Όλοι λίγο πολλοί τα τελευταία χρόνια έχουν ακούσει για τους λεγόμενους «οικονομικούς δολοφόνους». Για τα γεράκια που εντοπίζουν χώρες και κυβερνήσεις και προωθούν συγκεκριμένα συμφέροντα. Ανθρώπους που κάνουν τη βρώμικη δουλειά…
Εντοπίζουν τις χώρες-θύματα τις δανείζουν και με τα δάνεια παίρνουν δουλειές εταιρείες κολοσσοί των χωρών που εκπροσωπούν και στη συνέχεια οι χώρες αυτές βυθίζονται στο χάος.
Αλήθεια ή ψέματα;
Κανείς δεν μπορεί να απαντήσει, ωστόσο ο Τζον Πέρκινς (John Perkins) που ισχυρίζεται ότι έχει υπάρξει οικονομικός εκτελεστής είναι βέβαιος. Μάλιστα δίνει και λεπτομέρειες για τον τρόπο που δρουν και λειτουργούν. Ωστόσο έχει προκαλέσει σφοδρές αντιδράσεις, έχει δεχθεί διαψεύσεις και βέβαια γίνεται λόγος για κατασκευασμένες θεωρίες συνωμοσίας.
Θεωρίες συνωμοσίας στις όποιες άλλωστε οι Έλληνες είμαστε μυημένοι και μας αρέσουν, αλλά κανείς δεν ξέρει αν τελικά κρύβουν κάποια μικρή ή μεγάλη δόση αλήθειας. Η παροιμία, πάντως, λέει… «όπου υπάρχει καπνός, υπάρχει και φωτιά».
Ποιος είναι ο Τζον Πέρκινς
Ο John Perkins γεννήθηκε στις 28 του Γενάρη του 1945. Πιο γνωστό βιβλίο του είναι οι «Εξομολογήσεις ενός Οικονομικού δολοφόνου» (2004) στην οποία περιγράφει αναλυτικά πως ο ίδιος έχει παίξει κάποιο ρόλο στη διαδικασία οικονομικού αποικισμού σε χώρες του Τρίτου Κόσμου.
Ο Πέρκινς αποφοίτησε από το Tilton School το 1963. Στη συνέχεια πήρε Bachelor στη Διοίκηση Επιχειρήσεων από το Πανεπιστήμιο της Βοστώνης το 1968. Ήταν στο Ειρηνευτικό Σώμα Εθελοντών στον Ισημερινό από το 1968 έως το 1970.
Ο Πέρκινς από το 1971 έως το 1981 εργάστηκε στην πολυεθνική εταιρία συμβούλων Chas. T. Main ως οικονομολόγος. Στην πραγματικότητα ο ίδιος ισχυρίζεται ότι ήταν ένας «Οικονομικός Εκτελεστής», στρατολογημένος από τις μυστικές υπηρεσίες των Ηνωμένων Πολιτειών.
Κράτησε το ρόλο του κρυφό ώσπου, με αφορμή τα γεγονότα της 11ης Σεπτεμβρίου του 2001, αποφάσισε να εκθέσει δημοσίως τη αθέατη πλευρά της αμερικανικής εταιρειοκρατίας, γράφοντας την Εξομολόγηση ενός Οικονομικού Δολοφόνου. Βεβαίως ο ίδιος λέει ότι είχε ταρακουνηθεί όταν Λατινοαμερικανοί ηγέτες, ο Χάιμε Ρόλντος του Εκουαδόρ και ο Ομάρ Τορίχος του Παναμά, βρήκαν θάνατο σε πανομοιότυπα «αεροπορικά δυστυχήματα».
Οι υψηλόμισθοι που εξαπατούν χώρες
«Οι Οικονομικοί Δολοφόνοι», γράφει ο Πέρκινς στο βιβλίο που εκδόθηκε το 2004, «είναι υψηλόμισθοι επαγγελματίες που εξαπατούν χώρες σε όλο τον κόσμο, αποσπώντας τους ποσά που ανέρχονται σε τρισεκατομμύρια δολάρια. Τα μέσα που χρησιμοποιούν είναι μεταξύ άλλων οι οικονομικές εκθέσεις με πλασματικά στοιχεία, οι νοθευμένες εκλογές, ο εκβιασμός, το σεξ και οι πολιτικές δολοφονίες».
Στο βιβλίο αποκαλύπτει άγνωστες πτυχές ενός συστήματος το οποίο προωθεί την παγκόσμια κυριαρχία των ΗΠΑ υπό το μανδύα της «παγκοσμιοποίησης», καταδικάζοντας εκατομμύρια κατοίκους του πλανήτη στην ανέχεια.
Ο ίδιος έχει μιλήσει -ειδικά μετά το ξέσπασμα της κρίσης- και σε ελληνικά μέσα για το πώς διεθνείς οργανισμοί παγιδεύουν ολόκληρες χώρες, ενώ μια στρατιά ανδρών και γυναικών έχουν εκπαιδευτεί να κερδίζουν καταστρέφοντας ολόκληρες χώρες.
