Σ’ ένα πεζοδρόμιο μια μικρή συντροφιά έχει στήσει ένα υποτυπώδες υπαίθριο μαγειρείο. Πίσω τους υψώνεται ένα πανό που ενημερώνει ότι προσφέρεται δωρεάν φαγητό για όλους από την Κοινωνική Κουζίνα «Ο άλλος άνθρωπος». Και ο κόσμος πλησιάζει.
Ανθρωποι κάθε λογής, που έχουν όμως έναν κοινό παρονομαστή. Αδειο στομάχι και ανάγκη για επικοινωνία.
Αεικίνητος και ευπροσήγορος, ο εμπνευστής της ιδέας, Κώστας Πολυχρονόπουλος, περιφέρεται ανάμεσα σε αυτό το καινότροπο ψηφιδωτό ανθρώπων που δεν αναζητά τη «φιλανθρωπία», αλλά την ανθρωπιά, και μοιράζει εκτός από φαγητό και «βάλσαμο» ψυχής. Η δράση ξεκίνησε πριν από δεκατέσσερις μήνες όταν μπροστά στα μάτια
«Αν είμαστε όλοι μαζί και βοηθάει ο ένας τον άλλον, θα καταφέρουμε να αντιμετωπίσουμε την κρίση. Αυτή η δοκιμασία που περνάμε έχει και τα θετικά της. Πάψαμε πια να είμαστε ο καθένας για τον εαυτό του. Γίναμε πιο ευαίσθητοι στις δοκιμασίες των άλλων. Σήμερα μπορεί να είμαι εγώ σε αυτή τη δύσκολη θέση, αύριο μπορεί να είσαι συ».
Εθελοντές
Με συνοδοιπόρους στο εγχείρημά του ελάχιστους φίλους στην αρχή, κατάφερε να συσπειρώσει διακόσιους εθελοντές γύρω του και με τρόφιμα που πρόσφερε ο απλός κόσμος, αλλά και οι ίδιοι, να τρώνε καθημερινά εκατό άνθρωποι.
«Εχω πάει σε συσσίτια και ξέρω πώς είναι. Η υποκρισία ξεχειλίζει. Σου δίνουν ένα πιάτο κρύο φαΐ, χωρίς ίχνος αγάπης. Υπάρχουν φορές που σου μιλάνε άσχημα. Σαν να είσαι σκυλί. Εμείς εδώ δεν προσφέρουμε συσσίτιο, γινόμαστε μια παρέα που όλο και μεγαλώνει, που φέρνει ό,τι έχει ο καθένας, αν έχει, μας στηρίζει απλός κόσμος απ’ το υστέρημά του και υπάρχει αλληλεγγύη μεταξύ μας».
Αντισυμβατικός, αρνείται την ιδέα να συστήσει ΜΚΟ, να ζητήσει βοήθεια από αλυσίδες σούπερ μάρκετ και εταιρείες και βλέπει με επιφύλαξη καθετί θεσμικό. «Δεν θέλουμε να μας χρησιμοποιήσει κανείς για να διαφημιστεί και να προβληθεί. Η Κοινωνική Κουζίνα έχει στηθεί από τον κόσμο για τον κόσμο. Μας έχουν προσεγγίσει απλοί άνθρωποι από τη Χαλκίδα, το Κερατσίνι, το Περιστέρι, την Ελευσίνα, τον Ασπρόπυργο, τη Ν. Σμύρνη και τον Ν. Κόσμο και μας ζητούν συμβουλές για να στήσουν και αυτοί κάτι ανάλογο. Στόχος μας είναι αυτό που κάνουμε εμείς να το κάνουν σε κάθε γειτονιά».
Ομηρος
Πριν από τρία χρόνια ο Κώστας Πολυχρονόπουλος βρισκόταν στην κορυφή. Στέλεχος marketing σε πολυεθνικές και τουριστικές επιχειρήσεις, με παχυλό μισθό. Παλιότερα στην Κύπρο, από το 2007 στην Ελλάδα. Η οικονομική κρίση όμως τον πέταξε στο περιθώριο. Παρά τις απελπισμένες προσπάθειές του να βρει μια οποιαδήποτε εργασία, συνέχισε να παραμένει όμηρος της ανεργίας. Μη έχοντας άλλη επιλογή, στράφηκε για βοήθεια στη χαμηλοσυνταξιούχο μητέρα του και από τότε συγκατοικούν. «Τα απλήρωτα ενοίκια αθροίζονται. Πέντε έχουν φτάσει αυτή τη στιγμή. Ευτυχώς που δείχνει ανοχή και κατανόηση ο ιδιοκτήτης».
Ο ίδιος, 49 ετών σήμερα, δεν παραιτείται από τη διεκδίκηση μιας δουλειάς. Για έξι μήνες μόνο τον νίκησε η κατάθλιψη, όμως μέσα από τα συντρίμμια του ξεπρόβαλε «Ο άλλος άνθρωπος». Ονομάστηκε έτσι από μια ταβέρνα στο κέντρο της Αθήνας, έχει όμως και το συμβολισμό του, καθώς η ζωή καθενός μας μπορεί να μεταλλαχτεί.
Στην Κοινωνική Κουζίνα που στήνεται καθημερινά και σε άλλη γειτονιά της Αθήνας, όλοι έχουν θέση. «Οταν ξεκινήσαμε, το 80% των ανθρώπων που έρχονταν στην παρέα μας για φαγητό ήταν μετανάστες. Τώρα πλέον είναι μισοί μισοί με τους Ελληνες».
Στο blog που διατηρεί στο Διαδίκτυο (oallosanthropos.blogspot.gr) ενημερώνει καθημερινά για τις ανάγκες που υπάρχουν καθώς και σε ποια περιοχή θα στηθεί η Κουζίνα. Οι ανάγκες δεν περιορίζονται μόνο σε τρόφιμα, καθώς κατά καιρούς χρειάζονται και άλλα πράγματα (π.χ. φιάλη υγραερίου για το μαγείρεμα, αυτοκίνητο για τη μεταφορά του εξοπλισμού κ.λπ.).
«Είναι σημαντικό για μένα ακόμα και αν βρω δουλειά να συνεχίσω να προσφέρω σ’ αυτή την προσπάθεια. Πρέπει να δεις τα μάτια των ανθρώπων που έρχονται στην Κοινωνική Κουζίνα, και τότε θα καταλάβεις…»
Τηλέφωνο επικοινωνίας με την Κοινωνική Κουζίνα «Ο άλλος άνθρωπος»: 698 0712657, Κώστας.
Πηγή: Καλά Νέα
