ΑΦΙΕΡΩΣΗ
Τό ανά χείρας βιβλίο αφιερώνεται σέ όλους τούς ανθρώπους τού
πλανήτη τούς έχοντες θάρρος, προθυμία καί δύναμη διά έρευνα μέ
κρίση καί λογική καί μέ σκοπό τήν καλυτέρευση τής ζωής καί τήν
ανώτερη ανάπτυξη τού πνεύματος καί τού πολιτισμού επί τής γής.
biblio-ioannis-m-roussos-775.doc 8.10 Mb 11/10/2009, 15:33
biblio-ioannis-m-roussos-775.pdf 6.77 Mb 11/10/2009, 15:37
ΠΡΟΛΟΓΟΣ
Ο άνθρωπος από τότε που απέκτησε την δύναμη τής συνειδήσεως και ακόμα
περισσότερο την συνείδηση τού ότι έχει συνείδηση και την ικανότητα δημιουργίας
και αναπτύξεως πολιτισμού, απέκτησε και ορισμένες «ατελεύτητες;» εμμονές. Δεν εί-
ναι μόνο η εξασφάλιση των πρώτων αναγκών τροφής, στέγης, ρουχισμού, διατηρήσε-
ως της υγείας και της διαιωνίσεως του είδους, αλλά και:
(1) Η αγωνία, η εξιχνίαση και η γνώση του αγνώστου και ειδικά του μέλλοντος·
τί κρύβει το άγνωστο και τί του επιφυλάσσει το μέλλον μαζί με την ανικανό-
τητά του να γνωρίσει και να καταλάβει εντός συντόμου χρονικού διαστήματος
τι ακριβώς συμβαίνει με όσα πράγματα από τον περίγυρό του τού κινούν το
ενδιαφέρον, προτού απέλθει από την σύντομη ζωή του.
(2) Τί είναι ο θάνατος· είναι άραγε το τέρμα της υπάρξεώς του ή υπάρχει κάποια
συνέχεια· αφού δεν μπορεί να έχει αθάνατο ζωή εδώ στη γη τότε μήπως μπο-
ρεί να αποκτήσει την πολυπόθητη αθανασία μετά τον θάνατο.
(3) Η αναζήτηση των απαντήσεων στις μεταφυσικές ερωτήσεις τύπου: ποιός εί-
ναι, τί σκοπό έχει, από πού ήλθε και πού πάει, κλπ.
Όλα αυτά τα ερωτήματα και στοιχεία μαζί με τις διάφορες απαντήσεις που τους εδό-
θησαν κατά τόπους και εποχές έπαιξαν και παίζουν έναν τεράστιο ρόλο στην ψυχολο-
γία και στην κουλτούρα όλων των ανθρώπων. Π. χ., ένας σκεπτικιστής στο ερώτημα
τί σκοπό έχει η ζωή του ανθρώπου απάντησε ως εξής: Δεν ξέρω αν και τι σκοπό έχει
η ζωή του ανθρώπου, αλλά αφού υπάρχομε καλό είναι να ζήσομε αυτή την ζωή κατά
τον καλλίτερο δυνατό τρόπο!
Οι θρησκείες λοιπόν έρχονται να μας πούνε ότι έχουν απαντήσεις σε όλα αυτά
τα μεταφυσικά ερωτήματα. Πολλές ακόμα λένε ότι έχουν απαντήσεις όχι μόνο στα
μεταφυσικά, αλλά και στα φυσικά ερωτήματα και στο πως μπορούμε να καλύψομε
τις φυσικές ανάγκες μας. Ακόμα ισχυρίζονται ότι «δίνουν» πλήρεις λύσεις όχι μόνο
σε όλα τα προβλήματα υγείας της φυσικής ζωής του ανθρώπου αλλά και στην εμμονή
του για να αποκτήσει την αθανασία. Η κάθε θρησκεία δίνει τις απαντήσεις της και τις
επιβάλλει με τον δικό της τρόπο. Εκτός από τις απαντήσεις, αυτός ο τρόπος, στις πιο
πολλές περιπτώσεις, είναι τόσο καθοριστικός για την εξέλιξη και τον τρόπο ζωής της
κοινωνίας στην οποία απευθύνεται, ώστε να μην ημπορεί να αγνοηθεί.
