Η προσωπική ανάπτυξη και η ανθρώπινη εξέλιξη είναι πιθανότερα οι πιο δημοφιλείς σημαίες που ανεμίζουν στον αέρα στις αρχές του 21ου αιώνα. Και, τί το καινούργιο; Δεν είναι αυτά τα δύο μια μαστίχα που μασάει η ανθρωπότητα σε όλη την ιστορία της; Τα ζητήματα μπορεί να είναι τα ίδια αλλά αυτό που είναι καινούργιο είναι η ανάδυση ενός καταπιεσμένου τμήματος του ανθρώπινου δυναμικού που μπορεί να ονομαστεί ως η θηλυκή αρχή. Αυτή η αρχή δεν αναπαύεται σε προκαταλήψεις περί ανωτερότητας ή κατωτερότητας της μίας ή της άλλης ομάδας. Ούτε και επιζητά την αντικατάσταση του αντρικού σωβινισμού από τον θηλυκό. Ο σκοπός της είναι να επιτρέψει της ανάδυση μιας πλήρους και ισορροπημένης προσωπικότητας που είναι συγχρόνως ισχυρή και γαλήνια σε μια εποχή φωτός και ισχύος.
Η θηλυκή αρχή είναι μια αιθέρια ενέργεια, η οποία παρέμεινε αναλοίωτη εντός της ψυχής και των αντρών και των γυναικών. Εμπεριέχεται στην ουσία της πνευματικής μας ταυτότητας και αναφέρεται στην πιο ευγενή πλευρά του ανθρώπου—φροντίδα, σεβασμός, υπομονή, βασιλικότητα, ευσπλαχνία, και οίκτος. Όταν κατανοήσουμε και συνειδητοποιήσουμε αυτή την αρχή, η δύναμή της αφυπνίζει μια νέα πραγματικότητα και μας επανακατευθύνει προς τον αληθινό σκοπό και νόημα της ζωής μας. Και οι άντρες και οι γυναίκες μετέχουν της θηλυκής αρχής αλλά συχνά στην ιστορία αυτή έχει ταυτιστεί με το συναίσθημα, την αδυναμία, και την τρωτότητα και, όσο αφορά σε κοινωνικά, και πολιτικά ζητήματα, εξοστρακίστηκε από το κυρίως ρεύμα της εξέλιξης σε μια γωνιά με γενικό τίτλο ‘γυναικεία θέματα’. Κάπως έτσι η θηλυκή αρχή εξουσιάστηκε και συνεθλίβει κάτω από το σιδερένιο χέρι της πατριαρχικής ισχύος, η οποία απαίτησε την αμετάκλητη θυσία της διαίσθησης στο βωμό της αυστηρής λογικής, την καταπίεση της ευγένειας στο όνομα της ωμής δύναμης και την υποχώρηση των γυναικών μπροστά στην αντρική κυριαρχία. Αν πρόκειται να διορθωθούν τα προβλήματα που προέκυψαν από την καταπίεση και τον εξουσιασμό της αρχής αυτής με μια λύση διαρκείας, τότε θα πρέπει αυτή η λύση να περιλαμβάνει την αλλαγή της συνειδητότητας και όχι απλά την αλλαγή των θέσεων, ρόλων: μια αλλαγή στη συνειδητότητα που έχει ως βάση της την πνευματικότητα και όχι το θέμα φύλου. Η θηλυκή αρχή, αυτή το αναλοίωτο αιθέριο δυναμικό το οποίο κατοικεί στον πυρήνα της ύπαρξής μας, τώρα πρέπει να απελευθερωθεί για να αποκααστήσει την ισορροπία μεταξύ της εϋφυίας και της διαίσθησης, των στοιχείων και των αισθημάτων, της λογικής και του ρεαλισμού.Στον ερχομό της νέας χιλιετίας, στο μέσο ταραγμένων καιρών, η θυληκή αρχή είναι καθάρια, δροσερή άνοιξη που μπορεί να δώσει ζωή στο άγονο τοπίο της ανθρωπότητας. Το ιερό νερό που μπορούμε να αντλήσουμε σκοπό και νόημα.