Η Ελευθεροτυπία έχει δημοσιεύσει το 2011 συνέντευξη του Τζον Πέρκινς, ενώ ιδιαίτερα γνωστό είναι το ντοκιμαντέρ του Στέλιου Κούλογλου που έχει κερδίσει διεθνή βραβεία για την εξομολόγηση ενός οικονομικού δολοφόνου.
Ο ίδιος ισχυρίζεται ότι προσέγγιζε αρχηγούς κρατών για να χρησιμοποιήσει τον πλούτο των χωρών τους προς όφελος των αμερικανικών εταιρειών, της «εταιρειοκρατίας» και συνήθως είτε τους δωροδοκούσε είτε τους προειδοποιούσε για συνέπειες. Ο ίδιος λέει ότι αν αρνούνταν αντιμετώπιζαν απόπειρες δολοφονίας ή πραξικοπήματα.
Ο Τζον Πέρκινς, μάλιστα έχει πει ότι: «Η Ελλάδα χτυπήθηκε από οικονομικούς δολοφόνους, δεν υπάρχει αμφιβολία. Ξεκίνησε με την Ισλανδία πριν από δύο χρόνια και έφτασε σε εσάς, στην Ιρλανδία και άλλες χώρες. Εκμεταλλεύτηκαν την κατάσταση της Ελλάδας, τέθηκε σε μια κατάσταση με υπέρογκο χρέος και η οικονομία της βρίσκεται σε τέλμα. Η όλη συζήτηση γίνεται για την επαναχρηματοδότηση του χρέους.
Η πρόθεση για επιμήκυνση της αποπληρωμής του χρέους θα συνοδευτεί από παραίτηση της Ελλάδας σε πολλούς τομείς. Είναι μια συνηθισμένη τεχνική των οικονομικών δολοφόνων ώστε να φέρουν μια χώρα στα χέρια της «εταιρειοκρατίας».
Δεν έχω αμφιβολία ότι θα υπήρξαν παρασκηνιακές προσπάθειες να επιτευχθούν συμφωνίες μεταξύ Ελλήνων πολιτικών, επιχειρηματιών και της τραπεζικής κοινότητας, δοσοληψίες ή και απειλές».
Οι θεωρίες του έχουν δεχθεί κριτική
Όπως είναι φυσικό εξαιτίας της μεγάλης διάστασης που έχουν πάρει από το 2004 τα όσα ισχυρίζεται δέχθηκε κριτική και διαψεύσεις.
Ο Sebastian Mallaby, αρθρογράφος της Washington Post, αντέδρασε έντονα σε όσα ισχυρίζεται ο «οικονομικός δολοφόνος». Σε οργισμένο άρθρό του έκανε λόγο για θεωρίες συνωμοσίας ενώ τον χαρακτήρισε ως ένα γυρολόγο που λέει ανοησίες.
Άρθρα στους New York Times ανέφεραν ότι όλα όσα ισχυρίζεται για το σύστημα των οικονομικών δολοφόνων δε συνοδεύονται από έγγραφα οι μαρτυρίες που να χρησιμεύουν ως αποδείξεις.
Μάλιστα το 2006 το Στέιτ Ντιπάρτμεντ αναγκάστηκε να ανακοινώσει ότι όλα ισχυρίζεται στο βιβλίο του και σε ότι αφορά την NSA είναι κατασκευασμένα.
Κριτική στο βιβλίο του έχει κάνει για την εφημερίδα Τα Νέα, το 2007, και ο Πέτρος Τατσόπουλος. Όπως έγραφε τότε μεταξύ άλλων: «Παλαιότερα θα τον είχαν σκοτώσει. Ούτε συζήτηση. Αυτόν και την κόρη του και το εγγόνι του. Ήταν πιο μπρούτοι παλαιότερα- αν δώσουμε βάση και στη δική του εξομολόγηση. Σήμερα αρκούνται να τον λοιδορούν. Να υποστηρίζουν ότι όσα γράφει είναι για τα μπάζα. Σε μια κοινωνία όπου, δεκαετίες πλέον- και αναμφίβολα με τη δική τους ευθύνη- οι συγκλονιστικές μαρτυρίες και οι ευφάνταστες θεωρίες συνωμοσίας συνυπάρχουν στα ράφια των βιβλιοπωλείων επί ίσοις όροις, αρκεί να ρίξεις λίγη λάσπη σε ένα βιβλίο για να τραβήξεις το χαλί της αναγνωστικής εμπιστοσύνης. Μα για σταθείτε μια στιγμή. Μήπως ο Πέρκινς γνώριζε πως θα αντιδράσουν έτσι και ανέπτυξε εξαρχής μια θεωρία συνωμοσίας, βέβαιος ότι δεν θα πειράξουν ούτε μια τρίχα από την κεφαλή του; Δυστυχώς, θα μείνουμε με την απορία. Εάν εκμεταλλεύτηκε την ευπιστία μας, εμείς του βγάζουμε το καπέλο. Δεν θα είναι ούτε ο πρώτος ούτε ο τελευταίος που σπεκουλάρει πάνω στην ανάγκη μας να δώσουμε ένα έρμα- συνωμοτικό έστω έρμα- σε αυτόν τον ανερμάτιστο κόσμο».
