Τώρα μια ομάδα επιστημόνων εξήγαγε αρχαίο DNA από τα δόντια των θυμάτων των επιδημιών, τα οποία ήταν θαμμένα κάτω από ένα νοσοκομείο της αποικιακής εποχής στο Νέο Μεξικό. Το DNA αποκαλύπτει ότι τα θύματα είχαν μολυνθεί από τον ιό της ηπατίτιδας Β και τον ανθρώπινο παρβοϊό Β19. Αντί για ευρωπαϊκή προέλευση όπως πίστευαν παλαιότερα, οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι οι ιοί πιθανότατα προέρχονται από την Αφρική.
«Οι ιοί φαίνεται να έχουν αφρικανική προέλευση και τρεις από τους ανθρώπους που αναλύσαμε ήταν επίσης γενετικά Αφρικανοί», λέει η María C Ávila Arcos, επίκουρη καθηγήτρια στο Διεθνές Εργαστήριο για την Έρευνα του Ανθρώπινου Γονιδιώματος στο Universidad Nacional Autónoma de México.
Η ανακάλυψη είναι μια από τις πιο πρόσφατες στον τομέα της παλαιομικροβιολογίας, όπου οι ερευνητές εξάγουν θραύσματα μικροβιακού DNA από σκελετούς αιώνων. Στη συνέχεια, το DNA ανακατασκευάζεται, επιτρέποντας στους επιστήμονες να διαγνώσουν μια ασθένεια ή κατάσταση εκατοντάδες ή και χιλιάδες χρόνια μετά το θάνατο του ατόμου. Η τεχνική αλλάζει τον τρόπο με τον οποίο βλέπουμε και κατανοούμε το παρελθόν μας.
Το αρχαίο DNA αλλάζει τον τρόπο που βλέπουμε μια άλλη σοβαρή ασθένεια: τη σύφιλη. Παλαιότερα πίστευαν ότι το πρώτο ξέσπασμα σύφιλης στην Ευρώπη εμφανίστηκε το 1495 στην Ιταλία, αμέσως μετά την επιστροφή του Χριστόφορου Κολόμβου από το πρώτο του ταξίδι στην Αμερική. Η σεξουαλικά μεταδιδόμενη ασθένεια ξέσπασε στο πεζικό του βασιλιά Καρόλου VIII της Γαλλίας, ο οποίος εκείνη την εποχή σχεδίαζε να κατακτήσει το Βασίλειο της Νάπολης. Η εξουθενωτική ασθένεια στη συνέχεια εξαπλώθηκε γρήγορα σε όλη την Ευρώπη.
Η ερευνητική τακτική αυτή υπογραμμίζει τον ρόλο που είχαν τα παθογόνα στη διαμόρφωση της ανθρώπινης ιστορίας. Όμως μια τέτοια έρευνα δεν έχει μόνο ιστορικό ενδιαφέρον. Θα μπορούσε επίσης να χρησιμοποιηθεί για τη βελτίωση της υγείας των σύγχρονων ανθρώπων. Ένας από τους στόχους της έρευνας του Weyrich είναι να αναπτύξει μεταμοσχεύσεις μικροβιώματος – αντικαθιστώντας ένα ανθυγιεινό στοματικό μικροβίωμα με ένα υγιές.
