Η ΕΞΑΠΛΩΣΗ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΥ
Ο “Μέγας” Κωνσταντίνος 273-335 μχ
Ο Κωνσταντίνος θέσπισε ως επίσημη θρησκεία του κράτους τον Χριστιανισμό το
313μχ με το διάταγμα περί ανεξιθρησκίας του Μεδιολάνου. Με τις ευλογίες του οι
Χριστιανοί για πρώτη φορά επιδίδονται σε λαφυραγώγηση των αρχαίων ναών.
Είναι δικό του έργο η αρπαγή του αγάλματος του Πύθιου Απόλλωνα από τους Δελφούς καθώς και η μεταφορά του τρίποδα της Πυθίας, προς επίδειξη, στην αυτοκρατορική έδρα.
Ο αποκαλούμενος και ως “Μέγας” και “άγιος” Κωνσταντίνος υπήρξε ο δολοφόνος της γυναίκας του Φαύστα και του γιου του Κρίσπου.
Το 325μχ η Α΄ οικουμενική σύνοδος αποφασίζει την σύζευξη εκκλησίας και κρατικής
εξουσίας, δημιουργώντας έτσι ένα θεοκρατικό καθεστώς. Τουλάχιστον 427 αγάλματα μεταφέρονται στην Αγιά Σοφιά όπου αργότερα καταστρέφονται από τον Ιουστινιανό.
Η τέχνες και οι επιστήμης διώκονται, οι κάτοικοι καλούνται ρωμιοί και η περιοχή από Ελλάς Βυζάντιο. Ο Άθως γίνεται μοναστικό κέντρο διώκοντας τους εκεί Έλληνες και καταστρέφοντας το ιερό της Αρτέμιδος καθώς και του Αθώου βωμού και του αγάλματος του Αθώου Διός. Η χερσόνησος της παρθένου Αρτέμιδος γίνεται περιβόλι της παρθένου Μαρίας…. Κωνστάντιος Β΄ (335-337 μχ)
Ως (γ)ιος ενός “μέγα” Κωνσταντίνου ο Κωνστάντιος συνέχισε το θεόπνευστο έργο του μπαμπά του. Με διάταγμά του στις 10/4/335μχ αποφασίσθη η θανάτωση άνευ δίκης όσων θυσιάζουν στους πατρώους θεούς. Νέο διάταγμα στις 10/3/336 μχ προβλέπει τη θανάτωση όσων λατρεύουν άλλο θεό πλην του Ιεχωβά. Ο Κωνστάντιος βαπτίζεται χριστιανός στις 21 Μαΐου του 337 όντας ετοιμοθάνατος από τον επίσκοπο Ευσέβιο.
Νέο διάταγμα στις 10/11/339 μχ επιτρέπει στους χριστιανούς την βεβήλωση
των μνημείων της πατρώας θρησκείας.
Στα επόμενα χρόνια ακολούθησαν ανθελληνικές φυσιογνωμίες που ολοκλήρωσαν την καταστροφή. Ανάμεσά τους διακρίνονται ο Αρκάδιος και ο Ωνώριος, γιοι του Θεοδοσίου του Α΄, ο Ρουφίνος και ο Στελέων, πρωθυπουργοί, ο Αρειανός, ο Θεοδόσιος ο Β΄, ισοπεδωτής των Δελφών και της Ολυμπίας, ο πατριάρχης Αλεξανδρείας Κύριλλος, ο επίσκοπος Εφέσου Ιωάννης κ.α. Το 341 σφραγίζονται οι αρχαίοι ναοί, και εν συνεχεία γίνονται αποθήκες και πορνεία.