Έτσι μεταξύ των θρησκειών εμφανίστηκαν και οι καταστροφικές θρησκείες.
Αυτές είναι οι θρησκείες εκείνες οι οποίες εκμεταλλευόμενες την επιθυμία και την
αναζήτηση του ανθρώπου για απαντήσεις προς τα ανωτέρω ερωτήματα και την τερά-
στια προσπάθειά του προς επίλυση των αναγκών του μαζί με την παρεπόμενη ψυχο-
λογία που όλα αυτά δημιουργούν, επιβάλλουν με κάθε θεμιτό και αθέμιτο μέσο τις
δογματικές απαντήσεις τους, καπελώνουν τον άνθρωπο και τον εξαθλιώνουν παντοιο-
τρόπως. Το μόνο που τις ενδιαφέρει είναι το ίδιον συμφέρον, όσο διεστραμμένο και
παράλογο κι’ αν είναι αυτό. Διά τούτο θέτουν ως δόγμα τους ότι: «όποιος δεν είναι
μαζί τους τότε αυτομάτως είναι εναντίον τους». Αυτές οι θρησκείες είναι κυρίως οι
κοσμοπολιτικές θρησκείες, εν αντιθέσει προς τις παραδοσιακές, με κύρια παραδείγ-
ματα τον Χριστιανισμό και τον Μουσουλμανισμό, χωρίς βεβαίως να λησμονούμε τα
Γιαχβιστικά μορφώματα του Εβραιο-Ιουδαϊσμού από: τους Ησαΐες (τέσσερις), τον Ιε-
ρεμία, τον νεαρό βασιλέα Ιωσία με το λευιτογιαχβικό ιερατείο του, τον Ωσηέ, τον ιε-
ρέα Έσδρα με τον γραμματέα Νεεμία, εν τινι μέτρω τον Ζωροαστρικό δυϊσμό, κ. ά.
Δεν θα καταπιαστούμε εδώ με το να παρουσιάσομε μια πλήρη σύγκριση μετα-
ξύ κοσμοπολιτικών και παραδοσιακών θρησκειών. Αυτό αποτελεί ένα πολύ μεγάλο
και επίπονο έργο. Θα αρκεστούμε μόνο στο να πούμε τα εξής: Κοσμοπολιτική είναι η
θρησκεία η οποία συνελήφθη και φτιάχτηκε ως ιδέα ή αίρεση άλλης θρησκείας από
ολίγα άτομα τα οποία έπαιξαν συγκεκριμένο ρόλο στην τεχνητή δημιουργία της και η
οποία ξεκινώντας από ολίγα καθορισμένα γεωγραφικά σημεία τελικά επανδρώθηκε,
αναπτύχθηκε και ουσιαστικά έλαβε την τελική μορφή της σε γκέτος μεγαλουπόλεων,
εν μέσω αντιφατικών και νοσηρών καταστάσεων. Μια τέτοια θρησκεία θέτει ως σκο-
πό της την απανταχού εξάπλωσή της και την υποδούλωση ολοκλήρου τους κράτους
εντός του οποίου ευρίσκεται υπό την κυριαρχίαν της. Αλλιώς, ως στατική και απόλυ-
τα δογματική θρησκεία δεν έχει καμιά προοπτική για αναδημιουργία και διαιώνιση.
Την ενδιαφέρει το ανεπιβεβαίωτο μέλλον και διά τούτο συνεχώς προφητεύει. Μεταξύ
των μέσων που χρησιμοποιεί είναι ο φόβος, ο παραλογισμός και η βία.
Εν αντιθέσει, η παραδοσιακή θρησκεία δημιουργήθηκε και αναπτύχθηκε στην
ελεύθερη ύπαιθρο κατ’ ευθείαν και αυθόρμητα από τον ψυχισμό των ατόμων μιας
ομάδας υπό την επίδραση της γενικής φυσικής νομοτέλειας, του εκεί περιβάλλοντος,
της εκεί υπάρχουσας ιδιαίτερης φυσικής καταστάσεως, και των συνθηκών εργασίας.