Τα Μαθήματα Έρχονται Eκ των Υστέρων
Kοιτώντας πίσω στον εικοστό αιώνα, κάποιος θα μπορούσε να πει ότι η πρόοδος των γυναικών είναι αργή και κοπιαστική, γιατί οι γυναίκες του ’60 ήταν γνωστές για τους ρόλους τους ως σύζυγοι, μητέρες, αδελφές, νοσοκόμες και γραμματείς. Καθώς το γυναικείο κίνημα διεκδικούσε τη θέση των γυναικών στα ανθρώπινα δικαιώματα, η διεθνής κοινότητα ανταποκρίθικε με μια σειρά συνεδρίων γυναικών τα οποία συνείσφεραν στο άλμα που έκαναν τα γυναικεία ζητήματα στην παγκόσμια ατζέντα. Παρόλα αυτά οι περισσότερες γυναίκες οι οποίες κατάφεραν να διεκδικήσουν θέσεις τις οποίες άξιζαν μες την κοινωνία το πέτυχαν αυτό σε βάρος της θηλυκής αρχής. Έτσι παγιδεύτηκαν στο παιγνίδι της κυριαρχίας μέσω της σεξουαλικότητας ή πέτυχαν υψηλές θέσεις αναπτύσσοντας μια αυταρχικότητα απέναντι στους άλλους. Παρά την αναμφίβολη βραχυπρόθεσμη επιτυχία τέτοιων τακτικών, οποιαδήποτε αναγκαστεί να συμβιβαστεί, και είτε το ξέρει είτε όχι, να αποκλείσει τον εαυτό της από την πρόσβαση στη δική της εσωτερική πηγή δύναμης, αργά ή γρήγορα θα υποκύψει στην παγίδα της εκμετάλλευσης, χειρισμού, και της μεροληψίας σε βάρος των άλλων—τις κακίες που η ίδια θέλησε να εξαλείψει. Στερημένη από τη δύναμη που προέρχεται από μέσα, αυτά είναι τα μόνα διαθέσιμα εργαλεία για κάποιον που ζει εκτός των συνόρων του ‘είναι’ του.
Οι γυναίκες του εικοστού αιώνα θα μείνουν γνωστές ως οι πρωτοπόροι ενός δύσκολου και επικίνδυνου μονοπατιού προς την ελευθερία και την απελευθέρωση. Οι προσπάθειές τους οδήγησαν σε πρωτοφανείς υπερβάσεις και δίδαξαν σημαντικά μαθήματα. Το σημείο εκκίνησης ήταν η δράση και επηρεάστηκε από χαρακτηριστικά που έιχαν να κάνουν με το αριστερό ημισφαίριο του εγκεφάλου—θάρρος, αποφασιστικότητα, δύναμη της θέλησης, και προάσπιση. Το αποτέλεσμα ήταν η διαμόρφωση ενός παγκόσμιου δικτύου γυναικείων οργανισμών και ομάδων ικανών στο να αντιλαμβάνονται το σφυγμό των πολιτικών, κοινωνικών και οικονομικών αλλαγών, γνωρίζοντας πως αυτές επιδρούν στη ζωή των γυναικών σε όλο τον κόσμο. Όντας πρόσωπο με πρόσωπο με το παράδοξο της υλικής και επαγγελματικής επιτυχίας αλλά της ταυτόχρονης μικρής συναισθηματικής και πνευματικής ολοκλήρωσης, οι γυναίκες συνέχισαν να βιώνουν μια εσωτερική εξάντληση και μια έλλειψη αυτοεκτίμησης και αυτοσεβασμού. Αναγνωρίζοντας ότι οι πρόοδος των γυναικών ήταν ένα επίπονο έργο, ένα σύνολο πολλών μερών, έγινε εμφανές ότι η εξωτερική πρόοδος έπρεπε να τροφοδοτηθεί από μια εσωτερική ανάπτυξη. Πολύ σύντομα, προγράμματα προσωπικής ανάπτυξης και εξέλιξης άρχισαν να ευδοκιμούν. Συνέδρια, σεμινάρια και συναντήσεις αντικαταστάθηκαν από διάλογους, συζητήσεις και συνομιλίες. Το σημαντικότερο μάθημα που πήραν ήταν ότι οτιδήποτε συνέβαινε ήταν μέρος μιας διαδικασίας που θα οδηγούσε σε ένα επιτυχές αποτέλεσμα και την ενθύμηση ιδιοτήτων όπως η διαίσθηση, δημιουργικότητα, φροντίδα, στήριξη, αγάπη, και συμπόνια. Η αλλαγή στη συνειδητότητα έγινε η ραχοκοκαλιά των ιστοριών τους.
