« ΤΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΠΩΛΗΣΗΣ ΚΑΙ ΕΠΑΝΑΜΙΣΘΩΣΗΣ ΤΩΝ ΑΚΙΝΗΤΩΝ ΤΟΥ ΔΗΜΟΣΙΟΥ (SALE & LEASE BACK) ΘΕΤΕΙ ΑΜΕΣΑ ΣΕ ΕΦΑΡΜΟΓΗ ΤΟ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑΣ, ΠΡΟΣΔΟΚΩΝΤΑΣ ΕΣΟΔΑ ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ 800 ΕΚΑΤ. ΕΥΡΩ, ΔΗΛΑΔΗ ΤΟ 50% ΤΩΝ ΣΥΝΟΛΙΚΩΝ ΕΣΟΔΩΝ ΑΠΟ ΑΠΟΚΡΑ-
ΤΙΚΟΠΟΙΗΣΕΙΣ ΠΟΥ ΕΧΕΙ ΕΓΓΡΑΨΕΙ ΣΤΟ ΦΕΤΙΝΟ ΠΡΟΥΠΟΛΟΓΙΣΜΟ »
( Περιοδικό « ΚΕΦΑΛΑΙΟ » Νο 215, Φεβρ. 08)
1. Αναίσχυντη, κυνική ομολογία της οικονομικής καταβαράθρωσης της εθνικής οικονομίας, χωρίς ίχνος απολογητικής πρόθεσης εκ μέρους των υπεύθυνων ενόχων, των περασμένων πενήντα χρόνων. Η παραπάνω «ξερή» ανακοίνωση του Υπ. (Αντι-) Οικονομίας σημαίνει ότι πιάσαμε τον «πάτο του βαρελιού», τον «γλύψαμε ν' αστράφτει» και τώρα αρχίζομε να σκάβομε . . . κάτω απ' αυτόν. Εκεί όμως ως γνωστόν, υπάρχουν μόνο μη εδώδιμα … υλικά !
2. Ο τίτλος ψάλλεται κατά την ταφή του θανόντος ! Εφόσον πραγματοποιηθεί η Απόφαση του «αντι-οικονομικού επιτελείου» της κυβέρνησης, να καταφύγει στην εφαρ-μογή του νόμου «πώλησης και άμεσης μίσθωσης» του πωληθέντος απ' τον αγοραστή για να βρούν χρήματα να αντεπεξέλθουν στις τρέχουσες υποχρεώσεις του Δημοσίου, σημαίνει ότι η Οικονομία μας, που ασθενεί βαριά τις τελευταίες δεκαετίες έχει αφήσει την τελευταία της πνοή ! Τα αίτια θανάτου της εθνικής Οικονομίας είναι γνωστά από και-ρό, αλλά δυστυχώς κανένας αρμόδιος δεν προσπάθησε να φροντίσει για την θεραπεία τους. Αντίθετα όλοι οι εκάστοτε «άσχετοι των μηχανισμών λειτουργίας της οικονομίας» έκαναν ότι μπορούσαν να την . . . αυτοκτονήσουν «μια ώρα νωρίτερα» !
