Γιατί το να αντιδράσεις μαζικά, εκτός πολλών άλλων προϋποθέσεων απαιτεί και μια συλλογική οπτική της κοινωνίας…
Όμως το πολιτικό σύστημα μέσα στο οποίο ζούμε διαθέτει αυτοσυνείδηση. Ως εκ τούτου για να επιβιώσει και να διατηρήσει τον έλεγχο, προωθεί στους πολίτες μια ατομική οπτική της κοινωνίας. Για να το πετύχει αυτό, φροντίζει να αποδυναμώσει κάθε μορφή συλλογικής αντίληψης εθνικής εμβέλειας, με το να στήνει διάφορες καταστάσεις που την αδρανοποιούν, περιορίζοντας έτσι την μαζικότητα των εκάστοτε συνειδητοποιήσεων σε επίπεδο μικροομάδων. Αυτή η τακτική σήμερα γίνεται όλο και πιο απροκάλυπτη, ολοένα και πιο ανενδοίαστη!
Το ‘απρόσωπο’ σύστημα αποφεύγει να αποκαλύψει την συνολική δράση του, οπότε η ενημέρωση περιέρχεται στους εκπροσώπους των κυβερνώντων του εκάστοτε πολιτικού συστήματος. Αυτοί διοχετεύουν συνήθως τις εξαγγελίες τους με τρόπο που εξυπηρετεί το ίδιο το σύστημα, καθώς περνούν μαζί και ετερόκλητα υποσυνείδητα μηνύματα είτε μέσα από την γλώσσα του σώματος, είτε με υπονοούμενα και συγκεκαλυμμένες εκφράσεις, διακινδυνεύοντας βεβαίως και την προσωπική τους (αναλώσιμη για το σύστημα) αξιοπιστία. Με τον τρόπο αυτόν το σύστημα μετριάζει το πολιτικό κόστος από την αναμέτρηση με την ευθύτητα και την αμεσότητα των στατιστικών μεγεθών αλλά και ταυτόχρονα δημιουργεί διαφορετικές εντυπώσεις, ανάλογα με την ομάδα αποδεκτών που είναι στοχευμένη κάθε φορά…
Οι δημόσιοι λόγοι και οι πράξεις μερικών ‘πολιτικών’ ή καλύτερα εντεταλμένων ‘δημοσιοεκφωνητών’, είναι δομημένοι έτσι ώστε να συμβάλλουν στην στήριξη και μιας διαφορετικής κάθε φορά ‘κατηγορίας’ πολιτών. Τις αποκαλούν με διάφορα ονόματα : «κοινωνικά στρώματα», «μορφωτικά επίπεδα» «επαγγελματικές ομάδες», πολιτικά κόμματα, σέκτες ή φατρίες που σχηματοποιούνται ανάλογα με την δεκτικότητα που το σύστημα έχει καλλιεργήσει μέσω του Τύπου και των ΜΜΕ.
Οδηγεί έτσι έντεχνα τους πολίτες σε μια διαρκή αντιπαλότητα, στρέφοντας τους σε ανούσιες αντιπαραθέσεις οπαδών και αντιπάλων, πιστών και απίστων, εντεταγμένων και ανεντάκτων, προνομιούχων και περιθωριακών, νομίμων και παρανόμων ή σε αυτοπεριορισμό πίσω από κόμματα, μικροοργανώσεις, λέσχες, μάνδρες, αιρέσεις ή γκέττο.
Φροντίζει να ενισχύεται η αίσθηση ότι οι ομάδες αυτές, αποτελούν το τελευταίο καταφύγιο του πολίτη και ταυτόχρονα μεριμνά ώστε η δομή κάθε τέτοιας ομάδας να ταυτίζεται στην κοινή αντίληψη με την γενική έννοια ‘κοινωνική ομάδα ειδικού ενδιαφέροντος που απαρτίζεται από μέλη‘. Το σύστημα με την διχαστική αυτή τακτική του στοχεύει στον -επωφελέστερο για το ίδιο- έλεγχο της κοινωνίας και επιβάλλει ένα συγκεκαλυμμένο αλλά νομότυπο ‘διαίρει και βασίλευε’ επιστρατεύοντας γι’ αυτό το σκοπό όλους τους υπηρέτες του, εκόντες και άκοντες. Με την δημιουργία ελεγχομένων ομαδοποιήσεων επιδιώκει τον κατακερματισμό της κοινωνικής ενότητας, την οποία θεωρεί απειλή για την εξουσία που εξασκεί. Αυτό επιτυγχάνεται σαφώς μέσα από τα ΜΜΕ, αλλά ως προς τη μεθοδολογία, η επίτευξη της κοινωνικής κατάτμησης και στη συνέχεια η διατήρηση μιας στεγανοποίησης μεταξύ των παραπάνω ομάδων, υλοποιείται αποτελεσματικότερα μέσα από την αποπροσανατολιστική επίδραση της υπερπληροφόρησης.