Αυτή πέραν του μέλλοντος αντιμετωπίζει άμεσα το παρόν, όπισθεν του οποίου υπάρ-
χει ο άχρονος μύθος ο οποίος στα αρχικά στάδια μεταφέρει την συσσωρευομένη γνώ-
ση και αντίληψη με διάφορες εικόνες, παρομοιώσεις, μεταφορές, και διδακτικές αφη-
γήσεις, χωρίς να αποκλείει τις συν τω χρόνω επιστημονικές ανακαλύψεις και διατυ-
πώσεις τις οποίες μάλιστα και καλωσορίζει. Πρόκειται για φυσική θρησκεία ή κοσμο-
θέαση και όχι για ξαφνική δημιουργία επειδή έτσι το θέλησε ξαφνικά κάποιος εξω-
συμπαντικός θεός. Οι θεοί της είναι ενδοσυμπαντικοί και εκπροσωπούν ή προσωπο-
ποιούν τις φυσικές οντότητες, ιδιότητες και δυνάμεις οι οποίες τελούν κάτω από τον
φυσικό νόμο της συνεχούς εξελικτικής βελτιώσεως. Ως δυναμική θρησκεία εκτός του
ότι δημιουργεί πολυποίκιλες μορφές και προωθεί την ανάπτυξη πολιτισμού, έχει την
ιδιότητα να αναπλάσεται και να εξελίσσεται κάτω από τις συνεχείς προόδους της συ-
νειδήσεως και του πολιτισμού. Δεν θέτει ως σκοπό της την μοναδική επικράτησή της
και την απόλυτη δογματικότητα, πράγματα που ουδέποτε την απασχολούν.
Μετά ταύτα, τα φαινόμενα δεικνύουν ότι, από τότε που ο άνθρωπος απέκτησε
συνείδηση η Ιστορία κινείται όπως ένα φύλλο χαρτιού που πέφτει εντός του αέρος
υπό την επίδραση της βαρύτητας. Πάει δεξιά, αριστερά, πάνω, κάτω, κάνει κύκλους,
ανακυκλώσεις, ευθείες πτώσεις, κ. ο. κ. Έτσι λοιπόν η ιστορία του ανθρώπου είναι
γεμάτη με διάφορα διαδοχικά διαστήματα, ακμής και προόδου, παρακμής και δυστυ-
χημάτων, κλπ.
Κατά την εκτίμηση πολλών μεγάλων ερευνητών όπως και τη δική μας, το με-
γαλύτερο δυστύχημα που έγινε ποτέ στην ιστορία ήταν η επικράτηση του Χριστιανισ-
μού, επειδή έτσι το θέλησε ο διεφθαρμένος Ρωμαίος αυτοκράτωρ Κωνσταντίνος στις
αρχές του τετάρτου αιώνα Κοινής Εποχής (Κ. Ε.). Οι συνέπειες αυτού του δυστυχή-
ματος ήταν τρομακτικά καταστροφικές για κάθε έκφανση και δραστηριότητα βίου
και πολιτισμού από τότε μέχρι σήμερα και θα συνεχίσουν να είναι ακόμα επί μακρόν.
Η οπισθοδρόμηση που επήλθε σε κάθε εκδήλωση ζωής και τομέα πολιτισμού ήταν
πέραν πάσης προβλέψεως. Η δυστυχία που προέκυψε ήταν τρομακτική. Η λέξη «με-
σαίων», «μεσαίωνας» για την επακολουθήσασα υπερχιλιετή εποχή παρακμής και
σκοταδισμού έχει μείνει από πολύ καιρό ήδη παροιμιώδης. Δεύτερο μεγάλο δυστύχη-
μα ήταν η δημιουργία και εξάπλωση του Μουσουλμανισμού, ο οποίος και πάλι παρή-
χθη ως νέα Εβραιοχριστιανική αίρεση με νέο πρόγραμμα. Η ανθρωπότητα ύστερα
από πολλούς αιώνες αγώνων και αίματος φαίνεται να προσπαθεί να εξέλθει απ’ αυτή
την κατάσταση. Αλλά ακόμα φαίνεται να προσπαθεί, όχι όμως και ότι εξήλθε!
