Μια φωνή αναστάτωσε την ήσυχη γειτονιά της Αθήνας. «Να μπεις μέσα!» φώναζε μια κυρία από το μπαλκόνι του 4ου. «Δεν είναι πράγματα αυτά».
Λιγοστοί ήταν οι περίεργοι που βγήκαν να δουν προς τι ο χαλασμός. Η συγκεκριμένη κυρία ήταν γνωστή για την παραξενιά της και όλοι ήξεραν πού έστρεφε τα βέλη της: στη νεαρή γυναίκα στο απέναντι μπαλκόνι που θηλάζει και «δεν σέβεται τίποτα, τους άνδρες μας».
«Είσαι τρελή που θα κλειστώ μέσα με τη λάβρα» της απάντησε θαρρετά εκείνη.
Η σκηνή είναι αληθινή (η κοπέλα μάλιστα κάλεσε τον Σύνδεσμο Θηλασμού Ελλάδος για συμβουλές στο πώς
Τον αγώνα έχουν ξεκινήσει οι ίδιες οι γυναίκες, που μολονότι υφίστανται διακριτική -ή και όχι τόσο διακριτική- πίεση για να στραφούν σε προϊόντα βρεφικού γάλακτος, επιλέγουν να θηλάσουν τα παιδιά τους. «Τα τελευταία χρόνια οι Ελληνίδες διεκδικούν το δικαίωμα στον θηλασμό, αλλά και το δικαίωμα να είναι μητέρες δημοσίως», αναφέρει στην «Κ» η ψυχοθεραπεύτρια και συνεργάτις του Σωματείου για την Προαγωγή του Φυσικού Τοκετού «Ευτοκία», κ. Μαρία Πασχαλίδου. Το ταμπού γύρω από τον δημόσιο θηλασμό, που άρχισε να αναπτύσσεται όταν κυκλοφόρησε το βιομηχανικό γάλα, σταδιακά σπάει. «Είναι άλλωστε παράδοξο το στήθος να μην προκαλεί όταν αποκαλύπτεται από ένα ντεκολτέ, αλλά να προκαλεί όταν συμβολίζει τη μητρότητα».
Για 6 μήνες τουλάχιστον
Σήμερα, ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας προτείνει τον αποκλειστικό θηλασμό των βρεφών τουλάχιστον για έξι μήνες και τη συνέχισή του, συνδυαστικά ενδεχομένως με άλλες θρεπτικές τροφές, ώς τα δύο έτη (και πέρα από αυτό για όσο είναι αμοιβαία επιθυμητό από τη μητέρα και το παιδί). «Δεν είναι ότι έχουμε κάποιον καημό να θηλάσουμε δημοσίως», λέει στην «Κ» η Γεωργία Φραγκάκη, εθελόντρια σύμβουλος στον Σύνδεσμο Θηλασμού Ελλάδος La Leche. «Μια σύγχρονη γυναίκα όμως συνεχίζει να λειτουργεί και μετά τη γέννα. Βγαίνει έξω, κάνει τις δουλειές της, έχει ζωή. Και όλα αυτά με το παιδί, εφόσον θηλάζει. Τι θα πεις στο μωρό σου που θέλει να φάει; Να περιμένει να πας σπίτι;». Η ίδια έχει θηλάσει σχεδόν παντού, «από μέσα σε πλοίο και στο πίσω κάθισμα του ταξί μέχρι σε αίθουσα που γινόταν ημερίδα και σε μια παρουσίαση βιβλίου». «Ποτέ δεν αντιμετώπισα πρόβλημα, τις περισσότερες φορές δεν έγινα καν αντιληπτή. Βάζεις ένα μαντίλι και δεν φαίνεται τίποτα». Ανάλογη έχει υπάρξει και η εμπειρία της Ηλέκτρας Σαμοΐλη, μητέρας μιας κορούλας 4 μηνών. «Εχω θηλάσει παντού, σε τραμ, μετρό, μέχρι και περπατώντας, γύρω από το παρκάκι απέναντι στο σπίτι μου για να την κοιμίσω. Κανείς δεν έχει αντιδράσει περίεργα. Μόνο μία φορά μία γιαγιά μου είχε πει να καλύπτομαι, όχι όμως από σεμνοτυφία, αλλά για να μη ματιάζεται το στήθος! Και εγώ όμως δεν ντρέπομαι. Νιώθω λες και κρατάω μπιμπερό».