Θεοδόσιος Α΄ (379-395 μχ)
Απόγονος εβραίων της Ισπανίας. Με διάταγμα (16.1.2) του 381μχ καταργεί την
ανεξιθρησκία και τυπικά, εκτός των άλλων όσοι την ακολουθούν δεν θα έχουν πια
πολιτικά δικαιώματα. Άλλο διάταγμα (16.10.10) απαγορεύει τις θετικές επιστήμες
θεωρώντας τες ως εκφράσεις μαγείας. Σειρά διαταγμάτων απαγορεύει ακόμα και την επίσκεψη σε αρχαίους ναούς, ενώ το διάταγμα 104.10.6 εξισώνει κάθε μη χριστιανό με εγκληματία. Στις 8/11/392 θέτει και επισήμως εκτός νόμου την πατρώα θρησκεία.
Το 394 καταργούνται δια νόμου οι Ολυμπιακοί αγώνες.
Οι κάτοικοι της Θεσ/νίκης αγωνίστηκαν να διατηρήσουν την πατρώα θρησκεία,
αντιστεκόμενοι σθεναρά στον γότθο επικεφαλή της Βυζαντινής φρουράς Βοθέριχο.
Το 390 ο λαός της Θεσ/νίκης εξεγείρεται με σχετική επιτυχία. Ο Θεοδόσιος τότε,
με την δολιότητα που τον διέκρινε, σε ένδειξη καλής θέλησης προσκαλεί τους
Θεσσαλονικείς στον ιππόδρομο. Εκεί με τη συνέργια των Γότθων προχωρεί στο
σφαγιασμό 15.000 πολιτών οι οποίοι αρνήθηκαν να βαπτιστούν χριστιανοί.
Με διάταγμα το 393 προάσπισε την ελεύθερη διάδοση της Εβραϊκής θρησκείας
και προστάτεψε τις συναγωγές.
Τον Θεοδόσιο θα διαδεχθεί στο θρόνο ο Αρκάδιος, ο οποίος ήταν ανήλικος και γι αυτό χρέη επιτρόπου εκτελούσε ο εβραϊκής καταγωγής Ρουφίνος. Οι διωγμοί των Ελλήνων συνεχίστηκαν. Ο δε Ρουφίνος προσπάθησε να αναδείξει σε αυτοκράτειρα την εβραία κόρη του.
Το395 ο Αλάριχος επικεφαλής εκχριστιανισμένων γότθων επελαύνει εναντίον της Κωνστ/πολης.
Ο Ρουφίνος προκειμένου να διασώσει την εξουσία του τον στρέφει προς την ηπειρωτική Ελλάδα λέγοντάς του ότι στα ειδωλολατρικά ιερά υπάρχουν ακόμα αμύθητα πλούτη. Ο Αλάριχος καταστρέφει το Δίον, εισέρχεται με τη συνοδεία ρασοφόρων στην Αττική και καταστρέφουν την Ελευσίνα, τους ναούς της Δήμητρας και της Περσεφόνης. Βασανίζει τον Ιεροφάντη Ιλάριο καθώς
και τον δαδούχο Λυκομήδη και εν συνεχεία τους καίει ζωντανούς. Το 396 αφαιρούνται από τους Έλληνες ιερείς όλα τους τα προνόμια.
Το 408μχ ανεβαίνει στο θρόνο ο Θεοδόσιος Β΄. Καταργείται στην Αθήνα ο Άρειος Πάγος καθώς και άλλα δικαστήρια σε Αθήνα και Σπάρτη. Το 429μχ διάταγμα επιτρέπει την μετατροπή των αρχαίων ναών σε χριστιανικούς. Το 425 μεταφέρει το χρυσελεφάντινο άγαλμα της προμάχου Αθηνάς στην Κωνστ/πολη.Ο Λέων Α΄ (457-474) συνεχίζει τις διώξεις.
Το 474 ανεβαίνει στο θρόνο ο Ζήνων. Το 484 διεξάγεται η έσχατη προσπάθεια για
επαναφορά στις πατρώες ρίζες, δια επαναστάσεως που κινεί ο αρχηγός του στρατού Ίλλος μαζί με τον Αθηναίο φιλόσοφο Παμπρέτιο. Το 488 σκοτώνονται οι επικεφαλής και η επανάσταση λήγει άδοξα.
