Ελληνικό Έθνος ή Πολυπολιτισμός;

Κυρίες και Κύριοι,

Σήμερα βιώνουμε στην Ελλάδα μια μοναδική για τα ευρωπαϊκά δεδομένα ενορχηστρωμένη επίθεση κατά του έθνους, τόσο σε θεωρητικό όσο σε πολιτικό επίπεδο.

Από τους κουκουλοφόρους και λοιπούς οπαδούς της τηλεκατευθυνόμενης αναρχίας (συμπεριλαμβανομένων μεγάλου αριθμού δήθεν οικολογικών ομάδων από τις οποίες δεν θα περίμενε κανείς να έχουν άποψη επί του θέματος) έως το κόμμα του Συνασπισμού, τον αρχηγό και στελέχη του ΠΑΣΟΚ, στελέχη της Νέας Δημοκρατίας, του κυβερνώντος κόμματος ,αλλά και από μεγάλο αριθμό μελών της πανεπιστημιακής κοινότητας ακούμε τα τελευταία χρόνια όσα επιχειρήματα της σύγχρονης αγγλοσαξονικής βιβλιογραφίας μεταπρατικά εισήλθαν στον ελληνικό χώρο, (αλλά και της παλαιότερης διεθνιστικής φιλολογίας του αριστερού χώρου κατά τον 19ο και αρχές του 20ου αιώνα) για να πλήξουν την ιδέα του έθνους. Σημειωτέον ότι η εκστρατεία αυτή απεχθάνεται τον επιστημονικό διάλογο και έχει καθαρά δημαγωγικό – συνθηματολογικό χαρακτήρα σταυροφορίας από θέσεως ισχύος. Αυτή η στάση είναι γνωστή από την πολιτική – στη χειρότερή της εκδοχή – αλλά ανάξια του επιστημονικού προσωπικού της χώρας.

Εν τούτοις με την απόλυτη συνεργία των κεντρικών ΜΜΕ, την δράση μη κυβερνητικών οργανώσεων και άφθονες επιδοτήσεις, την πλύση εγκεφάλου, επί μια δεκαετία, των νέων δασκάλων στα παιδαγωγικά τμήματα των πανεπιστημίων, η προπαγάνδα κατά του έθνους έχει ήδη επιδράσει βαθειά σε μεγάλα τμήματα της νεολαίας. Με την αρωγή δε του Υπουργείου Παιδείας και των νέων σχολικών βιβλίων που εισήχθησαν στα σχολεία το 2006, όπου πλέον είχε δημιουργηθεί η κρίσιμη μάζα διδασκόντων ανεθνικών «πολυπολιτισμικών» πεποιθήσεων εναρμονισμένων με αυτές των νέων βιβλίων, η αποδόμηση της εθνικής αρχής γίνεται πλέον στην Ελλάδα με ορίζοντα μέλλοντος κεντρικό στοιχείο της πολιτικής μας παιδείας.

Έτσι π.χ. τα έθνη έξαφνα αποκαλούνται, από τους ίδιους οικολόγους που τραγουδούν το αθώο τραγουδάκι «είμαστε όλοι παιδιά της Γής», «κηλίδες αίματος στο πρόσωπο της γης (!)» θέση η οποία θεραπεύεται στο ελληνικό πανεπιστήμιο από καθηγητές όπως π.χ. η κκ. Ρεπούση, Φραγκουδάκη, Θ. Δραγώνα , Α. Λιάκος, κλπ. Εδώ αφ`ενός προβάλεται η Γη ως φυσικό μέγα οικοσύστημα που εμπεριέχει όλα τα επιμέρους αλληλεξαρτώμενα οικοσυστήματα με τον άνθρωπο μέσα σ` αυτά, αφ` ετέρου διαπλέκεται αριστοτεχνικά με την πολιτική έννοια της «κοσμόπολης» ως κοινής δήθεν πατρίδας όλων των ανεθνικών κοσμοπολιτών του ελλαδικού χώρου. Η έννοια «Γη» εισάγεται επομένως ως υποκατάστατο της ελληνικής πατρίδας, η οποία ως «κηλίδα αίματος»,δηλαδή έθνος, είναι δηθεν ηθικά απαράδεκτη.

Ακούγεται ότι 1200 οργανώσεις με αυτά τα πιστεύω δρούν ήδη στην Ελλάδα, από την Κρήτη ως την Κομοτηνή. Η ύπαρξη τους αποτελεί μνημείο των μεθόδων αποσάθρωσης της εθνικής αρχής, όπως αυτές που υπο τον όρο «soft power» των ΗΠΑ περιγράφονται διεξοδικα από τον καθηγητή Παναγιώτη Ήφαιστο. Γεννάται εδώ το ερώτημα : τι έχουν πράξει καθ` όλο το χρονικό αυτό διάστημα κατίσχυσης του αντεθνισμού εκεινοι οι Έλληνες επιστήμονες που δεν έχουν αμέσως ή εμμέσως εξαγορασθεί, προκειμένου να εκφέρουν τον από τον ελληνικό λαό δικαίως αναμενόμενο αντίλογο σ` αυτό το εισαγομενο συνοθύλευμα εντέχνως δομημένων ασυναρτησιών;

Γιατί δεν υπέδειξε η σοβαρή ελληνική επιστήμη ότι ο όρος «κοσμοπολιτισμός» και «κοσμόπολις» είναι όροι στωϊκοί της ελληνικής φιλοσοφίας, δηλαδή από την πολιτισμένη ανθρωπότητα γενικώς αναγνωρισμένη κατάκτηση του ελληνικού πνεύματος του Ανθρωπισμού (το ίδιο ακριβως ισχυει για τον όρο «οικουμένη» (κατοικημένη γη), οικουμενικός και οικουμενικότητα που έχουν υιοθετήσει οι χριστιανικές εκκλησίες).

Κατά ποιαν λογική ταυτίζεται από τους ανελλήνιστους μεταπράτες ο ελληνισμός με την έννοια του στενού τοπικισμού και βρίσκεται δήθεν σε αντίθεση με το ιδανικό της οικουμενικότητας?