Διά να φθάσει η κοινωνία των ανθρώπων να εννοήσει, θεσπίσει και εφαρμόσει στις σχέσεις των ατόμων της τους νόμους της ηθικής Ελευθερίας και της κοινωνικής Δικαιοσύνης και δι’ αυτών εξυπηρετήσει την ηθική, διανοητική και ψυχική τους πρόοδο, πρέπει απαραίτητα να καλλιεργηθούν σημερινά κοινωνικά άτομα σε βαθμόν να εvvoήσoυv τον κοινωνικό τους σκοπό. Στα άτομα αυτά πρέπει να καλλιεργηθούν oι πραγματικές γνώσεις, αυτές oι οποίες προέρχονται από τις λειτουργίες των φυσικών νόμων και από τις φύσεις αυτών τούτων των ανθρωπίνων όντων. Σ’ αυτά πρέπει επίσης να καλλιεργηθούν και τα φυσικά τους συναισθήματα τα οποία γίνονται μέσα στις ψυχές τους διά της συλλειτουργίας αυτών μετά των οργανικών τους φύσεων, διότι οι πραγματικές φυσικές γνώσεις και τα ψυχικά τους συναισθήματα θα τους επιτρέψουν να κατανοήσουν βαθύτερα όχι μόνον τον κοινωνικό τους σκοπό, αλλά και τον ψυχικό τους σκοπό. Η κατανόηση του κοινωνικού και ψυχικού τους σκοπού δεν δύναται μόνον να εναρμονίζει τις σχέσεις τους, αλλά και να εξευγενίζει και την ψυχική και διανοητική τους διάθεση, ούτως ώστε να δύνανται ευχερώς να εννοούν και να αναγνωρίζουν τα φυσικά τους δικαιώματα και να αισθάνονται ότι αυτά πρέπει να εξασφαλίζονται διά κοινωνικών νόμων. Τότε θα αναγνωρίζουν, ότι καθήκον τους είναι το να εξυπηρετείται διά κοινωνικών νόμων η πρόοδος πάντων.
Η κατανόηση του κοινωνικού και ψυχικού σκοπού όλων των κοινωνικών ατόμων είναι η υψίστη εκδήλωση της ανθρώπινης διανοήσεως και εξ αυτής και μόνον προέρχεται η πραγματική έννοια της ηθικής, η οποία πρέπει να διέπει όλες τις σχέσεις των ανθρωπίνων όντων ως πνευματικός κοινωνικός νόμος. Οταν ο νόμος αυτός διέπει τις σχέσεις τους, τότε και χαρακτηρίζονται ως “εν συνειδήσει” ενεργούντα κοινωνικά άτομα τα οποία έχουν και ως σκοπό να γνωρίσουν το έργον της θείας Δημιουργίας, οπόταν και αισθάνονται ως καθήκον τους να συντρέχουν αυτό δια κοινωνικών νόμων στην πνευματική εξέλιξη των νοητικών όντων, διότι αυτός είναι ο σκοπός του έργου της. Οφείλουν επίσης να συντρέχουν και την εξέλιξη των οργανικών φύσεων των πνευματικών όντων διά των οποίων επιτυγχάνεται ο σκοπός της αυτός. Το έργο της Θείας Δημιουργίας έφερε στο ΕΙΝΑΙ τους τα νοητικά όντα και αυτό τα μεταμορφώνει δια να τα προάγει σε Θειοτέρους κόσμους όπως δια της «εν ενεργεία» ζωής τους κατανοούν ευρύτερα και συντρέχουν περισσότερο τους σκοπούς του Θείου αυτού Έργου.
Οταν τα κοινωνικά ανθρώπινα άτομα ευρίσκονται εν συνειδήσει στις ενέργειές τους, όπως εκείνα τα δυναμικώς υπέρτερα αυτών, τότε πραγματικά είναι ηθικά και η διανόησή τους φυσική και τότε μόνον δύνανται να εκτιμούν το έργο της Θείας Δημιουργίας, το συντρέχουν και απολαμβάνουν τους Θείους Καρπούς του. Προς αυτού του είδους συνειδητά στις ενέργειές τους άτομα, τα ανώτερά τους πνεύματα εμπιστεύονται τις αλήθειες της Φύσεως, οι οποίες αλήθειες γνωρίζονται από τους εν ενεργεία νόμους της, καθώς επίσης και εξ εκείνων των νόμων της οργανικής τους φύσεως, όπως και εκ των νόμων εκείνων oι οποίοι λειτουργούν στις φύσεις των πέραν των ανθρωπίνων πνευματικών κόσμων. Αυτές oι αλήθειες προάγουν την διανόηση των ανθρωπίνων όντων και αυτή συλλαμβάνει τα πρότυπα της λειτουργίας των φυσικών καθόλου νόμων και της λειτουργίας των πνευματικών φύσεων και επί τη βάσει αυτών διά κοινωνικών νόμων να ρυθμίζουν και τους όρους της ζωής τους και τους όρους των μεταξύ τους σχέσεων.
Ελέχθη όμως ανωτέρω περί Αληθείας. Αλλά ποία είναι διά τον εν συνειδήσει διανοούμενο άνθρωπον όπως και διά παν άλλο πνευματικόν ον η πραγματική αυτής έννοια; Γιά τον διανοούμενο άνθρωπον αλήθεια είναι “η πραγματική εκείνη γνώση η οποία γίνεται εκ της λειτουργίας της όλης εργαζομένης Φύσεως και εκ των καθέκαστα λειτουργούντων νόμων της, τόσον στις άψυχες μορφές, όσο και στις πνευματικές επί του συνόλου των πνευματικών κόσμων”.