Αυτή αποτελεί το τέλειο εργαλείο ελέγχου. Όχι μόνον αποσπά τη σκέψη του κάθε πολίτη από κοινές εθνικές επιδιώξεις ή κοινά εθνικά προβλήματα, αλλά ταυτόχρονα εμπεδώνει την ψευδαίσθηση ακόμα και στη συνείδηση των πιο ευφυών ανθρώπων, ότι το φαινόμενο της υπερπληθώρας -στην πλειονότητα της αχρήστων- πληροφοριών, δεν είναι παρά μια αναπόφευκτη «εκδήλωση της ελευθερίας της έκφρασης και της πολυπολιτισμικότητας», «μια στήριξη της διαφορετικότητας» και άλλα τέτοια παρεμφερή, που αποτελούν παραπλανητικά, δήθεν κοινωνικά και δήθεν ‘αλτρουιστικά’ συνθήματα.
Δεν μπορείς λοιπόν να αντιδράσεις οργανωμένα και μαζικά γιατί :
* Έχουν φροντίσει να μην έχεις χρόνο για κοινά ενδιαφέροντα σε εθνικό επίπεδο.
* Έχουν μασκαρέψει τις κρατικές ελλείψεις ώστε να μοιάζουν με ατομικά προβλήματα, δημιουργώντας σου ενοχές για την κακή εικόνα της χώρας .
* Έχουν φροντίσει να αλλοιώσουν τα ιστορικά σου στοιχεία και τις κοινές συνήθειες με την επιβολή ξένων προτύπων και τη βίαιη εισαγωγή ξένων κοινωνικών ομάδων με ασύμβατα αντίστοιχα χαρακτηριστικά.
* Έχουν καλλιεργήσει την δυσπιστία στον διπλανό σου με την υπόθαλψη της παρανομίας και την επιβολή πολλαπλών και ετεροκλήτων πολιτισμικών στερεοτύπων έτσι ώστε να μην υπάρχουν κοινά αυτονόητα.
* Σου έχουν προβάλλει μέσα από την ψυχαγωγία (star system) και τον πρωταθλητισμό, τεχνητά πρότυπα υπερανθρώπου με αφύσικα αυξημένες δυνατότητες, μπροστά στα οποία δείχνεις μικρός, ασήμαντος και ανίσχυρος.
* Η αρχιτεκτονική επιβάλλει την κιβωτιοποίηση της κατοικίας και την απομόνωση της οικογένειας, μέσα από τη συνάθροιση σε υπερβολικά μεγάλες πόλεις, η οποία ενεργοποιεί μέσα σου συμπεριφορές που σε ωθούν να κάνεις πράγματα παράξενα για να ξεχωρίσεις ανάμεσα στο ανώνυμο πλήθος.
* Είσαι δέσμιος ενός νομισματικού συστήματος μέσα από το οποίο, οποιαδήποτε πραγματική και ουσιαστική αξία που παράγεται από την εργασία σου, μετατρέπεται σε τραπεζικά χρωματιστά χαρτιά άνευ αντικρίσματος ή σε άυλες εγγραφές βιβλιαρίων και η διακύμανση της συμβατικής αξίας τους βρίσκεται αποκλειστικά στα χέρια των δυναστών σου.
* Δεν μπορείς να αντιδράσεις τέλος γιατί η έκταση της απάτης που στοχεύει στον εκμηδενισμό της συλλογικής σου αυτοσυνείδησης, υπερβαίνει το ατομικό ανθρώπινο όριο αντίληψης. Η επίγνωση μιας τέτοιων διαστάσεων ασύμμετρης επίθεσης, μπορεί να επιτευχθεί μόνο μέσα από την μαζική κοινωνική επιβεβαίωση, γι’ αυτό και φροντίζουν να χάσεις όση κοινωνικότητα σου έχει απομείνει.
Μια ανθρώπινη κοινωνία μπορεί να ιδωθεί ως μια ανάπτυξη του ίδιου του ανθρώπινου βιολογικού οργανισμού σε ένα μακροσκοπικό και υπερτοπικό επίπεδο. Αυτή η ταύτιση εκφράζεται με την ύπαρξη εσωτερικών λειτουργιών που σε κάθε ομάδα συνθέτουν τα αντίστοιχα όργανα, τα όργανα συνθέτουν τα διάφορα συστήματα και τα συστήματα συνθέτουν την ανθρώπινη κοινωνία, της οποίας η γλώσσα, τα έθιμα, οι κοινές αντιλήψεις και τα κοινά αυτονόητα αποτελούν στο σύνολο τους το μαζικό της υποσυνείδητο. Κανένα κύτταρο δεν είναι άχρηστο αλλά ταυτόχρονα κανένα δεν είναι και αναντικατάστατο μέσα στην ομάδα του. Κανένα δεν είναι πιο σημαντικό από τα άλλα, κι όμως το καθ’ ένα έχει παρ’ όλα αυτά την δική του ειδική λειτουργία και την δική του ξεχωριστή προσφορά μέσα στον οργανισμό.
Επομένως η δύναμη σου βρίσκεται στη συλλογικότητα : * Στη συλλογική συνειδητοποίηση ότι ανήκεις σε έναν ενιαίο οργανισμό ο οποίος σήμερα βάλλεται ως οντότητα και ότι τα κύτταρα του δεν θα μπορούσαν εκ φύσεως να επιβιώσουν για πολύ ούτε μεμονωμένα εκτός οργανισμού, αλλά ούτε και αλλοιωμένα από μη αφομοιώσιμα κύτταρα άλλων οργανισμών.
Κώστας Σκανδάλης
