Οι εξελίξεις προδιαγράφουν το μέλλον μιας συμφωνίας, που δύσκολα θα βρει αντίκρισμα στην ανάπτυξη της Ελληνική οικονομίας.
Η Ευρώπη μόλις επέβαλλε ένα πρόγραμμα στην Ελλάδα, το οποίο αποτελεί ένα εκρηκτικό κοκτέιλ λιτότητας με ύφεση. Το ισοδύναμο της Χιροσίμα απαιτείται να εφαρμοσθεί με απόλυτη ακρίβεια, προκειμένου να ισοπεδώσει την όποια μορφή αντίστασης στην σύγχρονη αποικιοκρατία.
Κατόπιν θα ακολουθήσει η «αλληλεγγύη του επαίτη», καθώς σε αυτή συνίσταται η αλληλεγγύη με ανταλλάγματα την ιδεολογική συνείδηση.
Ο πρωθυπουργός έχοντας πάρει τρεις νωπές εντολές, μια από τις εκλογές, τη δεύτερη από το δημοψήφισμα και την τρίτη από την κοινοβουλευτική πλειοψηφία, εξουσιοδοτήθηκε να κλείσει μια συμφωνία με ετερόκλητες συμβατότητες.
Αντιμετώπιση των αδικιών σε μισθούς και συντάξεις, ανασύσταση της ελληνικής οικονομίας, αιμοδότηση των ελληνικών επιχειρήσεων, επαναπροσδιορισμό των παραγωγικών δυνάμεων της χώρας, απεγκλωβισμό των αδυνάμων τάξεων που εγκλωβίστηκαν στον χρονοχώρο του ευρώ, ανάταξη της εθνικής υπερηφάνειας.
Την ίδια στιγμή παράλληλες εντολές ήταν:
παραμονή στο ευρώ με κάθε κόστος, παραμονή στην ευρωζώνη που κάθε φορά αλλάζει το παιχνίδι και όχι τις προθέσεις, απέναντι σε όποια ιδεολογική διαφορά την χωρίζει με τα όμορα μέλη, με όποιο κόστος πάλι, υποταγή στην «τεχνοκρατική υπεροχή» της Γερμανίας, που κινδυνεύουμε πάλι να σφυρίξει την έναρξη ενός τρίτου παγκόσμιου.
Η συμφωνία λοιπόν όπως ήταν λογικό, κλείσθηκε στη βάση μιας ελλειμματικής ιδεολογικά εντολής, που στερούνταν τον σαφή προσανατολισμό στην περίπτωση αποτυχίας των διαπραγματεύσεων, στα πλαίσια των νεοφιλελεύθερων ευρωζωνικών απαιτήσεων.
Όσο μάγος και να ήταν ο Πρωθυπουργός, σίγουρα δεν θα μπορούσε μετά από συναπτές αντιστασιακές προτάξεις των συμφερόντων του ελληνικού λαού και κατά εξακολούθηση συγκρούσεις, να επιτύχει το ανέφικτο, που συνίσταται στην δικαίωση των δημοκρατικών δικαιωμάτων αυτού του λαού, όταν αυτά δεν γίνονται αποδεκτά μες στον θεσμό τον οποίο έχει φυλακισθεί και η όποια έξοδος δεν θα ήταν αναίμακτη.
Ποιο ήταν το λάθος λοιπόν;
Το λάθος αγαπητοί μου ήταν στον βαθμό της συνειδητότητας, αυτού του λαού, ότι οι αντιστρόφως ανάλογες επιθυμίες δεν ευοδώνονται και απαιτούν διεκδικήσεις και οι διεκδικήσεις απαιτούν επαναστάσεις, που ενίοτε αν όχι πάντα είναι αιματηρές.
Βελούδινες ρήξεις δεν υπάρχουν, ούτε εν έτη 2015. Ιστορικά οι επαναστάσεις έχουν κόκκινο χρώμα.
Η μόνη διαφορά είναι αν το αίμα που θα χυθεί, θα είναι το αίμα έξω από τα ΑΤΜ των τραπεζών, ή το αίμα στο όνομα της μελλοντικής ιστορίας και των μελλοντικών γενεών αυτού του έθνους.
Διάλεξε λοιπόν λαέ την επανάσταση σου, εσύ ο ίδιος…
Κατόπιν δώσε ξεκάθαρα το μήνυμα στον πρωθυπουργό σου, που θα προσπαθήσει να υλοποιήσει αυτή τη συμφωνία με τους ευνοικότερους όρους για σένα, όσο αυτό είναι δυνατό.
Οι κουβέντες περί διχασμού δεν εξυπηρετούν σε τίποτα. Έφτασε η ώρα που πρέπει να ωριμάσουμε και να αντιμετωπίσουμε, εφόσον ξαναβρούμε το βηματισμό μας , το διχασμό μέσα στο ίδιο το κεφάλι μας, ανάμεσα στους δύο μας εαυτούς, που δεν μπορούν να συμφιλιωθούν.
Σε όλα αυτά δεν παίζουν κανέναν απολύτως ρόλο, ούτε οι αριστερές πλατφόρμες του Σύριζα με τις ακραίες θέσεις τους, ούτε οι ευρωπαικές κορώνες, πια..
Ρόλο παίζει η ανακατάταξη των θέλω στο μυαλό σου. Ήρθε η ώρα να προτεραιοποιήσεις τα θέλω σου.
- Θέλω την θεραπεία του οικονομικού και κοινωνικού μου οργανισμού, θέλω να ζήσω
- Θέλω να ζήσω μέσα στην Ευρώπη
- Θέλω να δοκιμάσω να συγκρουσθώ με την Ευρώπη, που είναι οικογένεια μου, εάν δεν με συντρέξει
- Θέλω να μπορώ να φύγω από την Ευρώπη αν δεν μπορεί να σταθεί στο ύψος της πραγματικής μου οικογένειας
Η επιλογή στις παραπάνω απαντήσεις μπορεί να είναι συνδυαστική, σε καμία περίπτωση όμως δεν μπορεί να είναι «all of the above» – «όλα τα παραπάνω».
Οι ώρες είναι δύσκολες και οι αποφάσεις που θα κληθούμε να πάρουμε, αν δεν έχει αντίκρισμα αυτή η συμφωνία ιστορικές και πρέπει να είμαστε έτοιμοι.
Το «ΟΧΙ» μας πρέπει να τιμηθεί και με αντίστοιχες δεσμεύσεις. Και δέσμευση δεν μπορεί να αποτελεί να διοχετεύσουμε την δύναμη μας σε πολιτικούς μηχανισμούς που θα απειλούν την Δημοκρατία μας.
Δέσμευση αποτελεί να είμαστε συνεργάτες της Δημοκρατίας, αλλά και συνέταιροι στα κέρδη ή τις ζημίες.
Παναγιώτα Μπλέτα
