«ΩΡΑ ΤΗΣ ΓΗΣ» Και της αυταπάτης για την … «ευαισθητοποιημένη» πλουτοκρατία

Ένοχη για τις κλιματικές αλλαγές και τα άλλα δεινά του πλανήτη είναι η άναρχη καπιταλιστική ανάπτυξη, με γνώμονα το κέρδος την οποία υπηρετούν και οι διακηρύξεις περί «πράσινης ανάπτυξης».

Τον προηγούμενο μήνα, με αφορμή την «ώρα της Γης», πραγματοποιήθηκε μια μεγάλη διαφημιστική καμπάνια και στη χώρα μας. Μια καμπάνια, μέσω της οποίας, οι εργαζόμενοι κλήθηκαν, το Σάββατο 28 Μάρτη, να «διατρανώσουν την περιβαλλοντική τους ευαισθησία», απέναντι, ειδικότερα, στο πρόβλημα της κλιματικής αλλαγής και της υπερθέρμανσης του πλανήτη, κλείνοντας για μια ώρα μερικούς από τους διακόπτες του σπιτιού τους. Στην καμπάνια αυτή συμμετείχε τόσο η κυβέρνηση, όσο και το ΠΑΣΟΚ, αλλά και εκατοντάδες επιχειρήσεις, αλλά και άλλοι φορείς.

Θα έλεγε κανείς ότι πρόκειται για μια «αθώα» και συμβολική κίνηση διαμαρτυρίας για τη σωτηρία του πλανήτη. Είναι όμως έτσι; Για να δώσει κανείς την απάντηση στο ερώτημα θα πρέπει να δει το ακριβές περιεχόμενο, τα μηνύματα που προωθούνται μέσα από αυτή, αλλά και άλλες αντίστοιχες εκδηλώσεις, στην εργατική τάξη, στα λαϊκά στρώματα. Τότε θα διαπιστώσει μια σειρά από προβλήματα, με σοβαρότερο ότι επιχειρείται η συγκάλυψη των αιτίων και των υπευθύνων και η ανάδειξη της «εταιρικής συνευθύνης», στην οποία αποδίδεται η εμφάνιση και επιδείνωση του προβλήματος της κλιματικής αλλαγής.

Επιχειρείται, δηλαδή, ο αποκλειστικός υπαίτιος, που είναι το κεφάλαιο και οι πολιτικοί του εκφραστές, τόσο σε εθνικό (ΝΔ – ΠΑΣΟΚ) όσο και σε διεθνικό επίπεδο, να βγουν «λάδι», καθώς η ίδια «συνευθύνη» χρεώνεται στους εργαζόμενους και για την αντιμετώπιση του προβλήματος με συνεχείς και βαθιά υποκριτικές εκκλήσεις για αλλαγή του τρόπου ζωής, των «καταναλωτικών προτύπων» κ.ά.

Επιχειρείται, λοιπόν, να περάσει στη συνείδηση του λαού η αντίληψη ότι υπάρχει και η «ευαισθητοποιημένη πλουτοκρατία», που πάνω από τα κέρδη της βάζει το «καλό του πλανήτη»! Πρόκειται, άλλωστε, για αγαπημένο σλόγκαν του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ και των άλλων «συλλογικοτήτων» της ευρωμονόδρομης «αριστεράς». Οι διοργανωτές, μάλιστα, περηφανεύονται ότι στην εκδήλωση δήλωσαν συμμετοχή πάνω από 710 επιχειρήσεις. Επιχειρήσεις όπως το ιδιωτικό Αεροδρόμιο Σπάτων, που προκαλεί κάθε τόσο πλημμύρες στην ευρύτερη περιοχή και αρνείται να πάρει οποιοδήποτε μέτρο για τη μείωση του θορύβου που προκαλεί σε χιλιάδες κατοίκους των Μεσογείων, αλλά και άλλες (από σούπερ μάρκετ και φαρμακοβιομηχανίες, έως μεγάλα ξενοδοχειακά συγκροτήματα και λατομεία μαρμάρου)!

