Ένα μυθιστόρημα που συγκινεί και ξυπνάει στις καρδιές την ελπίδα. Μια ιστορία για μικρούς και μεγάλους, ένα αλληγορικό παραμύθι με τόσα βαθιά νοήματα.
Πώς ένα όνειρο σου δίνει δύναμη και κουράγιο για να ζεις και να αναπεξέρχεσαι στις κακουχίες. Πώς η αυτοπεποίθηση είναι αναγκαία και ικανή συνθήκη για να αντιμετωπίζεις ακόμα και πολύ δυνατότερους αντιπάλους και να τους νικάς. Πόσο μίσος συγκεντρώνει στο πρόσωπό του κάποιος που τολμάει να καταπατήσει τους κανόνες και να ξεφύγει από το κοπάδι. Πώς η διαφορετικότητα είναι «ασυγχώρητο αμάρτημα» για τους υπόλοιπους της ομάδας που «επιλέγουν να είναι όμοιοι».
Το βιβλίο θίγει ακόμα και το περιβόητο δίλημμα του Μπρεχτ «Σε ποιά ανήκει το μωρό; Στη μάνα που το γεννάει ή στη μάνα που το μεγαλώνει;» Η θέση της συγγραφέως Sun-Mi-Hwang ως προς το δίλημμα, είναι ξεκάθαρη. Ακριβώς αντίστοιχα δίνει και το δικό της ορισμό για την αγάπη. «Μόνο και μόνο επειδή ανήκετε στο ίδιο είδος δεν σημαίνει ότι είστε όλοι μαζί μια χαρούμενη οικογένεια! Το πιο σημαντικό πράγμα είναι να καταλαβαίνουμε ο ένας τον άλλον. Αυτό θα πει αγάπη!»
Πώς γίνεται ένα μυθιστόρημα τόσο απλά γραμμένο να αγγίζει τόσο βαθιές έννοιες; Η απάντηση κρύβεται στο ταλέντο της κορεάτισας συγγραφέως, η οποία διδάσκει Λογοτεχνία στο Ιστιτούτο Καλών Τεχνών της Σεούλ. Η νουβέλα της με πρωταγωνίστρια μα κότα, είναι το διαχρονικότερο best seller στην πατρίδα της που μεταφέρθηκε με μεγάλη επιτυχία στον κινηματογράφο.
Ζωή, όνειρα, ελπίδα, μάχη για την επιβίωση, αγωνία για το αύριο, φιλία, δεσμοί αγάπης, οικογένεια, θάνατος – όλα αυτά μαζί πρωταγωνιστούν στο νέο βιβλίο των εκδόσεων Διόπτρα «Η κότα που ονειρευόταν να πετάξει».
Πώς μια μάνα βρίσκει τη δύναμη να σπρώξει το «μωρό» της να κυνηγήσει την τύχη του σε άλλους κόσμους; Ίσως οι έλληνες γονείς θα είχαν να ωφεληθούν από τα μηνύματα του βιβλίου. Ιδιαίτερα τώρα που η μετανάστευση «χτύπησε την πόρτα» της χώρας μας ως αναγκαία επιλογή.
…«Φεύγει! Το ήξερε από πάντα ότι κάποτε θα ερχόταν αυτή η μέρα όμως δεν είχε καταφέρει να πάρει όσο χρόνο ήθελε για να του μιλήσει, για να τον αποχαιρετήσει όπως έπρεπε»…
Πώς μια μάνα κάνει πέτρα την καρδιά της την ώρα του αποχωρισμού; Πώς όταν χάνεται η ελπίδα, χάνεται και η δύναμη για ζωή; Πώς η προοπτική της μοναξιάς φοβίζει περισσότερο ακόμα και από το θάνατο; Μια γενναία κοτούλα, η Μπουμπουκίτσα, μας δίνει τις δικές της απαντήσεις…
Εύη Ξυραφά, Σύμβουλος προσωπικής ανάπτυξης, 18/03/2014
