H βίαιη διαταραχή και η στρέβλωση του κυτταρικού κύκλου, σε ένα όποιο σημείο του ανθρώπινου οργανισμού, μπορεί να προκαλέσει τη λειτουργική αποκοπή και αυτονόμηση κάποιων κυττάρων, τα οποία αυτοαναπαράγονται, με αποτέλεσμα τη δημιουργία όγκων, οι οποίοι με τη σειρά τους προκαλώντας νέες στρεβλώσεις κυτταρικών κύκλων πολλαπλασιάζονται ανεξέλεγκτα, καταστρέφοντας υγιή κύτταρα και ζωτικά όργανα, με τα οποία έρχονται σε επαφή και μπλοκάρουν την κανονική λειτουργία του οργανισμού μέχρι που προκαλούν το θάνατό του. Αυτό τα φαινόμενο αποτελεί τη γνωστή από την εποχή του Ιπποκράτη αρρώστια του καρκίνου.
Από τότε που ο τροφοσυλλέκτης εξελίχθηκε σε εργαλειοκατασκευαστή και κάποιοι, με τη βίαιη στρέβλωση του κυτταρικού κύκλου της κοινωνίας, μετεξελίχθηκαν βίαια σε ιδιοκτήτες εργαλείων και εργαλειοκατασκευαστών και κατά συνέπεια σε εκμεταλλευτές, εξουσιαστές και δυνάστες της κοινωνίας και συνολικά της ανθρωπότητας, από τότε και η ιστορία της ανθρωπότητας γράφεται με όρους στρέβλωσης, ανισότητας, αδικίας, ανελευθερίας, φτώχειας, Φόβου, βίας, καταστροφής και πολέμων. Η βίαιη επιβολή της ατομικής ιδιοκτησίας πάνω στη γη, στους ανθρώπους και στα μέσα παραγωγής, αποτελεί διαταραχή του κυτταρικού κύκλου της κοινωνίας, προκαλεί στρεβλώσεις και ατροφικότητες στο κοινωνικό σώμα, συμπεριφέρεται ως κοινωνικό καρκίνωμα και καταγράφεται ως η βασική αιτία της όποιας κοινωνικής και οικουμενικής νοσηρότητας. Αυτή η αρρώστια της κοινωνίας δεν είναι άλλη από το κοινωνικοοικονομικό σύστημα που είναι γνωστό ως καπιταλισμός, η παγκοσμιοποίηση του οποίου ισοδυναμεί με γενική μετάσταση καρκινογόνων κυττάρων και καρκινικών όγκων σε όλο το σώμα της ανθρωπότητας.
Η ιατρική επιστήμη σε συνεργασία με την ιατρική έρευνα και τη φαρμακολογία κατάφερε να θεραπεύει πολλές από τις διακόσιες περίπου μορφές του καρκίνου, όταν γίνεται έγκαιρα η διάγνωσή τους και σύμφωνα με όλες τις ενδείξεις δεν είναι μακριά η εποχή που ο καρκίνος θα είναι μια ακόμα θεραπεύσιμη αρρώστια και συνεπώς κανένας άνθρωπος δεν θα πεθαίνει από καρκίνο. Βέβαια γι’ αυτό είναι αναγκαίο να αποεμπορευματοποιηθεί η δημόσια υγεία, πράγμα που προϋποθέτει πως η δημόσια υγεία παύει να είναι υπόθεση κερδοσκοπίας των φαρμακοβιομηχανιών, των κλινικαρχών και των μεγαλογιατρών και αποκαθίσταται μέσω του απόλυτου κοινωνικού ελέγχου ως δημόσιο αγαθό.
Οι κοινωνικές επιστήμες σε συνεργασία με την κοινωνική έρευνα, την ιστορία και τους κοινωνικούς αγώνες σε τοπικό, εθνικό και οικουμενικό επίπεδο, πασχίζουν να θεραπεύσουν την κοινωνία και συνολικά την ανθρωπότητα από το δικό της καρκίνο, τον καπιταλισμό, πράγμα που προϋποθέτει την άρση της στρέβλωσης του κυτταρικού κύκλου της κοινωνίας με την κατάργηση της ατομικής ιδιοκτησίας πάνω στα μέσα παραγωγής, που σημαίνει τη μετατροπή τους από ιδιωτικά μέσα εξουσιασμού σε δημόσια αγαθά, και την απόλυτη κοινωνικοποίησή τους σε συνθήκες Άμεσης Δημοκρατίας Παντού, δηλαδή στην Οικονομία, στην Κοινωνία και στον Πολιτισμό.
