Ελληνορθόδοξοι απολογητές επιχειρούν να παρουσιάσουν σημαντικές αρχαίες Ελληνικές προσωπικότητες ως «προ Χριστού χριστιανούς», ή να πείσουν, ακόμα και πως ορισμένοι αρχαίοι είχαν δήθεν μιλήσει για την «έλευση του Ιησού»! Στο νέο βιβλίο της Ιστορίας της Γ΄ Γυμνασίου διδάσκεται: «Η συμφιλίωση του Αριστοτέλη με τη χριστιανική σκέψη πραγματοποιήθηκε βαθμιαία από τα μέσα του 13ου αιώνα χάρη στο έργο του Θωμά Ακυινάτη (1224-1274)» (σελ. 8). Σαν απόδειξη των παραπάνω επιδεικνύουν σε μοναστήρια ζωγραφιές αρχαίων Ελλήνων σοφών, που κατασκευάστηκαν το Μεσαίωνα.
Επάνω σειρά: Ο σοφός Θούλης (;), η σοφή Σεβίλλα (;) και ο σοφός Απόλλων (;): Καρικατούρες ανύπαρκτων αρχαίων Ελλήνων με χριστιανικές αμφιέσεις και χριστιανικές ρήσεις στους παπύρους, που κρατούν. (Μονή Βατοπεδίου). Κάτω αριστερά: Ανορθόγραφη ακροστιχίδα «προφητείας» της σοφής Σεβίλλας για τον ΙΗΣΟΥ ΧΡΕΙΣΤΟ. (Από τη συλλογή «Σιβυλλικοί Χρησμοί». Προφήτευε τη Δευτέρα Παρουσία, αλλά αδυνατούσε να «προφητεύσει» πώς γράφεται η λέξη Χριστός). Κάτω δεξιά: Μιά τραγική φιγούρα, που παριστάνει τον Αριστοτέλη να κρατάει χριστιανικό κείμενο! (Μονή Βατοπεδίου). |
Οι περισσότεροι από τους ζωγραφισμένους είναι ανύπαρκτα πρόσωπα, όπως οι εικονιζόμενοι στην επάνω σειρά από τη μονή Βατοπεδίου «σοφός Θούλης», «σοφή Σεβίλλα της Ερυθραίας» και «σοφός Απόλλων». Οι αμφιέσεις τους είναι χριστιανοπρεπείς και δεν μοιάζουν καθόλου με των αρχαίων Ελλήνων. Στα χέρια τους κρατούν μέρος των προφητειών τους, τα πλήρη κείμενα των οποίων συντάσσονταν και κυκλοφορούσαν παράλληλα. Ένα τέτοιο είναι η εικονιζόμενη ακροστιχίδα της προφητείας της «σοφής Σεβίλλας» περί της Δευτέρας Παρουσίας του ΙΗΣΟΥ ΧΡΕΙΣΤΟΥ (από τη συλλογή «Σιβυλλικοί Χρησμοί», που εκδόθηκε τον 16ο αιώνα στο Παρίσι). Προφήτευε τη Δευτέρα Παρουσία, αλλά αδυνατούσε να «προφητεύσει», πώς γράφεται η λέξη Χριστός.
* * *
Μέσα σε αυτό το κλίμα ζωγραφίστηκε στη μονή Βατοπεδίου επίσης και ο εικονιζόμενος κάτω δεξιά «σοφός Αριστοτέλης», ο οποίος κρατάει έναν πάπυρο, που γράφει: «Ακάματος φύσει Θεού γέννησις, εξ αυτού γαρ ο αυτός ουσιούται λόγος», το οποίο δεν ανήκει στα γραπτά του.
Ίων Δημόφιλος