Έκκληση για μια νέα πνευματική αναγέννηση

0 0 ψήφοι

Article Rating

Ετικέτες: Ανδρεία, Ελευθερία, Σωκράτης, Φύση

ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΠΡΟΜΗΘΕΙΩΝ 2008

[email protected]

Τριήμερες πολιτιστικές εκδηλώσεις στον Όλυμπο

20, 21 & 22 Ιουνίου

Δελτίο Τύπου

Οι προετοιμασίες για την τέλεση των Προμηθείων 2008, των πολιτιστικών εκδηλώσεων προς τιμήν του ελληνικού πνεύματος έχουν ξεκινήσει.

Οι ευθύνες μας έναντι της αυξανόμενης ανταπόκρισης του κόσμου στο θεσμό των Προμηθείων, η ολοένα μεγαλύτερη ευαισθητοποίηση των Ελλήνων στην ανάγκη ανασύνδεσης με τον αρχαίο, παγκοσμίως σεβαστό και πάντοτε επίκαιρο πολιτισμό μας και ο προβληματισμός για τα σημερινά κοινωνικά αδιέξοδα που προβάλλουν έντονα, επιβάλλει να απευθύνουμε τούτη την έκκληση ιδιαίτερα προς τους εκπροσώπους του πνευματικού κόσμου της χώρας μας. Στους ανθρώπους των γραμμάτων και των Τεχνών, της ελεύθερης έκφρασης και της δημιουργίας, των φιλολογικών, νομικών και θετικών επιστημών, της διανόησης, της πανεπιστημιακής διδασκαλίας, στους ανθρώπους που στη μέση συνείδηση έχουν καταγραφεί ως η ενσάρκωση της γνώσης και της παιδείας. Σ' αυτούς που ο ρόλος τους, για ν' ανταποκρίνεται στο περιεχόμενο του όρου «πνευματικός κόσμος», οφείλει να ξεπερνά τη στενή ατομικότητά τους και να αγγίζει, ιδίως σε περιόδους κρίσης, τη σφαίρα της πνευματικής αφύπνισης των πολιτών.

Έκκληση για μια νέα πνευματική αναγέννηση Σε μια τέτοια περίοδο κρίσης βρισκόμαστε εδώ και αρκετό καιρό όταν γινόμαστε όλοι σιωπηροί μάρτυρες, μέρα με τη μέρα, μιας διαρκούς έκπτωσης αξιών η οποία διατρέχει αθόρυβα απ' άκρου εις άκρον την ελληνική κοινωνία. Αρχής γενομένης απ' τα υψηλότερα κλιμάκια της εξουσίας σε όλο το πλέγμα των ορατών και αθέατων αλληλεξαρτήσεών τους με κέντρα εξωθεσμικά, μέχρι τη νοσηρή έκταση των φαινομένων αυτών σε κάθε σχεδόν πτυχή της δημόσιας ζωής αυτού του τόπου. Με επιπτώσεις στο σώμα των πολιτών μιας διάχυτης αίσθησης γενικότερης ανυποληψίας και αναξιοπιστίας έναντι πάσης αξίας και παντός θεσμού, που εντείνεται δραματικά απ' τη διογκούμενη απόγνωση λόγω της οικονομικής ανέχειας και την αναλγησία της πολιτείας απέναντι στα ασθενέστερα στρώματα.

