Η οφθαλμοφανής κοροϊδία των απαράδεκτων προτάσεων Νίμιτς

ΧΡΗΣΤΟΥ Α. ΣΑΡΤΖΕΤΑΚΗ – Πρῴην Προέδρου τῆς Ἑλληνικῆς Δημοκρατίας

Η ΟΦΘΑΛΜΟΦΑΝΗΣ ΚΟΡΟΪΔΙΑ ΤΩΝ ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΩΝ ΠΡΟΤΑΣΕΩΝ ΝΙΜΙΤΣ ΕΠΙ ΤΟΥ ΣΚΟΠΙΑΝΟΥ
ΚΑΙ Ο ΚΑΤ’ ΕΞΑΚΟΛΟΥΘΗΣΙΝ ΕΜΠΑΙΓΜΟΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ

ΠΡΟΟΙΜΙΟΝ

Σκοπὸς τῶν προτάσεων Νίμιτς ἡ ἐθνικὴ καὶ ἐδαφική μας συρρίκνωσις.

1.- Μὲ τὴν δήλωσί μου τῆς περασμένης Παρασκευῆς (22.2.2008) κατέδειξα τεκμηριωμένα τὸν ὑπηρετούμενο σκοπὸ μὲ τὶς πρόσφατες προτάσεις (τῆς 19.2.2008) γιὰ τὸ ὄνομα τοῦ σκοπιανοῦ κρατιδίου τοῦ δῆθεν μεσολαβητοῦ Νίμιτς, ἀνερυθριάστου ἐγκαθέτου τῶν ἐπιβούλων. 

Σκοπός, ποὺ μὲ τὴν ἐπιδιωκομένη καὶ ἀπὸ τὴν Ἑλλάδα ἀναγνώρισι στὸ κρατίδιο αὐτὸ τοῦ δικαιώματος χρήσεως τοῦ ἑλληνικοῦ ὀνόματος «Μακεδονία», καταφανέστατα δὲν εἶναι ἄλλος τώρα μέν, ἀπὸ τὴν ἐθνική μας συρρίκνωσι, μὲ τὴν ἀποκοπὴ ἀπὸ τὴν Ἱστορία τῆς ἐθνικῆς μας κοινότητος τοῦ σημαντικωτέρου τμήματός της, αὐτοῦ τῶν ἕξη αἰώνων (ἀπὸ τὸν 3^ο π.Χρ. μέχρι καὶ τὸν 3^ο μ. Χρ.) συμβολῆς τῆς Μακεδονίας καὶ τῶν Μακεδόνων στὰ λαμπρὰ πανανθρώπινα ἐπιτεύγματα τοῦ Ἑλληνισμοῦ∙ στὴν συνέχεια δέ, ἀπὸ τὴν συνακόλουθη ἐδαφική μας συρρίκνωσι, μὲ ὑποβιβασμὸ τῶν συνόρων μας μέχρις Ὀλύμπου διὰ τῆς προσθήκης στὸ Σκοπιανὸ κρατίδιο, ποὺ μόνον τὸ 1/3 του ἀνήκει εἰς τὴν ἱστορικὴν Μακεδονίαν καὶ τὸ ἴδιο κατέχει μόνον τὸ 17 % αὐτῆς, μὲ ἐπέκτασί του καὶ στὰ 71 % τῆς ἱστορικῆς αὐτῆς Μακεδονίας, ποὺ ἀπηλευθερώσαμε μὲ τοὺς Βαλκανικοὺς πολέμους τοῦ 1912-1913.–

Ἐγγύτερη παρουσίασις τοῦ περιεχομένου τῶν ἐν λόγῳ προτάσεων Νίμιτς εἶναι τώρα ἀναγκαία καὶ χρήσιμη γιὰ τὴν πληρέστερη ἐνημέρωσι τοῦ καλοπίστου Ἑλληνικοῦ λαοῦ, συνεχῶς ἐξαπατωμένου μὲ ἐνωρχηστρωμένη ἀπὸ τοὺς ἐπιβούλους διὰ ποικιλωνύμων Μ.Μ.Ε. γιγαντιαία ἐπιχείρησι ἀποπροσα-νατολισμοῦ καὶ παραπληροφορήσεώς του.

Α΄.- ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ ΕΞ ΥΠΑΡΧΗΣ ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΕΣ

Οἱ προτάσεις Νίμιτς ἦσαν ἐξ ὑπαρχῆς ἀπαράδεκτες καὶ ἔπρεπε νὰ ἀπορριφθοῦν ὡς τέτοιες διὰ δύο κυρίως λόγους. Πρῶτον, διότι παρουσιάζονται μὲ ἄκρως ἐξευτελιστικὸν γιὰ τὴν Ἑλλάδα τρόπον. Καὶ δεύτερον, διότι ὑποβάλλονται ἐκτὸς καὶ καθ’ ὑπέρβασιν τῆς ἀνατεθείσης διαμεσολαβητικῆς ἀποστολῆς.

2.- Οἱ προτάσεις Νίμιτς παρουσιάζονται μὲ ἄκρως ἐξευτελιστικὸν γιὰ τὴν Πατρίδα μας τρόπον.

Ἡ Ἑλλὰς ἔχει ὄνομα, μὲ χρονικὴ μάλιστα ἀφετηρία τεσσάρων καὶ πλέον χιλιετηρίδων, διεθνῶς ἀνεγνωρισμένον καὶ μὴ ἀμφισβητούμενον ἀπὸ κανέναν ἀπολύτως. Καὶ ἐν τούτοις, στὶς προτάσεις Νίμιτς ἡ Ἑλλὰς δὲν μνημονεύεται μὲ τὸ ὄνομά της, ὡς ἐὰν στερεῖται τοιούτου, ἀλλὰ κατονομάζεται ἁπλῶς ὡς «Πρῶτο Μέρος». Γιὰ νὰ ἐξομοιωθῇ ἔτσι πρὸς τὸ ὄντως στερούμενο διεθνῶς ὀνόματος σκοπιανὸ κρατίδιο, – ἀφοῦ αὐτὸ ἔγινε δεκτὸ εἰς τὸν Ο.Η.Ε. μόνον μὲ τὴν προσωρινὴν ὀνομασίαν F.Y.R.O.M. – κατονομαζόμενο δὲ στὶς προτάσεις αὐτὲς ὡς «Δεύτερο Μέρος». Βεβαίως ἐπαναλαμβάνεται μὲ τὸν τρόπον αὐτὸν ἡ ὁρολογία, ποὺ ἐχρησιμοποιήθη καὶ εἰς τὴν λεγομένην «ἐνδιάμεση» συμφωνία μὲ τὰ Σκόπια τῆς Νέας Ὑόρκης τῆς 13.9.1995, τὴν τόσον ὀλεθρίαν γιὰ τὰ ἐθνικά μας συμφέροντα. Ἀλλά, ὅπως ὁ ἐκ τῶν τότε μεσολαβητῶν ἀναπληρωτὴς Ὑπουργὸς Ἐξωτερικῶν τῶν Η.Π.Α. Ρίτσαρντ Χόλμπρουκ εἰς τὸ βιβλίον του «To end a war» ἀπεκάλυψε, ἡ συμφωνία ἐκείνη ἐπετεύχθη μὲ δραστικὲς πιέσεις πρὸς τὸν τότε βαρύτατα ἀσθενοῦντα Πρωθυπουργὸν Ἀνδρέαν Παπανδρέου, διὰ χρησιμο-ποιήσεως καὶ ἐξωθεσμικοῦ παράγοντος, τῆς ἐπιρροῆς τῆς νεαρᾶς συζύγου του. Τώρα ὅμως εὐτυχῶς τέτοιες περιστάσεις δὲν συντρέχουν, ὁ Πρωθυπουργός μας εἶναι ὑγιέστατος καὶ συνεπῶς ἐξ ὁρισμοῦ ἀνεπίδεκτος ἐξωθεσμικῶν ἐπιρροῶν. Ἄρα καὶ παρόμοια αἰτιολογία δὲν εὐσταθεῖ. Καὶ ἐπὶ τέλους, ἡ κατολίσθησις σὲ διπλωματικὸν ἀτόπημα, ποὺ προσβάλλει τόσον βαναύσως τὴν ἐθνικήν μας ἀξιοπρέπειαν, δὲν ἀποτελεῖ δεσμευτικὸν προηγούμενον∙ καμμιὰ λογικὴ δὲν ὑπαγορεύει τὴν ἀπερίσκεπτην ἐπανάληψίν της, ἀντιθέτως ἀμεσώτατα ἐπιβάλλει τὴν ἐπανόρθωσιν. Γι’ αὐτὸ καὶ προβάλλει ἀκόμη πιὸ ταπεινωτικὴ γιὰ τὴν Ἑλλάδα ἡ ἀποσιώπησις καὶ σήμερα τοῦ ὀνόματός της στὴν προκειμένη διεθνῆ «μεσολαβητικὴ» προσπάθεια. Μὲ χυδαία ἐξομοίωσί της πρὸς τὸ διεθνῶς μὴ ἀνεγνωρισμένο ἀκόμη μὲ ὁριστικὸ ὄνομα σκοπιανὸ κρατίδιο.-

3.- Οἱ προτάσεις Νίμιτς συνετάγησαν ἐκτὸς καὶ καθ’ ὑπέρβασιν τῆς διαμεσολαβητικῆς ἀποστολῆς.