Ιουστινιανός (527-565 μχ)
Ο Ιουστινιανός δημεύει και παραχωρεί όλη την περιουσία του Αθηναϊκού πανεπιστημίου στο Δημόσιο ταμείο. Τότε κλείνει κάθε φιλοσοφική σχολή και παραδίδονται πάλι στην πυρά Ελληνικά συγγράμματα. Το 535 γίνεται ο Παρθενώνας ναός της αειπαρθένου Μαρίας, αφού προηγουμένως
πυρπολείται ο ναός του Δία στην Ολυμπία.
Επί των ημερών του γίνεται η “Στάση του Νίκα”. Πρωταγωνιστές αυτής είναι οι δύο μεγαλύτερες ιπποδρομιακές ενώσεις της Κωνστ/πολης, των Πράσινων και των Βένετων. Οι Πράσινοι εξεγέρθηκαν ζητώντας μια Ελληνοπρεπέστερη θρησκευτική έκφραση έχοντας στο πλευρό τους τον Υπάτιο, ανιψιό του Ελληνολάτρη αυτοκράτορα Αναστασίου (491-518). Εν συνεχεία ενώθηκαν μαζί τους και οι Βένετοι.
Απελευθερώνουν τους κρατούμενους και παραδίδουν τις φυλακές στην πυρά. Πυρπολούν την Χαλκή πύλη και την Αγιά Σοφιά. Σφάλματα οδήγησαν τον Ιουστινιανό να ελέγξει την κατάσταση σφάζοντας
40.000 άτομα. Οι Χριστιανοί μαζί με τους Έρουλους επιδίδονται σε βάναυσο διωγμό της πατρώας θρησκείας.
Το 529 αφαιρεί τους μισθούς των διδασκόντων αλλά και το δικαίωμα να διδάσκουν στις φιλοσοφικές σχολές. Ιουστινιάνειος κώδικας (Ι,11,10): “Απαγορεύομε να ασκούν διδασκαλία αυτοί που πάσχουν από την ιερόσυλη τρέλα των Ελλήνων”. Οι εθνικοί χάνουν το δικαίωμα του πολιτεύεσθαι, της μεταβίβασης των περιουσιών και της στράτευσης.
Κατά την στ΄ οικουμενική σύνοδο (691 μχ) συστήνεται στους Χριστιανούς να αποποιούνται κάθε Ελληνικής συνήθειας. Η σύνοδος της Καρθαγένης προτρέπει στην καταστροφή κάθε εθνικού ναού “ες έδαφος φέρειν”. Ωστόσο η πατρώα θρησκεία διατηρείται ζωντανή σε αρκετές περιοχές ακόμα και τον 6ο και 7ο αιώνα.
Ο Λέων ο σοφός (886-912 μχ ) προσχωρεί στην εθνική θρησκεία. Το 1204 οι Λατίνοι καταλαμβάνουν την Αθήνα και λεηλατούν τον ιερό βράχο για 70 χρόνια.
Το 1385 ο εβραίος Νέριος μεταβάλει τα προπύλαια της ακροπόλεως σε ανάκτορα, ανεγείροντας έναν πύργο 26 μέτρων ύψους και 9 πλάτους.
Η πτώση της Κωνσταντινούπολης το 1453 μχ ήταν αποτέλεσμα των θρησκευτικών διενέξεων. Από το 1399 έως και το 1453 από τις ησυχαστικές έριδες που προκλήθηκαν το έθνος αποδυναμωνόταν συνεχώς, ώστε να δικαιώνονται απόλυτα οι στοίχοι του Κωστή Παλαμά, ο οποίος αναφερόμενος στις
έσχατες ώρες της πολιορκίας, παραλλήλισε την βασιλεύουσα με κοινή γυναίκα λέγοντας: “σαν πόρνη εκαρτέραγε τον Τούρκο να την πάρει”.