Οι βασικοί διοργανωτές

Το μήνυμα της εκδήλωσης, άλλωστε, μπορεί να το ερμηνεύσει καλύτερα κανείς αν αναλογιστεί ότι βασικός προπαγανδιστής της ήταν τα μέσα μαζικής ενημέρωσης του μεγαλοεκδότη και μεγαλοεφοπλιστή Αλαφούζου. Του ανθρώπου δηλαδή που, παρότι «εραστής του περιβάλλοντος», έδωσε σκληρή μάχη για να διατηρηθούν στον «αφρό» και να μην αποσυρθούν τα μονοπύθμενα σαπιοκάραβα πετρελαιοφόρα του, γιατί έτσι απαιτούσαν τα συμφέροντά του…

Και, βέβαια, βασικός «μεταφορέας» της εκδήλωσης στην Ελλάδα είναι η λεγόμενη «μη κυβερνητική οργάνωση» WWF. Πρόκειται για το Παγκόσμιο Ταμείο της Φύσης (WWF) που ιδρύθηκε στις 11 Σεπτέμβρη 1961 στην πόλη Μορζ της Ελβετίας. Πρώτος πρόεδρος (1962 – 1976) του διεθνούς τμήματος της οργάνωσης υπήρξε ο πρίγκιπας Βερνάρδος της Ολλανδίας, σύζυγος της βασίλισσας Βεατρίκης. Επόμενος πρόεδρος (1976 – 1981) υπήρξε ο «Μεγάλος γέροντας» της γνωστής πετρελαϊκής εταιρείας – κολοσσού «Shell» από το 1951 έως το 1965, αλλά και μέλος της Συμβουλευτικής Επιτροπής της «Chase Manhattan Bank», δηλαδή της τράπεζας των Ροκφέλερ. Από το 1981 έως το 1996 πρόεδρος υπήρξε ο Δούκας του Εδιμβούργου, ο σύζυγος δηλαδή της Βασίλισσας της Αγγλίας. Ο σημερινός πρόεδρος του ελληνικού τμήματος του WWF είναι ταυτόχρονα και στέλεχος της τράπεζας «Eurobank», κάτι που εξηγεί και την έκδοση της πιστωτικής κάρτας «Visa» με το σήμα της. Το ένα χέρι νίβει το άλλο…

Η οργάνωση, σύμφωνα με όσα λέει η επίσημη ιστοσελίδα της, έχει σήμερα υποστηριχτές 4,7 εκατ. άτομα παγκοσμίως. «Ετησίως συγκεντρώνει από χορηγίες 360 εκατ. δολάρια, με ποσοστό 50% να προέρχεται από την ιδιωτική πρωτοβουλία». Δραστηριοποιείται σε περισσότερες από 100 χώρες μέσω ενός δικτύου 50 εθνικών γραφείων, με διεθνή έδρα το Γκλαντ της Ελβετίας.

Εξωραϊσμός της δράσης του κεφαλαίου

«Ο επιχειρηματικός κόσμος έχει την υποδομή, την τεχνογνωσία, αλλά και τη δύναμη να συμβάλει δραστικά και εποικοδομητικά στην προστασία του περιβάλλοντος». Η παραπάνω φράση που υπάρχει στην ιστοσελίδα του ελληνικού τμήματος της WWF είναι χαρακτηριστική. Είναι ένα απόσπασμα από κείμενο με τίτλο «"Επιχειρώντας" με επιχειρήσεις», που αποκαλύπτει ανάγλυφα και την πραγματική φιλοσοφία της. Πρόκειται για μια φιλοσοφία και πρακτική που επιχειρεί να εξωραΐσει και να συγκαλύψει το ληστρικό για το περιβάλλον και τη δημόσια υγεία ρόλο του μεγάλου κεφαλαίου, αλλά και να καλλιεργήσει αυταπάτες στους εργαζόμενους και τη νεολαία (στην οποία δίνει ιδιαίτερη έμφαση με προγράμματα εκπαίδευσης, εκδρομών κ.ά.) για το δήθεν εθελοντισμό του κεφαλαίου στην προστασία του περιβάλλοντος. Με άλλα λόγια, σπέρνοντας την ψευδή ελπίδα ότι οι επιχειρήσεις μπορούν να απαρνηθούν τον εαυτό τους και τη δίψα τους για τα κέρδη και να νοιαστούν για το περιβάλλον και τον άνθρωπο…