Ἡ ὑπέρβασις τῆς διαμεσολαβητικῆς ἀποστολῆς, μὲ τὴν ὁποίαν εἶχεν ἐπιφορτισθῆ ὁ Νίμιτς, εἶναι ἐξοργιστικῶς κραυγαλέα καὶ ὀφθαλμοφανής. Καὶ μάλιστα πρὸς δύο κατευθύνσεις.
Πρῶτον, διότι προτείνει διπλῆν ὀνομασίαν διὰ τὸ σκοπιανὸν κρατίδιον, ἐνῷ τέτοιαν ἐντολὴν δὲν εἶχε. Καὶ δὲν εἶχε, διότι διπλῆ ὀνομασία δι’ ἕνα κράτος εἶναι περίπτωσις ἄγνωστος εἰς τὸ Διεθνὲς Δίκαιον, πρωτόγνωρος εἰς τὰ παγκόσμια χρονικὰ ὅλων τῶν ἐποχῶν ! Καὶ φυσικὰ ἡ διπλῆ ὀνομασία προτεί-νεται ἐπὶ τοῦ προκειμένου μόνον μὲ ἀπύθμενη πανουργία καὶ δολερότητα : διὰ νὰ περιληφθῇ εἰς τὴν προτεινομένην διμερῆ συμφωνίαν Ἑλλάδος – Σκοπίων καὶ δέσμευσις τῆς Ἑλλάδος διὰ τὸ ὄνομα, τὸ ὁποῖον τὰ Σκόπια θὰ χρησιμοποιοῦν εἰς τὸ ἐσωτερικό τους μὲ ὅλες τὶς ἐντεῦθεν συνέπειες ! Διότι, ἐὰν τὸ σκοπούμενον εἶναι ὄντως ἁπλῶς καὶ μόνον ἡ διπλῆ ὀνομασία, – μία γιὰ τὶς διεθνεῖς σχέσεις καὶ ἄλλη γιὰ τὸ ἐσωτερικὸ τοῦ σκοπιανοῦ κρατιδίου, – εἶναι αὐτονόητον, ὅτι τὶς ἄλλες χῶρες, ἑπομένως καὶ τὴν Ἑλλάδα, ἠμπορεῖ νὰ ἐνδιαφέρῃ μόνον τὸ διεθνὲς ὄνομα. Καὶ ὄχι ἡ πρὸς ἐσωτερικὴ κατανάλωσιν ὀνομασία. Καὶ μάλιστα ἀνάμειξις τρίτων γι’αὐτήν, ὡς ἀνάμειξις στὰ ἐσωτερικὰ ἄλλης χώρας εἶναι κατὰ τὸ Διεθνὲς Δίκαιον ἀνεπίτρεπτη. Ἐπιτρεπτὴ δὲ μόνον ἐὰν ἡ ἐσωτερικὴ ὀνομασία ἐγκλείει ἀπὸ μόνη της ἐπεκτατικὲς διαθέσεις, ποὺ ἐξ ὁρισμοῦ θέτουν σὲ κίνδυνο τὴν εἰρήνην, ὅπως ἀκριβῶς συμβαίνει μὲ τὴν περίπτωσι τοῦ ψευδωνύμου σκοπιανοῦ κρατιδίου ὡς Δημοκρατίας τῆς Μακεδονίας. Ἐρωτᾶται, λοιπόν, πρὸς τὶ νὰ καλεῖται τώρα στὴν διμερῆ συμφωνία της νὰ δεσμευθῇ ἡ Ἑλλάς καὶ γιὰ τὴν ἐσωτερικὴ ὀνομασία τοῦ σκοπιανοῦ κρατιδίου, μὲ τὸ «συνταγματικό» του μάλιστα ὄνομα καὶ ρητῶς ( κατὰ τὸν 9^ον ὅρον τῶν προτάσεων) καὶ τῶν ὑπηκόων του ὡς «Μακεδόνων» ; Προφανέστατα, – γιὰ ὅσους δὲν διακατέχονται ἀπὸ ἀθεράπευτη βλακεία, – ὄχι ἁπλῶς γιὰ νὰ ἄρῃ ἀντιρρήσεις της γιὰ τέτοια χρῆσι, ἀλλ’ ἀκριβῶς, διὰ νὰ ὁμολογήσῃ ἔτσι εὐθέως καὶ ἐνυπογράφως ἡ Ἑλλὰς, ὅτι οἱ Σκοπιανοὶ εἶναι ὄντως «Μακεδόνες» ! Καὶ ἔχει οὐσιώδη σημασίαν ἡ ἀναγνώρισις αὐτή, διότι θὰ ἐνδυναμώσῃ τὶς μὴ συγκαλυπτόμενες, ἀπροκάλυπτες, ἐπεκτατικὲς εἰς τὰ Μακεδονικά μας ἐδάφη ἐπιδιώξεις τοῦ σκοπιανοῦ κρατιδίου, τὸ ὁποῖον, ἄλλοτε δοῦλον τοῦ σοβιετικοῦ ὁλοκληρωτισμοῦ, ποδηγετεῖται κατὰ τὶς ἡμέρες μας ἀπὸ τὶς Η.Π.Α., τῶν ὁποίων καὶ ὑπηρετεῖ τώρα τὰ συμφέροντα εἰς τὴν περιοχήν.

Καί, δεύτερον, ἐκτὸς καὶ καθ’ ὑπέρβασιν τῆς διαμεσολαβητικῆς του ἀποστολῆς ἐνεργεῖ μὲ τὶς προτάσεις του ὁ Νίμιτς, ἐπίσης, διότι ἀνεπιτρέπτως ἀναμειγνύεται καὶ μὲ τὰ ἐσωτερικὰ τῆς Ἑλλάδος ! Πράγματι, ἐνῷ ἡ ἀποστολή του περιωρίζετο εἰς τὴν ἐξεύρεσιν ἑνὸς (ἐπαναλαμβάνω, μόνον ἑνός) καθολικῆς χρήσεως ὀνόματος διὰ τὸ σκοπιανὸν κρατίδιον, αὐτὸς, ὄχι μόνον προτείνει δύο ὀνόματα, μὲ ξεχωριστὴ τὸ καθένα χρῆσι, ἀλλὰ ἐπεκτείνει τὴν ἀνάμειξίν του καὶ εἰς τὰ τῆς Πατρίδος μας. Συγκεκριμένως, εἰς τὸ πῶς ὀνομάζονται περιοχὲς τῆς Μακεδονίας μας, μὲ ρήτρα, ὅτι «ἀναγνωρίζεται» ἀπὸ τὰ συμβαλλόμενα μέρη ἡ ὀνομασία των αὐτή, ὡς ἐὰν ἦτο ἐκκρεμὴς ἡ ἀναγνώρισις αὐτὴ καὶ ἀπέμενε νὰ γίνῃ καὶ εἴχαμε ἐμεῖς ἀνάγκη τὴν «ἀναγνώρισιν» αὐτὴν τῶν σκοπιανῶν γιὰ τὴν ὀνομασία περιοχῶν τῆς Βορείου Ἑλλάδος !
Καὶ μόνον αὐτοὶ οἱ δύο λόγοι ὀφθαλμοφανοῦς ὑπερβάσεως τῆς διαμεσολαβητικῆς ἀποστολῆς καθιστοῦσαν παντελῶς ἀπαράδεκτες γιὰ τὴν Ἑλλάδα τὶς προτάσεις Νίμιτς καὶ θὰ ἔπρεπε νὰ ἀπορριφθοῦν ὡς τέτοιες ἄνευ ἑτέρου εὐθὺς ἐξ ἀρχῆς.-