Η απόκτηση της γνώσεως αυτής είναι προορισμένη δι’ όλα τα όντα της Θείας Δημιουργίας. Αυτόν τον σκοπόν έχουν. Η απόκτηση όμως αυτή συντελείται βαθμιαίως και καθ’ όσον αυτά ανελίσσονται δυναμικώς και ως εξ αυτού είναι πάντοτε σχετική. Η απόκτηση της γνώσεως συντελείται διά της εκδηλώσεως των ψυχικών τους δυνάμεων και της εν αρμονία λειτουργίας τους προς τους εν ενεργεία νόμους της φύσεώς τους.
Η γνώση είναι πάντοτε ανάλογη προς την δυναμική κατάσταση των ψυχών και την ικανότητα τής οργανικής τους φύσεως. Εάν η δυναμική κατάσταση της ψυχής και η αρμονική προς τους νόμους της Φύσεως λειτουργία τής οργανικής της φύσεως είναι ικανές, η διανόηση γίνεται ισχυρότερη και διά των ακτίνων της έρχεται σε επαφή προς Κόσμους ανωτέρας πνευματικής φύσεως και τότε αντιλαμβάνεται τις λειτουργίες της, τις ερευνά, καθιστά την γνώση της υπερτέρα και ρυθμίζει τη ζωή της εν τη πραγματική αλήθεια. Η του είδους αυτού γνώση συντρέχει την ανθρωπίνη ψυχή σε πραγματική ανέλιξη και δι’ αυτού του τρόπου αυτή ανέρχεται σε Θειότερο πνευματικό κόσμο και γίνεται πράγματι ελεύθερη από τα δεσμά του ανθρωπίνου περιβάλλοντος. Αυτός είναι ο σκοπός της ανθρωπίνης ψυχής. Να ελευθερωθεί του ανθρωπίνου περιβάλλοντος και να καταστεί δυναμικώς κυρίαρχός του. Πάσα άλλη σχηματιζόμενη γνώση εάν δεν γίνεται επί της βάσεως των εν ενεργεία νόμων της ανθρωπίνης ψυχής και της οργανικής της φύσεως καθώς επίσης και επί της βάσεως τής λειτουργίας των νόμων των πνευματικών φύσεων, πάσα άλλη γνώση η οποία γίνεται επί των ανθρωπίνων διανοιών έξω αυτών των βάσεων και αληθειών είναι άνευ φυσικής αξίας και προορισμένη σε μεταβολή δι’ εξαφανισμού της βάσεως επί της οποίας εστηρίχθη.
Για να γίνει πραγματική εκπαίδευση των κοινωνικών ατόμων προς προαγωγή των ανθρωπίνων σχέσεων και της εν γένει ηθικής αυτών καταστάσεως, πρέπει η εκπαίδευση αυτή να στηριχθεί στην αποκάλυψη της αλήθειας, τι είναι η Φύσις, ποίους σκοπούς πληροί δια των εν ενεργεία νόμων της για να φέρει στο ΕΙΝΑΙ τα νοητικά όντα της, πως δια των αυτών νόμων γίνεται η ψυχή των όντων και ποία είναι η έννοια της συνεργασίας τής ψυχής μετά της οργανικής της φύσεως, πως δι’ αυτής τής συνεργασίας εμφανίζονται τα φαινόμενα των αισθήσεων και πως δια της λειτουργίας των γίνονται oι ιδέες, πρέπει να εκπαιδευτούν ώστε σαφώς να κατανοούν. Να κατανοήσουν ότι οι αισθήσεις δεν έρχονται σε λειτουργίαν εκ νόμων των οργανικών τους φύσεων, αλλά ότι είναι ψυχικές δυνάμεις oι οποίες όμως εξωτερικεύονται σε λειτουργίαν μόνον δι’ οργανικών φύσεων και ότι αυτός ακριβώς είναι ο φυσικός σκοπός της συνθέσεως των οργανισμών. Διά των οργανισμών οι ψυχικές δυνάμεις εξωτερικεύονται σε ενεργείας και δι’ αυτών μεταβάλλονται σε ιδέες, αισθήματα και συναισθήματα. Διά των αυτών οργανισμών αυξάνουν οι ψυχικές δυνάμεις στις δυναμικές τους ενέργειες και προάγονται κατά την διανόησή τους. Σε αυτούς τους οργανισμούς γίνεται η σύνθεση των ιδεών σε γνώσεις και εκδηλούται η δύναμη της παραγωγικής τους αυξήσεως. Πρέπει κατ’ ακολουθίαν να γίνει γνωστό ποίος είναι ο νόμος της παραγωγικής αυξήσεως της γνώσεως. Περί του νόμου όμως αυτού θα ασχοληθούμε αργότερα.
Την κοινωνική εκπαίδευση των ατόμων οφείλουν να την πραγματοποιούν oι άνθρωποι oι οποίοι έχουν μυηθεί στις Αλήθειες της Φύσεως και αυτός είναι ο σκοπός διά τον οποίον οργανώθηκαν τα μυστηριακά συγκροτήματα του παρελθόντος. Πριν όμως προχωρήσουμε θα πρέπει να γίνει γνωστόν ποία είναι η έννοια του φυσικού νόμου.
Σπυρίδων Νάγος – Απόσπασμα από το “Αλήθεια Ελευθερία Γνώση”