Η αναπηρία της ανθρωπότητος όμως ήταν τόσο παραλυτική ώστε ακόμα και
σήμερα παρά τις προόδους της φιλοσοφίας, της επιστήμης και της τεχνολογίας, και
παρά τις τόσες διδαχές του παρελθόντος και της ιστορίας, και παρά τις τόσες μεγάλες
προσπάθειες μεγάλων διαφωτιστών, ανθρωπιστών και ευεργετών, ακόμα δεν είναι σε
θέση να θέσει ένα θετικό τέρμα σ’ αυτή την ιστορική ατυχία. Σ’ αυτό το πρόβλημα
καθοριστικό ρόλο παίζουν και τα υπάρχοντα κοινωνικά, πολιτικά και οικονομικά συ-
στήματα τα οποία δεν επιθυμούν ανθρώπους μορφωμένους με γνώση, σκέψη, κρίση,
κλπ, αλλά υποτελείς υπηκόους ή καλλίτερα εν τοις πράγμασι δούλους. Στα υπάρχον-
τα συστήματα συμφέρει να έχουν και να διατηρούν άτομα τα οποία κατά συντριπτική
πλειοψηφία είναι αφιλοσόφητα και προβατοποιημένα και τα οποία αιωρούνται μέσα
σε μια συνεχή ανασφάλεια μεταξύ πάτου και κορυφής, αναλώνονται σε ένα συνεχές
κυνήγι των προς το ζην, έχουν στόχους διάφορες απατηλές, ή ανόητες ή καταστροφι-
κές επιδιώξεις και οι ελπίδες των παραμένουν συνεχώς φρούδες.
Στα κείμενα που έπονται ο συγγραφέας ερευνητής, Δωρ Ιωάννης, Νεοκλής Φι-
λάδελφος, Μάρκου Ρούσσος, αναπτύσσει πολλά απ’ αυτά τα θέματα θέλοντας να κα-
ταδείξει αυτές ακριβώς τις θέσεις με όσο πιο πολλά θεολογικά, ιστορικά, βιβλικά,
επιστημονικά, κλπ, στοιχεία που μπορεί να συλλέξει και να παρουσιάσει. Όλα τα
στοιχεία παρουσιάζει εδώ πόρρω απέχουν από όλα όσα υπάρχουν στην παγκόσμια βι-
βλιογραφία. Επίσης προβάλλει όσο πιο πολλά λογικά και φιλοσοφικά επιχειρήματα
μπορεί. Παρακαλεί τους αναγνώστες όχι μόνο να μελετήσουν με ελεύθερη σκέψη και
κρίση αλλά και να ελέγξουν μόνοι τους την αλήθεια όλων όσων γράφει. Καλόν είναι
τα κείμενα να διαβαστούν με την σειρά που παρατίθενται. Επειδή όμως είναι αυτοτε-
λή μπορούν να διαβαστούν με όποια σειρά επιθυμεί ο αναγνώστης και ανεξαρτήτως
του ενός από το άλλο. Αν απ’ αυτά μάθουν κάτι που δεν το ήξεραν ή δεν το είχαν
υποψιαστεί τότε ως υπεύθυνα άτομα που έχουν σεβασμό προς την αλήθεια και την
αξιοπρέπεια ας λάβουν και την αρμόζουσα στάση.
Ένα πλήρες έργο το οποίο απογυμνώνει τον Χριστιανισμό σε κάθε σημαντική
λεπτομέρεια απαιτεί χωρίς υπερβολή πολλές δεκάδες ή και εκατοντάδες μεγάλων τό-
μων. Εξαρτάται από το πόσο θέλει να επεκταθεί κανείς. Πλην όμως για μια καλή
απομυθοποίηση και απόρριψη αυτής της λαίλαπας αρκεί η μελέτη της Βίβλου, μερι-
κών Πατέρων, της αμερόληπτης Ιστορίας και μερικών καλών συγγραμμάτων από την
βιβλιογραφία που παραθέτομε.
