Άνοιξε ένα καινούριο «οικονομικό συσσίτιο» στην επαρχία; Τα συσσίτια δεν είναι είδηση. Ούτε και οι άποροι, στην επαρχία ή στην πρωτεύουσα. Αλλά το καθημερινό φαγητό εκεί όπου χρειάζεται δεν είναι και ασήμαντη υπόθεση: Erst kommt das Fressen, έλεγε ο Μπρεχτ.
Αν πρόκειται για «πλήρες γεύμα», σ’ ένα χώρο που μπορεί κανείς να ζεσταθεί, να κουβεντιάσει, να διαβάσει ένα βιβλίο ή να μπει στο Internet, ακόμα καλύτερα.
Το Ίδρυμα Καλοκαιρινού στο Ηράκλειο είναι ένας παλιός αθόρυβος οργανισμός. Συντηρεί ένα γηροκομείο με εκατόν είκοσι δύο τροφίμους και χρηματοδοτεί το Ιστορικό Μουσείο Κρήτης, που στεγάζεται στο νεοκλασικό του
Το ενδιαφέρον με τη δεύτερη μονάδα είναι ότι βρίσκεται στο συγκρότημα του «Κοινωνικού Χώρου», ένα κτίριο που προπολεμικά είχε χτιστεί και λειτουργήσει από το Ίδρυμα Καλοκαιρινού ως «οικονομικόν συσσίτιον». Το συγκρότημα έχει σήμερα ανακατασκευαστεί και εξοπλιστεί με αρκετή τεχνολογία, δαπάνες του Ιδρύματος. Στεγάζει, εκτός από το «φαγητό με την αγάπη μας» (Νο2), Κοινωνικό Παντοπωλείο και Κοινωνικό Φαρμακείο. Έχει βιβλιοθήκη με ελεύθερο Internet, αίθουσα για εκθέσεις, προβολές, συγκεντρώσεις, ομιλίες, με έμφαση στην αλληλοβοήθεια και στην επιβίωση σε σκληρούς καιρούς.
Η αίθουσα πήρε το όνομα του Οδυσσέα Ελύτη επειδή εγκαταστάθηκε εκεί η φερώνυμη έκθεση του Ιστορικού Μουσείου Κρήτης, αλλά πάνω σε ρόδες: μαζεύεται και σε λίγη ώρα στήνεται, π.χ. το παιδικό σινεμά. Με ελεύθερη είσοδο για όλα τα παιδιά.
Στο συγκρότημα του Κοινωνικού Χώρου φιλοξενούνται κάποια απογεύματα οι συνεδρίες του Συλλόγου για την αντιμετώπιση του Alzheimer και κάποια βράδια η κινηματογραφική ομάδα του Πανεπιστημίου Κρήτης. Τα πρωινά γίνονται στην αίθουσα του Ελύτη δωρεάν εκπαιδευτικά προγράμματα από τις μουσειοπαιδαγωγούς του Ιστορικού Μουσείου Κρήτης και στη Βιβλιοθήκη δωρεάν μαθήματα αγγλικών και γερμανικών σε άνεργους νέους από εθελόντριες καθηγήτριες.
Την ίδια ώρα ο Γιώργος και ο Γιάννης ψήνουν στο φούρνο, η Μαρίνα και η Έφη φτιάχνουν κολατσιό για το σχολείο της επόμενης μέρας για τα παιδιά που εξυπηρετούνται από τη δομή, ο Δημήτρης ανεβοκατεβαίνει μεταξύ σκούπας και ηλεκτρονικών υπολογιστών, η Εμμανουέλλα τρέχει για τις προμήθειες (και προλαβαίνει…) και η Αλεξία παίρνει «συνέντευξη» από μια ανέργη μητέρα τριών τέκνων επικεφαλής μονογονεϊκής οικογένειας. Ο Γιώργος, ο Γιάννης, η Μαρίνα, η Έφη, ο Δημήτρης, η Εμμανουέλλα και η Αλεξία είναι κάτω των εικοσιπέντε. Βρήκαν δουλειά με την υποστήριξη ενός ευρωπαϊκού προγράμματος στο οποίο συμμετέχει το Ίδρυμα.
Το Παντοπωλείο θα λειτουργήσει από την άλλη βδομάδα. Αλλά η ομαλή τροφοδοσία του είναι μεγάλο μανίκι και η Αριστέα προβληματίζεται: εκατόν πενήντα οικογένειες επί σαράντα ευρώ (σε είδος) ίσον έξι χιλιάδες ευρώ το μήνα. Χρειάζονται δωρητές, περισσότεροι δωρητές. Το ΚΕΘΕΑ με την μονάδα του στο Ηράκλειο την «Αριάδνη» έχει αναλάβει να κινήσει το Παντοπωλείο. Η Χριστίνα, από τη γραμματεία της «Αριάδνης», μοιράζει πλέον το χρόνο της, μεταξύ δουλειάς και εθελοντισμού. (Όποιος δεν έχει γνωρίσει ανθρώπους του ΚΕΘΕΑ, χάνει. Υπάρχουν σοβαροί λόγοι για τους οποίους αυτός ο οργανισμός θεωρείται πρωτοπόρος σε πανευρωπαϊκή κλίμακα).
Πήγε μεσημέρι και ο θερμοθάλαμος ανεβαίνει στο χώρο εξυπηρέτησης. Βρίσκω εκεί έναν άνθρωπο με ανήσυχο βλέμμα. Ο Ισίδωρος Δετοράκης, διευθυντής του Ιδρύματος Καλοκαιρινού, είναι λίγο αψύς αλλά με την κουβέντα καταλαβαίνεις ότι έχει το Ίδρυμα επ’ ώμου. Το πάθος για τη δουλειά του τον ξυπνάει στη μαύρη νύχτα. «Δες» μου λέει, δείχνοντας την εικαστική εγκατάσταση (φωτογραφίες εκτυπωμένες σε μεταλλικές επιφάνειες) της Μαρίας Χουλάκη από την είσοδο του «Κοινωνικού Χώρου» και ως μέσα στο χώρο εξυπηρέτησης του φαγητού. «Είναι φωτογραφίες λεπτομερειών από τοίχους παλιών σπιτιών που έχουν βαφτεί πολλές φορές, σαν παλίμψηστο. Υπάρχει ένα μήνυμα και οι άνθρωποί μας το παίρνουν: «στα ταπεινά πράγματα που προσπερνάμε μπορεί να βρεις την ομορφιά».
Πηγή: Καλά Νέα