Το Όραμα Έρχεται Εκ των Προτέρων
Οι γυναίκες του εικοστού αιώνα ανέπτυξαν και έθεσαν τις κατευθυντήριες γραμμές και τα πρότυπα που θα ακολουθούσαν και θα ανέπτυσσαν περαιτέρω οι γυναίκες του εικοστού πρώτου αιώνα. Η θηλυκή αρχή, που φάνηκε σαν ένα φως στο τούνελ κατά τον εικοστό αιώνα, θα αποτελέσει έναν φυσικό τρόπο ύπαρξης στο μέλλον. Εμπιστοσύνη, σεβασμός, και σοφία θα κατοικούν στην καρδιά της γνήσιας ηγεσίας των γυναικών και των αντρών. Ακεραιότητα και υψηλά ηθικά ιδανικά θα τη στηρίζουν. Η δύναμη δεν θα βρίσκεται πλέον στα χέρια τρίτων οι οποίοι θα παίρνουν τις αποφάσεις για μας, αλλά στην καρδιά του καθενός μας. Ως φυσικοί ηγέτες, θα διοικούμε από τον πυρήνα της εσωτερικής μας δύναμης και θα ακολουθούμε τις εσωτερικές αρχές μας, συνείδηση, και αλήθεια, καλλιεργώντας έτσι την αυτοπειθαρχία μας.
Το δικαίωμα πλήρους συμμετοχής όλων των παιδιών σε όλους τους κοινωνικούς τομείς με ίσες ευκαιρίες, θα αποτελέσει αναπόσπαστο στοιχείο στην επίγνωση και τη νοοτροπία. Αυτοί οι προστάτες του μέλλοντος της κοινωνίας θα διασφαλίσουν ότι η αξία ενός ατόμου δεν καθορίζεται από το φύλλο του και θα χορηγήσουν την αγάπη και το σεβασμό με τα οποία ο αληθινός εαυτός του κάθε νέου ανθρώπου να μπορέσει να ευδοκιμήσει. Είναι στα χέρια των γυναικών σε ένα μεγάλο βαθμό η διευθέτηση της διαδικασίας η οποία θα γλιτώσει εμάς και τις ερχόμενες γενιές από το να εγκλωβιστούμε σε διακρίσεις, τακτικές εκμετάλλευσης φυσικής και συναισθηματικής συμπεριφοράς, και τους περιορισμούς που μπορεί εμείς οι ίδιοι να έχουμε θέσει στους εαυτούς μας. Ένα εκ των ουκ άνευ στοιχείο για την απόλυτή μας ελευθέρωση. Η Σοφία Προκύπτει από την Επίγνωση
“Ποιος είμαι ;” … πάντα προσέχω το ‘Εγώ’ μου!
