Η Ιώ είναι πρόσωπο που αναφέρεται στην ελληνική μυθολογία, ερωμένη του Δία. Σύμφωνα με τους σωζόμενους μύθους ήταν θυγατέρα του Ίασου, βασιλέα του Άργους και απογόνου του Ίναχου ή κατά άλλη εκδοχή του ιδίου του βασιλέα Ίναχου ή κατά τρίτη εκδοχή του Κορίνθιου Πειρήνα, θείου του ήρωα Βελλεροφόντη. Μητέρα της ήταν η Μελία ή η Λευκάνη. Ήταν ιέρεια της Ήρας και έγινε ερωμένη του Δία.
Σύμφωνα με τις διάφορες πηγές, η περιπέτειά της άρχισε όταν η Ήρα αντιλήφθηκε την παράνομη σχέση. Τότε ο Ζευς, για να την προστατεύσει από το μένος της συζύγου του, την μεταμόρφωσε σε αγελάδα. Η Ήρα όμως υποχρέωσε τον Δία να αρνηθεί, με όρκο (αφροδίσιος όρκος), την παράνομη σχέση του και να της παραδώσει το ζώο. Ο Ζευς αναγκάστηκε να υποχωρήσει και η Ήρα έθεσε την αγελάδα υπό την επιτήρηση του Άργου, ενός γίγαντα συγγενούς της που είχε εκατό οφθαλμούς, διεσπαρμένους σε όλο του το σώμα.
Η Ιώ περιπλανήθηκε ως αγελάδα στην περιοχή γύρω από τις Μυκήνες και κατόπιν πέρασε στην Εύβοια. Τότε Ερμής, με την παραίνεση του Δία, απεκοίμησε τον Άργο και μετά τον σκότωσε, απελευθερώνοντας έτσι την Ιώ. Η Ήρα όμως δεν παραιτήθηκε από την εκδίκησή της και έστειλε έναν οίστρο (μύγα των βοδιών) για να την βασανίζει.
Τότε η Ιώ καταδιωκόμενη από τον οίστρο άρχισε να περιπλανάται σε όλη την Ελλάδα. Διέτρεξε την ακτή του Ιονίου πελάγους (που εξαιτίας της πήρε το όνομά του), έφθασε στην Ιλλυρία, διέσχισε όλη την Σκυθία, έφθασε στον Προμηθέα που ήταν δεμένος στον Καύκασο, διέτρεξε την ακτή της Μαύρης θάλασσας (που εξαιτίας της μετέβαλε την ονομασία της, από Άξενος Πόντος σε Εύξεινος), διήλθε από τον Βόσπορο (που εξαιτίας της πήρε το όνομά του (βους+πόρος), και τελικά κατέληξε στην Μέμφιδα της Αιγύπτου όπου γέννησε τον Έπαφο, τον γιο της από τον Δία, ο οποίος στο μέλλον θα γινόταν γενάρχης της φυλής των Δαναών.
Η ιστορία της ιέρειας της Θεάς Ήρας, Ιώ, μας δείχνει μέσα από τον μύθο το τι μπορεί να γίνει όταν ένας Θεός “ερωτευτεί” μια θνητή. Ο Έρωτας μεταξύ των δύο είναι μια θεουργική διαδικασία. Ο μύστης (εδώ η ιέρεια Ιώ) τίθεται στην διαδικασία της είσκρισης δλδ. της αποδοχής να εισέλθει μέσα της ο Θεός και να “σμίξει” πνευματικά η ψυχή και ο νους του ανθρώπου με τον “νου” του Θεού. Αυτού του είδους οι θεουργικές εργασίες άλλοτε γίνονταν εσκεμμένα και επιδιώκονταν στα μυστήρια και άλλοτε γίνονταν από μόνες τους όταν ήταν θέλημα Θεού.
Στην προκειμένη περίπτωση δεν γνωρίζουμε αν η ένωση Διός – Ιούς ήταν εσκεμμένη ή όχι αν και το πιο πιθανό είναι να ήταν εσκεμένη διότι υπάρχει και το στοιχείο της ιερογαμίας όπως θα δούμε.
Αυτό όμως που φαίνεται είναι ότι η Ιώ λόγω του ότι ήταν ιέρεια, είχε προφανώς όλα τα πνευματικά προσόντα και προϋποθέσεις για να γίνει κάτι τέτοιο, ειδικά αν ήταν και σεμνή γυναίκα όπως άρμοζε σε μια ιέρεια. Το βίωμα όμως της ένωσης ψυχής ανθρώπου με Θεό καθιστά τον άνθρωπο ένθεο και ραγδαίως και ξαφνικά η συνείδηση του αλλάζει. Έτσι η ένθεη Ιώ θα μπορούσε να αντιλαμβάνεται τα πνευματικά, θα είχε αποκτήσει με άλλα λόγια τις θεουργικές αισθήσεις της τηλεπάθειας, διακοής, διόρασης κτλ.
Όταν γίνει όμως αυτό υπάρχει μια μεταβατική περίοδος που συνήθως είναι οδυνηρή για κάποιον που δεν πάει καν το μυαλό του το τι εστί μια ψυχική μεταμόρφωση ύστερα από έρωτα με Θεό. Η ψυχή όλη μπορεί να αναστατωθεί και να εμφανιστούν διάφορες πτυχές της που μέχρι τώρα ήταν κρυμμένες. Αυτήν την αναστάτωση της ψυχής την συμπεριφορά του μύστη να προσπαθεί να αποφύγει τον ψυχικό έρωτα με την θεία δύναμη, την εκφράζει η Θεά Ήρα.
