Εφυγε από την Ελλάδα με το πτυχίο χημικού μηχανικού, γεμάτος σκέψεις και προβληματισμούς για την ελληνική πραγματικότητα και ερωτήματα για τον δρόμο που έπρεπε να ακολουθήσει. Διδακτορικός ερευνητής με υποτροφία στην Αγγλία, σήμερα ο κ. Μανώλης Παπασταύρου εξέπληξε την επιστημονική κοινότητα με μια πρωτοποριακή μέθοδο για την τρισδιάστατη εκτύπωση πιο ανθεκτικών εμφυτευμάτων για την αναγέννηση των οστών.
Στην πράξη αυτό σηματοδοτεί μια νέα γενιά εμφυτευμάτων τα οποία είναι βιοδασπώμενα για τον ανθρώπινο οργανισμό και ιδίως με καλές μηχανικές ιδιότητες.
Η καινοτόμος ιδέα, η οποία εξελίσσει την προοπτική ίασης , ανακοινώθηκε σε συνέδριο του Ινστιτούτου Φυσικής στο Λονδίνο. Στο πλαίσιο των εργασιών με θέμα «Εκτυπώσεις για το Μέλλον» ο κ. Μ. Παπασταύρου παρουσίασε την ερευνητική του εργασία υπογραμμίζοντας ουσιαστικά ότι: «Με τη βοήθεια υπολογιστή μπορεί να εκτυπωθεί εμφύτευμα στο ακριβές μέγεθος και σχήμα κατάλληλο για κάθε συγκεκριμένο ασθενή. Αν και εμφυτεύματα κατασκευάζονται ήδη με την τεχνική της 3D printing, μέχρι τώρα δεν διαθέτουν την επιθυμητή αντοχή για τη στήριξη των οστών», εξηγεί στο «Εθνος» ο κ. Παπασταύρου ο οποίος είναι ερευνητής στο Πανεπιστήμιο Trent στην πόλη του Νότιγχαμ. Στη Σχολή Αρχιτεκτονικής υπάρχει ειδικό τμήμα για τον Σχεδιασμό για την Υγεία και την Ευεξία, όπου εργάζεται ως διδακτορικός ερευνητής, και τα αποτελέσματα που ανακοίνωσε είναι η προσωπική του εργασία και αντικείμενο της διατριβής του.
«Ηταν η αρχική ιδέα της πρότασής μου η οποία έγινε αποδεκτή από το πανεπιστήμιο και οι καθηγητές Φίλιπ Μπρίντον και Ντέιβιντ Φέαρχερστ της Σχολής Επιστημών και Τεχνολογίας μου έδωσαν τριετή υποτροφία», λέει ο κ. Παπασταύρου και εξηγεί τη σύνθετη διαδικασία μέχρι το εμφανές τελικό αποτέλεσμα. «Η μέθοδος φιλοδοξεί να βοηθήσει τους ορθοπαιδικούς χειρουργούς προκειμένου να αντικαταστήσουν τα μεταλλικά εμφυτεύματα. Το εκτυπωμένο εμφύτευμα αποτελείται από τα ίδια βιοϋλικά που υπάρχουν στο φυσικό οστό και διαλύονται στον οργανισμό, καθώς ο ασθενής ανακάμπτει και αναπτύσσει νέο ιστό.
Η τρισδιάστατη εκτύπωση συνδυάζεται με την ψύξη του υλικού, της βιοκεραμικής πάστας, σε θερμοκρασία κάτω του μηδενός. Η καινοτομία έγκειται στο ότι καταφέρνει να κατευθύνει την ανάπτυξη κρυστάλλων πάγου μέσα στο υλικό καθώς αυτό εκτυπώνεται, έτσι ώστε να γίνει ανθεκτικό διατηρώντας παράλληλα τις βιολογικές του ιδιότητες.
