Όπως ο Διόνυσος έτσι και ο Hρακλής πατέρα του είχε τον Δία και μάνα του μια θνητή. Είναι πολύ ανθρώπινη η ιδέα του ήρωα αυτού που μετά από μια μεγάλη ζωή υπεραθρώπινωv αγώνων έφτασε τελικά στον Όλυμπο.
Oι αρχαίοι τον βλέπανε ως θεό και άνθρωπο. Το βράδυ τον τιμούσαν σαν ήρωα προσφέροντάς του ένα πρόβατο, ενώ το πρωi του πρόσφεραν έναν ταύρο σαν να ήταν θεός – αν και στο βάθος δεν διαχωρίζονταν οι θεοί από τους ήρωες.
Ο Πiνδαρος τον χαρακτήρισε ήρωα – θεό. Το όνομά του Ηρακλής σημαίνει το κλέος της Ήρας, της θεάς.
Οι απλοί άνθρωποι γράφανε στις πόρτες τους το όνομα του μόνου νικητή Ηρακλή για ν’ αποδιώχνουν την είσοδο του ύψιστου κακού, του θανάτου δηλαδή, του οποίου αποφεύγανε να πουν το όνομά του:
“Ο γιος του Δία, ο Καλλίνικος Ηρακλής κατοικεί εδώ, μη μπαίνει λοιπόν κανένα κακό μέσα!”