Στη συμβολή των δύο χιλιετιών, μία από τις πιο ενδιαφέρουσες ανασφάλειες των προς υπέρβαση είναι αυτή που έχει ο καθένας με τον εαυτό του—το ερώτημα: Ποιος είμαι;
Χρησιμοποιώντας την θηλυκή αρχή ως αρχική σκέψη για τη διερεύνηση αυτού του μυστηρίου, μπορούμε να σαλπάρουμε για το ταξίδι της ανακάλυψης από την πλευρά της πίστης στον εαυτό. Είμαστε συχνά απρόθυμοι να κοιτάξουμε μέσα στον εαυτό μας επειδή στερούμαστε της αυτοπεποίθησης να έρθουμε πρόσωπο με πρόσωπο με το άτομο το οποίο φοβόμαστε πιο πολύ—το αληθινό μας εαυτό.
Η πνευματική γνώση μας χαρίζει μια βαθύτερη κατανόηση η οποία μπορεί να απομακρύνει το φόβο του αγνώστου και να ανοίξει την πόρτα στην επίγνωση. Η επίγνωση μας δίνει τη πνευματική διαύγεια ώστε να αναγνωρίσουμε τον εαυτό και την εσωτερική δύναμη να τον αποδεχτούμε, μαζί και τους μέχρι τώρα περιορισμούς μας. Η επίγνωση επίσης χρησιμεύει και σαν φακός με τον οποίο μπορούμε να δούμε τις στρώσεις των περιορισμών που αποκτήσαμε μεγεθύνοντας τις προσωρινές ή υλικές πλευρές της ταυτότητάς μας και να εστιάσουμε στην συνειδητοποίηση της αρχικής και αιώνιάς μας ταυτότητας— “Ποιος είμαι και ήμουν πάντα.” Το να ταυτιστώ με τον εσωτερικό εαυτό αποτελεί τη μέθοδο για την απελευθέρωσή μου από τα υλικά δεσμά και τους περιορισμούς. Η πίστη στον εαυτό μου εξυψώνει και κάνει τη διάνοιά μου θεϊκή και ανοίγει το τρίτο μάτι της σοφίας.
Αυτό είναι το είδος της πίστης που δημιουργεί πίστη και μου δίνει το θάρρος για να αποδεχτώ το παρελθόν, να απολαύσω το παρόν, και να δημιουργήσω το μέλλον που επιθυμώ. Είναι η σοφία την οποία οι γυναίκες πρέπει να προσωποποιήσουν. Αυτή η σοφία γεννιέται στα βάθη της πνευματικής συνειδητότητας και αναφέρεται ως shakti—δύναμη θέλησης απευθείας από το Θεό. Τέτοια σοφία, όταν εκδηλωθεί στη δράση, έχει μια αληθινή μεταμορφωτική επίδραση στις ζωές μας και στις ζωές όλων γύρω μας, φέρνοντας ολοκλήρωση με συνέπεια. Η χρήση της θηλυκής αρχής για να φέρουμε την ολοκλήρωση με συνέπεια είναι το πιο δυνατό εργαλείο που έχουμε στη διάθεσή μας αυτή τη στιγμή. Η άσκηση της επιστροφής μας στην αρχική μας ταυτότητα και η ενθύμηση του “Ποιος είμαι και ήμουν πάντα”, καθώς παίζουμε τους διαφορετικούς ρόλους μας και τιμούμε τις υποχρεώσεις μας, είναι καθοριστική—καθώς μας ενθρονίζει στο κάθισμα του αυτοσεβασμού.