Είναι χαρακτηριστική, άλλωστε, και η δήλωση τού επί μια πενταετία διευθυντή του γραφείου της Οργάνωσης στην Αγγλία Δρ. Ρόμπιν Πέλοου, σύμφωνα με την οποία: «Την ίδια ώρα που οι επιχειρήσεις αποτελούν τη μεγαλύτερη απειλή για το φυσικό κόσμο, μπορούν επίσης να αποτελέσουν το μεγαλύτερο σύμμαχό μας στην αποστολή μας να τον προστατεύσουμε»!

Και, βέβαια, στην πράξη η διεθνής αυτή «Μη κυβερνητική Οργάνωση» – που δεν είναι βέβαια και η μοναδική – με τα διάφορα προγράμματα που αναλαμβάνει, εκπονεί και εφαρμόζει ανά τον κόσμο, δεν αποτελεί παρά έναν πρώτης τάξης «πολιορκητικό κριό», για να δημιουργήσει νέα πεδία δράσης για τα μεγάλα μονοπώλια. Για παράδειγμα, το 2003 η βρετανική τράπεζα HSBC άρχισε μια …«φιλανθρωπική» πρωτοβουλία με στόχο την ευαισθητοποίηση των υπαλλήλων της (!) σε περιβαλλοντικά θέματα. Ετσι ξεκίνησε μια πενταετής συνεργασία με τη WWF συνολικού ύψους 18,4 εκατ. δολαρίων, με στόχο δήθεν την εξέταση των περιβαλλοντικών στρατηγικών της τράπεζας. Στην πραγματικότητα, όμως, δεν επρόκειτο για τίποτε άλλο από μια κοινοπρακτική δράση σε συμμετοχή σε κερδοφόρα έργα που αφορούν στη διαχείριση νερού ανά τον κόσμο, έναν από τους στρατηγικούς στόχους του κεφαλαίου για το άμεσο και απώτερο μέλλον, με αφορμή τις κλιματικές αλλαγές…

Η «ώρα του λαού» κάθε λεπτό

Το ταξικό κίνημα, όμως, δεν μπορεί να ξεγελαστεί από όλα αυτά, γιατί ξέρει πολύ καλά ότι:

• Ενοχος για τις κλιματικές αλλαγές και τα άλλα δεινά του πλανήτη είναι η άναρχη καπιταλιστική ανάπτυξη, με γνώμονα το κέρδος την οποία υπηρετούν και οι διακηρύξεις περί «πράσινης ανάπτυξης».
• Τα συμφέροντα των μονοπωλίων οδηγούν στην καταστροφή του περιβάλλοντος και στην υποθήκευση της υγείας του λαού, με χαρακτηριστικότερες περιπτώσεις: Την εμπορευματοποίηση της γης, της ενέργειας, του νερού, τις κλιματικές αλλαγές (το εμπόριο, άλλωστε, των ρύπων «ανθεί»), τα βιοκαύσιμα, τα μεταλλαγμένα, τις εμμένουσες «τρύπες του όζοντος», την καταστροφή των δασών, την απερήμωση, τα πυρηνικά απόβλητα, την υποβάθμιση των οικοσυστημάτων, την υπερεκμετάλλευση των φυσικών πόρων, τις περιβαλλοντικές και πολιτιστικές καταστροφές από τις ιμπεριαλιστικές στρατιωτικές επεμβάσεις και τις υποκινούμενες εμφύλιες συρράξεις.

Καθημερινά, οι εργαζόμενοι συνειδητοποιούν όλο και περισσότερο, ότι «ώρα της γης», «ώρα του ανθρώπου», «ώρα της εργατικής τάξης, των λαϊκών στρωμάτων» είναι κάθε λεπτό, κάθε ώρα, κάθε μέρα που αγωνίζονται για τα δικά τους συμφέροντα, αντιπαλεύουν τις αιτίες και τους ενόχους, για μια κοινωνία χωρίς πλουτοκρατία και εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο.

Πηγή: Νίκος ΠΕΡΠΕΡΑΣ