Μετά την ανάγνωση του Αρχιμήδειου παλίμψηστου μας προέκυψε πως ο Αρχιμήδης γνώριζε τις πρακτικές του διαφορικού και του ολοκληρωτικού λογισμού και πως χρησιμοποιούσε την έννοια του απείρου με άνεση. Δεν μου προκαλεί έκπληξη το γεγονός ούτε θέλω να αρχίσω πάλι τα περί καταστροφών και οπισθοδρόμησης του πολιτισμού που επέφερε ο χριστιανικός μεσαίωνας. Δεν θέλω καν να αναφερθώ σε ποιο σημείο θα βρίσκονταν ο πολιτισμός σήμερα αν δεν τα είχε ξεπατώσει όλα ο άθλιος καλογερισμός. Δεν θέλω να το κάνω διότι ενώ είναι γεγονός θα περιοριζόταν σε υποθέσεις και δεν έχω όρεξη για υποθετικές κουβέντες. Ότι έγινε, έγινε και το ζητούμενο για μένα είναι να μάθουμε από αυτό το πάθημα για να μην ξαναπάθουμε.
Όμως σκέφτομαι κάτι άλλο. Η αποδείξεις των ανώτερων γνώσεων που είχαν από τότε και η ιστορική εξέλιξη της εξαφάνισης αυτών από τα ιερατεία και την εξουσία με κάνει να βγάζω ένα συμπέρασμα που καθόλου μα καθόλου δεν μου αρέσει.
Ας τα πάρω λοιπόν με την σειρά.
Ο ελληνικός πολιτισμός ως γνωστό έδωσε πρώτος στην ανθρωπότητα τις επιστήμες. Ήταν ο πρώτος που στηριζόμενος πάνω στις επιστημονικές αρχές έφτασε την γνώση σε ύψη δυσθεώρητα και πρωτοφανή για την τότε εποχή. Το πρόβλημα ήτανε λοιπόν η αφομοίωση της εκρηκτικής αυτής γνώσης από τον πολύ κόσμο. Σαφώς για πρώτη φορά δημιουργήθηκαν σχολές, ακαδημίες, λύκεια, αλλά ο απλός αγρότης για παράδειγμα δεν μπορούσε να έχει πρόσβαση σε αυτές. Από ένα σημείο όμως και μετά και αφού άρχισαν όλες εκείνες οι σχολές να παράγουν όλο και περισσότερους μορφωμένους ανθρώπους έφτασε στο σημείο όπου πλέον η γνώση άρχισε να διαχέεται σχεδόν παντού. Μπορεί ναι μεν η απομονωμένη κοινότητα των ορεινών περιοχών να μην είχε πρόσβαση στις σχολές απευθείας όμως οι δάσκαλοι είχαν κατακλύσει κυριολεκτικά τον ελλαδικό και όχι μόνο χώρο. Με λίγα λόγια άρχισε η γνώση να κυκλοφορεί ευρύτερα στον κόσμο και όλο και περισσότεροι μορφώνονταν. Αυτό όμως από ένα σημείο και μετά έγινε επικίνδυνο για την εξουσία και την δεισιδαιμονία. Είναι επίσης γνωστό πως όπου εδραιώνεται η γνώση υποχωρούν η εξουσίες . Έτσι λοιπόν έπρεπε να οπισθοχωρήσει η γνώση για να συνεχίσει να υπάρχει η εξουσία. Ένωσαν λοιπόν τις δυνάμεις τους η θρησκευτική και πολιτική εξουσία και κατάφεραν τότε να εξαφανίσουν την γνώση οδηγώντας την ανθρωπότητα στον μεσαίωνα.
Φτάσαμε λοιπόν στον διαφωτισμό όπου και πάλι η γνώση πήρε τα πρωτεία και άρχισε να πιέζει την εξουσία ώσπου ερχόμαστε στο σήμερα που ο πολιτισμός ακολουθώντας τα χνάρια του ελληνικού τρόπου όχι μόνο ανέπτυξε τις επιστήμες, τις τέχνες και τα γράμματα, αλλά ειδικά σήμερα με την βοήθεια της τεχνολογίας άρχισε να διαχέει όλες αυτές τις γνώσεις με απίστευτα γρήγορους ρυθμούς πρωτοφανείς και πάλι για την ανθρωπότητα προς όλους όσους ενδιαφέρονται, αλλά ταυτόχρονα κάνοντας και μέτοχους αυτής ακόμα και τους αδιάφορους. Είναι νομίζω εύκολο να γίνει κατανοητό πως όλη αυτή η ανάπτυξη θα γίνει και πάλι τροχοπέδη για την εξουσία της όποιας μορφής. Ε λοιπόν σε αυτό το σημείο νομίζω πως βρισκόμαστε σήμερα. Η γνώση έχει αρχίσει να πιέζει ασφυκτικά και πάλι την πολιτική και την θρησκευτική εξουσία. Είμαι της γνώμης πως για άλλη μια φορά αυτές οι εξουσίες θα συμμαχήσουν και θα γίνει μια προσπάθεια να επέλθει ένας νέος μεσαίωνας. Τι μπορούμε να κάνουμε λοιπόν; Πως μπορούμε να αντιδράσουμε ώστε να μην επιτρέψουμε να συμβεί ξανά μια τέτοια συμφορά; Ποιο είναι το μάθημα που πρέπει να εφαρμόσουμε στην πράξη για να μην πάθουμε τα ίδια και χειρότερα; Διερωτώμαι…