Κι’ ενώ ο ανθρώπινος καρκίνος δεν έχει συνείδηση της ύπαρξής του και γι’ αυτό οδηγείται στο θάνατο μαζί με τον οργανισμό που έχει προσβάλλει, αν βέβαια δεν προλάβει η επιστήμη να τον σκοτώσει και να θεραπεύσει τον οργανισμό που έχει προσβληθεί, ο καπιταλισμός, ως καρκίνος της κοινωνίας και της ανθρωπότητας, έχει πλήρη συνείδηση της ύπαρξης και του ρόλου του και γι’ αυτό συνειδητά και συστηματικά αμύνεται με χίλιους δυό τρόπους, απέναντι στις δυνάμεις που θέλουν να απαλλάξουν την κοινωνία και την ανθρωπότητα από τη θανατηφόρα λειτουργία του.
Αμύνεται πρώτον με την κατασκευή σκοταδιστικών, ρατσιστικών, φονταμενταλιστικών και σε τελική ανάλυση εξουσιαστικών ιδεολογιών περί της υποτιθέμενης κοινωνικής χρησιμότητας της λεγόμενης οικονομίας της ελεύθερης αγοράς. Δεύτερον με την παραχάραξη και τη στρέβλωση των επιστημών σύμφωνα με τις οποίες η απληστία του κεφαλαίου αποτελεί αντικατοπτρισμό της υποτιθέμενης απληστίας της ανθρώπινης φύσης. Και τρίτον με τις αντεπιστημονικές ερμηνείες, πως τάχα η κανιβαλική (το μεγάλο κεφάλαιο τρώει το μικρό), αλλά και η βαμπιρική (το κεφάλαιο αφαιμάζει την εργασία) φύση του καπιταλισμού αποτελεί προέκταση του φυσικού νόμου της εξέλιξης των ειδών. Όλα αυτά επενδύονται με βαρύγδουπες θεωρίες ‘πολυβραβευμένων’ στελεχών επίλεκτων εκπαιδευτικών ιδρυμάτων και ερευνητικών παραμάγαζων των μυστικών υπηρεσιών του ιμπεριαλισμού και του παγκόσμιου ηγεμόνα, με πολλαπλασιαστή τα ελεγχόμενα από το μεγάλο κεφάλαιο ΜΜΕ και συνεπίκουρο τις τοπικές και ΝΑΤΟϊκές δυνάμεις καταστολής, αποτελούν το βαρύ πυροβολικό του καρκίνου της ανθρωπότητας κατά της ίδιας της ανθρωπότητας. Μπροστά σε όλο αυτό το οπλοστάσιο του καρκίνου της ανθρωπότητας, η εργαζόμενη ανθρωπότητα αναζητάει το αντίδοτο για να απαλλαγεί από τον καπιταλισμό και να αποφύγει την καπιταλιστική βαρβαρότητα.
Η από τη φύση της επαναστατική και ανυπότακτη επιστήμη καταφέρνει παρά τη στρέβλωση και του δικού της κυτταρικού κύκλου και τον ασφυκτικό έλεγχό της από τα ιερατεία της εξουσίας να ρίχνει φως στα σκοτάδια με τα οποία έχουν τυλίξει την εργαζόμενη ανθρωπότητα και να δείχνει το δρόμο της δικής της απελευθέρωσης, ως προϋπόθεση της απελευθέρωσης της ανθρωπότητας και του πολιτισμού της από τα καρκινογόνα κύτταρα του καπιταλισμού. Μόνο που αυτό η εργαζόμενη ανθρωπότητα δεν μπορεί να το περιμένει από το εκπαιδευτικό σύστημα του καπιταλισμού και γι’ αυτό είναι αναγκασμένη να δημιουργήσει η ίδια τις αναγκαίες υποδομές για ένα σύγχρονο και ανεξάρτητο κίνημα διαφωτισμού, που θα εκλαϊκεύσει την επιστημονικά έγκυρη και κοινωνικά χρήσιμη γνώση, με στόχο τη διαμόρφωση μιάς νέας επαναστατικής απελευθερωτικής κοινωνικοπολιτικής συνείδησης.
Οι δυνάμεις της Εργασίας, της Επιστήμης και του Πολιτισμού έχουν ήδη κάνει σημαντικά βήματα προς αυτή την κατεύθυνση και έχουν συμβάλλει αποφασιστικά στη διάγνωση της φύσης του καρκίνου της ανθρωπότητας και με αυτό στη συνειδητοποίηση της ανάγκης να απαλλαγεί η ανθρωπότητα από τον καπιταλισμό-καρκίνο που την ταλαιπωρεί και την απειλεί θανάσιμα. Αυτή η συνειδητοποίηση εκφράζεται στο επίπεδο των κοινωνικών αγώνων με το αίτημα για ένα καλύτερο, απαλλαγμένο από τον καπιταλιστικό καρκίνο, κόσμο. Αυτό το αίτημα επανέρχεται στο τέλος του 20ου και στις αρχές του 21ου αιώνα με μεγαλύτερη ένταση και αποφασιστικότητα, κύρια εξαιτίας της αποκάλυψης του μεταμορφισμού του ‘ελευθεραγορίτικου’ καπιταλισμού-καρκίνου σε κρατικοκαπιταλιστικό καρκίνο, γεγονός που αποπροσανατόλισε για ένα ολόκληρο αιώνα την κοινωνία-ανθρωπότητα.
