Γιαχβέ αυτός ο Διόνυσος…

0 0 ψήφοι

Article Rating

[taxopress_postterms id="1"]

–
Γράφει ο “Επτάγονος”

Φίλε Βισάλτη, διάβαζα εχθές ένα καινούργιο βιβλίο που μόλις παρέλαβα από Αμερική. Για την ακρίβεια αγόρασα τρία σχετικού θέματος βιβλία γραμμένα από Αρχαιολόγους Αμερικανούς και Εβραίους οι οποίοι μετά από μελέτες της αρχαίας ιστορίας του Ισραήλ, ανακάλυψαν ευρήματα παλιών Θεοτήτων που λάτρευαν οι αρχαίοι Ισραηλίτες.

Ακού λοιπόν και φρίξε..

Ο Γιαχβέ ήταν απλός μία ακόμη Θεότητα μέσα σε άλλες τις οποίες πίστευαν οι Εβραίοι. Μάλιστα είχε διάφορα ονόματα. Παλαιότερα η κύρια Θεότητά τους ήταν θηλυκή και ονομαζόταν Asherath (η γνωστή Ελληνική Άρτεμη). Δηλαδή η θρησκεία των αρχαίων Εβραίων ήταν Μητριαρχική όπως και η θρησκεία των αρχαίων Ελλήνων πριν την λατρεία του Δία.

Η Asherath ήταν η λεγόμενη Μητέρα των Θεών και του Ουρανού και της Γης, το αντίστοιχο της θεότητας Ιννάνα των Σουμερίων και της Αστάρτης των Βαβυλωνίων κτλ.
Ήταν η Μητέρα Θεά Γη, Μάνα των Θεών που αφού γέννησε από τον ίδιο της τον εαυτό τον υποδεέστερο Γιαχβέ (ο λεγόμενος δηλαδή Ιαχέ ή Ίακχος, ή Βάκχος μια ονομασία που αποδίδεται στον Ελληνικό Θεό Διόνυσο), ύστερα τον παντρεύτηκε. (Βλέπε αντίστοιχο αιγυπτιακό μύθο περί Ίσιδος και Οσίριδος).

Από τον ιερό γάμο (συνεχίζει η κατά τα άλλα Εβραϊκή αρχαία Θεολογία) της Asherath με τον Yawheh (Γιαχβέ) προήλθε ο φωτεινός Υιός Εωσφόρος, όπου τον συμβόλιζαν αστρολογικά με τον πλανήτη Αφροδίτη δηλαδή την Πούλια και τον Αυγερινό. Ο Πλάτωνας ονόμαζε των φωτεινό Υιό την Πούλια και τον Αυγερινό, δηλαδή και πάλι τον πλανήτη Αφροδίτη. Ο Πλάτων συνεχίζοντας έλεγε, πως είναι ο φορέας της γνώσης αυτός ο Ήφαιστος (ως άλλη ονομασία που απέδιδε στον φωτεινό Υιό που μάλιστα δεν ήθελε να αποκαλύψει γιατί ήταν μυστικό των Ελευσίνιων).

Ο Γιαχβέ λοιπόν ήταν Εβραϊκός Θεός με Ελληνικές ρίζες (τουλάχιστον κατά την ονομασία του) και η
μεγαλύτερη Θεότητα ήταν η Asherath -΄Άρτεμη. Μάλιστα ο Σολομώντας είχε ιερό της Θεάς μέσα στον γνωστό ναό του.

Αργότερα πέρασε η μπογιά της θεάς Asherath και επικράτησε η πατριαρχική θεότητα του Γιαχβέ. Ακριβώς το ανάλογο δηλαδή του περάσματος στην Αρχαία Ελλάδα από την Μητέρα χθόνια Θεά στον Θεό Δία. Επίσης οι αλλαγές αυτές χρονολογικά στα δύο έθνη είναι ίδιες.

Μετά οι Εβραίοι εξέλιξαν και άλλο την θρησκεία του Γιαχβέ δημιουργώντας τον Χριστιανισμό, (πρώτα ως Εβραϊκή αίρεση που κυνηγήθηκε από τους ίδιους τους Εβραίους επίσημους ιερείς οδηγώντας στα γεγονότα της σταύρωσης) με πρωτεργάτη τον επίσης Εβραίο Ιησού.

Το αποτέλεσμα είναι πως σήμερα οι Έλληνες λατρεύουν μία αρχαία ειδωλολατρική Εβραϊκή θεότητα τον Γιαχβέ και έπαψαν να λατρεύουν την δική τους αρχαία ειδωλολατρική θεότητα τον Δία. Και αν κάποιος Έλληνας πιστέψει ξανά στο δωδεκάθεο με τον αρχηγό Δία και τις υπόλοιπες θεότητες τον κατηγορούν ως ειδωλολάτρη, ενώ τώρα που πιστεύει στον επίσης ειδωλολατρικό θεό Γιαχβέ με τις κατώτερες υπόλοιπες αγγελικές Εβραϊκές οντότητες που τον συνοδεύουν τον αποκαλούν Πιστό.

Δηλαδή σταματήσαμε τις δικές μας αρχαίες παραδοσιακές Ελληνικές λατρείες (οι οποίες δαιμονοποιήθηκαν από την ΝεοΕλληνική Χριστιανική εκκλησία ως Σατανικές – Παγανιστικές), για να οδηγηθούμε στο να λατρεύουμε τις αρχαίες Εβραϊκές λατρείες που μάλιστα είναι και αντιγραφή των αρχαίων Ελληνικών.