Β΄- Η ΚΑΤ’ ΟΥΣΙΑΝ ΔΟΛΙΟΤΗΣ ΤΩΝ ΠΡΟΤΑΣΕΩΝ

4.- Οἱ προτεινόμενες διεθνεῖς ὀνομασίες τοῦ Σκοπιανοῦ κρατιδίου.
Ὡς ἐπίσημο διεθνὲς ὄνομα τοῦ Σκοπιανοῦ κρατιδίου προτείνεται (στὸ Παράρτημα Α΄ τῶν προτάσεων) ἕνα ἀπὸ τὰ ἀκόλουθα : Συνταγματικὴ Δημοκρατία τῆς Μακεδονίας – Δημοκρατικὴ Δημοκρατία τῆς Μακεδονίας – Ἀνεξάρτητη Δημοκρατία τῆς Μακεδονίας – Νέα Δημοκρατία τῆς Μακεδονίας – Δημοκρατία τῆς Ἄνω Μακεδονίας.
Ἀλλὰ κατὰ πρῶτον θὰ πρέπει νὰ μὴ λησμονοῦμε, ὅτι τὸ σκοπιανὸν κρατίδιον ἔγινε δεκτὸν εἰς τὸν Ο.Η.Ε. μόνον μὲ τὴν προσωρινὴν ὀνομασίαν F.Y.R.O.M. ἀκριβῶς λόγῳ τῆς ἀπολύτου ἀρνήσεως τῆς Ἑλλάδος νὰ δεχθῇ τὴν ψευδωνυμίαν του ὡς, δῆθεν, «Μακεδονίας». Γιὰ τὸν ἴδιο δὲ λόγον ἔγινε καὶ ἡ ἐνδιάμεση συμφωνία τῆς 13.9.1995 Ἑλλάδος – Σκοπίων πρὸς ἐξεύρεσι κοινῶς ἀποδεκτῆς λύσεως, τῆς ὁποίας καὶ μὴ ἐπιτευχθείσης ἐπὶ δώδεκα καὶ πλέον ἔκτοτε χρόνια, ἀναπτύσσεται τώρα ἡ, ὑποτίθεται, διαμεσολαβητικὴ προσπάθεια Νίμιτς. Ἑπομένως αὐτὴ ἐξ ὁρισμοῦ δὲν ἠμπορεῖ νὰ περιλαμβάνῃ ὀνομασίες ἁπλῶς ἐπαναλαμβάνουσες τὸ ἀπαράδεκτον ὄνομα «Μακεδονία». Ἐν ὄψει τῶν στοιχειωδῶν αὐτῶν δεδομένων οἱ προτεινόμενες μὲ τὶς προτάσεις Νίμιτς ἀνωτέρω ὀνομασίες διὰ τὸ σκοπιανὸν κρατίδιον ἀποτελοῦν ὁλοφάνερη κοροϊδία εἰς βάρος τῆς Ἑλλάδος καὶ τίποτε ἄλλο. Αὐτὸ εἶναι αὐτονόητον γιὰ τὰ τρία πρῶτα ὀνόματα : διότι ὁ προσδιορισμὸς «Συνταγματική» ἢ «Δημοκρατική» ἢ «Ἀνεξάρτητη» σὲ τίποτε δὲν διαφοροποιεῖ τὴν ἀπαράδεκτη γιὰ τὴν Ἑλλάδα ὀνομασία «Δημοκρατία τῆς Μακεδονίας».
Τὸ ἴδιο ἰσχύει καὶ γιὰ τὴν τέταρτην ὀνομασία «Νέα Δημοκρατία τῆς Μακεδονίας». Ἁπλούστατα διότι τὸ «Νέα» προϋποθέτει τὸ «Ἀρχαία», μὲ τὸ ὁποῖον πλήρως ταὐτίζεται καὶ διαφέρει μόνον κατὰ τὴν χρονικὴν ἀπόστασιν. Μὲ τὸ «Νέα Δημοκρατία τῆς Μακεδονίας» πλήρης λοιπὸν οἰκειοποίησις ἀπὸ τὸ σκοπιανὸν κρατίδιον τῆς «Μακεδονίας» στὴν διαχρονική της ὁλότητα, ἐπιδιωκομένης μὲ τὶς προτάσεις Νίμιτς τῆς συνυπογραφῆς τῆς Ἑλλάδος στὴν θρασύτατη αὐτὴ καὶ πρωτόγνωρη ἱστορικὴ πλαστογράφησι.
Ἀλλὰ τὸ ἴδιο συμβαίνει καὶ μὲ τὴν πέμπτην ὀνομασίαν «Δημοκρατία τῆς Ἄνω Μακεδονίας». Θὰ ἠμποροῦσε ἐνδεχομένως νὰ συζητηθῇ, ἐὰν μὲ τὴν προσθήκην τῆς λέξεως «Ἄνω» ὑποδηλοῦται γεωγραφικὸς προσδιορισμὸς τοῦ κρατιδίου. Ἀλλὰ ὁ προσδιορισμὸς αὐτός, καὶ ἐὰν ὑποτεθῇ συντρέχων, ἀναιρεῖται ἐξ ὁλοκλήρου μὲ τὴν δολιότητα τῆς διπλῆς ὀνομασίας. Διότι μὲ αὐτήν, καὶ συγκεκριμένως διὰ τοῦ 2^ου ὅρου (τοῦ μέρους ΙΙ τῶν προτάσεων), ὅτι, κατὰ λέξιν, « Ἀναγνωρίζεται, ὅτι τὸ συνταγματικὸ ὄνομα τοῦ Δευτέρου Μέρους [δηλ. τοῦ Σκοπιανοῦ κρατιδίου] εἶναι Δημοκρατία τῆς Μακεδονίας καὶ ὅτι τὸ ἔδαφος τοῦ Δευτέρου Μέρους περιλαμβάνει μέρος τῆς ἱστορικῆς Μακεδονίας», καλεῖται ἡ Ἑλλὰς νὰ συνυπογράψῃ συμφωνίαν, ἀναγνωρίζουσαν ταύτισιν τῆς «Δημοκρατίας τῆς Ἄνω Μακεδονίας» (κατὰ τὴν προτεινομένην διεθνῆ ὀνομασίαν) πρὸς τὴν «Δημοκρατίαν τῆς Μακεδονίας» (κατὰ τὴν προτεινομένην ἐσωτερικὴν ὀνομασίαν). Ἡ παγίδα λοιπὸν καλοστημένη : νὰ ἀναγνωρίσουμε ἐνυπογράφως τὴν «Δημοκρατία τῆς Μακεδονίας» ! Ἐνῷ, ἐὰν ἡ ὀνομασία ἦτο ἑνιαία, μοναδική, γιὰ ὅλες ἀνεξαιρέτως τὶς σχέσεις, ἐξωτερικὲς καὶ ἐσωτερικές, τοῦ σκοπιανοῦ κρατιδίου, θὰ ἠδύνατο τότε μόνον νὰ συζητηθῇ, ἐὰν ὁ προσδιορισμὸς «Ἄνω Μακεδονία» εἶναι ἴσως γεωγραφικός. Καὶ σημειώνω «ἴσως», διότι γραμματικῶς προθέσεις, ὡς ἄνω, κάτω καὶ παρόμοιες, δὲν διαφοροποιοῦν τὴν οὐσίαν τοῦ σημαινομένου. Γιὰ ὅσους φυσικὰ γνωρίζουν ἑλληνικά.
Καὶ θὰ πρέπει ἀκόμη εἰς τὴν σκόπιμον φλυαρίαν, περὶ δῆθεν δυνατότητος χρήσεως τοῦ ὅρου «Μακεδονία» ὑπὸ γεωγραφικὴν μόνον ἔννοιαν, νὰ ἀντιταχθῇ τὸ οὐσιῶδες, ὅτι εἶναι λογικῶς ἀδύνατος ὁ διαχωρισμὸς τῶν δύο ἐννοιῶν τοῦ ὅρου, ἐθνολογικῆς καὶ γεωγραφικῆς. Καὶ μάλιστα ὅταν εἶναι ἱστορικῶς δεδομένον, ὅτι τὸ ψευδώνυμον «Μακεδονικὸν ζήτημα» ἐγεννήθη ἐκ τοῦ μηδενὸς πρὸς ὑπηρέτησιν ἐπεκτατικῶν βλέψεων ἐξωβαλκανικῶν δυνάμεων, διὰ παρεμβολῆς ἐγκαθέτων των, ἀπὸ τοῦ τέλους ἤδη τοῦ 19^ου αἰῶνος μὲ προσποιητὴν ἐπίκλησιν τοῦ κατασκευασθέντος ἱστορικοῦ ψεύδους, ὅτι οἱ Μακεδόνες ἐθνολογικῶς δῆθεν δὲν εἶναι Ἕλληνες. Καὶ ἀκόμη, ὅταν μόνον ὑπὸ τὸν ἐθνολογικὸν αὐτὸν χαρακτῆρα διατηρήθη τὸ ζήτημα ἔκτοτε καὶ ἐπὶ τόσες δεκαετίες μέχρι καὶ τῶν ἡμερῶν μας, τώρα ἀνακινούμενον καὶ πάλιν μὲ προέχουσαν τὴν ἐθνολογικὴν δῆθεν διαφορὰν καὶ κύριον ἐνεργούμενον τὸ σκοπιανὸν κρατίδιον.
Καὶ ἂς ἐπαναλάβω αὐτό, τὸ ὁποῖον ἀνέκαθεν πειστικῶς ἔχω ἐπανειλημμένως τονίσει. Νὰ παύσῃ ἐπὶ τέλους αὐτὴ ἡ ἐφευρεθεῖσα κωμῳδία τῶν συνθέτων ὀνομασιῶν, μὲ ὅλα ἀνεξαιρέτως τὰ κατὰ καιροὺς προταθέντα σύνθετα ὀνόματα. Διότι οἱ ὁποιοιδήποτε προστιθέμενοι προσδιορισμοὶ δὲν θίγουν, οὔτε παραλλάσσουν τὴν οὐσίαν, τὸ ἀπόλυτον εὖρος τῆς ὀνομασίας «Μακεδονία», τὴν ὁποίαν μὲ τόσην ἀδίστακτην κυνικότητα καὶ ἀναισχυντίαν ἐπιχειροῦν νὰ ὑφαρπάσουν ἀπὸ τὴν Ἑλλάδα καταχθόνιοι ἐπίβουλοι.

5.- Περιωρισμένη καὶ δευτερεύουσα ἡ χρῆσις τῆς διεθνοῦς ὀνομασίας.

Ἡ κοροϊδία τῆς διεθνοῦς ὀνομασίας ἐπιτείνεται ἀπὸ τὸ γεγονός, ὅτι ἡ χρῆσις αὐτῆς προτείνεται μόνον περιωρισμένως, ὡς δευτερεύουσα. Συγκεκρι-μένως ὄχι γιὰ ὅλες τὶς διεθνεῖς σχέσεις τοῦ σκοπιανοῦ κρατιδίου, ἀλλὰ γιὰ τὶς ὀλιγώτερες : εὐθὺς ἀμέσως μέν, διὰ νὰ ἀντικαταστήσῃ τὴν προσωρινὴν ὀνομασίαν του «Πρῴην Γιουγκοσλαβικὴ Δημοκρατία τῆς Μακεδονίας» στὸν Ο.Η.Ε. (ὅρος 4^ος τῶν προτάσεων) καὶ διὰ νὰ χρησιμοποιῆται εἰς τὸ μέλλον μόνον «(α) σὲ πολυμερεῖς συνθῆκες, συμβάσεις καὶ συμφωνίες , (β) διαβατήρια καὶ (γ) γιὰ τὴν ἔνταξη σέ, καὶ ἐπίσημη χρήση σέ, διεθνεῖς ὀργανισμούς»(ὅρος 5^ος τῶν προτάσεων).