Όταν οι αιθέριές μας ικανότητες αναπτυχθούν μέσα στην ολότητα της ύπαρξής μας και εκφραστούν με τη στήριξη του αυτοσεβασμού, τελούνται πράξεις με υψηλό βαθμό συνέπειας. Η θηλυκή αρχή έχει συχνά παρεξηγηθεί ως θηλυκότητα στο φυσικό επίπεδο και ως συνέπεια ο σεβασμός την εσωτερική ομορφιά έχει συχνά υποβιβαστεί σε μια εμμονή για εκείνη την ομορφιά που δεν αναγνωρίζει κάτι πιο κάτω από την επιδερμίδα. Η αξία μιας γυναίκας προέρχεται από τις αρχικές και έμφυτές ιδιότητες της ψυχής: αλήθεια, αγάπη, αγνότητα, ευτυχία, και γαλήνη, και είναι μέσα από αυτές τις ιδιότητες που αναδύεται η γυναικεία ομορφιά και εκπέμπεται μέσα από τα χαρακτηριστικά της αυτά. Το να πιστεύεις στην ομορφιά της έμφυτης αξίας στον καθένα μας και να βλέπεις τον εαυτό στα πλαίσια αυτής της αιώνιας πραγματικότητας, παρά σαν μια πρόσκαιρη εξωτερική φυσική παρουσία, δίνει μια τεράστια ώθηση στον αυτοσεβασμό και την αυτοπεποίθηση. Το να νιώθεις είναι ένα πολύ χαρακτηριστικό ανθρώπινο γνώρισμα, αλλά όταν πρόκειται για την έκφραση των αισθημάτων μας σε μια συγκεκριμένη σχέση, το πάθος μας για μια εργασία ή ο θαυμασμός ενός έργου τέχνης ή μουσικής, άλλες φορές μας οδηγεί σε ακραίες και ξέφρενες καταστάσεις και άλλες φορές σε καταπίεση των συναισθημάτων μας εξαιτίας του φόβου του απόρριψης ή της κατηγορίας ότι είμαστε πολύ συναισθηματικοί. Κάτι κάποια στιγμή πήγε στραβά με τα αισθήματα και γι’ αυτό χρειάζεται να κατανοήσουμε σε βάθος τι είναι τα αληθινά αισθήματα. Τα αισθήματα συνδέονται με τα κίνητρα, τις προθέσεις, τις επιθυμίες, και τις προσδοκίες και μπορώ να ελέγχω το τι νιώθω όταν είμαι σε στενή επαφή με όλα αυτά.
Ενδυναμώνομαι όταν τα αισθήματά μου βασίζονται στη δύναμη αυτού που είναι αληθινό μέσα μου και προέρχεται από το σεβασμό και την πίστη στον εαυτό μου. Αποδυναμώνομαι όταν επιτρέπω τις εξωτερικές επιρροές να μου δημιουργούν αμφιβολίες και φόβους σχετικά με το τι νιώθω, στρέφοντάς με προς τα έξω για να επιβεβαιώσω τα ίδια μου τα αισθήματα. Το να κοιτάξω έξω από τον εαυτό μου είναι ο τρόπος για να χαθώ στα κύματα της ενοχοποίησης, της ανασφάλειας, και της αμφιβολίας και συνήθως κάπως έτσι τα αισθήματα καταπιέζονται και δεν διευθετούνται. Αυτή η καταπίεση των αισθημάτων οδηγεί σε κατάθλιψη καθώς είμαι ανίκανος στον να εμπιστευτώ τα αισθήματά μου και είμαι απρόθυμος στο να συζητήσω για αυτά, φοβούμενος ότι θα παρεξηγηθώ, κατηγορηθώ ή απορριφθώ. Παραμένοντας κοντά στην αλήθεια μου, στις έμφυτες αξίες, και εσωτερική δύναμη με κάνει να εμπιστεύομαι τα αισθήματά μου. Είμαι υπεύθυνος για τον πως νιώθω και έχω την ικανότητα να απομακρύνω οδυνηρά αισθήματα και το να δημιουργώ αγνά αισθήματα στη θέση τους.
