Πριν από δύο χρόνια, τέτοιες μέρες, η ΕΨΥΠΕ, η Εταιρεία Ψυχοκοινωνικής Υγείας του Παιδιού και του Εφήβου, σωματείο με σημαντικό και αξιόλογο έργο από το έτος ίδρυσής της το 1991, έκανε ένα ρηξικέλευθο βήμα στον χώρο της εκπαίδευσης.
Με αφορμή το βιβλίο που εξέδωσε με τίτλο «Μίλα, μη φοβάσαι. 3 ιστορίες για τη βία στο σχολείο» των Ελένης Δικαίου, Βαγγέλη Ηλιόπουλου και Τζέμης Τασάκου, εβδομήντα εικαστικοί ζητήθηκαν να δημιουργήσουν ένα έργο, εμπνευσμένοι από το θέμα. Ηταν μια εξαιρετική δουλειά που παρουσιάστηκε στον Χώρο Τέχνης «Εικαστικές
Στον χρόνο που πέρασε από τότε, η ΕΨΥΠΕ είχε μια πλούσια δραστηριότητα (τόση που ένα κείμενο δεν είναι αρκετό για να την εντάξει στο πλήρες μέγεθός της!) η οποία περιλαμβάνει προγράμματα εκπαιδευτικά, συμβουλευτική θεραπευτική υπηρεσία, τηλεφωνική γραμμή στήριξης γονέων και παιδιών, έρευνες, πολιτιστικές εκδηλώσεις. Σημαντικό κομμάτι του έργου της ΕΨΥΠΕ είναι οι εκδόσεις, βιβλία τα οποία πέρα από τη χαρά της ανάγνωσής τους είχαν ως στόχο στη δημιουργία τους να βοηθήσουν εκπαιδευτικούς και γονιούς.
Οι εκδόσεις
Η επαφή της ΕΨΥΠΕ με την παιδική λογοτεχνία άρχισε το 2004 με την έκδοση του πρώτου συλλογικού βιβλίου της με τίτλο «Στον κήπο με τα παραμύθια» που σήμερα είναι στην τέταρτη έκδοσή του και υπάρχει ενδιαφέρον από την Κίνα και την Ινδία για τη μετάφρασή του στις γλώσσες τους, ενώ η έκδοση «Αλλοι καιροί άλλα παιδιά» έγινε αφορμή να συναντηθούν οι δύο φίλες, από δώδεκα χρονών, Αλκη Ζέη και Ζωρζ Σαρρή. Οι αφηγήσεις των ιστοριών σε ένα ένθετο cd από τις ίδιες και τις Ξένια Καλογεροπούλου και Αλέκα Παΐζη καθιστούν το βιβλίο, το οποίο συμπεριελήφθη στη βραχεία λίστα των Κρατικών Βραβείων, συλλεκτικό.
Μια πολύ ενδιαφέρουσα σειρά βιβλίων των εκδόσεων της ΕΨΥΠΕ έχουν ως θέμα την ενδοσχολική βία και είναι δύο από αυτά που σε λίγες μέρες στο πλαίσιο της Διεθνούς Εκθεσης Βιβλίου Θεσσαλονίκης θα δώσουν την ευκαιρία για επίκαιρες και ουσιαστικές συζητήσεις.
«Μου έκλεψαν το όνομά μου» είναι το βιβλίο που έγραψε και εικονογράφησε ο Ισπανός Τζουζέπ Αντόνι Τάσιες Πενέλια (ο οποίος το υπογράφει ως Tassies), ένα ιδιαίτερο έργο που όπως λέει και ο ίδιος σε σημείωμά του στον πρόλογο θα ήθελε «να παροτρύνει τους νεότερους (παιδιά και έφηβους) να σκεφτούν σύνθετα, αποφεύγοντας την πίεση της βίας, για να μεγαλώσουν καλύτερα από μας». Με κείμενο συγκινητικό και αληθινό, με εικονογράφηση που μεταφέρει την ένταση του προβλήματος, ο Tassies ξεδιπλώνει τις σκέψεις και τα συναισθήματα ενός μαθητή/θύματος σε μια ιστορία ενδοσχολικής βίας. Το βιβλίο του θα δώσει το έναυσμα για μια συζήτηση μαθητών και εκπαιδευτικών στη Διεθνή Εκθεση Θεσσαλονίκης, με θέμα την ενδοσχολική βία, την αντιμετώπιση και την πρόληψή της.
Το δεύτερο θέμα/βιβλίο που θα συζητηθεί με ομιλία πανεπιστημιακών και εκπαιδευτικών είναι το «Delete στον ηλεκτρονικό εκφοβισμό» του Βαγγέλη Ηλιόπουλου και το πώς τα παιδιά μπορούν να προφυλαχτούν από τους κινδύνους του Διαδικτύου. Τα παιδιά θα συμμετέχουν σε διαδραστικά παιχνίδια και θα πουν τις απόψεις τους, οι μεγάλοι θα μιλήσουν και θα ακούσουν. Με αφορμή τις ιστορίες παιδιών που θα μπορούσαν να είναι δικά μας, να τις ζούμε ήδη ή να τις ζήσουμε πολύ σύντομα.
Ο Κωνσταντής, που όλοι νομίζουν ότι είναι αυτός που έστειλε τα απειλητικά μηνύματα στην ηλεκτρονική τους διεύθυνση. Ο Φάνης, ο Μάρκος κι ο Παντελής, που για αστείο βιντεοσκόπησαν τη Μαρία να αλλάζει στα αποδυτήρια και έστειλαν το βιντεάκι σε όλους. Η e-Μάγισσα η οποία εκφοβίζει τη Μαρία καλυμμένη πίσω από την ανωνυμία του Διαδικτύου. Διαβάζοντας το βιβλίο, ξεφυλλίζοντας τα περιοδικά της Εταιρείας Ψυχοκοινωνικής Υγείας του Παιδιού και του Εφήβου με όλες τις δράσεις και τα νέα, αυτό που νιώθω είναι να παίρνω δυνάμεις. Κάποιοι άξιοι και τολμηροί, χωρίς να το διατυμπανίζουν, αλλά με πολλή αγάπη και κόπο, κάνουν ένα έργο που μας αφορά πολύ περισσότερο απ’ ό,τι νομίζουμε.
Της Σαντρας Bουλγαρη για την καθημερινή
Πηγή: Καλά Νέα … Υπάρχουν κι αυτά
