Στην πνευματική ζωή του ανθρώπου υπάρχουν νόμοι όπως και στην αντίστοιχη υλική.
Για να αποκτήσουμε πρόσβαση στους νόμους αυτούς χρειάζεται ειδική προσπάθεια ώστε να χτυπήσουμε την πόρτα των ουρανών και να μας ακούσουν.
Δεν χρειάζεται φόβος και τρόμος, παρακάλια και τάματα, προσκυνήματα και λατρεία προσώπων, όπως στον εβραιοχριστιανισμό.
Χρειάζεται ψυχική προετοιμασία και σεβασμός του υπερβατικού κόσμου, αλλιώς καμία προσπάθεια δεν πρόκειται να ευοδωθεί.
Ο πνευματικός άνθρωπος, ή ο άλλος μας εαυτός, ή φωνή της συνείδησης, ή φωνή της λογικής, που κρύβει ο καθένας μέσα του, είναι πιο σιωπηλή και από τη σιωπή και ακούγεται μόνο στη βαθιά ηρεμία της σιγής.
Δυστυχώς η φωνή αυτή έχει τεθεί εκτός ενέργειας από τις υλικές επιθυμίες, που είναι ο μεγαλύτερος εχθρός του ανθρώπου.
Αυτός ο άλλος μας εαυτός, μπορεί να δαμάσει την κατώτερη φύση τις επιθυμίες και τα ένστικτα, ανεξάρτητα με τα εμπόδια που θα συναντήσει.
Μπορεί να μας κατευθύνει στις σωστές ενέργειες και να πάρει τον έλεγχο των πράξεων του ανθρώπου, με τις εμπειρίες που μεταφέρει από προηγούμενες ενσαρκώσεις. Η προσπάθεια είναι δύσκολη όμως πολλές φορές έχει θετικά αποτελέσματα.
Η μεγαλύτερη προϋπόθεση για να πάρει ο άνθρωπος επαφή με το υπερβατικό και το θείο, είναι η αγάπη που πρέπει να πλημμυρίζει την καρδιά του. Η αγάπη είναι το ένδυμα της μακαριότητας, είναι η εξιλέωση των ανομημάτων, είναι η αναγέννηση της ζωής. Όταν αγαπά ο άνθρωπος μπορεί και χαίρεται, όχι μόνο με τη δική του χαρά, αλλά και με τη χαρά των άλλων και τότε ανοίγουν οι πόρτες των ουρανών διάπλατα.
Η υγιής πνευματική αγάπη είναι αιώνια και ακολουθεί τον άνθρωπο και μετά τον θάνατο.
Για να μάθεις να γράφεις χρειάζεται κάποιος να σου μάθει τα γράμματα. Για να αναζητήσεις το υπερβατικό και το ουράνιο, κάποιος πρέπει να σου πει ότι υπάρχει και πως θα το συναντήσεις.
Για να σου πει κάποιος πως θα αγαπάς δεν γίνεται, αν δεν το καταλαβαίνεις.
Είναι βέβαιο ότι η αλήθεια πρέπει να αποκαλύπτεται μόνο στους άξιους, που μπορούν να τη σεβαστούν και να την καταλάβουν, για να αποκτήσουν τις αρετές της σεμνότητας, της πιστότητας, της ελευθεροφροσύνης της δικαιοσύνης και της εγκράτειας, που ανεβάζουν ψηλά τον άνθρωπο.
«Μην νομίζετε ότι οι πολλοί έχουν δίκιο επειδή είναι πολλοί. Όταν διαφωνείτε με κάποιον δεν χρειάζεται να τον πείσετε επιμένοντας στις απόψεις σας.
Με τη βία δεν μαθαίνει κανένας. Αφήστε τους ήσυχους και συνεχίστε την προσπάθεια της πνευματικής αναζήτησης. Ακολουθείστε τον δρόμο που ανοίγεται μπροστά σας και ας είστε μόνοι σας. Συνεχίστε να περπατάτε, κάπου θα σας βγάλει. Αυτό το κάπου οι άλλοι δεν το γνωρίζουν.
Όταν φθάσετε στο τέρμα, θα είστε όμοιοι με αστέρια που λάμπουν πιο πολύ από τον ήλιο, για τις ουράνιες οντότητες που θα σας βλέπουν και οι οποίες θα σας βοηθήσουν να βαδίσετε στον δρόμο που διαλέξατε. Μπορείτε να αποφύγετε την πνευματική φθορά αν το θελήσετε.
Η ενημέρωση των ανθρώπων πρέπει ν’ αρχίσει από αυτούς που συμφωνούν μαζί σας. Πρέπει να βοηθήσετε τους Ελλάνιους να σπάσουν τα δεσμά που τους έχει φορέσει το σύστημα, η θρησκεία και όλοι οι μη Ελλάνιοι, που κυβερνούν την Ελλάνια πατρίδα.»
Δεν αρκεί ένας άνθρωπος να είναι ισορροπημένος και να έχει γνωρίσει τον εαυτό του. Πρέπει και να πασχίζει να βελτιώσει το περιβάλλον στο οποίο ζει και κινείται, για να μπορέσει να παραμείνει ισορροπημένος.
Οι διαπιστώσεις της καθημερινότητας βοηθούν να κάνουμε τη ζωή μας καλλίτερη.
Καθένας μόνος του μπορεί να βοηθήσει τον εαυτό του και μπορεί να το πετύχει. Κανένας δεν μπορεί να βοηθήσει τον άλλον, εκτός από το να τον ενημερώσει.
Οι άνθρωποι που δεν μπορούν να συμβιώσουν με τους άλλους, αποκόβονται και γίνονται περιθωριακοί. Αυτοί έχουν το πρόβλημα και όχι οι άλλοι.
Αυτά που ανέφερα τα θεωρώ απαραίτητα για την ψυχική ηρεμία και γαλήνη του ανθρώπου.
Από την «ΥΠΕΡΤΑΤΗ ΜΥΗΣΗ» του στρατηγού κ. Γ. Καλογεράκη, Εκδόσεις Δίον.
Πηγή: ΕΝΝΕΑ ΕΤΗ ΦΩΤΟΣ
