Εδώ και 17 αιώνες οι κοσμοπολιτικές θρησκείες όχι μόνον σταμάτησαν την πολιτιστική πορεία της ανθρωπότητος που είχαν ξεκινήσει οι Ελληνες, αλλά οπισθοδρόμησαν τον κόσμο στον σκοτεινό Μεσαίωνα. Μετά το διάλειμμα της Αναγεννήσεως, εδώ και μισό αιώνα εκδηλώνεται μιά νέα οπισθοδρόμηση εξ αιτίας της σύγκρουσης του Ιουδαιο-Χριστιανισμού με τον Ισλαμισμό.
Αιτία της σύγκρουσης πέραν των οικονομικών αιτίων είναι και η ίδρυση του κράτους του Ισραήλ και ο σφετερισμός των Βιβλικών εδαφών από τους Παλαιστινίους, καθώς και της πόλεως της Ιερουσαλήμ. Οι θρησκείες αυτές διαπλέκονται στενά με γεωπολιτικά και οικοκονομικά συμφέροντα για τον έλεγχο των ενεργειακών πηγών της Μέσης Ανατολής και της Κεντρικής Ασίας, καθώς και με τα διάφορα Στρατιωτικο Βιομηχανικά Συμπλέγματα του κόσμου που προωθούν εξοπλισμούς, κρίσεις και πολέμους. Ο Δογματικός Κόσμος Τα δογματικά εξουσιαστικά κέντρα των καιρών μας παράγουν:
α/ την διαίρεση (διαίρει και βασίλευε),
β/ την εξάπλωση του φόβου, του τρόμου και της βίας,
γ/ την εγκαθίδρυση ενός παγκόσμιου υπερκράτους που θα βασίζεται στην θεοκρατία, αυταρχισμό, δεσποτισμό αδικία, απανθρωπιά, οικολογική καταστροφή, μαζική αποβλάκωση, το ψεύδος(μέσω των ΜΜΕ), τον φανατισμό και την Παγκόσμια Δικτατορία.
Με την επικράτηση της «παγκοσμιοποιήσεως», ο κόσμος μας έχει εισέλθει στον δρόμο που οδηγεί στην σύγκρουση και καταστροφή. Το ευοίωνο είναι ότι παράλληλα αναπτύσσεται σαν αντίρροπη τάση η Δημοκρατία, η Ερευνα και η Επιστήμη Τεχνολογία. Είναι προφανές ότι σήμερον ζούμε σε εποχή συγχύσεως και πτώσεως των αξιών. Η αγριότητα αυξάνει όσο ο άνθρωπος γίνεται περισσότερο πολιτισμένος. Που σημαίνει ότι ο λεγόμενος πολιτισμός είναι επιδερμικός, ένα απλό ένδυμα για να κρύβει τον αληθινό εαυτό μας, που παραμένει μέσα απ’ τους αιώνες το ίδιο άγριος και πρωτόγονος. Η ανάπτυξη της Αλαζονείας και Πλεονεξίας αποτελεί το πρόβλημα του σύγχρονου προηγμένου κόσμου, ο οποίος βιώνει ένα όργιο υλιστικότητος, αντι-πνευματικότητος και αντιζωικότητος. Σήμερα παίζεται η τύχη του ανθρωπίνου είδους και όχι μόνον που ζει τον εκφυλισμό του παλαιού που παραπαίει. Αν δεν ελεγχθούν οι φανατικοί κύκλοι όλων αυτών των δυνάμεων που συχνά επηρεάζουν τα κέντρα λήψεως των αποφάσεων -ακόμη και των ΗΠΑ- υπάρχει κίνδυνος εκρήξεως ακόμη και ενός Πυρηνικού Πολέμου με απρόβλεπτες για την ανθρωπότητα συνέπειες.
Ο Ελληνικός Κόσμος
Ομως υπάρχει και ένας αλλιώτικος κόσμος, ένας κόσμος δίκαιος, ενάρετος, αγαθός, πνευματικός και πλούσιος. Αυτόν τον κόσμο θα προσπαθήσω να προβάλλω σε πολύ αδρές γραμμές. Αυτός ο κόσμος μας οδηγεί στην αρχή του πολιτισμού, στο αρχέτυπο του ανθρώπινου είδους. Ολα τα άλλα και οι δήθεν προοδευτικοί «ισμοί» καταρρέουν ανεπιστρεπτί.