Η κρίση ενίσχυσε περαιτέρω την τάση, αφού έτσι η οικογένεια γλιτώνει τα έξοδα από τις ακριβές φόρμουλες. Με το πνεύμα συντονίζεται σταδιακά και η αγορά. Πολλά μαγαζιά λειτουργούν ως baby friendly, διευκολύνοντας τις νέες μητέρες με ειδικές αλλαξιέρες στο μπάνιο και επιτρέποντας φυσικά τον θηλασμό. «Δεν μας έχει περάσει ποτέ από το μυαλό να απαγορεύσουμε μέσα στο μαγαζί μας μια μάνα να ταΐσει το παιδί της» λέει χαρακτηριστικά στην «Κ» ο Νίκος Φωτάκης, ιδιοκτήτης του καφέ Petite Fleur στο Χαλάνδρι.
Ακόμα φυσικά έχουμε δρόμο. «Πρόσφατα, σε μια κλινική παίδων μου πρότειναν να θηλάσω σε δωματιάκι “για να μην αισθάνομαι άσχημα”» λέει η κ. Πασχαλίδου. «Τους είπα ότι όποιος αισθάνεται άσχημα, ας κλειστεί αυτός στο δωματιάκι». Η κ. Φραγκάκη διηγείται μια άλλη ιστορία. «Πριν από λίγο καιρό, μια κοπέλα βρισκόταν σε ένα μεγάλο πολυκατάστημα και ζήτησε μια καρέκλα για να κάτσει να θηλάσει. Σε ένα ολόκληρο πολυκατάστημα, δεν υπήρχε μια καρέκλα, ούτε για τους ταμίες. Εχουμε γίνει μια κοινωνία σκληρή, χωρίς ανθρωπιά. Είναι φυσικό ότι θα θέλει δουλειά να εξοικειωθεί εκ νέου με τον θηλασμό».
Δεν αισθάνονται όλες άνετα
Μολονότι μια μητέρα που θηλάζει αποτελεί αρχετυπικά ιερή εικόνα και ο θηλασμός φυσική ανθρώπινη λειτουργία για όλους τους πολιτισμούς του πλανήτη, πολλές σύγχρονες γυναίκες δυσκολεύονται με την ιδέα του δημόσιου θηλασμού. Μάλιστα, πολλές νέες μητέρες αποφασίζουν να μη θηλάσουν καθόλου το παιδί τους, ακριβώς επειδή δεν αισθάνονται άνετα να το κάνουν και σε δημόσιο χώρο. «Εάν δεν μπορείς να θηλάσεις έξω, η δέσμευση είναι μεγάλη» σημειώνει η σύμβουλος θηλασμού, κ. Γεωργία Φραγκάκη. «Είναι σχεδόν απαγορευτικός ο θηλασμός, αφού θα σημαίνει ότι θα μείνεις κλεισμένη στους τέσσερις τοίχους για όσο καιρό ταΐζεις το παιδί σου από το στήθος σου».
Για όσες όμως έχουν καλή επαφή με το σώμα τους και την απαραίτητη αυτοπεποίθηση ώστε να βγαίνουν έξω με το μωρό τους, τα οφέλη είναι μεγάλα. Οπως λέει η ίδια, μετά τη γέννα κυκλοφορούσε παντού με το παιδί της στον μάρσιπο. «Φυσικά βοηθούσε το γεγονός ότι είχα ένα ήσυχο μωρό. Ηταν ήσυχο όμως και γιατί ήξερε ότι θα λάμβανε αυτό που του έλειπε όταν του έλειπε. Ενα μωρό λειτουργεί με το ένστικτο, δεν μπορεί να αντιληφθεί την έννοια του χρόνου, δεν μπορείς να του δώσεις ραντεβού για αργότερα». Η εμπειρία της λέει επίσης ότι τα παιδιά που έχουν θηλάσει και σε εξωτερικό χώρο εξελίσσονται ομαλότερα. «Ενα παιδί που από βρέφος έχει μάθει να βρίσκεται στον δημόσιο χώρο, εξοικειώνεται και γνωρίζει πώς να φερθεί. Ενα παιδί που έμεινε κλεισμένο στο σπίτι, γίνεται αγρίμι που όταν βρεθεί με κόσμο έξω ενδεχομένως να δυσκολευτεί».
Της Λινας Γιανναρου για την καθημερινή
Πηγή: Καλά Νέα