3. Καταγράφομε «στεγνά» γεγονότα : Αποδόμησαν βαθμιαία την βιομηχανία μας, με συνέπεια να χαθούν χιλιάδες θέσεις εργασίας παραγωγής πλούτου. Εκώφευσαν στις ζημιές και κραυγές αγωνίας των γεωργικών και αλιευτικών επιχειρήσεων. Για να μην αντιμετωπίσουν την οργή και εξέγερση των καταναλωτών, ώθησαν ανέμελα και με το αζημίωτο της μίζας, την εισαγωγή όλων των προϊόντων που παρήγε η ευλογημένη γή μας. Οσοι δούλευαν παραγωγικά τα χωράφια τους, τα εγκατέλειψαν και για να επιβιώ-σουν, εισέρευσαν στις πόλεις, όπου έγιναν αναγκαστικά από αφεντικά, αστικοί υπηρέ-τες / δούλοι, εκλιπαρώντας μια δουλειά, να ζήσουν τις οικογένειές τους. Την πρωτογενή και δευτερογενή παραγωγή διαδέχθηκε ο τριτογενής τομέας «υπηρεσιών», που στη χώ-ρα μας, εκ των πραγμάτων, εξελίχθηκε σε παρασιτική αεριτζίδικη δραστηριότητα (πχ. δομημένα ομόλογα, μετοχές ΟΤΕ-Μαρφιν, κλπ) και δουλοπρεπή υποταγή των «απασχολουμένων ή . . . απασχολήσιμων (για να θυμηθούμε την ευρηματικότητα της πλούσιας γλώσσας μας ! ) στους «ευκαιριακούς ισχυρούς» που τους απομυζούν.
4. Μοναδικός εργοδότης απόμεινε ο Δημόσιος τομέας που έγινε το καταφύγιο για κοπάδια άνεργων, με την συνενοχή των «πολιτικών» που τους μετρούσαν σαν «κουκιά» και όχι εν δυνάμει παραγωγικούς πολίτες. (Επίκαιρο ελάχιστο παράδειγμα η Τράπεζα Ελλάδος που απασχολεί 3.500 υπαλλήλους, που δεν δέχονται να θιγεί το Ταμείο τους που τις εισφορές τους καταβάλλει η Τράπεζα-εργοδότης, Μπορεί ο «διοικητής» της, να εξηγήσει στον ελληνικό Λαό, τι. . . παράγουν αυτοί οι υπάλληλοι, που αυξάνει τον πλούτο της χώρας ; ; ; ) Οι εξαγωγές συρρικνώθηκαν και τσακίστηκαν. Η χώρα έπαψε να π α ρ ά γ ε ι, έπαψε να ε ξ ά γ ε ι, έπαυσε να σ ο δ ε ύ ε ι. Οι τυχεροί και πονηροί «κομματικοί» ζούσαν από την διασπάθιση για δικό τους όφελος, των ΚΠΣ των «κουτόφραγκων», απ' τα οποία πετούσαν ψίχουλα στο πλήθος μέσω «μελετών άχρηστων ή απάτης, προγραμμάτων ανάπτυξης και ανταγωνισμού» για να μην το προκαλούν και να το αναγκάσουν να ζεί σε διαρκή υποχρέωση απέναντί τους με τον φόβο μήπως χάσει αυτό το μικρό προνόμιο και αντιμετωπίσει το φάσμα της εξαθλίωσης. Οι παραγωγικές επενδύσεις μηδενίστηκαν. Οι αναμενόμενοι επενδυτές απ' το εξωτερικό έγιναν «όνειρο θερινής νυκτός» των «αρμόδιων», που έτσι κι αλλιώς έχουν βαθιά μεσάνυχτα πώς λειτουργεί η Οικονομία. Γιατί βέβαια και οι ξένοι και «δικοί» μας επεν-δυτές δεν ήταν ηλίθιοι να έλθουν και να εμπλακούν σε μια ανεπανάληπτη γραφειοκρατία που «στήθηκε» ώστε οι υπεράριθμοι, μή αναγκαίοι υπάλληλοι που φορτώθηκαν στο Δημόσιο, να κάνουν κάτι για να . . .περνούν τον χρόνο τους. ( Βλ. «Ανάπτυξη» ΕΒΕΑ Μαρτίου 2004 – Ασημακόπουλος Πρόεδρος ΓΣΕΒΕΕ, Αρμενάκης Πρόεδρος ΕΣΕΕ, Μακρής Πρόεδρος ΣΕΛΠΕ, Παντελιάδης Πρόεδρος ΣΕΣΜΕ, Καρέλλας Πρόεδρος Εμπ. Συλ. Αθηνών με ομόφωνη ομοβροντία τους κατά της πολυνομίας – γραφειοκρατίας, τροχοπέδης της ανάπτυξης.)