Δεν είναι φρόνιμο να παραμένουμε απαθείς όταν μεθοδικά και έντεχνα προωθείται η υλική και πνευματική αβεβαιότητα, ακυρώνοντας την ομαδικότητα και προάγοντας την ιδιώτευση, με συνέπεια να επεκτείνεται σαν καρκίνωμα σε όλο το φάσμα της κοινωνικής διαστρωμάτωσης η «ιδεολογία της αρπαχτής». Δεν είναι συνετό να ανεχόμαστε αδιαμαρτύρητα την καθημερινή ασέλγεια στην ποιότητα της ζωής μας, ν' αποδεχόμαστε την αποτελμάτωση της πνευματικής καλλιέργειας και τον παπαγαλισμό της εκπαιδευτικής διαδικασίας που αποσυνθέτει κάθε έννοια περί παιδείας, να δεχόμαστε παθητικά τη λήθη της ιστορικής μνήμης που επιφέρει τη σύγχυση και τον αποπροσανατολισμό. Δεν επιτρέπεται να παραδινόμαστε αμαχητί στη συνεχιζόμενη πνευματική συσκότιση, στο έλλειμμα συνείδησης υποχρεώσεων, στη ζοφερή αίσθηση αδιέξοδης προοπτικής κι ελπίδας για το μέλλον. Δεν μας αξίζει να διολισθαίνουμε, μέρα με τη μέρα, στο δυσάρεστο αίσθημα της μείωσης του αυτοσεβασμού και της συλλογικής αξιοπρέπειας.

Η σιωπή των πνευματικών ανθρώπων είναι καιρός να πάψει πλέον να δίνει άλλοθι σ' αυτήν τη φθίνουσα πορεία που ιθύνοντες εν ανευθυνότητη μας σύρουν κι όλοι εμείς, «μοιραίοι κι άβουλοι αντάμα» διολισθαίνουμε. Είναι καιρός ν' ακουστεί η φωνή τους ηχηρή, εμβαπτισμένη στα νάματα της πατρογονικής μας κληρονομιάς. Είναι κατάντια για τον τόπο που ανέδειξε Ηράκλειτο και Αναξίμανδρο, Θαλή, Αριστοτέλη και Επίκουρο, Θεμιστοκλή, Αισχύλο, Ευριπίδη και Σωκράτη, για τον τόπο όπου κάποτε οι καθημερινοί πολίτες συναναστρέφονταν στις αγορές ποιητές και φιλοσόφους και μετείχαν στα κοινά συναποφασίζοντας οι ίδιοι για τις τύχες τους, να λιμνάζει σήμερα στα βαλτώδη ύδατα μιας ακαθόριστης κουλτούρας, να παραπαίει στη θολούρα των πιο απίθανων κοινωνικοπολιτικών και μεταφυσικών δοξασιών, να γίνεται έρμαιο των κάθε λογής ανεύθυνων και δημοκόπων.

Δεν είναι τιμητικό για εκείνους που γέννησαν την αυτοδιάθεση και τις δημόσιες συνελεύσεις, που δίχως έπαρση αλλά με υπερηφάνεια διακήρυτταν πως «Μόνοι γαρ τον τε µηδέν τώνδε µετέχοντα ουκ απράγµονα, αλλ' αχρείον νοµίζοµεν» («Γιατί είμαστε ο μόνος λαός που τον μη αναμειγνυόμενο καθόλου στα κοινά δεν τον θεωρούμε φιλήσυχο, αλλά άχρηστο» Περικλέους Επιτάφιος), να έχουν καταντήσει οι σημερινοί απόγονοί τους θύματα της μαζικής προώθησης – ως άβουλοι καταναλωτές – κάθε τι απατηλού, φανταχτερού και εύπεπτου.

Είναι θλιβερό για εκείνους που καθιέρωσαν πανανθρώπινους θεσμούς, για τους οποίους δεν φείδονταν κόπων και θυσιών «τοις κείνων ρήμασι πειθόμενοι» προκειμένου να τους προασπίσουν, να αντιμετωπίζουμε σήμερα εμείς τα επιτεύγματά τους και την κοσμοθεωρία τους με συμπεριφορές τουριστικής μεταπράτησης και επαρχιώτικου μικρομεγαλισμού. Χωρίς καν να υποψιαζόμαστε για τις αξίες που πρεσβεύανε, γεμάτοι άγνοια για την έννοια της Αρετής και όσες αξίες αυτή εμπεριέκλειε: Φιλότης, Γνώση, Σοφία, Κάλλος, Αρμονία, Φρόνηση, Δικαιοσύνη, Ευνομία, Ελευθερία, Ανδρεία, Σεβασμός στην Φύση. Αξίες που απετέλεσαν το βάθρο του πολιτισμού των προγόνων μας και στις οποίες είχαν προσδώσει ιερότητα και θεία αντήχηση, καθιστώντας τις έννοιες αυτές αδιαπραγμάτευτες και ταυτόσημες με την ψυχοσύνθεσή τους. Αξίες που σήμερα παρά ποτέ είναι αναγκαίο ν' αναδειχθούν και πάλι, να τις κατανοήσουμε, να γίνουν κτήμα και οδηγός μας, αν μας ενδιαφέρει να προσβλέπουμε στο μέλλον ως συλλογική οντότητα συνειδητοποιημένων και ελευθέρων πολιτών.

