Η ζωή έγινε τυποποιημένη και χωρίς νόημα, με πόλεις με υπερπληθυσμό, ατέλειωτους αυτοκινητόδρομους και όλα τα’ άλλα.
Τι έχετε να προσφέρετε στους νέους; Τι έχετε να τους δώσετε – τις ανησυχίες σας, τα προβλήματά σας, τα παράλογα κατορθώματά σας;
Φυσικά κάθε νοήμον πρόσωπο πρέπει να επαναστατήσει εναντίον όλων αυτών. Αυτή η ίδια όμως η εξέγερση έχει μέσα της το σπόρο του κομφορμισμού: προσαρμογή μέσα στη δική σας ομάδα και αντίθεση προς μιαν άλλη ομάδα. Οι νέοι ξεκινάνε επαναστατώντας εναντίον του κομφορμισμού και καταλήγουν προσαρμοζόμενοι με τον πιο παράλογο τρόπο, το ίδιο ακριβώς ολοκληρωτικά.
Ζήσατε για την ευχαρίστηση και αυτοί θέλουν να ζήσουν για το δικό τους είδος ευχαρίστησης. Βοηθήσατε να γίνουν πόλεμοι και φυσικά είναι εναντίον του πολέμου. Καθετί που έχετε κάνει, χτίσει ή δημιουργήσει είναι για την υλική ευημερία που έχει τη θέση της, όταν όμως γίνει αυτή καθαυτή σκοπός, τότε αρχίζει το χάος.
Αναρωτιέται κανείς εάν πραγματικά αγαπάτε τα παιδιά σας. Μπορεί να τα φροντίζετε όταν είναι πολύ μικρά, να τους δίνετε αυτό που θέλουν, να τους δίνετε την καλύτερη τροφή, να τα κακομαθαίνετε, να τους μεταχειρίζεστε σαν παιχνίδια και να τα χρησιμοποιείτε για δική σας ικανοποίηση και ευχαρίστηση. Σ’ αυτό δεν υπάρχει ποτέ κανένας φραγμός, ποτέ μια αίσθηση λιτότητας, που δεν είναι η τραχύτητα του μοναχού. Έχετε μιαν ιδέα ότι πρέπει να κινηθούν ελεύθερα, ότι δεν πρέπει να καταπιεστούν, ότι δεν πρέπει να τους πουν τι να κάνουν, ακολουθείτε αυτό που συνιστούν οι ειδικοί και αυτό που λένε οι ψυχολόγοι. Δημιουργείτε μια γενιά χωρίς φραγμό και όταν επαναστατήσουν τρομοκρατείστε ή ευχαριστιέστε, ανάλογα με τις προκαθορισμένες μεταβολές σας. Είστε λοιπόν υπεύθυνοι για όλα αυτά.
Κατά βάθος θέλετε να συμβιβαστούν, όχι στο δικό σας υπόδειγμα σα γονείς, αλλά στη δομή μιας κοινωνικής τάξεως που είναι αυτή καθαυτή διεφθαρμένη. Τρομοκρατείστε όταν τα περιφρονούν όλα αυτά αλλά κατά ένα παράξενο τρόπο το θαυμάζετε, διότι κατά βάθος ποθείτε αυτή την αλλαγή που ποτέ δεν ήρθε, που ποτέ δεν κάνατε κάτι γα να έρθει.
Προσπαθήσατε να δώσετε αξία σε μια ζωή που έχει πολύ μικρό νόημα, που είναι ρηχή και ασήμαντη και αποτυγχάνοντας σ’ αυτό προσπαθείτε να τη διευρύνετε στο ίδιο επίπεδο. Αυτή η διεύρυνση μπορεί να συνεχιστεί αδιάκοπα αλλά δεν έχει βάθος, δεν έχει εμβρίθεια. Η οριζόντια κίνηση θα οδηγήσει σ’ όλα τα μέρη που είναι συναρπαστικά και διασκεδαστικά, η ζωή όμως παραμένει πολύ ρηχή.
Για ένα νου που πραγματικά αναζητά, όχι απλώς και μόνο εξετάζοντας με τις λέξεις ή παραβάλλοντας διανοητικά υποθέσεις, για ένα νου που αναζητά, η οριζόντια κίνηση έχει πολύ μικρή σημασία. Δεν μπορεί να προσφέρει τίποτα εκτός από το πολύ φανερό και έτσι η εξέγερση γίνεται πάντα επιπόλαια επειδή εξακολουθεί να κινείται στην ίδια κατεύθυνση – εξωτερική, πολιτική, μεταρρυθμιστική κ.ο.κ. Η μόνη επανάσταση είναι μέσα μας. Δεν είναι οριζόντια αλλά κάθετη – κάτω και επάνω. Η εσωτερική κίνηση μέσα μας δεν είναι ποτέ οριζόντια και επειδή είναι εσωτερική έχει αμέτρητο βάθος. Και όταν υπάρχει πραγματικά αυτή η έκταση του βάθους η κίνηση δεν είναι ούτε οριζόντια ούτε κάθετη.