Εἶναι ὁλοφάνερο τὸ γιατὶ περιορίζεται ἔτσι τόσον πολὺ ἡ ὑποχρέωσις τῶν Σκοπίων νὰ χρησιμοποιοῦν καὶ αὐτὴν τὴν προτεινομένην διεθνῆ ὀνομασίαν τους, ἀφοῦ καὶ ἀπὸ τὶς διεθνεῖς σχέσεις του ἐξαιροῦνται ὄχι μόνον οἱ ἀνεπίσημες ἔστω καὶ πολυμερεῖς σχέσεις, ἀλλὰ καὶ ὅλες, ἐπίσημες καὶ ἀνεπίσημες, διμερεῖς σχέσεις. Ἁπλούστατα διὰ νὰ δικαιοῦται τὸ σκοπιανὸ κρατίδιο σὲ ὅλες αὐτές, ποὺ ἀποτελοῦν τὴν συντριπτικὴν πλειονοψηφία τῶν διεθνῶν σχέσεων κάθε κράτους, νὰ χρησιμοποιῇ τὸ «συνταγματικό» του ὄνομα, δηλαδὴ τὴν πλαστογραφηθεῖσα ψευδωνυμίαν του «Δημοκρατία τῆς Μακεδονίας». Αὐτὸ ἄλλωστε κυνικώτατα ἐκφράζεται καὶ μὲ τὸν 6^ον ὅρον τῶν προτάσεων Νίμιτς, κατὰ τὸν ὁποῖον «Προτείνεται τὸ Ἐπίσημο Διεθνὲς Ὄνομα νὰ συζητηθῇ γιὰ χρήση σὲ ἄλλες ἐπίσημες διεθνεῖς περιπτώσεις καὶ σὲ ἐπίσημη διμερῆ διεθνῆ χρήση». Ὅρος, ποὺ παραπέμπει γιὰ ὅλες τὶς «ἄλλες ἐπίσημες διεθνεῖς περιπτώσεις» καὶ γιὰ κάθε «ἐπίσημη διμερῆ διεθνῆ χρήση» στὸ μέλλον, σὲ συζήτησι καὶ ἀπόφασι, ποὺ θὰ συμφωνηθῇ ! Καὶ φυσικὰ δὲν εἶναι τόσον ἀνόητοι οἱ Σκοπιανοί, διὰ νὰ συμφωνήσουν σὲ ὅ,τι δήποτε ἄλλο, ὅταν ἀπὸ τώρα ἀποκτοῦν τὸ δικαίωμα – μὲ τὶς προτάσεις Νίμιτς – νὰ χρησιμοποιοῦν γιὰ ὅλες τὶς διεθνεῖς αὐτὲς σχέσεις τὴν ψευδωνυμία τους «Δημοκρατία τῆς Μακεδονίας».
Καὶ τὸ τραγικώτερον εἶναι, ὅτι τὴν ψευδωνυμία τους αὐτὴ θὰ ὑποχρεοῦται καὶ ἡ Ἑλλὰς νὰ ἀποδέχεται στὶς διμερεῖς σχέσεις της μὲ τὸ σκοπιανὸ κρατίδιο. Ἔ, εἰς παρόμοιον ἐξευτελισμὸν οὐδεὶς διενοήθη μέχρι σήμερα νὰ ὑποβάλῃ τὴν Πατρίδα μας.

6.- Ἡ κακοβουλία τῆς προτεινομένης ἐσωτερικῆς ὀνομασίας.
Οἱ προτάσεις Νίμιτς ρητῶς ἀναγνωρίζουν εἰς τὸ Σκοπιανὸν κρατίδιον, – παραλλήλως πρὸς τὶς ἐξαιρούμενες, κατὰ τὰ ἀνωτέρω, περισσότερες περιπτώ-σεις διεθνῶν του σχέσεων, – τὸ δικαίωμα χρήσεως τοῦ «συνταγματικοῦ» του ὀνόματος, δηλαδὴ τοῦ ψευδωνύμου «Δημοκρατία τῆς Μακεδονίας» καὶ εἰς τὸ ἐσωτερικό του. Αὐτὸ σημαίνει, ἐπιδιωκομένην καὶ μὲ τὴν ἑλληνικὴν ὑπογραφὴν νομιμοποίησιν τῆς χρήσεως τῆς πλαστογραφηθείσης ψευδωνυμίας στὰ δημόσια κτήρια καὶ στοὺς τίτλους τῶν δημοσίων ὑπηρεσιῶν καὶ στὸ περιεχόμενο τῆς παρεχομένης παιδείας στὰ σχολεῖα, σὲ ὅλη γενικῶς τὴν ἐσωτερικὴ ζωή, ἐπὶ τοῦ δημοσίου καὶ ἰδιωτικοῦ πεδίου, τῶν κατοίκων τοῦ σκοπιανοῦ κρατιδίου. Λύσις φυσικὰ παντελῶς ἀπαράδεκτη, ὄχι μόνον, κατὰ τὰ προλεχθέντα, ἐξ αἰτίας τῆς εἰσαγομένης ἔτσι διπλῆς ὀνομασίας, ἀλλὰ καὶ πρὸ παντὸς ἐξ αἰτίας ὀφθαλμοφανῶν ἐνδογενῶν μοιραίων συνεπειῶν, ποὺ ἀναποφεύκτως ἡ ἐφαρμογή της θὰ συνεπιφέρῃ.

Ἡ ἀναφορὰ στὸ «συνταγματικὸ» ὄνομα τοῦ σκοπιανοῦ κρατιδίου καὶ στὴν δυνατότητα τῆς ἀνεμπόδιστης χρησιμοποιήσεώς του ὡς ἀνωτέρω, ἐκ τοῦ πονηροῦ γίνεται. Γιὰ νὰ ἐξυπονοηθῇ, ὅτι τὸ ὄνομα αὐτὸ ὡς «συνταγματικὸ» δὲν ἠμπορεῖ δῆθεν νὰ ἀλλάξῃ. Καὶ τὸ ἴδιο ἐπαναλαμβάνουν δοκησίσοφοι κονδυλοφόροι, ἐθελούσιοι ἢ ὄχι κήρυκες ἐνδοτισμοῦ – ἀδιάφορον –, ἀργυρώνητα ἢ ὂχι παπαγαλάκια τῆς ἐθνικῆς μας συνθηκολογήσεως – ἐπίσης ἀδιάφορον. Σὲ κάθε ὅμως περίπτωσιν ὅλοι οἱ ἐθνικῶς ἐν προκειμένῳ μειονοδοτοῦντες διακατεχόμενοι ἀπὸ παχυλωτάτην ἄγνοιαν διεθνῶν δεδομένων ἢ ἐνσυνειδήτως ἀποσιωποῦντες αὐτά.

Πράγματι, ὅπως καὶ κατὰ τὸ παρελθὸν ρητῶς ἔχω ἐπισημάνει, τὸ Διεθνὲς Δίκαιον ἐπιτρέπει τὴν ἀπαγόρευσιν τῆς χρήσεως καὶ ἰδίου ὀνόματος, ἀκόμη δὲ καὶ τὴν κατάργησιν ὑφισταμένου κράτους, ὅταν τοῦτο ἀποτελῇ ἀπειλὴν καὶ κίνδυνον διὰ τὴν διεθνῆ εἰρήνην καὶ τὴν ἀσφάλειαν τῶν λαῶν. Αὐτὸ συνέβη π.χ. μὲ τὴν πρωτοβουλίαν τῶν νικητριῶν δημοκρατικῶν δυνάμεων μετὰ τὸ τέλος τοῦ β΄ παγκοσμίου πολέμου, ὅταν μὲ τὸν ὑπ’ ἀριθ. 46 νόμον τοῦ Συμμαχικοῦ Συμβουλίου Ἐλέγχου τῆς 25.2.1947 ὡρίσθη κατὰ λέξιν, ὅτι : « Τὸ Κράτος τῆς Πρωσσίας, ὡς καὶ ἡ κεντρική του Κυβέρνησις καὶ ὅλοι οἱ ὀργανισμοί του καταργοῦνται». Καὶ κατηργήθησαν, χωρὶς βεβαίως ἔκτοτε νὰ ἐπανιδρυθοῦν, οὔτε καὶ τὸ ὄνομά των νὰ ἐπανακουσθῇ.- Ἀλλὰ καὶ προηγουμένως, μετὰ τὸν α΄ παγκόσμιον πόλεμον, τὸ αὐτὸ συνέβη καὶ μὲ τὴν Αὐστρίαν. Τότε ἡ Ἐθνοσυνέλευσις τῆς χώρας αὐτῆς εἶχεν ἐπιλέξει τὴν ὀνομασίαν «Γερμανικὴ Αὐστρία», ἀλλ’ αἱ νικήτριαι δυνάμεις ἀντετάχθησαν καὶ τὴν ὑπεχρέωσαν νὰ ἀποβάλῃ ἀπὸ τὴν ὀνομασίαν της τὴν λέξιν «Γερμανική».- Ἐπίσης, ἡ Δυτικὴ Γερμανία δὲν ἀνεγνώριζε τὴν κρατικὴν ὑπόστασιν τῆς Ἀνατολικῆς Γερμανίας – καίτοι ἡ τελευταία αὐτὴ διετήρει διπλωματικὲς σχέσεις μὲ 30 ἄλλα κράτη, ὡς καὶ προξενικὲς ἢ ἐπίσημες ἐμπορικὲς σχέσεις μὲ ἄλλα 32 – ἐπὶ 17 ὁλόκληρα χρόνια, μέχρι τῆς συνθήκης τῆς 21.12.1972, καὶ μόνον ἔκτοτε, ἀπὸ τοῦ Σεπτεμβρίου 1973, ἐγένετο καὶ αὐτὴ δεκτὴ εἰς τὸν Ο.Η.Ε.-

Συμπερασματικῶς : μόνον πρὸς ἠλιθίους συγχωρεῖται νὰ προβάλλεται ὡς δῆθεν δεδομένον, ὅτι δὲν ἠμπορεῖ νὰ ἀλλάξῃ τὸ «συνταγματικὸ» ὄνομα τοῦ σκοπιανοῦ κρατιδίου. Ἐὰν ἴσχυε κάτι τέτοιο, ἡ ὁδὸς πρὸς τὴν διεθνῆ ἀνομίαν θὰ ἄνοιγε διάπλατα.

