Η ανθρωπότητα στα πρόθυρα πολέμου
Η Ελλάδα στα πρόθυρα καταστροφής
Πόλεμος πατήρ πάντων, πάντων βασιλεύς … (Ηράκλειτος)
Κατά τον γερμανό φιλόσοφο Hegel, όταν το παγκόσμιο πνεύμα, λόγω της ανθρώπινης αλαζονείας, εκτρέπεται του δρόμου του, τότε έρχεται ο Πόλεμος Καθάρσιος, για να το επαναφέρει στο δρόμο της αρετής. Ο πόλεμος, εν τοιαύτη περιπτώσει, έρχεται ως αναγκαία δύναμη για να καθαρίσει την ανηθικότητα, την ακολασία, την ασέβεια, την απάτη, δηλαδή να άρει την παρέκβαση και να αποκαταστήσει τον δρόμο προς την ηθική ανύψωση του ανθρώπου.
Πριν από τον Hegel, οι πανάρχαιοι Έλληνες λάτρεψαν τον Άρη ως σημαντική θεότητα, ενταγμένο μάλιστα στο Δωδεκάθεο. Θα απορεί βέβαια κάποιος πώς οι Έλληνες είχαν μια θεότητα πολέμου τόσο σημαίνουσα. Ήταν πολεμοχαρείς ή ανόητοι; Η απάντηση έρχεται από τον Ηράκλειτο, ο οποίος παρατήρησε την διαλεκτική πάλη μεταξύ αντιθέτων δυνάμεων και είδε ότι η διαρκής κίνηση και αλλαγή του κόσμου προερχόταν από έναν αιώνιο ανταγωνισμό και πόλεμο αντιθέτων δυνάμεων. Αλλά και πριν από τον Ηράκλειτο, οι “μυθικοί” Έλληνες, θεωρούσαν τον Άρη Ενυάλιο ως μια σημαντική δύναμη καθάρσεως, τόσο στην φύση όσο και στην κοινωνία. Όταν αλαζονεία, ανηθικότητα, αυθάδεια, ανομία, βαρβαρότητα, απάτη, ασέβεια στον άνθρωπο κυριαρχούν, επέρχεται ύβρις και η μεν Νέμεσις τιμωρεί, ο δε Άρης Ενυάλιος αποκαθαίρει την ανθρωπότητα από την παρέκβαση. Η παράκληση στον Άρη είναι, τότε, να έρθει ως καθαρτήρια δύναμη και να μην αφήσει το ελληνικό γένος ή το ανθρώπινο είδος να χαθεί.
Πανανθρώπινη παρέκβαση
Κατά περιόδους, όταν η ανθρωπότητα βρίσκεται στο πέρασμα από έναν σχηματισμό σε έναν άλλο, τότε προκύπτει μια περίοδος ανωμαλίας, συγχίσεως, και αλαζονείας. Το ισχυρό κοινωνικό καταστημένο, αν και καταννοεί την αναγκαιότητα της αλλαγής, είναι ανίκανο να αυτοκαθαριστεί, να μετουσιωθεί και να προχωρήσει περαιτέρω. Τότε η ανθρώπινη πορεία βρίσκεται σε δοκιμασία, περιπίπτει σε παρέκβαση και ο Άρης Ενυάλιος δραστηριοποιείται για να φέρει την κάθαρση, δηλαδή να γκρεμίσει το παλιό και να φέρει το νέο. Ενδιάμεσα όμως κυριαρχεί ο πόνος της πτώσεως και της γέννας.
Οι οικονομικοί και κοινωνικοί σχηματισμοί που διαμορφώθηκαν κατά τον εικοστό αιώνα, περνούν πλέον σε παρέκβαση, γερνούν και αποβάλλονται απο την ιστορία. Το πρώτο βήμα αποβολής, σημειώθηκε με την πτώση της άλλοτε κραταιάς Σοβιετικής Ενώσεως. Το δεύτερο βήμα έρχεται με την πτώση ολόκληρου του δυτικού σχηματισμού, που αποτελεί πλέον ένα γερασμένο κατεστημένο, ανήμπορο και ανίκανο να αυτοθεραπευτεί. Της πτώσεως προηγείται μια παγκόσμια ανομία και ασυδοσία, αλαζονεία, ανηθικότητα και επικρατεί η αρπαγή όλων από όλους, χωρίς ενδοιασμούς και ηθικούς φραγμούς. Ενώ ο πλανήτης καταστρέφεται από την αλόγιστη περιβαλλοντολογική συμπεριφορά των ανθρώπων και των συμφερόντων, επί παραδείγματι, δεν επικρατεί σύνεση και αρετή για την επίλυση του προβλήματος. Στην γενική ανομία έρχεται ο “πόλεμος όλων εναντίων όλων”, οπως έλεγε ο Hobes.