Ενα αχνό φως στο βάθος προαναγγέλλει την αναδυομένη Εποχή της Γνώσεως. Ο άνθρωπος έχει κατασκευάσει προηγμένα μέσα για να εισέλθει σ’ ένα «απηγορευμένο» χώρο, στον χώρο της Δημιουργίας.
Αυτό όμως δεν θα γίνει με τις δογματικές θρησκείες, ούτε με τα θαύματα, αλλά μέσω της Επιστήμης και Τεχνολογίας που θα εργασθεί για το καλό του Ανθρώπου και της ισορροπίας του ανατραπέντος φυσικού οικοσυστήματος. Μέσα στο Εργαστήριο γεννιέται ο νέος κόσμος και μιά παγκόσμια επανάσταση συντελείται ακόμη και αυτήν την στιγμή. Ομως με ελλιπή αρετή, αλαζονεία και εγωισμό αν εισέλθουμε στον χώρο αυτό θα κεραυνοβοληθούμε – όπως ο Φαέθων από τον κεραυνό του Διός. Γιατί ο θεός Ζευς είναι ο έφορος του Φυσικού Νόμου και δεν αφήνει την Υβριν να κυριαρχήσει στον Κόσμο. Το Μέλλον λοιπόν του Κόσμου ανήκει στην αναβίωση του Ελληνικού Πνεύματος. Στην ανάδειξη του Απολλώνειου και του Διονυσιακού πνεύματος σε μιά αρμονική ισορροπία. Σ’ αυτόν τον κόσμο πρέπει να στραφούμε για να βρούμε τον σωστό δρόμο του μέλλοντος.
Ο Ελληνικός Δρόμος είναι ο μόνος που χαράσσει πολιτισμό. Είναι γεγονός ότι η ταχεία εισβολή της Επιστήμης και Τεχνολογίας στο φυσικό γίγνεσθαι κατά τις τελευταίες δεκαετίες έχει κάνει μιά φοβερή ανατροπή, μιά θα λέγαμε αντεπανάσταση των πρωτόγονων σκοταδιστικών δυνάμεων που αδυνατούν να συμβαδίσουν με τον ορθολογισμό και με την ταχεία πρόοδο που επιβάλλει η Επιστήμη – Τεχνολογία. Φαίνεται ότι οι ιδέες των αρχαίων Ελλήνων φιλοσόφων αρχίζουν να βρίσκουν τη φυσική τους έκφραση και επιβεβαίωση! Επίσης επιβεβαιώνεται η θέση τους για την ύπαρξη Συμπαντικής Συνειδήσεως μέρος της οποίας είναι η παγκόσμια και η ατομική μας συνείδηση.
Προβάλλει λοιπόν επιτακτική η ανάγκη για την αναβίωση του Ελληνικού Πνεύματος. Γιατί μέσα από τις Κοσμικές Αρχές, όπως αυτές ορίσθησαν από τους Ελληνες δύναται να επιβιώσει η ανθρωπότητα. Αλλιώς οδηγούμεθα σε ένα παγκόσμιο όλεθρο. Οι ‘Ελληνες ήταν οι πρώτοι (στην μέχρι τώρα γνωστή ιστορία) που μίλησαν φιλοσοφικά και επιστημονικά για την ζωή, το Σύμπαν, την Πρωταρχική Αιτία της δημιουργίας και τις θεϊκές ενεργειακές δυνάμεις που συντηρούν την Κοσμική Αρμονία. Οι οποιεσδήποτε εσκεμμένες προσπάθειες ανθελληνικών κέντρων στο διεθνές
παρασκήνιο και των θρησκόληπτων σκοταδιστών ενός φοβερού και εκδικητικού “θεού”, να παρουσιάσουν τους αρχαίους ‘Ελληνες (και όχι μόνο) ως οπισθοδρομικούς, παγανιστές, ειδωλολάτρες, αντίκεινται στην ιστορική αλήθεια, η οποία τους διαψεύδει οικτρά.