7.- Ἡ ἐπιδιωκομένη νομιμοποίησις τῆς μετονομασίας τῆς περιοχῆς «Βαρδαρία» τῆς νοτίου τέως Νοτιοσλαβίας εἰς «Μακεδονίαν» ἐπιβραβεύει τὴν κατακτητικὴν διάθεσιν τοῦ σκοπιανοῦ κρατιδίου.

Τὸ σκοπιανὸ κρατίδιον ἦτο περιοχὴ τῆς ἄλλοτε Νοτιοσλαβίας, ἡ ὁποία μέχρι τῆς ἀναδείξεώς της ἀπὸ τὸν κομμουνιστὴν ἡγέτην Τίτο τὸ 1944 σὲ «Ὁμόσπονδη Δημοκρατία τῆς Μακεδονίας» ὠνομάζετο Βαρδαρία. Ὄχι Μακεδονία, διότι μόνον κατὰ τὸ ἕνα τρίτον της (1/3), τὸ νοτιώτερον, ἀποτελοῦσεν ἡ περιοχὴ τμῆμα, καὶ μάλιστα μόνον τὸ 17%, τῆς ἱστορικῆς Μακεδονίας. Ἡ ἀνωτέρω μετονομασία συνετελέσθη στὸ πλαίσιο πολιτικοῦ προγράμματος ἄρσεως τῆς ἀντιπαλότητος περὶ τὴν διεκδίκησιν τῆς ὅλης ἱστορικῆς Μακεδονίας καὶ ἀπὸ τὶς τρεῖς χῶρες (Ἑλλάδα, Βουλγαρίαν, Νοτιοσλαβίαν), στὶς ὁποῖες εἶχον περιέλθει μὲ τὴν ἀπελευθέρωσιν ἀπὸ τὸν ὀθωμανικὸν ζυγὸν κατὰ τοὺς βαλκανικοὺς πολέμους τμήματά της, ὥστε μὲ τὴν ἑνοποίησί τους νὰ ἐξαλειφθοῦν οἱ σχετικὲς μεταξύ των ἔριδες, καὶ τῶν τριῶν διεκδικούντων τοὺς Μακεδόνες ὡς ὁμοεθνεῖς των. Καὶ τὸ πρόγραμμα προέβλεπε ἀνεξάρτητον Μακεδονικὸν κράτος, ὑπὸ κομμουνιστικὴν βεβαίως – σταλινικήν – δεσποτείαν μὲ τοπάρχην τὸν Νοτιοσλάβον ἡγέτην Τίτο. Μάλιστα ἡ ὑλοποίησις τοῦ προγράμματος ἄρχισε μὲ συνένωσιν τῶν ἀνηκόντων εἰς Νοτιοσλαβίαν καὶ Βουλγαρίαν δύο τμημάτων, ἡ ὁποία ὅμως δὲν ἐκράτησεν ἐπὶ πολύ, μετ’ ὀλίγα χρόνια διελύθη. Δηλαδὴ τότε ἐσχεδιάσθη ὁ ἐδαφικὸς ἀκρωτηριασμὸς τῆς Ἑλλάδος, δι’ἀποσπάσεως ἀπὸ αὐτὴν τῶν Μακεδονικῶν ἐδαφῶν της. Καθαρὰν λοιπὸν ἐπεκτατικὴν εἰς βάρος τῆς Ἑλλάδος ἐπιδίωξιν ἐξέφραζεν ἡ ἀνωτέρω μετονομασία τῆς Βαρδαρίας εἰς Μακεδονίαν, ὅπως ἄλλωστε εἶχαν τότε διαβλέψει καὶ ρητῶς ἐπισήμως διακηρύξει καὶ οἱ Η.Π.Α. μὲ δήλωσιν τῆς 26^ης Δεκεμβρίου 1944 τοῦ Ὑπουργοῦ των Ἐξωτερικῶν Edward Stettinius, κατὰ τὴν ὁποίαν «Ἡ Κυβέρνησις τῶν Η.Π.Α. θεωρεῖ, ὅτι συζήτησις περὶ «Μακεδονικοῦ ἔθνους, Μακεδονικῆς πατρίδος καὶ Μακεδονικῆς ἐθνικῆς συνειδήσεως» ἰσοῦται μὲ δημαγωγίαν, ποὺ δὲν ὑποκρύπτει ἐθνικὴν ἢ πολιτικὴν πραγματικότητα, ἀλλὰ ὑποκρύπτει ἐπεκτατικὲς διαθέσεις κατὰ τῆς Ἑλλάδος».

Καὶ τὴν ἴδιαν ἐπιδίωξιν ὑπηρετοῦν τώρα οἱ προτάσεις Νίμιτς μὲ τὴν ἐπιδιωκομένην νομιμοποίησιν τῆς ἀνωτέρω αὐθαιρέτου μετονομασίας. Καίτοι ἀναγνωρίζουν, ὅτι καὶ οἱ δύο χῶρες, Ἑλλὰς καὶ Σκόπια, περιλαμβάνουν μέρη τῆς «ἱστορικῆς Μακεδονίας» (ὅροι 1^ος καὶ 2^ος ,μέρους ΙΙ), χωρὶς ὅμως μνείαν καὶ τοῦ ποσοστοῦ, ποὺ τώρα ἀνήκει στὴν καθεμιά. Καὶ αὐτό, δολιώτατα : διὰ νὰ μὴ ἀποκαλυφθῇ ἡ ἀλήθεια, ὅτι οἱ Σκοπιανοὶ μὲ τὸ μικρὸν ποσοστὸν τοῦ 17 %, καλῦπτον μόνον τὸ 1/3 τοῦ ἐδάφους των, διεκδικοῦν δι’ ὁλόκληρον τὴν ἐπικράτειάν των τὴν ὀνομασίαν «Μακεδονία» καὶ μάλιστα ἔναντι τῆς Ἑλλάδος, περιλαμβανούσης ἤδη εἰς τὰ γεωγραφικά της ὅρια τὰ πολλαπλάσια 71 % τῆς «ἱστορικῆς Μακεδονίας» ! Καὶ ἀπεσιωπήθη ἡ ἀλήθεια αὐτή, διότι ματαιώνει τὰ σχέδια τῶν ἐπιβούλων, ἀφοῦ, ἐὰν – πέρα τῶν ἱστορικῶν, ἐθνολογικῶν, γλωσσικῶν, ἀρχαιολογικῶν καὶ ὅλων τῶν ἄλλων δεδομένων – ἦτο ζήτημα καὶ ἐπρόκειτο νὰ κριθῇ σὲ ποιὸ ἀπὸ τὰ δύο κράτη πρέπει νὰ ἀναγνωρισθῇ τὸ ὄνομα «Μακεδονία», λογικῶς ἡ κατακύρωσις θὰ ἔπρεπε νὰ γίνῃ εἰς τὴν κατέχουσαν τὰ πολλαπλάσια 71 % τῶν Μακεδονικῶν ἐδαφῶν Ἑλλάδα. Τὸ ὅτι γίνεται μὲ τὶς προτάσεις Νίμιτς πρὸς τὸ Σκοπιανὸ κρατίδιον μὲ τὸ ὑποπολλαπλάσιο ποσοστὸ τοῦ 17 % μόνον τῶν Μακεδονικῶν ἐδαφῶν, ποὺ καλύπτουν μάλιστα μόνον τὸ 1/3 τῆς ἐπικρατείας του, αὐτὸ σημαίνει καὶ ἐξυπονοεῖ, ὅτι τὸ κρατίδιον αὐτὸ μὲ τέτοιο κύριον ὄνομα θεωρεῖται, εἶναι καὶ ἀποτελεῖ καὶ τὴν Μητρόπολιν τῆς Μακεδονίας ! Εἰς τὸ ὁποῖον συνακολούθως καὶ θὰ πρέπει, κατὰ τοὺς σχεδιασμοὺς τῶν ἐπιβούλων, νὰ προσαρτηθοῦν καὶ τὰ ἑλληνικὰ Μακεδονικὰ ἐδάφη. Ἔτσι συστηματικῶς προωθεῖται ἡ καταχθόνιος ἐπιδίωξις.

