“Dialogue in the Dark”: Ζήστε για 90 λεπτά… όπως ένας τυφλός!

0 0 ψήφοι

Article Rating

Οχτώ άτομα με λευκά μπαστούνια ανά χείρας, μια «πόλη» βουτηγμένη στο απόλυτο σκοτάδι και ένας ξεναγός-τυφλός δείχνει το δρόμο για μια βόλτα που δύσκολα ξεχνιέται! Το “Dialogue in the Dark” άνοιξε τις πόρτες του στις 15 Οκτωβρίου στο Badminton και έρχεται για πρώτη φορά στην Ελλάδα ώστε να κάνει τους Αθηναίους… λίγο καλύτερους! Πώς κυλά, άραγε, η καθημερινότητα στο κέντρο μέσα από τα μάτια ενός τυφλού; Η απάντηση δίνεται μέσα από έναν περίπατο 90 λεπτών σε έναν ειδικό χώρο, χωρίς ίχνος φωτός… με τις υπόλοιπες τέσσερις αισθήσεις να αναλαμβάνουν τα ηνία.

Η ταμπέλα στον τοίχο γράφει: «Απαγορεύονται τα κινητά, οι φωτογραφικές μηχανές, οι αναπτήρες και τα ρολόγια». Ό,τι φωσφορίζει είναι ικανό να χαλάσει τη δοκιμασία, δηλαδή την προσαρμογή στο απόλυτο σκοτάδι που κυριαρχεί στη ζωή ενός τυφλού. Σιγά σιγά, λοιπόν, ακουμπήσαμε τα λευκά μπαστούνια στο έδαφος και μπήκαμε σε ένα δωμάτιο με ελάχιστο φωτισμό. Εκεί, η υπεύθυνη μας ενημέρωσε ότι στην «πόλη» δεν υπάρχουν σκαλοπάτια, εμπόδια στο έδαφος ή γενικά οποιαδήποτε κίνδυνος τραυματισμού. Άλλωστε, το project έχει ταξιδέψει σε 30 χώρες, έχει μπει στις ζωές 7 εκατ. ανθρώπων παγκοσμίως και έχει σχεδιαστεί με την παραμικρή λεπτομέρεια…

Τα φώτα άρχιζαν να χαμηλώνουν και η φωνή του Παναγιώτη, του εκπαιδευμένου 42χρονου ξεναγού με ελάχιστη όραση, έμοιαζε το μοναδικό «όπλο» καθοδήγησης μέσα στο σκοτάδι. Έφτασε η ώρα που οχτώ άτομα με όραση θα ξεναγηθούν στον κόσμο ενός τυφλού! Ο ήχος των πουλιών, η αφή του φράχτη και η αίσθηση του γρασιδιού πρόδωσε ότι η πρώτη στάση ήταν στον Εθνικό Κήπο. Η αίσθηση δύσκολα περιγράφεται, ειδικά τα πρώτα πέντε λεπτά χωρίς φως. Η όραση εξαφανίζεται και… το άγγιγμα του διπλανού, οι διάλογοι και το μπαστούνι, που έκανε ζιγκ-ζαγκ στο πάτωμα, έδιωχνε με παράξενο τρόπο την ανασφάλεια και το φόβο.

Επόμενη στάση, το μετρό στο Μοναστηράκι και η βόλτα στα μαγαζιά της περιοχής. «Ναι» στο απόλυτο σκοτάδι δεν υπάρχει αριστερά και δεξιά, δεν υπάρχει εύκολος προσανατολισμός. Τότε, η πόρτα του τρένου από δεδομένη… μετατράπηκε σε ένα χαμένο θησαυρό. Στο παζάρι, τα μάτια αντικαταστήθηκαν από την αφή και την όσφρηση. Για να καταλάβουμε το είδος του καταστήματος, μυρίζαμε μπαχάρια, αγγίζαμε πορτοκάλια, κρεμάστρες με ρούχα και μικρά φλιτζάνια. Τότε, διαπιστώσαμε ότι το σκοτάδι απελευθερώνει τη φαντασία και οι ήχοι μπορούν όντως να μας ταξιδέψουν στο κέντρο της Αθήνας!

Λίγα λεπτά πριν το τέλος της ξενάγησης, μας φιλοξένησε ένα ξύλινο τραπέζι σε μια καφετέρια της Αθήνας. Εκεί οι διάλογοι μεταξύ μας, αλλά κυρίως με τον ξεναγό, απομυθοποίησαν κάθε στερεότυπο γύρω από τους τυφλούς και μαρτύρησαν ότι η διασκέδαση δεν εξαρτάται μόνο από την όραση. Ο Παναγιώτης έχασε το φως του στα 33 του από γλαύκωμα, ενώ είναι ήδη πατέρας δυο παιδιών. «Τα πρώτα δυο χρόνια έπεσα σε κατάθλιψη, αλλά μετά στάθηκα στα πόδια μου. Βλέπω μόνο λίγες σκιές, αλλά αυτό δεν αναιρεί το γεγονός ότι χαίρομαι τη ζωή μου. Μπορεί να μην έχω δει το πρόσωπο του δεύτερου παιδιού μου, αλλά αυτό δεν παίζει κανένα απολύτως ρόλο για μένα», σχολίασε ο ίδιος μπροστά στην ομάδα.

Με την έξοδο μας από τις εγκαταστάσεις, το φως κυριάρχησε παντού, αλλά τώρα βλέπαμε με άλλα μάτια! Όχι μόνο εκτιμούσαμε τη «δεδομένη» όραση μας, αλλά είχαμε βιώσει το πώς ζει καθημερινά ένα άτομο με ελάχιστη ή καθόλου όραση. Ο στόχος του project επιτεύχθηκε. Ο φόβος για το απόλυτο σκοτάδι αντικαταστάθηκε από μια μη αναμενόμενη ασφάλεια, ενώ παράλληλα εξαφανίστηκε σχεδόν κάθε προκατάληψη απέναντι στη διαφορετικότητα. Από εδώ και πέρα, η συνάντηση με έναν τυφλό στο φανάρι δεν θα ακολουθείται από δεύτερες σκέψεις…

*Το “Dialogue in the Dark” απευθύνεται και σε παιδιά ηλικίας 8 ετών και πάνω. Αξίζει να αναφερθεί ότι οι τυφλοί- ξεναγοί έχουν εκπαιδευτεί ειδικά για το πώς πρέπει να κινούνται στην αίθουσα ή για το πώς πρέπει να χειριστούν το φόβο ενός ατόμου.

Info

Θέατρο Badminton (Άλσος Στρατού, Γουδή)