Αυτό είναι το χρέος του πνευματικού κόσμου της χώρας μας. Να βγουν μπροστά για να δηλώσουν ηχηρά την αντίθεσή τους στην καθοδική πορεία που αργά μα σταθερά οδεύουμε. Και συνάμα να διακηρύξουν τη θέση τους για μια νέα πνευματική αναγέννηση που θ' αναβλύζει μέσα απ' τον καθάριο λόγο και τη διαύγεια σκέψης των αρχαίων Ελλήνων. Όχι σαν άγονη λατρεία ενός νεκρού παρελθόντος αλλά ως έκφραση του ζωντανού και ρέοντος Λόγου εκείνων στους οποίους αναγνωρίζει η σώφρων ανθρωπότητα ότι τους οφείλει τα πάντα. Ως έναυσμα επίκαιρου και γόνιμου προβληματισμού για διεξόδους στα αδιέξοδα του σήμερα με άξονα και πλαίσιο την κοσμοθέαση εκείνων: Το σεβασμό τους για την Φύση, την προστασία της και τη λατρεία τους γι αυτήν ως οικείου, ζώντος και ζωοδότου οργανισμού, τον ανθρωπισμό (humanisme) που πρέσβευαν και μας μετέδωσαν, την ατομική και συλλογική τους υπερηφάνεια, την αυτοθέσμιση της κοινωνίας τους και την ανάδειξη της έννοιας του πολίτου.

Να ξαναθυμίσουν τον αρμονικό συνδυασμό ενστίκτου με τη νηφαλιότητα ψυχής και νου, τις δοξασίες και την αντίληψή τους για το θείον που απετέλεσε το μυθολογικό και ψυχολογικό υπόβαθρο του ελληνικού πολιτισμού, τον ορθό λόγο σε συνύπαρξη με τη φαντασία και τη διόραση, τη συνεχή αμφισβήτηση, έρευνα και οξύνοια που τους χαρακτήριζε, τις φιλοσοφικές τους σχολές και αναζητήσεις. Στάσεις και θέσεις ζωής σύμφυτες με την ύπαρξή τους που αφορούν διαχρονικά το σύγχρονο γίγνεσθαι όσο ποτέ άλλοτε, ικανών να διευρύνουν τον νου ως σημεία αναφοράς για καταλυτικές παρεμβάσεις στο παρόν αλλά και ως βατήρας προς ένα άνοιγμα στο μέλλον.

Απευθύνουμε την έκκληση αυτή διότι είμαστε πεπεισμένοι ότι συνεχίζουν να υπάρχουν πνευματικοί άνθρωποι σ' αυτόν τον τόπο που γνωρίζουν και νοιώθουν τι σημαίνουν οι ελληνικές αξίες και εμφορούνται απ' αυτές. Δεν θα είναι μόνοι τους αν το τολμήσουν. Πολύς κόσμος θ' ακολουθήσει και θ' αναλάβει τη σκυτάλη. Υπάρχουν φορές που μέσα στη γενική απαξία και κατάπτωση, αρκεί μια πρωτοβουλία απ' την πνευματική ηγεσία για να ξαναδώσει ελπίδες, να προσδώσει και πάλι την αίσθηση της αξιοπρέπειας και ν' αναπτερώσει το ηθικό των πολιτών, απηυδισμένων απ' την υποκρισία και τη διπροσωπία. Υπάρχουν στιγμές στην ιστορία που μια σπίθα αρκεί για ν' αφυπνίσει ένα λαό κουρασμένο και παρηκμασμένο απ' των αιώνων τα ψεύδη, τη συστηματική αλλοίωση και νόθευση των εννοιών, των ιερών και των προγονικών του αξιών, που όμως αναγνωρίζει ασυναίσθητα τις αρχέγονες πηγές της ύπαρξής του όταν αναδύεται και πάλι καθάρια, διαυγής και ρέουσα η Αλήθεια μέσ' απ' τα σκοτάδια της Λήθης.