5. Και το χείριστον, αυτή η «τρελή» κατάσταση, ώθησε και τους μεσαίας κλίμακας επιχειρηματίες, να μεταφέρουν την δραστηριότητά τους στις γειτονικές, τέως σοσιαλιστικές, χώρες, σε κλίμα πλήρους αδιαφορίας των ημετέρων αρμοδίων, οι οποίοι αντίθετα περη-φανεύονται γι αυτή την εξέλιξη, με την δικαιολογία ότι οι ελληνικές επιχειρήσεις «κατά-κτούν τις γειτονικές αγορές» και η Ελλάδα γίνεται πρώτη ! ! ! ( αυτό είναι το ανέκδοτο του αιώνα ) οικονομική δύναμη στην ανατολική Ευρώπη με πάνω από Ε 12 δισεκατομμύρια επενδύσεις και δημιουργία 200.000 θέσεων εργασίας στα Βαλκάνια !!! όντας πρώτη σε επενδύσεις στην Αλβανία και Σκόπια (πηγή ΕΤΕ -Δ/νση Σχεδιασμού & Οικ. Ανάλυσης 2008 και ΕΒΕΑ 2006). Θαυμάσια ! Μπορεί κάποιος να μας δείξει με αδιάψευστους αριθμούς, τι ωφελήθηκε η Εθνική οικονομία από την . . . αφαίμαξη Ε 12 δισεκ. ; ; ;
6. Η προϊούσα φτώχεια έστρεψε τους ευάλωτους πολίτες στην αρπαγή του δημόσιου χρήματος, στην κλεψιά, στην απάτη, στη διαφθορά, στην διαπλεκόμενη συνωμοσία, και την «εθνική Οικονομία» στην . . . επιτήρηση ! Τα τεράστια ποσά των ΚΠΣ αντί να διατεθούν για την αντικειμενική, σφαιρική ενημέρωση των πολιτών στις οικονομικές εξε-λίξεις και ευκαιρίες επιχειρηματικών δραστηριοτήτων, στην επανεκπαίδευσή τους σε επαγγέλματα που είχαν ζήτηση και σύγχρονες τεχνολογίες που θα τους άνοιγαν τις πόρτες να μπούν πανέτοιμοι στη μάχη της δύσκολης «εποχής» της παγκοσμιοποίησης, και στην «δωρεάν» χρηματοδότησή τους για την ανανέωση και στήσιμο παραγωγικών επιχειρήσεων, κατέληξαν στις «άπατες τσέπες» των μεσαζόντων και των μιζαδόρων.
7. Και στην ολοκλήρωση της καταστροφής συνέβαλλε το αντιπαραγωγικό τραπεζικό σύστημα, που ανεξέλεγκτα εξελίχθηκε σε παροιμιώδη τοκογλύφο και έγινε η κύρια τροχοπέδη της οικονομικής ανάπτυξης και των εξαγωγών. Ανατριχιαστική απόδειξη : η Τραπεζική Χρηματοδότηση πρός το εξαγωγικό Εμπόριο σαν ποσοστό του συνόλου της χρηματοδότησης της ελληνικής οικονομίας, έπεσε από 2.7 % το 1980 στο μόλις 0,8 % το 2000 !!! Χρειάζονται σχόλια ;;; (Πηγή : Δελτία Τράπεζας Ελλάδος και ΕΣΥΕ). Εκατοντάδες χιλιάδες νοικοκυριά είναι υπερχρεωμένα και κανένας δεν . . . ενοχλείται. Η Τράπεζα Ελλάδος αναγκαστικά τα μνημονεύει στην ετήσια Εκθεση του «διοικητού» της κι εκεί σταματά χωρίς λήψη προστατευτικών μέτρων.