Δυστυχώς, ακόμα και σήμερα, η παιδεία που παρέχεται στο δημοτικό, γυμνά-
σιο, λύκειο, σε πολλές περιπτώσεις και στο πανεπιστήμιο είναι κατάλληλα μεθοδευ-
μένη, μεροληπτική, διαστρεβλωμένη, ειδικά επιλεγμένη και πολλάκις ψευδής που τε-
λικό στόχο έχει να καταντά τα νέα παιδιά θρησκόληπτους Χριστιανούς με ελλιπέστα-
τη γνώση γι’ αυτήν την θρησκεία και μέσα σε μια πλήρως αντιφατική ζωή. Η εγκεφα-
λική αγκύλωση που προκαλεί στα νέα, ανώριμα και αμαθή παιδιά είναι τόσο ισχυρή
ώστε, τις πιο πολλές φορές, δεν είναι πλέον σε θέση να δεχτούν ή να καταλάβουν τί-
ποτα πέραν της χριστιανικής μυθολογίας και προπαγάνδας. Ακόμα και τις πιο εμφα-
νείς παραβιάσεις της απλής λογικής και του κοινού νου ή τις πιο καταστροφικές για
τη ζωή επιταγές δεν είναι σε θέση ούτε να ιδούν ούτε να διορθώσουν! Και αν ποτέ
ιδούν κάτι δεν θέλουν να το παραδεχθούν και αλλάζουν την κουβέντα! Στο τέλος-
τέλος λένε: εμείς τα πιστεύομε αυτά επειδή έτσι μας αρέσει. Μα τους λες: καταργείτε
την λογική, την επιστήμη, τα γεγονότα; Και σου απαντούν: δεν θέλομε να συζητάμε
μαζί σου! Κύριε τάδε: αφού φωνασκείς ότι αυτά σου αρέσουν και τα πιστεύεις, τότε
γιατί δεν κάνεις και την ζωή σου σύμφωνη με αυτά; Γιατί άλλα λες και άλλα κάνεις
και δεν θέλεις να ιδείς αυτή την ηχηρή αντίφαση; Γιατί δεν εξετάζεις τί τρέχει;
Η χριστιανική εκκλησία ήταν πάντοτε παρασιτική, παράλογη, υπερβολική και
αντιδραστική. Μυθώδη πλούτη στα χέρια της, αρχής γενομένης από τον ίδιο τον φαύ-
λο Κωνσταντίνο που της έδωσε τα πάντα, ή ήταν αδρανή ή χρησιμοποιούντο αντιπα-
ραγωγικά, εκτός πολύ ολίγων εξαιρέσεων. Η δε θρησκεία που διεκήρυττε, αν την
δούμε ολικά απ’ όλες τις πλευρές της, ήταν καταστροφική. Πολλές επιταγές και εντο-
λές που έδινε και επέβαλε ήταν καταστροφικές τόσο για το άτομο ως μονάδα όσο και
για την κοινωνία ως σύνολο.
Σήμερα ακόμα, οι εκκλησιαστικές και παραεκκλησιαστικές οργανώσεις, τα
κατηχητικά σχολεία καθώς και τα μοναστήρια οργιάζουν ασταμάτητα καταβροχθί-
ζοντας και αποβλακώνοντας πολλούς νέους και νέες, στερώντας έτσι τον δημόσιο βίο
από τις ανεκτίμητες υπηρεσίες τους. Οι νέοι και οι νέες στα δίχτυα αυτών των οργα-
νώσεων καθίστανται ουσιαστικά ζωντανοί νεκροί που έχουν ταχθεί στο να περιμέ-
νουν την ώρα που θα αποδημήσουν εις Κύριον και να κερδίσουν την αιώνιον ζωή.
Μέχρι τότε ασχολούνται κυρίως με προσευχές, νηστείες και χριστιανικά κηρύγματα,
πέραν ορισμένων υποτυπωδών ασχολιών για τα προς το ζήν και ολίγες αγαθοεργίες οι
οποίες δεν λύουν κανένα κοινωνικό πρόβλημα.!
Κάτω από την πίεση της βαριάς κοινωνικής ευθύνης της γνώσεως, της αλήθει-
ας, της λογικής και της αξιοπρέπειας αποφάσισα να μιλήσω ευθαρσώς προς την κοι-
νωνία με την ελπίδα να βάλω και εγώ μια μικρή πέτρα στο σταμάτημα αυτού του ξέ-
φρενου παραλογισμού, ο οποίος όχι μόνο συνεχίζεται μέχρι και σήμερα αλλά και έχει
λάβει ανησυχητική άνοδο παγκοσμίως. Εις δε την Ελλάδα τα πράγματα πήραν πολύ
άσχημη τροπή και πρέπει όλοι να αντιδράσουν σ’ αυτό το αυτοκαστροφικό ξεχαρβά-
λωμα. Ο Ελληνισμός κινδυνεύει από άμεση εξάλειψη.