Η Θεά Ήρα είναι η Θεά της ψυχής, Θεά που το όνομα της περιέχει μυστικά την λέξη Αήρ (ΉρΑΗΡα όταν εκφωνηθεί συνεχόμενο). Και σαν Θεά όλων των πνευμάτων, όλων των “αερικών” είναι και η Θεά της ψυχής. Της πνοής του Διός που φύσηξε και έδωσε ζωή στον χωματένιο άνθρωπο σύμφωνα με τον μύθο. Αυτή η “πνοή”, είναι ένα είδος αέρα, είναι η ψυχή και Θεά όλων των αερικών, είναι η Ήρα. Έτσι η ψυχική αναστάτωση του μύστη μετά την είσκριση, μυθολογικά περιγράφεται με την ζήλια της Θεάς Ήρας. Ενώ η ένθεη κατάσταση με τον έρωτα Θεού με θνητό.
Είναι αξιοσημείωτο να δούμε την ζωή ενός ανθρώπου που έχει κάνει έρωτα με Θεό. Μετά την είσκριση, όπως είπαμε, έρχεται η ψυχική μεταμόρφωση και η αναστάτωση της ψυχής. Η Ιώ νώθει ότι “καταδιώκεται” πνευματικά από την Θεά Ήρα και ταξιδεύει κυνηγημένη. Εκτός από σκέψεις καταδίωξης έχει μεταμορφωθεί σε “ζώο”. Εδώ περιγράφεται η κατάσταση του ανθρώπου που μετατρέπεται σε κάτι “ιερό” όπως ένα ζώο ή φυτό αφιερωμένο στον Θεό και αποκτά την αθωότητα και τα ευγενή χαρακτηριστικά μιας τέτοιας ύπαρξης. Το στάδιο αυτό είναι το πρώτο στάδιο της μεταμόρφωσης. Αν και ιερή, πλέον, η Ιώ εξακολουθεί να βρίσκεται σε ψυχική αναστάτωση και περιπλανάται από μέρος σε μέρος μη μπορώντας να βρει ψυχική ηρεμία.
Η Ιώ καταδιωκόμενη από τον οίστρο άρχισε να περιπλανάται σε όλη την Ελλάδα. Διέτρεξε την ακτή του Ιονίου πελάγους (που εξαιτίας της πήρε το όνομά του), έφθασε στην Ιλλυρία, διέσχισε όλη την Σκυθία, έφθασε στον Προμηθέα που ήταν δεμένος στον Καύκασο, διέτρεξε την ακτή της Μαύρης θάλασσας (που εξαιτίας της μετέβαλε την ονομασία της, από Άξενος Πόντος σε Εύξεινος), διήλθε από τον Βόσπορο (που εξαιτίας της πήρε το όνομά του (βους+πόρος), και τελικά κατέληξε στην Μέμφιδα της Αιγύπτου.
Οι περιπλανήσεις ενός ένθεου ανθρώπου, πέρα από την περιγραφή της ψυχικής του κατάστασης, κρύβουν και γεγονότα όπως την διάδοση μιας θρησκείας, μιας θεολογίας ενός Θεού κτλ.
Αφού λοιπόν η ένθεη ιέρεια Ιώ κατέληξε στην Αίγυπτο, εκεί ο μύθος μας λέει ότι γεννά τον καρπό του έρωτα της, τον Έπαφο, τον γιο της από τον Δία, ο οποίος στο μέλλον θα γινόταν γενάρχης της φυλής των Δαναών.
Συνήθως οι Θεικοί έρωτες αποδίδουν εκτός από θεολογία και υπαρκτά πρόσωπα τα οποία έχουν τεκνοποιηθεί σε μυστήρια ιερογαμίας μεταξύ ανθρώπων (π.χ. δύο μύστες άνδρας γυναίκα). Σε αυτά τα μυστήρια γίνονταν κανονικά ερωτική πράξη αλλά ταυτόχρονα και τελετή και επίκληση Θεών. Οι δυνάμεις που συμμετείχαν κατά την ερωτική πράξη του ζεύγους διαμόρφωναν τον μύθο αργότερα. Το αποτέλεσμα μιας τέτοιας ιερογαμίας ήταν να γεννηθούν πολύ δυνατές πνευματικά υπάρξεις όπως εθνάρχες, ήρωες, φιλόσοφοι, ή ακόμη και θεολόγοι οι οποίοι αποκαλούνταν παιδιά Θεών.
Ο μύθος της Ιούς λοιπόν έχει αυτό το στοιχείο της ιερογαμίας, που δεν το αναφέρει, αλλά το συμπερένουμε από την έκβαση του μύθου αφού η ιέρεια Ιώ μετά την ένθεη κατάσταση της ύστερα από την τελετή ιερογαμίας και είσκρισης, την περιπλάνησή της, καταλήγει να γεννήσει τον Έπαφο ο οποίος θα γίνει ο γενάρχης των Δαναών.
Όπως βλέπουμε και στο άρθρο, κάθε “Μύθος” περιέχει μυστικά και κωδικοποιημένη γνώση. Μυστικά τα οποία άλλοτε ενημερώνουν και άλλοτε βοηθούν τον Θεουργό να κατορθώσει την “Θεία” αποστολή του. Ποια είναι αυτή; Να φέρει σε αρμονία και θεία κοινωνία την ψυχή του με τους Θεούς. Το μυστικό της αποκωδικοποίησης δεν είναι εύκολο, αλλά ο καθένας εάν εισέλθει με αγνή καρδιά στον Οίκο της Γνώσης μπορεί να το κατακτήσει.
Αναζητήστε… Είναι η μόνη “φυσική” επιλογή.
K.C.