« Ο δείκτης της Παγκόσμιας Ανταγωνιστικότητας 2007- 2008 ( Athens News, Αρ.Φ. 13280, Μάρτιος 21 ) κατατάσσει την Ελλάδα στην 120ή θέση, μεταξύ 131 χωρών, με κριτήριο την Αποτελεσματικότητα / Απόδοτικότητα (efficiency) της Αγοράς Εργασίας ! Πως ήταν δυνατόν να έχομε καλύτερη θέση ; Ποια ανταγωνιστικότητα να επιδείξομε, όταν δεν παράγομε; Μια γελοιογραφία του ΚΥΡ «τα λέει όλα»: «Σε κάθε πέντε έλληνες, ο ένας είναι δημόσιος υπάλληλος, ο δεύτερος συνταξιούχος, ο τρίτος ασχολείται στη μαύρη οικονομία, ο τέταρτος είναι κυβερνητικός αξιωματούχος και ο πέμπτος εργάζεται για να πληρώνει όλους τους προηγούμενους! Ετσι η χώρα έχασε οριστικά το τρένο των επενδύσεων για εκσυγχρονισμό κι άρχισε να τρώει τα έτοιμα, δηλαδή τις σάρκες της. Ολα τα προβλήματα που συσσωρεύτηκαν στις μέρες μας είναι προϊόν αδιαφορίας, διαρπαγής, υποκρισίας και ανικανότητας των «αρμόδιων» τα μεταπολεμικά χρόνια.
8. Η χώρα μας βρίσκεται σε στο έλεος της «σκυβαλο-στοιβάδας» σε όλους τους τομείς με επιταχυνόμενο ρυθμό. Εθνικά εξευτελιζόμαστε. Οικονομικά επιβιώνομε δανειζόμενοι και στραγγαλιζόμενοι. Κοινωνικά διαλυόμαστε. Ατομικά βρισκόμαστε σε κατάθλιψη. Μορφωτικά είμαστε οι τελευταίοι στην ΕΕ. Το «σύστημα» άλλα μας διδάσκει ενώ άλλα χρειαζόμαστε. Ενημερωτικά, βρισκόμαστε σε πυκνό σκοτάδι. Πολιτικά, είμαστε όμηροι ενός κομματικού καρκινώματος. Με λίγα λόγια είμαστε όμηροι ενός κατεστη-μένου, που σταθερά εξουθενώνει και εξαφανίζει την οντότητά μας – ιστορική, παρούσα, μελλοντική. 50 χρόνια τώρα ακούμε τα ίδια και τα ίδια, απ' τους ίδιους «πολιτικούς» και βλέπομε την πατρίδα μας, αντί να προοδεύει, να οδεύει στον αφανισμό. Η πραγματι-κότητα είναι αδυσώπητη και το μέλλον μας μαύρο κι άραχνο. Οταν παραγωγικές επενδύσεις Δ Ε Ν γίνονται, άρα Δ Ε Ν δημιουργούνται θέσεις εργασίας, που θα βρούν δουλειά οι νέοι άνθρωποι ;;; Κι όμως οι «αρμόδιοι» αρλουμπολογούν για λύση του δημογραφικού ! Πώς είναι δυνατόν οι άνεργοι νέοι να δημιουργήσουν οικογένεια; Υπολόγισε κάποιος από τους λαλίστατους «τηλεπαραθυράκηδες», που πληρώνονται για τις μπαρούφες τους, το κόστος της οικογένειας για μέσο επίπεδο ανεκτής διαβίωσης, σε σύγκριση με το εισόδημά της, αν το ζευγάρι βρεί δουλειά ; Κι άν οι νέοι δεν βρούν δουλειά πως θα βελτιωθούν τα Ταμεία των εργαζομένων και οι συντάξεις πείνας ; Ομως οι πάντες μιλούν για «κεκτημένα δικαιώματα» . . .όλων ! και των συνταξιούχων ! και των φοιτητών ! και των εργατών ! και των…εργοδοτών ! (αυτοί σίγουρα …έχουν). Και να αυξήσομε τα ποσά για την Παιδεία ! (για να έχομε στρατιές . . . πτυχιούχων ανειδίκευτων) για την Υγεία ! για το «κοινωνικό κράτος» ! Σαν να μην έχουν ακούσει τη ρήση « τα πάντα ρεί ». Αντί να διδάξομε με έμφαση ότι τα «κεκτημένα δικαιώματα» είναι σαν το δρόμο προς την επιτυχία «που είναι πάντα υπό κατασκευήν». Αντί να ενημερώσομε όλους και να καταστήσομε επιτακτικό, ότι πρώτη προτεραιότητα έχει η δημιουργία πλούτου, ακολουθούμενη από την αναδιανομή του και όχι αντίθετα.