Τα ΙΓ΄ ΠΡΟΜΗΘΕΙΑ

Έκκληση για μια νέα πνευματική αναγέννηση Στα πλαίσια αυτής της νέας πνευματικής αναγέννησης που προβάλλει ως αναγκαιότητα πλέον, δεν παραμένουμε αδρανείς αρκούμενοι σε τούτη την έκκληση. Σταθεροί στις εκδηλώσεις του κορυφαίου θεσμού προς τιμήν του ελληνικού πνεύματος, θα βρεθούμε και πάλι, για 13^η συνεχή χρονιά, στις υπώρειες του Ολύμπου. Τα ΙΓ΄ ΠΡΟΜΗΘΕΙΑ θα τελεστούν στις 20, 21 & 22 Ιουνίου στο Άλσος Προμηθέως, όπως κάθε φορά. Αναδεικνύοντας επί ένα τριήμερο μέσα στο υπέροχο φυσικό περιβάλλον του Όρους των Θεών, τη θέαση των αρχαίων Ελλήνων για τον κόσμο μέσω φιλοσοφικών συζητήσεων, πολιτισμικών και καλλιτεχνικών δρώμενων, αθλητικών δραστηριοτήτων και τιμώντας την ευσέβεια και την αντίληψή τους για το θείον.

Οι προετοιμασίες για τη μεγάλη ετήσια εορτή που καθιέρωσε ο καθηγητής του πανεπιστημίου της Στοκχόλμης Τρύφων Ολύμπιος έχουν ξεκινήσει. Δίνοντας όλοι μας το παρών στα πλαίσια του εθελοντισμού όπως κάθε χρονιά, καλούμε τους φίλους και φίλες που διαπνέονται από το όραμα της επαναφοράς των ελληνικών αξιών και ιδεωδών, να συνδράμουν και πάλι καθ' οιονδήποτε τρόπο (ως άτομα, ως ομάδες ή ως συλλογικοί φορείς) στην επιτυχία των εκδηλώσεων. Με προτάσεις, με ανάληψη τομέων ευθύνης, με προσωπική εργασία, με παρουσίαση καλλιτεχνικών και πολιτιστικών δρώμενων, με οικονομική συνεισφορά και χορηγίες. Η συμβολή όπως και οι προτάσεις όλων των ευαισθητοποιημένων συνελλήνων που νοιάζονται για την ανασύνδεση με τον αρχαίο, παγκοσμίως σεβαστό και πάντοτε επίκαιρο πολιτισμό μας, είναι σημαντική και αναγκαία .

Περισσότερες πληροφορίες για την τέλεση των Προμηθείων όπως και το πλήρες πρόγραμμα των εκδηλώσεων θα γνωστοποιηθούν με νεότερες ανακοινώσεις.

Οράτε το μέλλον, ευγένειαν ασκείτε, επαινείτε αρετήν

Έρρωσθε κι ευδαιμονείτε!

Τα μέλη της Επιτροπής Προμηθείων 2008 συναποτελούν οι:

Γεώργιος Αγρόδιος

Βασίλειος Γούσιος – Πελασγός

Αντώνης Μιχαηλίδης

Γεώργιος Παχτίτης

Μανώλης Σαραλής – Ηράκλειτος

Σωκράτης Σιδηρόπουλος

Σεμέλη Τραυλού

Γιώργος Φωτεινός