Ζει έξι μήνες στο Σικάγο και έξι στη Σίλικον Βάλεϊ, εργάζεται ταυτόχρονα σε τρία διαφορετικά πρότζεκτ που αφορούν την αναγεννητική ιατρική και τη νανοτεχνολογία, ενώ ένα μήνα τον χρόνο προσφέρει εθελοντική εργασία σε αποστολές ανθρωπιστικής βοήθειας στη Λατινική Αμερική.
Αυτή είναι η «γυναίκα της χρονιάς 2013» σύμφωνα με την κριτική επιτροπή της διοργάνωσης «FDM Everywoman in Technolgy Awards», που επέλεξε την 25χρονη Ελληνίδα Ελένη Αντωνιάδου.
«Αν δεν κυνηγήσεις τα όνειρά σου, δεν θα τα πιάσεις ποτέ» λέει συγκινημένη στην «Κ» μέσω skype, σε ένα κενό μεταξύ των διαλέξεών της στο πανεπιστήμιο του Illinois. «Ηταν πολύ
Δεν είναι, ωστόσο, η πρώτη φορά που το χαμογελαστό κορίτσι από τη Θεσσαλονίκη διαψεύδει όλα τα προγνωστικά. «Πριν από μερικά χρόνια, όταν έκανα λόγο για τη δημιουργία τεχνητών ιστών και νευρώνων, όλοι με κοιτούσαν με γουρλωμένα μάτια» θυμάται «τα θεωρούσαν σενάρια επιστημονικής φαντασίας». Η Ελένη ξεκίνησε τις σπουδές στην Ελλάδα στο νεοσύστατο τότε τμήμα «Πληροφορική με Εφαρμογές στη Βιοϊατρική» στο πανεπιστήμιο Στερεάς Ελλάδας, στη Λαμία. «Ολοι με προέτρεπαν να στοχεύσω σε μια παραδοσιακή σχολή». Η Ελένη, όμως, έχοντας και την υποστήριξη του πατέρα της, έκλεισε τα αυτιά της στις σειρήνες και προχώρησε στον στόχο της, μια που «από παιδί με μάγευε η Ιατρική και η Πληροφορική». Το 2008 φεύγει για μεταπτυχιακές σπουδές στη Μ. Βρετανία και έκτοτε ξεκινάει για την Ελένη η «απογείωση».
«Το 2009 είχα την τιμή να με διαλέξει για να εργαστώ στην ερευνητική του ομάδα ένας από τους καλύτερους επιστήμονες της σύγχρονης Ιατρικής, ο καθ. Alexander Seifalian» διηγείται η 25χρονη επιστήμων. «Μαζί με τη συμφοιτήτριά μου, Claire Crowley, δημιουργήσαμε μια τεχνητή τραχεία και το επιχειρηματικό σχέδιο, ώστε αυτό το ερευνητικό-πειραματικό μοντέλο να μετατραπεί σε κλινικό προϊόν».
Η μελέτη αυτή κέρδισε το 1ο βραβείο στο University College London. Κάπου αλλού στην Αγγλία ένας 36χρονος καρκινοπαθής τελικού σταδίου μαθαίνει για το πόνημα των δύο φοιτητριών, που αποτελούσε κυριολεκτικά την τελευταία του ελπίδα. «Επικοινώνησε μαζί μας και ζήτησε να προχωρήσουμε σε μεταμόσχευση της τεχνητής τραχείας» περιγράφει η Ελένη. «Ημασταν πολύ επιφυλακτικές, καθώς δεν είχε προηγηθεί ακόμα δοκιμή in vivo». Ωστόσο, ο ασθενής ήταν διατεθειμένος να ρισκάρει.
Και καθώς η τύχη αγαπά τους τολμηρούς, η επέμβαση έγινε λίγους μήνες μετά και ο ασθενής σώθηκε. «Πολλές φορές μας εκφράζει την ευγνωμοσύνη του, τα συναισθήματα όμως είναι αμοιβαία, γιατί και εμένα έκτοτε η ζωή μου άλλαξε». Με τη δημοσιοποίηση στον ακαδημαϊκό κόσμο της εν λόγω επιτυχίας, πρώτης στα ιατρικά χρονικά, αλλά και την ίδρυση της εταιρείας Transplants Without Donors LLC (Μεταμοσχεύσεις χωρίς δότες) που θα παράγει τεχνητά όργανα ως εναλλακτική μεταμοσχευτική μέθοδο, πολλαπλασιάζονται οι επαγγελματικές προτάσεις στην Ελένη, η οποία υπέκυψε στη γοητεία των ΗΠΑ, όπου εκπονεί τη διατριβή της στο πανεπιστήμιο του Ιllinois έχοντας εννέα υποτροφίες! «Είμαι η μοναδική γυναίκα στο τμήμα μου και η μοναδική Ευρωπαία» επισημαίνει σκιαγραφώντας τη νέα της ζωή. «Ο ανταγωνισμός είναι έντονος, ενώ κατέβαλα επιπλέον προσπάθεια για να με αποδεχτούν και ως Ελληνίδα».
Ο ανθρώπινος πόνος
Παράλληλα, η NASA επέλεξε την Ελένη το 2012 μεταξύ 1.200 φοιτητών για να φοιτήσει στη NASA Academy. Σήμερα, εργάζεται στον «Τομέα Βιοεπιστημών, Νανοτεχνολογίας και Εξερεύνησης του πλανήτη Αρη» στη Σίλικον Βάλεϊ. «Μελετάμε τις αλλαγές στο νευρικό σύστημα των αστροναυτών, που ο προσανατολισμός και η ισορροπία τους επηρεάζεται από την αλλαγή στην ατμοσφαιρική πίεση» εξηγεί η Ελληνίδα επιστήμων. «Επίσης, έχουμε διαπιστώσει ότι μπορούμε να δημιουργούμε ταχύτερα ιστούς στο Διάστημα χάρη στην έλλειψη ατμοσφαιρικής πίεσης, κάτι που μπορεί να επιφέρει μια πραγματική επανάσταση στον κλάδο». Μπορεί η Ελένη να εργάζεται στο πρόγραμμα εξερεύνησης του Αρη, το επίκεντρο του ενδιαφέροντός της, όμως, είναι ο άνθρωπος και μέλημά της η επούλωση του ανθρώπινου πόνου. «Στην εταιρεία, που έχει παράρτημα και στη Μ. Βρετανία και στις ΗΠΑ, συνυπάρχουμε μηχανικοί και επιστήμονες και έχουμε ήδη κατορθώσει να δημιουργήσουμε αρτηρίες, δέρμα, νεύρα, τραχείες, αυτιά και μύτη» διευκρινίζει. «Απευθυνόμαστε είτε σε καρκινοπαθείς είτε σε άτομα που έχουν υποστεί κάποιο ατύχημα».
Η νεαρή γυναίκα, που καλείται καθημερινά ανά τρεις ώρες να ελέγχει την πορεία των πειραμάτων της, -μένει ακριβώς απέναντι και έχει προσαρμόσει το βιολογικό της ρολόι- ομολογεί ότι είναι αδύνατον να έχει μια προσωπική ζωή, έτσι όπως την ορίζουμε εμείς. Η ζωή της, όμως, έχει όραμα. «Εχω γίνει μάρτυρας απαγωγών με σκοπό την αφαίρεση δέρματος από μικρά παιδιά στο Περού. Τέτοιες στιγμές πεισμώνω ακόμα περισσότερο για να συνεχίσω την έρευνά μου, με κάθε κόστος».
Της Ιωαννας Φωτιαδη για την καθημερινή
Πηγή: Καλά Νέα