9. Και στην πληγή της οικονομικής μας καταστροφής, μια διαφήμιση στον αερολιμένα «Βενιζέλος» προσθέτει (ανόητα 😉 και την προσβολή, κομπάζοντας ότι «η Ελλάδα έ-δωσε στο κόσμο 51.907 λέξεις και κράτησε για τον εαυτό της μόνο μία, τη λέξη ΜΥΘΟΣ » που περιγράφει ακριβέστατα την Ελλάδα του σήμερα. Ζούμε πράγματι στο «μύθο» της πολλής δημοκρατίας ( ! ) της ισχυρής οικονομίας ( ! ) και της συνεχούς ανάπτυξης( ! ) δηλαδή στα «παραμύθια της Χαλιμάς» που το «σύστημα» μας παραμυθιάζει. Παρά το ότι βιώνομε, χρόνια τώρα τη ζοφερή και σκληρή πραγματικότητα. Προφανές λοιπόν ότι οι κατά καιρούς διαφημιζόμενοι «αναπτυξιακοί νόμοι» των κυβερνήσεων οι οποίοι ισχυρί-ζονται ότι προωθούν την οικονομική ανάπτυξη και την ανταγωνιστικότητα απλά μας «παραμυθιάζουν», σπαταλώντας πολύτιμους πόρους.
10. Ετσι φτάσαμε στο ξεπούλημα των ακινήτων του Δημοσίου, που «είναι αποτέλεσμα του ότι ο αριθμός των δημόσιων επιχειρήσεων που μπορούν να αποκρατικοποιη-θούν έχει μειωθεί σημαντικά, ενώ η αποκρατικοποίηση των περισσοτέρων από αυτές αντιμετωπίζει δυσκολίες. Συνεπώς πράγματι η Κυβέρνηση αναγκάζεται να βγάλει στο σφυρί τα δημόσια κτήρια με πρώτο στον κατάλογο το υπουργείο Ανάπτυξης στην πλατεία Κάνιγγος και έπονται τα Μεταφορών, Πεχωδε, Πολιτισμού, Τουρισμού κ.ά. Εφορίες, Νοσοκομεία (!!!) (Περιοδικό « ΚΕΦΑΛΑΙΟ » Νο 215, Φεβρ. 08), με τη μέθοδο «πώλησης και επαναμίσθωσης» που πέρα απ' τον εξευτελισμό της χώρας, σημαίνει ότι ασφαλώς η οικονομία μας «ΤΕΤΕΛΕΣΤΑΙ». Μόνη υπαρκτή πρακτική οδός ματαίωσης της καταστρο-φής της χώρας, την ύστατη ώρα, είμαστε οι ΠΟΛΙΤΕΣ, εφόσον απεγκλωβιστούμε απ' την κομματική ομηρία μας, διεκδικήσομε και κατακτήσομε την θέση που μας ανήκει. Μόνο εμείς οργανωμένοι, μπορούμε ν' αντιμετωπίσομε με επιτυχία την «σκυβαλο- στοιβάδα».
Αντώνης Αντωνιάδης
Οικονομολόγος – Επιχειρηματίας