάδα
Για περίοδο 40 ετών η Ελλάδα φιλοξενούσε πυρηνικά όπλα σε διάφορες περιοχές της χώρας ενώ επισήμως καμία ελληνική κυβέρνηση δεν παραδέχθηκε ότι τα όπλα αυτά υπήρξαν ποτέ.

Οι πρώτες πυρηνικές βόμβες εγκαταστάθηκαν στη αεροπορική βάση του Αράξου, σημερινή έδρα της 116 Πτέρυγας Μάχης της Πολεμικής Αεροπορίας, στις 14 Ιουλίου 1962. Είχε προηγηθεί στα τέλη του 1959 η υπογραφή συμφωνίας μεταξύ Ελλάδος και Ηνωμένων Πολιτειών για την εγκατάσταση πυρηνικών όπλων στη χώρα στο πλαίσιο του γενικότερου σχεδιασμού του ΝΑΤΟ. Η τεχνική στρατιωτική συνεργασίας προέβλεπε την εγκατάσταση αερομεταφερόμενων πυρηνικών όπλων για χρήση από ελληνικά μαχητικά αεροσκάφη F-4E, Α-7Η και F-104G που θα μπορούσαν να πλήξουν κράτη του Συμφώνου της Βαρσοβίας, αλλά και μικρού αριθμού βλημάτων πυροβολικού με πυρηνική γόμωση σε τέσσερις Μοίρες Πυροβολικού στην Ανατολική Μακεδονία με στόχο τη Βουλγαρία, τη Γιουγκοσλαβία και την Αλβανία, και συγκεκριμένα σε χρήση από 20 αυτοκινούμενα πυροβόλα Μ-110 των 203mm και 72 Μ-109 των 155mm σε στρατόπεδα στο Κιλκίς, τα Γιαννιτσά και τη Δράμα. Με τη συμφωνία απομάκρυνσης των Βάσεων το 1984 επαναπροωθήθηκαν στις ΗΠΑ και τα τελευταία πυρομαχικά.
Στη βάση του Αράξου μεταφέρθηκε άγνωστος αριθμός πυρηνικών βομβών τύπου Β-61, όπου και εγκαταστάθηκε μόνιμα κλιμάκιο Αμερικανών της 731ης Μοίρας Υποστήριξης (Munitions Support Squadron/MUNSS). Σύμφωνα με δήλωση αξιωματικού της ΠΑ που υπηρέτησε στον Άραξο “οι Αμερικανοί είχαν πρόσβαση σε όλα τα τμήματα της βάσης, ενώ υπήρχαν και τμήματα στα οποία είχαν πρόσβαση μόνο αυτοί”. Το Δεκέμβριο 1995, το μικτό προσωπικό στη βάση του Αράξου έλαβε την ανώτερη τιμητική διάκριση για το επίπεδο επιχειρησιακής ετοιμότητάς του. Το 1996 η εταιρεία Bechtel National Inc. ανέλαβε την κατασκευή 6 ειδικών Θόλων Αποθήκευσης Όπλων (Weapons Storage Vault/WSV) συνολικού κόστους $11,6 εκατ., αντί 12 που προέβλεπε η διμερής τεχνική συμφωνία, χωρητικότητας έως και 24 βομβών. Η αντίστροφη μέτρηση για την απομάκρυνση των βομβών ξεκίνησε το 1999, όταν οι ΗΠΑ ζήτησαν στο πλαίσιο της σχεδιαζόμενης αγοράς του Νέου Μαχητικού Αεροσκάφους της ΠΑ συνέχιση της ικανότητας μεταφοράς αμερικανικών πυρηνικών όπλων.

Στις 20 Ιουνίου 2001 ανεστάλη επισήμως η λειτουργία της ελληνοαμερικανικής μονάδας στον Άραξο και οι βόμβες μεταφέρθηκαν με κάθε μυστικότητα στην ιταλική βάση του Αviano και από εκεί στη βάση Ramstein της Γερμανίας. Όπως αποκάλυψε ο πρώην υπουργός Εθνικής Άμυνας Άκης Τσοχατζόπουλος “δεν μπορούσες να επιβεβαιώσεις επίσημα ότι αυτά τα όπλα έφυγαν, αφού δεν είχε βεβαιώσει κανείς ποτέ ότι ήρθαν. Η επίσημη θέση ήταν ότι δεν υπάρχουν πυρηνικά όπλα στην Ελλάδα”. Ο πρώην Αρχηγός ΓΕΑ Αντιπτέραρχος Γεώργιος Αυλωνίτης είχε δηλώσει στο παρελθόν ότι «ούτε το ελάχιστο ίχνος ραδιενεργού ακτινοβολίας μπορεί σήμερα να ανιχνευθεί στην περιοχή».
http://www.inkarp.com/ipb/index.php?showtopic=42325