Ἐπιδίωξις ἁρπακτική, ὑπὸ τὴν καθοδήγησιν ὅμως, – ἀντὶ τοῦ κομμουνιστικοῦ σοβιετικοῦ συνασπισμοῦ τῆς τότε ἐποχῆς, – τώρα τῶν Η.Π.Α., οἱ ὁποῖες καὶ κυνικώτατα ἄλλαξαν τὴν ἀνωτέρω ἐπὶ τοῦ θέματος στάσιν, πρὸς ἱκανοποίησιν ἰδικῆς των πολιτικῆς ἀναδιατάξεως καὶ τῶν συνόρων εἰς τὴν γεωγραφικήν μας καὶ τὴν ἐγγὺς περιοχὴν χάριν ἰδιωφελῶν γεωπολιτικῶν συμφερόντων.
Ἂς προσθέσω τώρα, ὅτι ἔχομεν ἀνάλογον παράδειγμα ἱκανοποιήσεως κατακτητικῶν βλέψεων διὰ μετονομασίας καὶ ἀπὸ τὴν διεθνῆ πρακτικήν. Ἔτσι τὸ 1939 τὸ Σιὰμ μετωνομάσθη εἰς Ταϋλάνδην, διὰ νὰ ἀποσπάσῃ γειτονικὰ ἐδάφη, κατοικούμενα ἀπὸ Τάϊ, πρᾶγμα τὸ ὁποῖον καὶ διὰ τῆς μετονομασίας ἐπέτυχε. Ἀκριβῶς, ὅπως τὸ Σκοπιανὸν κρατίδιον δι’ἀποβολῆς τῆς παλαιᾶς ὀνομασίας τῆς περιοχῆς του «Βαρδαρία» καὶ ἀντικαταστάσεώς της διὰ τοῦ ἑλληνικοῦ ὀνόματος Μακεδονία ἐπιδιώκει σταθερῶς – καὶ τὸ διαλαλεῖ ἄλλωστε παντοιοτρόπως διεθνῶς – τὴν κατάκτησιν ὁλοκλήρου τῆς Μακεδονίας, τὸν ἐδαφικὸν δηλαδὴ τῆς Πατρίδος μας ἀκρωτηριαμόν.

8.- Ἡ ἀνεπίτρεπτη ἐπέμβασις εἰς τὰ ἐσωτερικά μας.

Ἀνεφέρθην ἀνωτέρω (ὑπὸ τὸν ἀριθ.3) γενικῶς στὴν ἐπιδιωκομένη μὲ τὶς προτάσεις Νίμιτς ἀνεπίτρεπτη ἐνασχόλησι καὶ μὲ τὰ ἐσωτερικά μας. Ἐξειδικεύω τώρα τὰ ἀνομήματα.

Ἤδη ὁ 1^ος ὅρος (τοῦ μέρους ΙΙ) τῶν προτάσεων Νίμιτς ὁρίζει κατὰ λέξιν ὅτι : «Ἀναγνωρίζεται, ὅτι τρεῖς διοικητικὲς περιοχὲς τοῦ Πρώτου Μέρους [δηλ. τῆς Ἑλλάδος] ὀνομάζονται Ἀνατολικὴ Μακεδονία, Κεντρικὴ Μακεδονία καὶ Δυτικὴ Μακεδονία καὶ ὅτι τὸ ἔδαφος τοῦ Πρώτου Μέρους περιλαμβάνει μέρος τῆς ἱστορικῆς Μακεδονίας».
Ὑβριστικώτερο γιὰ τὴν Πατρίδα μας κείμενο δὲν εἶναι νοητόν. Διότι τὸ «ἀναγνωρίζεται» σημαίνει ἀπονέμεται τώρα ὁριστικῶς εἰς την Ἑλλάδα κάτι κατὰ παραχώρησιν, τὸ δικαίωμα χρήσεως τῶν ἀνωτέρω ὀνομασιῶν διὰ τὰ Μακεδονικὰ ἐδάφη της ! Ἔτσι τέσσερεις χιλιάδες χρόνια ἑλληνικῆς Ἱστορίας, μὲ ἀμέτρητες καταγραφές, μεταξὺ τῶν ὁποίων καὶ ἡ ἐπιγραμματικὴ τοῦ Στράβωνος «ἔστι μὲν οὖν Ἑλλὰς καὶ ἡ Μακεδονία» (Γεωγραφικά, VII,9), ἐπιδεικτικῶς ἀγνοοῦνται ἀπὸ τοὺς ἐπιβούλους καὶ τὰ θλιβερὰ ἐνεργούμενά των. Τὰ ὁποῖα καὶ μὲ δολιώτατον κυνισμὸν διαστέλλουν μὲ τὴν ἐπιλεγεῖσαν ἀνωτέρω διατύπωσιν Ἑλλάδα καὶ Μακεδονίαν. Ἐνῷ συγχρόνως ταυτίζουν τὴν Μακεδονίαν μὲ τὸ Σκοπιανὸν κρατίδιον, ἀφοῦ τὸ ὀνομάζουν «Δημοκρατίαν τῆς Μακεδονίας», καίτοι μάλιστα συνομολογοῦν, ὅτι τὸ ἔδαφός του περιλαμβάνει «μέρος» μόνον τῆς «ἱστορικῆς Μακεδονίας». Ἡ ταύτισις παραμένει ἐρριζωμένη εἰς τὴν ἀνθρωπίνην σκέψιν καὶ συνείδησιν ἀναποφεύκτως ψυχολογικῶς κατὰ τὴν ἀνάπλασιν τῶν δύο παραστάσεων, εἴτε τῆς «Μακεδονίας», εἴτε τῆς «Δημοκρατίας τῆς Μακεδονίας», ἐνῷ ἡ ἐκτεθεῖσα συνομολόγησις, ὅτι αὐτὴ περιλαμβάνει εἰς τὸ ἔδαφός της μέρος μόνον ἐκείνης, δὲν συναναπλάσσεται, ἀκόμη καὶ σὲ ὅσους (ἐλαχίστους) εἶναι γνωστή. Ἰδοὺ ἡ καταχθόνιος δολιότης.

Καὶ καλοῦν οἱ ἐπίβουλοι τὴν Πατρίδα μας νὰ συνυπογράψῃ τώρα σὲ διμερῆ συμφωνίαν μὲ τὰ Σκόπια, ὅτι «ἀναγνωρίζει», ὅτι κατέχει μέρος τῆς Μακεδονίας ! Μὲ παράλληλη δέσμευσι διὰ τοῦ 2^ου ὅρου (τοῦ αὐτοῦ μέρους ΙΙ ), ὅτι, κατὰ λέξιν, «Ἀναγνωρίζεται, ὅτι τὸ συνταγματικὸ ὄνομα τοῦ Δευτέρου Μέρους [δηλ. τοῦ Σκοπιανοῦ κρατιδίου] εἶναι Δημοκρατία τῆς Μακεδονίας καὶ ὅτι τὸ ἔδαφος τοῦ Δευτέρου Μέρους περιλαμβάνει μέρος τῆς ἱστορικῆς Μακεδονίας». Ἀλλ’ ἀφοῦ ρητῶς διακηρύσσεται ἔτσι, ὅτι τὸ ἔδαφος τοῦ σκοπιανοῦ κρατιδίου «περιλαμβάνει μέρος μόνον τῆς ἱστορικῆς Μακεδονίας», κατὰ ποίαν λογικὴν προτείνεται δι’ ὁλόκληρον τὸ σκοπιανὸν κρατίδιον ἡ ὀνομασία «Δημοκρατία τῆς Μακεδονίας» ; Μὲ τὴν λογικὴν τῆς ἀνωτέρω ἐκτεθείσης πανουργίας.

Καὶ ἡ κακοβουλία συμπληρώνεται μὲ τοὺς προσθέτους ὅρους : τὸν 8^ον, κατὰ τὸν ὁποῖον «Κανένα κράτος δὲν θὰ ἔχει ἀποκλειστικὰ δικαιώματα, πολιτικὰ εἴτε ἐμπορικά, στὰ ὀνόματα «Μακεδονία» ἢ «Μακεδονικὸς» μόνο του»∙ τὸν 9^ον, κατὰ τὸν ὁποῖον «Τὰ ὀνόματα «Μακεδονία» καὶ «Μακεδονικὸς» μπορεῖ νὰ χρησιμοποιοῦνται ἐμπορικὰ καὶ ἀπὸ τὰ δύο Μέρη [δηλ. τὴν Ἑλλάδα καὶ τὰ Σκόπια] καὶ ἀπὸ τοὺς πολίτες καὶ ἀπὸ ὀργανωμένες ὁμάδες νομικὰ ἀνεγνωρισμένες ἑκάστου τῶν δύο Μερῶν ἀλλὰ μόνο σύμφωνα καὶ ὑποκείμενα στὴν ὑφισταμένη διεθνῆ νομοθεσία, σὲ συμβάσεις καὶ πρακτικές, οἱ ὁποῖες ἀφοροῦν τὴν χρήση γεωγραφικῶν ὀνομάτων γιὰ ἐμπορικοὺς καὶ παρόμοιους λόγους». Δηλαδὴ πλήρης καὶ ἀπόλυτος ἐξομοίωσις ὅλων, ἀτόμων καὶ ὠργανωμένων ὁμάδων, Ἑλλήνων καὶ Σκοπιανῶν, στὴν ὁποιαδήποτε χρῆσι τῶν ὀνομάτων «Μακεδονία» καὶ «Μακεδονικός», χωρὶς ἀποκλειστικὸ δικαίωμα κανενὀς. Καὶ ἐξωθεῖται ἡ Ἑλλὰς νὰ ἀγνοήσῃ τὴν Ἱστορίαν της καὶ συμφωνήσῃ, συνυπογράφουσα τὶς προβλέψεις αὐτὲς τῶν προτάσεων Νίμιτς.