Η παρούσα οικονομική κρίση είναι η πρώτη από μια σειρά βαθύτερων κρίσεων που επικείνται. Και αν το παγκόσμιο κατεστημένο σύστημα είχε την δύναμη να χρηματοδοτήσει την παρούσα κρίση, έστω και με καταχρέωση των κρατών, μια σοβαρότερη επικείμενη σε βάθος πενταετίας, θα φέρει τεράστια παγκόσμια ανωμαλία και αναστάτωση, και αλλοίμονο στους αδυνάτους. Κάθε φρόνιμος άνθρωπος και κάθε φρόνιμο έθνος οφείλει, εν προκειμένω, να ετοιμάζεται, όχι για χειρότερα, αλλά για τα χείριστα, που φαίνεται να επισκιάζουν την ανθρωπότητα. Μια αλματωδώς επιταχυνόμενη πανανθρώπινη παρέκβαση απειλεί το είδος με έναν τεράστιο πόλεμο, του οποίου την έκβαση δεν θα θέλαμε να υποθέσουμε.
Των οικιών υμών εμπιπραμένων, υμείς άδετε.
(Ενώ τα σπίτια σας καίγονται, εσείς τραγουδάτε)
“Όταν ο θεός καταράται τα μυρμήγκια, τους δίνει φτέρα”, λέγουν οι χωρικοί. Διότι, ενώ έχουν δημιουργηθεί για να περπατούν στην γη, με τα φτέρα πετούν, χωρίς πείρα πτερωτών και τα παίρνει ο άνεμος. Οι νέο-Έλληνες δεν έχουν καταλάβει ότι η πορεία τους είναι επί της γης και για πετάξουν πρέπει πρώτα να μάθουν να περπατούν σωστά.
Όταν η Ελλάς αποφάσισε και κατόρθωσε, λόγω συγκυριών, να εισέλθει στην ΕΟΚ αρχικώς και στην Ένωση αργότερα, μέθυσε από το κατόρθωμα και χωρίς να έχει μάθει να περπατά καλά επί της γης, έφτιασε φτέρα και πέταγε στους ουρανούς, ως μύρμηξ. Με ξένα χρήματα λοιπόν, που προέρχοντο από κοινοτικά κονδύλια και αυξανόμενο δανεισμό, φτιάχτηκαν τα φτερά και, ασύνταχτα πετώντες στους ουρανούς, έπεφτε ο καθένας εκεί που μπορούσε, άπλωνε και έπαιρνε το κατά δύναμη και έδερνε όποιον ήθελε. Προεξέχουσα αρχή και γενεσιουργός δύναμη των πτερωτών ήταν οι κυβερνήσεις της μεταπολιτεύσεως.
Μόνο ο γέρων Καραμανλής υπήρξε συνετός και σώφρων πολιτικός σε αυτή τη χώρα. Παρέδωσε την πρωθυπουργία του με δανεισμό κάτω του 30% του ΑΕΠ και σε εποχή που δεν υπήρχαν κοινοτικά πακέτα. Όλοι οι μετέπειτα, με αρχηγομάγερα τον Ανδρέα Παπανδρέου, τον όποιο και εγώ προσωπικά εμπιστεύτηκα και εναπέθεσα ελπίδες, κατασκεύασαν τα φτερά των Ελλήνων, τα φτερά της καταστροφής (με δανεισμό 80% του ΑΕΠ). Έκτοτε δημιουργήθηκε ένα κατεστημένο ασυδοσίας, μέσα στο οποίο εισέρχοντο δέσμιες οι εκάστοτε κυβερνήσεις. Έχοντας σκοπό την αναπαραγωγή τους στην εξουσία επηύξαναν την ασυδοσία και την “αρπαχτή” και ο “πτερωτός πλέον” λαός, με τα φτερά της καταστροφής, τραγουδούσε και ηδονιζόταν. Νομίζαμε πλέον ότι είχαμε ανακαλύψει το αιώνιο Κέρας της Αμαλθείας.
Η ασυδοσία επέτρεπε τον σχηματισμό οργανωμένων μειοψηφιών, είτε οικονομικών, είτε συντεχνιακών, είτε πολιτικών, οι οποίες καρπώνται περισσότερα από ό,τι το μέγεθός τους επιτρέπει. Και όλοι μαζί άδουμε και χαιρόμαστε ως ουδέν σκιερόν και θλιβερόν να έχει συμβεί. Παρόμοια ψευδαίσθηση ευδαιμονίας διεκάτεχε τους βουζαντινούς Κωνσταντινοπολίτες, ώστε, πετώντες στους ουρανούς, να μαλλώνουν για το “φύλο των αγγέλων”, ενώ ο Πορθητής έριχνε οβίδες με τις μηχανές του. Και εισήλθε στην Πόλη και έλυσε οριστικά τα θέμα του “φύλου των αγγέλων” με τουρκική πλέον κυριαρχία.