Νέα εποχή
Ουσιαστικά η μέθοδος είναι τρόπος για να ελέγχουμε το σχήμα και το μέγεθος των κρυστάλλων και κατ’ επέκταση των πόρων που δημιουργούνται στο υλικό. Η νέα μέθοδος προορίζεται για ασθενείς που έχουν υποστεί απώλεια μεγάλου τμήματος οστού συνήθως λόγω καρκίνου ή σοβαρού κατάγματος». Οπως εξηγεί ο Ελληνας ερευνητής αυτή η οστική «σκαλωσιά» είναι ένα τρισδιάστατο πλέγμα το οποίο λειτουργεί ως προσωρινή «γέφυρα» με στόχο να διευκολύνει την αναγέννηση του φυσικού ιστού του οστού. Αυτό θα μειώσει σημαντικά τον χρόνο και το κόστος δημιουργίας των συνθετικών εμφυτευμάτων. «Στο μέλλον από την έρευνα αυτή θα προκύψουν αποτελέσματα που θα αντικαταστήσουν το μέταλλο στα ορθοπαιδικά εμφυτεύματα και τα νέα υλικά θα μπορούν να διασπαστούν μέσα στο σώμα».
Μανώλης Παπασταύρου
Οι συνθήκες στην Ελλάδα είναι δύσκολες
Απόφοιτος του Ε.Μ. Πολυτεχνείου ο κ. Μανώλης Παπασταύρου ζει πέντε χρόνια στην Αγγλία και παρά τον νόστο η ιδέα της επιστροφής υπό τις παρούσες συνθήκες φαντάζει μακρινή. «Βλέπω να παραμένω στην Αγγλία. Αν και μακροπρόθεσμα θα ήθελα να επιστρέψω στην πατρίδα, νομίζω ότι στην Ελλάδα είναι περίεργα τα πράγματα», λέει και ξεδιπλώνει το νήμα από τα φοιτητικά του χρόνια.
«Σπούδασα στη Σχολή Χημικών Μηχανικών στο Μετσόβιο. Καθυστέρησα να τελειώσω θυμάμαι, καθώς επί δύο χρόνια η σχολή ήταν ημίκλειστη από τις καταλήψεις και είχαμε διπλές εξεταστικές όπου δεν μπορούσες να αποδώσεις. Πρέπει να πω όμως ότι απέκτησα καλές θεωρητικές γνώσεις στη σχολή.
Αλλαγή πορείας
Αργότερα, μετά τη στρατιωτική θητεία μου, αποφάσισα να αλλάξω πορεία. Ηθελα κάτι που θεωρούσα περισσότερο δημιουργικό. Ετσι παρακολούθησα μαθήματα Smart Design και εν συνεχεία ασχολήθηκα με ιατρικά θέματα όταν έκανα τις μεταπτυχιακές σπουδές. Είναι πολύ δύσκολο να γυρίσει κάποιος στην Ελλάδα, όπου υπάρχει μεγάλη αβεβαιότητα. Ιδίως εάν συγκρίνει κανείς το βιοτικό επίπεδο π.χ. στην Αγγλία και κυρίως την εκτίμηση η οποία υπάρχει εδώ για την εργασία των επιστημόνων. Στην Ελλάδα εκτιμώνται, ίσως, αλλά δεν γίνεται τίποτα στην πράξη. Επίσης τα πανεπιστήμια είναι πολύ «κλειστά». Αν δεν υπάρχει συνεργασία με τον ιδιωτικό τομέα, από πού θα έρθουν τα λεφτά; Παράλληλα με προβληματίζει επίσης και το επιχειρηματικό περιβάλλον στην Ελλάδα για όσους ξεκινούν μια νέα επιχείρηση. Το έχω σκεφτεί και εγώ ως ιδέα, αν δεν παραμείνω στον ακαδημαϊκό χώρο. Ομως είναι πολύ δύσκολο με αυτήν τη φορολόγηση που υπάρχει να λειτουργήσει μια νέα επιχείρηση».
Γιώργος Αποστολίδης