Η συσσώρευση δύναμης είναι η τέχνη της εναρμόνισης του αισθήματος και της λογικής. Η ισορροπία είναι ιδιαίτερα απαραίτητη όσο αφορά την εμπιστοσύνη, ειλικρίνεια, πίστη, και αγάπη. Η λογική μου λέει ότι όταν αρχίσω να καλλιεργώ και να φροντίζω τις αξίες αυτές, οι ανασφάλειές μου, φόβοι, και αμφιβολίες θα έρθουν στην επιφάνεια για να δοκιμάσουν την ισχύ της δέσμευσής μου και να επεκτείνουν τις ικανότητές μου. Κάθε δοκιμασία φέρει και το όφελος εντός της. Αυτό που πρέπει να γίνει κατανοητό σε τέτοιου είδους μάχες είναι ότι εγώ δεν χρειάζεται να περιορίσω την ικανότητα να εμπιστεύομαι επειδή μόνο και μόνο κάποιος την έχει προδώσει, ή την ικανότητά μου να είμαι ειλικρινής επειδή κάποιος μου έχει πει ψέματα. Είναι τόσο εύκολο να επηρεαστώ από τη συμπεριφορά κάποιου άλλου και να εσωτερικεύσω τις αδυναμίες του με τέτοιο τρόπο ώστε να χάσω την εμπιστοσύνη μου στη δική μου ικανότητα και να κλονιστεί η προσωπική μου θέση ως προς τις αξίες. Εκεί είναι που απαιτείται το ενδιάμεσο διάστημα από τον άλλο για τη διατήρηση μιας υγιούς και μακροπρόθεσμης σχέσης με συνέπεια να μην εμπλακώ τόσο ώστε να χάσω την επίγνωση του ποιος είμαι. Αυτό το βήμα προς τα πίσω για τη διατήρηση της προσωπικής μου ανεξαρτησίας και ακεραιότητας θρέφει την ικανότητά μου να ασκώ την ελευθερία επιλογής αντί να υποκύπτω στην έλξη εξωτερικών επιρροών ή τις προσδοκίες των άλλων.
Έχει παρατηρηθεί ότι η γυναικεία διαίσθηση καθοδηγεί την ικανότητα να παίρνει αποφάσεις, σαν μια έκτη αίσθηση σχεδόν. Παρόλα αυτά η διαίσθηση από μόνη της δεν είναι αρκετή για την αποτελεσματική λήψη αποφάσεων. Είναι μόνο όταν τα κίνητρα είναι καθαρά και απαλλαγμένα από εγωιστικές επιθυμίες που η διαίσθηση μπορεί να δώσει καθαρά σημάδια για να τη βοηθήσει στη λήψη αντικειμενικών αποφάσεων. Αυτές οι αιθέριες ικανότητες πρέπει να εφαρμοσθούν και να εκφραστούν σε συνδυασμό με γεγονότα και όχι για φαντασιώσεις και επίδειξη. Περπατώντας στο τεντωμένο σκοινί της καθημερινότητας οι δοκιμασίες της ικανότητάς μας να παίρνουμε αποφάσεις με ακεραιότητα δεν είναι λίγες. Γι’ αυτό είναι πολύ σημαντικό να προσέχουμε τακτικά το ‘Εγώ’ και να ελέγχουμε το κατά πόσο οι πράξεις μας, λέξεις, και αξίες μας βρίσκονται σε συμφωνία με τις αρχές μας. Αν δεν είναι θα πρέπει να χρησιμοποιήσουμε την αίσθηση της αυτοεκτίμησης για να καθυστερήσουμε την απόφαση και, αν είναι, τότε η συμφωνία αυτή μας εξουσιοδοτεί ώστε να πάρουμε θέση, να λάβουμε την απόφαση, και να δεσμευτούμε σ’ αυτή. Μέσα στην καρδιά της ανθρώπινης ψυχής, ένας καινούργιος κόσμος αναμένεται να γεννηθεί. Το δώρο που μπορούμε, και πρέπει, να προσφέρουμε —στον εαυτό μας και στον καθένα μας—είναι να ξανανάψουμε μέσα μας τη φλόγα της θηλυκής αρχής και να διατηρήσουμε τη φλόγα αυτή με το λάδι των αγνών αισθημάτων, της πίστης και της αποφασιστικότητας. Μια τέτοια δέσμευση να ζήσω σύμφωνα με αυτήν την αρχή είναι μια δέσμευση της αφής του πνεύματος του εικοστού-πρώτου αιώνα στην καρδιά της ανθρωπότητας. Αν δεν κάνω αυτή τη δέσμευση, ποιος άλλος θα την κάνει;