Ἐὰν τὸ πράξῃ, δὲν θὰ συμφωνήσῃ ἁπλῶς βλακωδέστατα στὴν ἀπογύμνωσι τῆς ἐθνικῆς μας κοινότητος ἀπὸ παντὸς «Μακεδονικοῦ», τοῦ ἱστορικῶς πολυτιμωτέρου, ὅπως προεξέθεσα, στοιχείου τῆς ἐθνικῆς μας ἰδιοσυστασίας. Διότι ὑπάρχει καὶ τὸ ἐπίσης ὀλεθριώτατον συμπλήρωμα ἐθνικῆς μας συμφορᾶς : Μὲ τὴν ἐπιδιωκομένην συνυπογραφήν της καὶ τὴν ἀναγνώρισιν ἔτσι, ὅτι οἱ Σκοπιανοὶ εἶναι Μακεδόνες, ἡ Ἑλλὰς θὰ διευκολύνῃ ἀμέτρως τὸ ἑπόμενον σκοπούμενον τῶν ἐπιβούλων, τὸν μέχρις Ὀλύμπου ἐδαφικόν μας ἀκρωτηριασμόν. Διότι θὰ μᾶς εἴπουν : μὲ τὴν συνυπογραφήν σας δεχθήκατε ἑνιαίαν, τὴν αὐτήν, ρύθμισιν τῆς ζωῆς σὲ ὅλες τὶς καθημερινές, νομικῶς ἐνδιαφέρουσες, ἐκδηλώσεις ἐπὶ τοῦ δημοσίου καὶ ἰδιωτικοῦ πεδίου, εἰς τὰ Μακεδονικὰ ἐδάφη σας καὶ τὸ σκοπιανὸν κρατίδιον. Γιατὶ λοιπόν, νὰ μὴ ἑνωθοῦν τὰ δύο αὐτά, πρὸς ὄφελος ἀνετωτέρας εἰρηνικῆς τῶν λαῶν των συμβιώσεως, ἀφοῦ τίποτε πλέον δὲν τοὺς χωρίζει ;

Τὸ προκείμενον σχέδιον τῶν ἐπιβούλων ὁρατώτατον καὶ βεβαιότατον, δι’ ὅσους δὲν θέλουν νὰ ἐθελοτυφλοῦν. Ἀβεβαιότης ὑπάρχει μόνον, ἐὰν θὰ ὑπάρξῃ Ἕλλην, ὁ ὁποῖος νὰ συνεργήσῃ μὲ συνυπογραφὴν εἰς τὴν φρικτὴν αὐτὴν ἐθνικὴν προδοσίαν. Ὁ Ἑλληνισμός, ὅπου τῆς γῆς, ἐλπίζει, πὼς ὄχι, δὲν θὰ εὑρεθῇ…

Γ΄- ΤΑ ΔΗΘΕΝ ΑΔΙΕΞΟΔΑ ΚΑΙ ΟΙ ΕΙΣ ΒΑΡΟΣ ΜΑΣ ΑΠΕΙΛΕΣ.

9.- Τὰ δῆθεν ἀδιέξοδα.

Ἡ εἰκόνα εἶναι ὁλοκάθαρη. Ἐπιδιώκουν μανιωδῶς οἱ ἐπίβουλοι νὰ ἐπιβάλλουν τώρα, εἰς πρῶτον στάδιον, τὴν ἐθνικήν μας συρρίκνωσιν μὲ ἀποκοπὴν τῆς Μακεδονίας ὡς μέρους τῆς ἐθνικῆς μας ἰδιοσυστασίας. Καὶ γίνεται ἐπ’ αὐτοῦ γιγαντιαία ἐκστρατεία ἀποπροσανατολισμοῦ καὶ παραπληροφορήσεως τοῦ καλοπίστου, ἀνυπόπτου καὶ ἀθῴου Ἑλληνικοῦ λαοῦ μὲ χρησιμοποίησιν ποικιλωνύμων Μ.Μ.Ε., ἐφημερίδων, περιοδικῶν, ραδιοτηλε-οπτικῶν ἐκπομπῶν. Καὶ ἐμφανίζονται ἀξιοδάκρυτοι κονδυλοφόροι καὶ δοκησίσοφοι «ρήτορες», ἀρκετοὶ ἀμαθεῖς καὶ ἀνιστόρητοι πολυπράγμονες φανφαρόνοι, ἀκόμη καὶ ἀπὸ κατὰ τεκμήριον σοβαροφανῆ ἢ καὶ μὲ ἱστορίαν ἐθνικῶν κατὰ τὸ παρελθὸν ἀγώνων ἔντυπα, διαλαλοῦντες τὰ διανοητικῶς ἀνάπηρα, ὅτι δῆθεν ἐμεῖς εὐθυνόμεθα διὰ τὴν προκειμένην ἐναντίον τοῦ Ἑλληνισμοῦ ἐπίθεσιν, ὅτι ἀπὸ ἀπερισκεψίαν καὶ λόγῳ τῆς ἀδιαλλαξίας μας ἐχάσαμε δῆθεν πολύτιμες εὐκαιρίες κατὰ τὸ παρελθὸν πρὸς διευθέτησιν τοῦ Μακεδονικοῦ ζητήματος, μὲ ἐπῳδὸν πάντοτε, ὅτι τώρα εὑρισκόμεθα πρὸ ἀδιεξόδου καὶ πρέπει ὁπωσδήποτε νὰ συμφωνήσουμε, διότι ἄλλως μᾶς ἀναμένουν ἀορίστως ἐπισειόμενα δεινὰ διεθνοῦς ἀπομονωτισμοῦ.
Ὅμως ὅλα αὐτὰ εἶναι μόνον προσχηματικά. Καμμία ἀπολύτως εὐθύνη δὲν μᾶς βαρύνει γιὰ τὴν κακὴν πορείαν τῶν ἐθνικῶν μας θεμάτων. Ἐσημειώθησαν βεβαίως καὶ παραλείψεις καὶ ἐσφαλμένοι χειρισμοὶ τακτικῆς κατὰ τὴν προάσπισιν τῶν ἐθνικῶν μας συμφερόντων. Ὅμως οἱ Ἑλληνικὲς θέσεις ἦσαν πάντοτε διαυγεῖς καὶ κρυστάλλινες μὲ ἑδραιοτάτην ἀπὸ κάθε ἄποψιν, σαφῆ καὶ κοινῶς κατανοητὴν θεμελίωσιν, ἀνεπίδεκτη κάθε ἀμφισβητήσεως. Τὸ ὅτι οἱ ξένοι προσποιοῦνται, ὅτι δὲν τὶς κατανοοῦν, αὐτὸ ὑπαγορεύεται ἀπὸ στάθμισιν τῶν ἰδικῶν τους γεωπολιτικῶν καὶ ἄλλων συμφερόντων, καὶ δὲν εἶναι καθόλου συνέπεια ἀστόχων ἰδικῶν μας χειρισμῶν. Ἐπίσης, ἀδιαλλαξία δὲν εἶναι ἡ ἄρνησίς μας ἀποδοχῆς τῆς σκοπιανῆς κλοπῆς ἑλληνικοῦ ὀνόματος καὶ ἡ ἄμυνα κατὰ τῆς ἐθνικῆς μας συρρικνώσεως. Καὶ οὔτε ὑπῆρξε ποτέ, οὔτε ἐχάσαμε καμμία εὐκαιρία ἐθνικῶς ἀποδεκτῆς λύσεως τοῦ Μακεδονικοῦ ζητήματος. Οὔτε εὐθύνεται ἡ Ἑλλὰς γιὰ ἀδιέξοδα ἐκ τοῦ λόγου, ὅτι οἱ ἐπίβουλοι θέλουν ἀναγκαστικῶς νὰ μᾶς ἐπιβάλλουν τὶς θελήσεις των, καθοδηγοῦντες τοὺς Σκοπιανοὺς στὴν ἀδιαλλαξία τους, καὶ ἐμεῖς ἀρνούμεθα τὴν ὑποταγή.
Ἁπλούστατα, ὅλα τὰ ἀνωτέρω ἐφευρέθησαν καὶ χρησιμοποιοῦνται πρὸς κατατρομοκράτησιν τοῦ Ἑλληνικοῦ λαοῦ. Ὁ ὁποῖος ὅμως εἶναι εὐφυής, τὰ ἀντιλαμβάνεται, δι’αὐτὸ καὶ μὲ χαρακτηριστικὴν ἐθνικὴν ὑπερηφάνειαν στὴν μεγίστη πλειονοψηφία του, ὑπερβαίνουσαν κατὰ τὶς δημοσκοπήσεις τὸ 82 %, ζητεῖ ἀπὸ τὴν Κυβέρνησιν, νὰ τηρήσῃ τὴν ἐθνικῶς ἀξιοπρεπῆ στάσιν, ἀρνουμένη τὴν συνθηκολόγησιν, μὲ προβολὴν καὶ βέτο στὴν εἰσδοχὴ τοῦ σκοπιανοῦ κρατιδίου εἰς τὸ Ν.Α.Τ.Ο. καὶ τὴν Εὐρωπαϊκὴν Ἕνωσιν ἢ καὶ διεξαγωγὴν δημοψηφίσματος ἐπὶ τοῦ οὐσιώδους, ἐὰν ἀνέχεται ὁ Ἑλληνικὸς λαὸς τὴν χρῆσιν τοῦ Ἑλληνικοῦ ὀνόματος «Μακεδονία» ἀπὸ τοὺς σλάβους Σκοπιανούς. Δὲν εἶναι ἡ πρώτη φορὰ εἰς τὴν Ἱστορίαν μας, κατὰ τὴν ὁποίαν ὁ ὑπερήφανος Ἑλληνικὸς λαὸς πρωτοπορεῖ, δείχνει ἐλευθέρως μὲ ἐνάργεια τὰ ἐθνικῶς ἐπιβαλλόμενα.-

10.- Οἱ εἰς βάρος μας ἀπειλές.