Δραματική έκκληση της ΠΕΛΑ
Αυτή την στιγμή που μιλάμε έχει αρχίσει η πτώση μας από τους αιθέρες. Ακόμη δεν το έχουμε συνειδητοποιήσει, αλλά η επιτάχυνση της πτώσεως δεν θα μας δίνει ούτε περιθώρια σκέψεως, ούτε δυνατότητα αποτροπής της καταστροφής. Το καθήκον όλων και του καθενός ξεχωριστά πλέον είναι να συμβάλλουμε και να πρωτοστατήσουμε για την επιβίωσή μας. Αν δεν συνειδητοποποιήσουμε αυτό το καθήκον, έχουμε καταστραφεί οριστικώς και η καταστροφή έχει δύο σκέλη. Πρώτο, οικονομική καταστροφή μέσα στο παρόν διεθνές πεδίο και δεύτερο, καταστροφή μέσα σε ένα κλονιζόμενο, άνομο και πολεμικό περιβάλλον.
Αν το διεθνές περιβάλλον, ευρωζωνικό και μη, παραμένει όπως έχει, τότε έχουμε να χάσουμε την εθνική μας ακεραιότητα, διατηρώντας μια υπό έλεγχο κρατική οντότητα. Και το θέμα είναι, κάτω από ποιά αρχή θα εναποτεθεί η ακεραιότητά μας. Θα είναι υπό την κυριαρχία της Ενώσεως, του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, των διεθνών τραπεζιτών, ή υπό την κηδεμονία της Κίνας, επί παραδείγματι; Μας θυμίζει την αναζήτηση δυνάστη προ της πτώσεως του Βυζαντίου και έρχεται στην μνήμη μου η αναζήτηση καλυτέρου επιβήτορα για την αναπαραγωγή βοοϊδών. Όσοι δεν το γνωρίζουν, τους θυμίζουμε ότι τόσο ο δυνάστης, όσο και ο επιβήτορας έχουν ως κύριο μέλημα ασφαλώς την ευχαρίστησή τους.
Η ΠΕΛΑ απευθύνει έκκληση σε όλους να εγερθούμε και να αποτρέψουμε και τον δυνάστη και τον επιβήτορα. Έγκειται στην ευαισθησία μας και στην ικανότητά μας να σηκώσουμε την σημαία της αντιστάσεως και αναχαιτίσεως.
Αν το διεθνές περιβάλλον θα περάσει σε αυξημένο κλονισμό, αναταραχή και πόλεμο όλων εναντίον όλων, η χώρα μας, ούσα στην οδυνηρή θέση της αδυναμίας, μέλλει να χαθεί οριστικώς από το προσκήνιο. Διότι, στην εμπόλεμη κατάσταση ισχύει απολύτως ο φυσικός νόμος της επιλογής και ο φυσικός νόμος δεν έχει συναίσθημα, δεν συγχωρεί. Εδώ ισχύει ο γνωστή ρήση, “οι μεν θεοί συγχωρούσι η δε φύσις ουδέποτε”. Αλλοίμονο στην χώρα μας!!!!!!!
Είναι ασφαλώς κρίμα να χάνεται έτσι ένας οποιοσδήποτε λαός, εισέτι δε δραματικό είναι να χαθεί αδόξως ο Έλλην λαός, από την απροσεξία, την ασυδοσία ή την πανουργία των κυβερνητών μας. Και τίθεται το δυσάρεστο ερώτημα, τι γίνεται τώρα;
Στο παρόν άρθρίδιο δεν θα αναγράψουμε τις λύσεις, αλλά έχουμε να πούμε ότι οφείλουμε να ετοιμαζόμαστε για θυσίες και για πλήρη ανατροπή του κατεστημένου, με πλήρη κατάρρηψη του πολιτικού και πολιτειακού συστήματος. Πρέπει να μας γίνει συνείδηση, να μας γίνει πεποίθηση ότι το Κοινοβούλιο εκπέμπει δυσωσμία σήψεως. Σε αυτή την περίπτωση μια νέα δύναμη πρέπει να σηκωθεί και να αναλάβει την ανασυγκρότηση. Η ΠΕΛΑ έχει τα εχέγγυα να γίνει η ζωοφόρα δύναμη της αναγεννήσεως.
Από Τρύφωνα Ολύμπιο www.pela-polites.org
