Σε αυτό το βιβλίο που κρατά στα χέρια της η Ειμαρμένη, αυτόν τον πέτρινο παράξενο τόμο της ζωής, τον οποίο ανοίγει και διαβάζει καθισμένη στον ωοειδή της θρόνο, όλοι μας σήμερα προσθέσαμε ακόμη μία μέρα.
Νύχτωσε και γράψαμε στο βιβλίο αυτό, ζώντας και ζωντανοί, τα σημεία της ημέρας που φεύγει.
Η ελληνική γλώσσα μας έδωσε μια υπέροχη λέξη: την Γ η θ ο σ ύ ν η.
Η Γηθοσύνη λένε πως είναι η χ α ρ ά του να είσαι ζωντανός και υγιής.
Ο «Εν τη γη θεώ».
Έρχεται από τις λέξεις «γη+ θέω (τρέχω)» που δημιουργούν την λέξη «γηθέω».
Είναι αυτός που «τρέχει επί της γης όντας χαρούμενος και ζωντανός που είναι υγιής και ακόμη εδώ, πάνω στην Γη».
Με όλο το θανατικό γύρω μας, σε όλα τα επίπεδα και όχι μόνο στο σωματικό, εύχομαι ολόψυχα να αναγνωρίζουμε πως, το να πούμε καληνύχτα σήμερα και να ξυπνήσουμε αύριο γεμάτοι από Γηθοσύνη, δεν είναι ούτε δεδομένο, ούτε εύκολο, ούτε προνόμιο.
Οι καιροί αποζητούν δρομείς αντοχής. Μαραθωνοδρόμους.
Κάθε ανάσα μας πολύτιμη και σημαίνει νίκη, απέναντι στο μαύρο και απόλυτα μεγάλο τίποτα που απλώνεται παντού.
Αντέχουμε.
Συνεχίζουμε.
Ζούμε.
Γιατί είμαστε άξιοι απόγονοι του Ηρακλή, αθλητές σε δυσβάσταχτους άθλους.
Και ξέρουμε επίσης πως, σε τούτους τους καιρούς, αν αφήνουμε την χαρά που δίνει η θεά Γηθοσύνη να ρέει μέσα μας, κάθε μέρα, έχουμε ήδη νικήσει.
Καληνύχτα.
Γιώβη Βασιλική
