Η Πανδώρα είναι η πρώτη γυναίκα που έφτιαξαν οι θεοί και έμελε να είναι θνητή. Δεν θα αργήσει να ανοίξει το καπάκι του πιθαριού και να ξεχυθούν από μέσα τα δεινά-δώρα του γάμου που έστειλαν οι θεοί. Δυστυχία, θάνατος, θλίψη, ευπιστία, αφέλεια, πλάνη, αυταπάτες… Όμως, λέει ο μύθος, ότι ο Δίας την τελευταία στιγμή «μετάνιωσε» και έστειλε στην Πανδώρα μια πρόσκαιρη σκέψη, ένα προσωρινό φόβο και εκείνη βάζει γρήγορα το καπάκι στη θέση του. Πρόλαβαν ωστόσο να ξεχυθούν από μέσα όλα τα δεινά και να εξαπλωθούν στη γή και τους ανθρώπους.
Ένα μόνο δώρο δεν πρόλαβε να ξεφύγει και αυτό είναι η Ελπίδα που ήταν κλεισμένη στο κουτί-πυξίδα. Έμεινε μέσα στο πιθάρι για να δίνει κουράγιο, τέτοιο όμως που ήθελαν εκείνοι. Οι θεοί. Κι αυτό δικό τους δώρο ήταν….
Μόνο Ελπίς λοιπόν παρέμεινε εκεί σε ένα αδιάσπαστο σπίτι μέσα στο πλαίσιο το χείλος του μεγάλου βάζου,όμως όπως προκύπτει από το μύθο, τα δεινά για τον άνθρωπο δεν βρίσκονται μόνο στο γοητευτικό σύστημα-υπόσταση της Πανδώρας που εκπέμπει την απατηλή και πρόσκαιρη ομορφιά. Έτσι λοιπόν, έφτιαξαν μια ελπίδα που είναι η κόρη της παραπλάνησης και η μητέρα της αυταπάτης.
Πηγή: mythiki-anazitisi
Το κακό βρίσκεται επίσης στο μεγάλο πιθάρι , εκεί που οι νεόνυμφοι κρατούν τα γαμήλια δώρα.
Το πιο πολύτιμο από αυτά, το βάζουν σε ένα κουτί, που ο Ησίοδος ονομάζει πυξίδα (πυξίς στα αρχαία ελληνικά).
Εκεί μέσα βρίσκεται η Ελπίδα.
Βαθιά στον πάτο του πιθαριού κάτω από όλα τα δεινά.
Μια ελπίδα όμως που κατασκεύασαν και δώρισαν στον άνθρωπο οι ισχυροί, οι ηγέτες και όχι αυτός ο ίδιος.
Ποια είναι όμως η ελπίδα που δίνουν οι ισχυροί θεοί στους ανθρώπους προκειμένου να μη διαταχθεί η τάξη: Να συνεχίσουν εκείνοι να είναι ισχυροί, να μην αμφισβητήσει η ελπίδα την εξουσία και τη δύναμή τους
Η ελπίδα λοιπόν, είναι η δομική ουσία του ονείρου, της υπομονής, της εγκαρτέρησης ότι κάποτε όλα θα διορθωθούν, κάποτε θα γίνει ένα θαύμα και όλα θα φτιάξουν.
Αυτή η ελπίδα είναι το τελευταίο ανάχωμα πριν την εξέγερση.
Οι ισχυροί θεοί ξέρουν ότι οι θνητοί δεν πρέπει να φτάσουν στην απόγνωση. Γιατί η απόγνωση καθιστά τον άνθρωπο απρόβλεπτο, ανεξέλεγκτο και επομένως επικίνδυνο.
Στον πάτο του πιθαριού, στο νου και στην ψυχή των ανθρώπων. 
Μάλλον σε εκείνους τους ανθρώπους που είναι έτοιμοι σαν τον πρόγονο τους τον Επιμηθέα να δεχθούν τα δώρα των ισχυρών θεών.