Παρὰ τὴν οὐσιώδη καὶ ἀνεπίτρεπτη, κατὰ τὴν γνώμην μου, ἐπίσημη ἀπὸ τὴν Ἑλλάδα ἀποδοχὴν τῶν προτάσεων Νίμιτς ὡς βάσεως γιὰ τὴν ἐπίλυσι τοῦ σκοπιανοῦ προβλήματος, ἤδη, ἐπειδὴ δὲν ὑπεχωρήσαμε πλήρως, διαγράφονται ἀόριστες ἀπειλὲς εἰς βάρος μας.

Οἱ ἐπίβουλοι καὶ τὰ ἐνεργούμενά των ἀπέβαλον τὸ διάτρητο προσωπεῖον τους. Ὅπως ἀνεγράφη εἰς τὸν τύπον, μετὰ τὸ ναυάγιο τῆς πρόσφατης (1.3.2008) διαπραγματεύσεως γιὰ τὸ σκοπιανὸ στὴν Νέα Ὑόρκη, ὁ Ἀμερικανὸς μεσολαβητὴς τοῦ Ο.Η.Ε. Νίμιτς ἐδήλωσε ρητῶς, ὅτι τυχὸν ἀποτυχία ἐπιλύσεως τοῦ προβλήματος τοῦ ὀνόματος θὰ ἔχῃ ἐπιπτώσεις καὶ γιὰ τὶς δύο χῶρες (Ἑλλάδα καὶ Σκόπια). Τώρα, τὶ σόϊ μεσολαβητὴς εἶναι αὐτός, ποὺ ἀπειλεῖ, διότι δὲν γίνονται δεκτὲς οἱ προτάσεις του, ἀφίνεται σὲ κάθε νοήμονα ἄνθρωπο νὰ σκεφθῇ. Καὶ βεβαίως συνηρτημένως τὴν ἔκτασι καὶ τὸ βάθος τῆς ἐναντίον τῆς Πατρίδος μας ἐπὶ τοῦ προκειμένου συνωμοσίας.
Ἂς σταθοῦμε ὅμως στὶς ἀπειλές. Γιατὶ να θεωρηθοῦν συνυπεύθυνες, ὥστε νὰ πληρώσουν τὶς συνέπειες τοῦ ναυαγίου τῶν διαπραγματεύσεων καὶ οἱ δύο χῶρες ; Ἀφοῦ ἐξ ἀρχῆς ὁρατὴ καὶ σὲ κάθε περίπτωσι διασαλπιζομένη ἐπισήμως εἶναι ἡ ἀνένδοτη ἀδιαλλαξία καὶ πλήρης ἄρνησι τῶν Σκοπιανῶν νὰ ἀποστοῦν ἀπὸ τὴν ψευδωνυμία τους, μὲ ποιὰ λογικὴ νὰ πληρώσῃ τὸ ὁριστικὸν ναυάγιον τῶν διαπραγματεύσεων καὶ ἡ Ἑλλάς, ποὺ μάλιστα ἔκανε τόσες οὐσιώδεις ὑποχωρήσεις ;

Ἀλλά, ἔστω ἂς πληρώσῃ ! Ποιὸ θὰ εἶναι τὸ τίμημα ; Ἀρθρώνεται ἀορίστως, ὁ ἀπομονωτισμὸς τῆς χώρας μας, ἐὰν ἀσκήσουμε βέτο στὴν εἴσοδο τοῦ σκοπιανοῦ κρατιδίου τώρα στὸ Ν.Α.Τ.Ο., εἴσοδο, τὴν ὁποίαν τόσον ἐπιμόνως ἐπιθυμοῦν οἱ Η.Π.Α., καὶ ἀργότερα στὴν Εὐρωπαϊκὴν Ἕνωσιν.

Ἃς σκεφθοῦμε μὲ νηφαλιότητα. Ἡ ἄσκησις τοῦ βέτο ἀποτελεῖ δικαίωμά μας ἀπὸ τοὺς ὅρους τῆς συμμαχίας. Καὶ ἡ ἄσκησις δικαιώματος σὲ καμμιὰ περίπτωσι δὲν ἠμπορεῖ νὰ δικαιολογήσῃ ἐγχείρημα ἀπομονώσεως μιᾶς χώρας. Τοὐναντίον, θὰ ὠφελήσῃ τὴν Πατρίδα μας. Διότι μὲ τὴν βαρύτητα τῶν συνεπειῶν τοῦ βέτο, θὰ ἐνεργοποιήσῃ τοὺς ἑταίρους μας εἰς τὸ νὰ σκεφθοῦν σοβαρώτερον τὴν μεγίστην ἐθνικὴν σπουδαιότητα, ἁπτομένην αὐτῆς τῆς ἐθνικῆς της ὑπάρξεως καὶ ἐδαφικῆς της ἀκεραιότητος, τὴν ὁποίαν ἔχει διὰ τὴν Ἑλλάδα ἡ σκοπιανὴ ψευδωνυμία. Νὰ σκεφθοῦν ἔτσι τοὐλάχιστον ὅσοι δὲν εἶναι συμμέτοχοι τῶν ἀμερικανικῶν σχεδίων ἀναδιατάξεως τῶν συνόρων εἰς τὴν περιοχήν μας. Καὶ νὰ πράξουν ἀναλόγως.

Πιστεύω μάλιστα, καὶ τὸ ἔχω τονίσει κατὰ τὸ παρελθόν, ὅτι τὴν ἐνεργοποίησιν αὐτὴν τῶν ἑταίρων μας ἔπρεπεν ἤδη νὰ ἔχωμεν προκαλέσει ἐξ ἀρχῆς, μὲ ρητὴν καὶ ἀπερίφραστη διακήρυξιν, ὅτι θὰ ἀσκήσουμε τὸ βέτο σὲ περίπτωσιν ἐμμονῆς τῶν Σκοπίων στὴν ἀδιαλλαξία τους. Καὶ ὑπῆρξε σφάλμα τακτικῆς ἡ μὴ χρησιμοποίησις τοῦ ὅπλου μας αὐτοῦ δραστικῆς πρὸς τὰ Σκόπια ἀπειλῆς, ἀλλὰ καὶ σχετικῆς πρὸς τοὺς ὑψηλοὺς προστάτες καὶ προαγωγούς των (ἰδίως τῶν Η.Π.Α.) ὑπομνήσεως. Καὶ ἀκόμη ἔπρεπεν ἀπὸ καιρὸ νὰ ἐρωτηθῇ εὐθέως ὁ Ἑλληνικὸς λαὸς διὰ δημοψηφίσματος, ἐὰν ἀνέχεται τὴν ψευδωνυμίαν τοῦ Σκοπιανοῦ κρατιδίου. Πρωτίστως, διότι κανεὶς ἀπολύτως, καμμία Κυβέρνησις, κανένα κόμμα δὲν νομιμοποιεῖται νὰ ἀποφασίσῃ δεσμευτικῶς ὄχι γιὰ τὴν παροῦσα μόνον γενεά, ἀλλὰ δι’ ὅλας τὰς ἐπερχομένας, ἐπὶ θέματος, τὸ ὁποῖον ἀφορᾷ εἰς αὐτὴν τὴν ἰδιοσυστασίαν τῆς ἐθνικῆς μας κοινότητος καὶ τὴν ἐδαφικὴν ἀκεραιότητα τοῦ Ἑλληνικοῦ μας κράτους. Μὲ τὸ εὐτυχὲς ἀποτέλεσμα, νὰ δυνάμεθα νὰ προτείνουμε ἀποτελεσματικῶς πρὸς πάντας, ἐπιβούλους καὶ καλοπίστους, ὅτι ἡ δεσμευτικὴ θέλησις τῆς παμψηφίας σχεδὸν τοῦ Ἑλληνικοῦ λαοῦ ἐμποδίζει κάθε ἰδέαν ἐθνικῆς μας συνθηκολογήσεως.

Κατὰ τὴν διαδρομὴ τόσων χιλιετηρίδων ζωῆς ὁ Ἑλληνισμὸς πάντοτε ἀδιαφόρησε ἐνώπιον ὁποιωνδήποτε ἀπειλῶν, καὶ τῶν πλέον φρικιαστικῶν. Σὲ κάθε περίπτωσι, ὅποιες καὶ ἂν εἶναι οἱ συνέπειες, τὶς ὁποῖες θὰ κληθοῦμε, ἔστω ἀδίκως, νὰ πληρώσουμε γιὰ τὴν ἄρνησί μας συμμορφώσεως πρὸς τὰ ἀνιέρως ἐπιτασσόμενα ἐπὶ τοῦ σκοπιανοῦ, αὐτὲς θὰ εἶναι ἀσήμαντες ἐν σχέσει πρὸς τὴν ἐθνικήν μας συμφοράν, μὲ τὴν ἐθνικὴν τώρα καὶ ἐδαφικήν μας εἰς τὸ μέλλον συρρίκνωσιν, ποὺ θὰ συντελεσθοῦν μὲ τὴν ἐπιδιωκομένην ἐπονείδιστην ἐθνικὴν ἐπὶ τοῦ προκειμένου συνθηκολόγησίν μας.-

Νέα Πεντέλη, 5^η Μαρτίου 2008.
Χρῆστος Α.Σαρτζετάκης
www.sartzetakis.gr

Πηγή: Εφημερίδα Παρόν