Ο Ρόλος του Ιερατείου στην Αρχαία Ελλάδα
Στην αρχαία Ελλάδα δεν υπήρχε οργανωμένο ιερατείο, ούτε ιεραρχικά δομημένη Εκκλησία (με τα σημερινά πρότυπα) πλην της Εκκλησίας του Δήμου. Ούτε Αρχεπισκοπές και Πατριαρχεία (με αμύθητα πλούτη και τεράστιες περιουσίες και κοσμική δύναμη), ούτε σκοταδιστές μουλάδες και ρατσιστές και εκδικητικοί ραββίνοι, αλλά τοπικοί λατρευτικοί χώροι και ναοί, με ένα φιλελεύθερο πνεύμα επιλογής των θρησκευτικών πεποιθήσεων και πρακτικών. Οι ‘Ελληνες δεν δεν έκαναν θρησκευτικό πόλεμο, ούτε προσκυνούσαν αγάλματα, ούτε προσεύχονταν γονυκλινείς ή μπρουμηδόν εντός των ναών. Κοντολογίς οι Ελληνες ποτέ δεν έγιναν «Βελάζον Ποίμνιον», όπως είναι σήμερον αρκετοί λαοί και δυστυχώς και ο δικός μας. Αρχικά οι Ελληνες δεν είχον ιερείς, αλλά εθυσίαζον οι επισημότεροι, ή οι αρχηγοί των πόλεων, οικειών και στρατευμάτων. Εκτοτε έμεινεν η συνήθεια και όταν απέκτησαν ιερείς να θυσιάζουν οι πρώτοι. Οι ιερείς τους ήσαν διωρισμένοι μόνον για τις ιεροπραξίες. Δεν είχαν δηλαδή και άλλα πολιτικά και κοινωνικά καθήκοντα, όπως το σημερινό οργανωμένο ιερατείον το οποίον επεμβαίνει στην ρύθμιση της ζωής των πιστών και στην συμμετοχή στην διοίκηση της πολιτείας. Οταν το ιερατείον συγκυβερνά, τότε παύει να λειτουργεί η πολιτική και η λογική και υπερισχύει ο δογματισμός και παραλογισμός, όπως συμβαίνει σήμερον. Εχουμε πολλά παραδείγματα ηγετών που ομιλούν με το Θεό, Χριστιανοδημοκρατικά κόμματα της Ευρώπης, Κομματα του Θεού κ. α. Η Πατρώα Θρησκεία δεν ήτο ειδωλολατρική, αλλά ιδεοκρατική.
[Οι αρχαίοι Ελληνες ιερείς- ελάχιστοι τον αριθμόν – ήσαν αρτιμελείς, ανεπίληπτου ήθους, θεωρητικοί και σεβάσμιοι κατά την εξωτερική εμφάνιση για να εμπνεόυν το σέβας στους ανθρώπους. Επρεπε ακόμη να είναι εγκρατείς, σώφρονες, να διάγουν βίον καθαρόν και άμεμπτον. Δεν έβλαπτεν αυτοί να είναι πανδρεμένοι και αν είχον σύζυγο συνιεράτευε και αυτή σαν ιέρεια στο ναό. Οι ιερείς εγίνοντο:
α/ είτε διά κληρώεως και τότε ελέγοντο κληρωτοί,
β/ είτε κατ’ εκλογήν, δηλαδή αιρετοί, γ/ είτε εκγένους, κληρονομικοί.