Η απόδειξη γι’ αυτό είναι η ποιοτική αναβάθμιση του προτάγματος, από την αστική δημοκρατία και το κρατικοκαπιταλιστικό υποκατάστατό της τη ‘δικτατορία του προλεταριάτου’, στην Άμεση Δημοκρατία. Με αυτό τον τρόπο η ανθρωπότητα επιδιώκει το πέρασμα από την ατομική και την ταξική-κρατική ιδιοκτησία των μέσων παραγωγής στην απόλυτη κοινωνικοποίηση, δηλαδή στην κοινοκτημοσύνη τους και με αυτό στην κοινωνική αυτοδιαχείριση της οικονομίας με αποκλειστικό στόχο την οικονομική και κοινωνική ισότητα όλων των ανθρώπων, χωρίς τις οποίες δεν μπορεί να υπάρξει καθολική ελευθερία και ευημερία.
Στο βαθμό που αυτή η νέα αναγκαιότητα θα γίνεται νέα συνείδηση και νέα πραγματικότητα στον ίδιο βαθμό η ανθρωπότητα θα αποκαθιστά την ισορροπία του κυτταρικού της κύκλου και συνεπώς θα αυτοθεραπεύεται από τον καπιταλισμό-καρκίνο που καταστρέφει τη Φύση, καταδικάζει το μεγαλύτερο μέρος της στην εξαθλίωση και στο θάνατο και απειλεί τον πολιτισμό της και το μέλλον της.
Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία πρόκειται για μια υπόθεση στην οποία αντιπαρατίθενται από τη μια μερικές δεκάδες και το πολύ μερικές εκατοντάδες χιλιάδες μεγαλοϊδιοκτήτες μέσων παραγωγής που διαπλεκόμενοι εξουσιάζουν τον κόσμο ολόκληρο και από την άλλη τα περίπου εξίμισι δισεκατομμύρια που είναι καταδικασμένα να υφίστανται την εξοντωτική καπιταλιστική εκμετάλλευση και να ζουν σε συνθήκες καπιταλιστικής βαρβαρότητας. Η ποσοτική και η ποιοτική υπεροχή της ανθρωπότητας έναντι των καπιταλιστικών καρκινωμάτων είναι προφανής, αλλά και καθοριστική για την τελική έκβαση του αγώνα μεταξύ της ζωής και του θανάτου, μεταξύ του πολιτισμού και της βαρβαρότητας, μεταξύ του παραλυτικού καπιταλισμού-καρκίνου και της δρώσας ανθρωπότητας. Οι νεοκλασικοί οικονομολόγοι και οι νεοφιλελεύθεροι πολιτικοί μπορούν να συνεχίσουν να ‘θεραπεύουν’ τον καρκίνο, αδιαφορώντας για την ανθρωπότητα, τη στιγμή μάλιστα που η ανθρωπότητα δοκιμάζει το φάρμακο, δηλαδή την ΑΜΕΣΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, που θα την απαλλάξει οριστικά και αμετάκλητα από τον καρκίνο της.
Το Κίνημα των Πλατειών με τα αντικαπιταλιστικά κοινωνικοπολιτικά χαρακτηριστικά του και με στρατηγικό στόχο την ΑΜΕΣΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΠΑΝΤΟΥ, αποτελεί αναμφισβήτητα το πρώτο αποφασιστικό βήμα του 21ου αιώνα στη Μεγάλη Πορεία της Ανθρωπότητας προς την ΑΤΑΞΙΚΗ ΚΟΙΝΩΝΙΑ και τον Οικουμενικό Ουμανιστικό Πολιτισμό. Η ελπίδα ξαναγεννήθηκε στις Πλατείες, η αγανάκτηση μετασχηματίζεται σταθερά σε Νέα Συνείδηση και η αναθρωπότητα αργά ή γρήγορα θα ξαναθεραπευθεί, όπως συνέβει άλλωστε πολλές φορές στη μακρόχρονη διαδρομή της, για να συνεχίσει τη θριαμβευτική πορεία της προς τον Οικουμενικό Ουμανιστικό Πολιτισμό. Στις Πλατείες ξαναδομούμε το Δημόσιο Χώρο, ξαναζωντανεύουμε την Εκκλησία του Δήμου για να απαλλαγούμε οριστικά από τις εκκλησίες των σκοταδιστικών και εξουσιαστικών ιερατείων, γηια να χτίσουμε ένα καλύτερο κόσμο, τον κόσμο της ΑΜΕΣΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΟΥΜΑΝΙΣΜΟΥ, το δικό μας κόσμο.
Κώστας Λάμπος Διδάκτορας Οικονομικών Επιστημών του F.U.Berlin
* Αυτό το κείμενο αφιερώνεται στο σεμνό αγωνιστή, στον Ουμανιστή Γιώργο Φραγκούλη
