ΙΟΥΛΙΑΝΟΣ Ο ΜΕΓΑΣ

    ΙΟΥΛΙΑΝΟΣ Ο ΕΣΤΕΜΜΕΝΟΣ ΚΑΙ ΠΕΦΩΤΙΣΜΕΝΟΣ ΦΙΛΟΣΟΦΟΣ 
Η πισώπλατη ΟΡΓΑΝΩΜΕΝΗ δολοφονία του Ιουλιανού.

Για τον Ελληνικής Παιδείας αυτοκράτορα της Νέας Ρώμης του Βοσπόρου, Φλάβιο Κλαύδιο Ιουλιανό, δεν είναι δυνατόν να ειπωθούν αρκετά που να ανταποκρίνονται στο μέγεθος της προσωπικότητος αυτού του ανθρώπου, ο οποίος κατόρθωσε να απειλήσει την επί των ημερών του συστηματική αποσύνθεση του ανθρωπίνου πολιτισμού με το Ακατόρθωτο της αναστροφής των καιρών (και δεν είναι τυχαίο το ότι το νέο της δολοφονίας του έκανε ακόμη και τον αρνησίζωο και αγέλαστο «Άγιο» Σάββα της Συρίας να χαμογελάσει).

Αυτός ο φωτισμένος άνθρωπος που η Ιστορία-προπαγάνδα των έκτοτε κρατούντων τον έλουσε με τα πιο άθλια επίθετα (Ειδωλιανός, Αδωναίος, Καυσίταυρος, Αποστάτης, Πισαίος, Παραβάτης, κ.ά.) σηματοδοτεί για την διαχρονικότητα του Ελληνισμού, τον ισχυρό κρίκο της συνδέσεως του υπόδουλου Έθνους μας (υπό τους χριστιανούς Ρωμαίους, τους κατ’ευφημισμόν λεγομένους «Βυζαντινούς» και μετά υπό τους Οθωμανούς και Νεοβυζαντινούς θεοκράτες) με το ελεύθερο και φωτοδοτικό εθνικό παρελθόν και αποτελεί το πρότυπο για τους επόμενους κρίκους (λ.χ. Γεώργιος Γεμιστός Πλήθων) εκείνης της μακράς αλύσεως που φθάνει έως των ημερών μας. 

Στο ευρύτερο σημερινό αίτημα για επανελλήνιση και πνευματική απελευθέρωση του Έθνους μας, συμπεριλαμβάνεται και η ηθική αποκατάστασή του και στη συνέχεια απόδοση τιμών προς τον Φλάβιο Κλαύδιο Ιουλιανό. Έως εκείνη την ευτυχή ημέρα που θα ξαναελέγχουν οι Έλληνες τον τόπο τους, οφείλουμε απλώς, στο όνομα της ιστορικότητος, να καταγγείλουμε τα πιο βασικά ψεύδη των κρατούντων κατά αυτού του υπέροχου και ευγενούς ανδρός, ότι δηλαδή δεν κατεδίωξε τους χριστιανούς, αλλά αντιθέτως, με προτροπή του φιλοσόφου Σαλλούστιου, εθεσμοθέτησε την απόλυτη ανεξιθρησκεία.

Ότι δεν είναι παρά μία ακόμη άθλια αντιστροφή της αληθείας ο ισχυρισμός του Θεοδωρήτου και του Σωκράτους ότι.. απαγόρευσε τάχα στα παιδιά των χριστιανών να μελετούν τους Έλληνες συγγραφείς, αφού ο ίδιος ο Ιουλιανός –ο οποίος στη Νέα Ρώμη ίδρυσε μάλιστα βιβλιοθήκη 120.000 τόμων- διακηρύσσει το ακριβώς αντίθετο στα κείμενά του: «Δεν απαγορεύω την είσοδο στα σχολεία στους νέους που θέλουν να πηγαίνουν σε αυτά. Πραγματικά, δεν θα ήταν ούτε φυσικό, ούτε λογικό να κλείνουμε τον καλό δρόμο σε παιδιά που δεν ξέρουν ακόμη ποιόν δρόμο ν’ ακολουθήσουν. Πρέπει να διαφωτίζουμε τους ανθρώπους που παραλογίζονται, όχι να τους τιμωρούμε” (δική μου η έμφαση).

Ότι τον μετέπειτα δαιμονόφοβο αυτοκράτορα και θηριώδη διώκτη των Ελλήνων Βαλεντινιανό Α, όχι μόνο δεν τον τιμώρησε όταν αυτός μπροστά του αρνήθηκε με περιφρόνηση να τιμήσει τους Έλληνες Θεούς, αλλ’ αντιθέτως -εκτιμώντας την παρρησία του- τον είχε διατηρήσει στην εξαιρετικά υψηλή θέση του στην στρατιωτική ιεραρχία.

Ότι τον χριστιανό επίσκοπο Ελεύσιο της Κυζίκου τον είχε αφήσει κανονικά στην θέση του μέχρι που εκείνος αποθρασυνθείς από την ανοχή, προχώρησε σε καταστροφή αρκετών Εθνικών Ιερών.

Ότι ο μοναδικός ιστορικώς υπαρκτός, δηλαδή όχι κατασκευασμένος μέσα από τα παραληρήματα των μαρτυρογράφων του 8ου αιώνος, χριστιανός “μάρτυρας” επί της βασιλείας του, υπήρξε ο επίσκοπος Αρεθούσης Μάρκος, ένας φανατισμένος ανθέλλην που είχε προκαλέσει καταστροφές σε Ελληνικό Ιερό. 

Το πιο τιμητικό για τον Ιουλιανό, είναι ότι από πλευράς θρησκευτικής, δεν ήταν όπως διαδίδεται -είτε σκόπιμα, είτε από αφέλεια- Έλλην δωδεκαθεϊστής- με την έννοια του αποκλειστικού λάτρου του Ελληνικού Πανθέου-, αλλά τυπικός για την εποχή του ρωμαίος Εθνικός που συνεδύαζε μια νεοπλατωνική φιλοσοφική αντίληψη με μια ιδιαίτερη τριαδική Ηλιολατρία. Η υπόθεση της επαναφοράς των Ολυμπίων Θεών, αγκαλιάσθηκε από τον καλλιεργημένο και ευσεβέστατο Ιουλιανό μέσα από ένα όχι μόνο σαφώς ανεξίθρησκο, αλλά και πολύ πλατύ κλίμα επιστροφής του σεβασμού προς όλες τις πολυθεϊστικές -ήτοι μη μισαλλόδοξες- λατρείες, που ήδη απειλούντο με εξαφάνιση από τους μονοθεϊστές.

Η Ελληνικότητα του Ιουλιανού επικεντρώνεται στον χώρο της Φιλοσοφίας και Παιδείας και για αυτό είναι διαυγής, στερεά και αήττητη. Το καλύτερο μανιφέστο της είναι το γνωστό «Περί Παιδείας» έδικτο του φωτισμένου αυτού ανδρός, όπως και το γνωστό απόσπασμα ενός κειμένου του «Σε εμάς ανήκουν η ευγλωττία και οι Τέχνες της Ελλάδος και η λατρεία των Θεών της. Η δική σας κληρονομιά είναι η αμάθεια, η αγροικία και τίποτε πέρα από αυτές..»