Γνωρίζομεν μόνον πέντε γένη κληρονομικών ιερέων στην Αθήνα. Αυτά ήσαν οι Ευμολπίδαι, οι Κήρυκες, οι Ετεοβουτάδαι, οι Ευπατρίδαι και οι Θαυλωνίδαι. Ο ρόλος τους ήτο καθαρά πνευματικός, aυτοί δε πραγματοποιούσαν μόνον τις ιερουργίες και θυσίες και δεν ανεμιγνύοντο στα πολιτικά ζητήματα ως και στα θέματα
διοικήσεως της πόλεως και της ζωής των πολιτών]
Θα μου πείτε βέβαια για τον ρόλο των Μαντείων. Ναι, αυτά ήσαν κέντρα παραγωγής σκέψεως, ότι σήμερον καλούμε (Think Tank). Ναι είχαν και δούλους. Ομως αυτοί αντικαταστούσαν τις σημερινές μηχανές ή και τους οικονομικούς
μετανάστες. Το μόνο που εστερούντο οι δούλοι ήσαν τα πολιτικά δικαιώματα. Και ας μην ξεχνούμε ότι την εποχή εκείνη οι άλλοι λαοί ήσαν είτε όλοι σχεδόν δούλοι, είτε ζούσαν στις σπηλιές και στα δάση σε ημιαγρία κατάσταση. Τότε θεσπίσθηκε ο Νόμος της Σεισάχθειας, ο πρώτος νόμος κατά της δουλείας, γραμμένος στο Ιερό του Απόλλωνος στους Δελφούς. Δυστυχώς, μερικοί εθελοτυφλούντες εμφανώς προκατειλημμένοι ή αμαθείς, επιχειρούν να αμαυρώσουν τον Ελληνισμό και όποιον δεν συντάσσεται με τις δογματικές και κοσμοπολιτικές πεποιθήσεις τους. Το τραγικώτερο δε είναι ότι εκτοξεύουν δογματικό λόγο και μισαλλοδοξία χωρίς να έχουν καν μελετήσει ενδελεχώς ούτε τα Ελληνικά Γράμματα, ούτε τα υποτιθέμενα “ιερά” βιβλία και κείμενα της θρησκείας τους, επί των οποίων στηρίζουν την ανυπόστατη επιχειρηματολογία τους κατά των Ελλήνων. Γιατί αν τα είχαν μελετήσει ασφαλώς προ πολλού θα τα είχαν αποκηρύξει σαν ψυχοφθόρα, σκοταδιστικά, ρατσιστικά και εγκληματικά και θα είχαν συνταχθεί με το ζήδωρον Ελληνικό Πνεύμα.
Το Γνώθι σ΄ αυτόν
Βασική προϋπόθεση είναι να προσδιορισθεί εννοιολογικά το τι εστί “Θεός”. Τον θεό ο κάθε λαός τον φτιάχνει μόνος του και στα μέτρα του. Πόσο εύκολο είναι όμως και με ποιά κριτήρια μπορεί να επιτευχθεί κάτι τέτοιο; Μόνο οι ‘Ελληνες είχαν δώσει πρώτοι την απάντηση: Με το «ΓΝΩΘΙ Σ’ ΑΥΤΟΝ»! Δηλαδή μόνο με την αυτογνωσία και την εντρύφηση στον εσωτερικό κόσμο του πνεύματος και της ψυχής είναι δυνατή η φώτιση και η έστω εν μέρει αντίληψη της αντικειμενικής αλήθειας. Αλλά και όταν ακόμη ένα άτομο συλλάβει νοητικά την αληθινή γνώση, πως μπορεί να την μεταδώσει σε άλλους που δεν βρίσκονται στο ίδιο εξελικτικό επίπεδο; Δια “πυρός και σιδήρου” και με το “πίστευε και μη ερεύνα”, πρακτικές των δογματικών κοσμοπολιτικών θρησκειών που τις έκαναν πράξη εδώ και 2 χιλιετίες; Ασφαλώς ‘Οχι. Οι αρχαίοι ‘Ελληνες ποτέ δεν επέβαλαν σε άλλους, τα πιστεύω τους. Ούτε έφτιαξαν τον μύθο του «Εκλεκτού Λαού» του Θεού τους. Οι Ελληνες πιστεύουν στην Ανεξιθρησκεία και στον Ανθρωπισμό. Προέβαλλαν και επαινούσαν την μάθηση, την έρευνα, την αναζήτηση, την φιλοσοφική επισκόπηση και την διαλογική συζήτηση μεταξύ ακόμη και των άκρως αντιφρονούντων. Ο Μέγας Αλέξανδρος σεβάστηκε όλες τις θρησκείες και τις λατρευτικές πρακτικές των λαών της Ανατολής που κατέκτησε. Οι Αθηναίοι είχον φτιάξει ναό στον Κεραμεικό «τω Αγνώστω Θεώ». Προσφάτως η αρχαιολογική σκαπάνη έφερε στο φως τον ναό της Ισιδος, μιάς Αιγυπτιακής θεότητος στην Ν. Μάκρη Αττικής. [Αυτή βέβαια δεν είναι ξένη στους Ελληνες, διότι πρόκειται περί της θεάς Δήμητρος]
K. Χ. Κωνσταντινίδης