Τα παρακάτω κείμενά μου εκυκλοφόρησαν ως άρθρα είτε σε διάφορα περιο-
δικά είτε στο διαδίκτυο. Εγράφησαν κατόπιν ενδελεχούς μελέτης και σκληρής έρευ-
νας κατά την περίοδο των τελευταίων 9 ετών ανάλογα με τις απαιτήσεις διαφόρων
περιστάσεων. Αυτές ήταν είτε να δοθούν κατάλληλες απαντήσεις σε ορισμένους επω-
νύμους ή ανωνύμους προπαγανδιστικούς κύκλους, είτε για να γίνει διαφώτιση επί
ορισμένων θεμάτων που δεν ήταν καλώς γνωστά στο ευρύ κοινό. Ήταν επόμενο να
υπάρχουν ολίγες επαναλήψεις, ειδικά στα σημεία όπου δύο ή περισσότερα θέματα
άπτονται ιδίων ζητημάτων. Ελπίζομε ότι οι επαναλήψεις αυτές θα συνεισφέρουν στην
καλλίτερη εκμάθηση και εμπέδωση διαφόρων αληθειών, στοιχείων, επιχειρημάτων
και γεγονότων που αφορούν αυτά τα σοβαρά ζητήματα, από τους αναγνώστες, αντί
να θεωρηθούν πλατιασμοί κουραστικοί ή παραπανίσιοι.
Ακόμα πρέπει να πούμε ότι τα θέματα αυτά είναι αχανή και πολυάριθμα ώστε
όσο και να γράψει κανείς κάποιο θέμα και κάποιες λεπτομέρειες θα του ξεφύγουν.
Μιλάμε για μια ιστορία 4000 ετών (περιλαμβανομένης και αυτής των Εβραίων) και
μια αχανή και αλληλοσυγκρουόμενη βιβλιογραφία επί θεολογίας και δόγματος. Πολ-
λά δε μέρη είναι θολά και δαιδαλώδη λόγω ασαφειών, αποκρυφισμού, δεισιδαιμονί-
ας, ψευδεπιγραφίας, ανοησίας, βλακείας, καταστροφικότητας και ελλείψεως επαρκών
στοιχείων. Επ’ αυτών αναδύονται προσωπικές εκτιμήσεις, ερμηνείες και επιστημονι-
κές θεωρίες επί τη βάσει των ήδη υπαρχόντων στοιχείων και των νέων στοιχείων που
συνεχώς ευρίσκει η Ιστορία και η Αρχαιολογία. Διά ταύτα αγαπητοί αναγνώστες έχε-
τε κατά νουν ότι καθώς μελετάτε και ερευνάτε αυτά τα ζητήματα από την απέραντη
βιβλιογραφία που υπάρχει και ‘σεις οι ίδιοι μπορείτε να βρείτε και να προσθέσετε
πολλά και διάφορα στοιχεία, πράγματα και εκτιμήσεις.
Εμείς δεν φιλοδοξήσαμε στον παρόντα τόμο να εξαντλήσομε όλα τα σημαντι-
κά θέματα και ζητήματα του χριστιανικού φαινομένου, μόνο ορισμένα ολίγα. Ελπίζο-
με, αν ο χρόνος και οι συνθήκες στο μέλλον μας επιτρέψουν, να μπορέσομε να εκθέ-
σομε και μερικά άλλα πολύ σημαντικά. Ελπίζομε ακόμα ότι τα παρόντα θέματα θα
δώσουν το έναυσμα στους αναγνώστες να συνεχίσουν μια περαιτέρω δική τους αμε-
ρόληπτη έρευνα και να συνάγουν δικά τους συμπεράσματα όσο πιο αντικειμενικώς
δύνανται. Μετά δε ταύτα ας αποφασίσουν μόνοι τους για την στάση που οφείλουν
εφεξής να διατηρήσουν έναντι αυτών των σοβαρών ζητημάτων.
Σας ευχόμαστε λοιπόν και εμείς καλή μελέτη και σωστή έρευνα, με ορθή κρί-
ση, λογική συνέπεια και με απόφαση, θάρρος και αμεροληψία..
Δρ Ιωάννης, Νεοκλής Φιλάδελφος, Μάρκου Ρούσσος
