«Όταν τον ρώτησε κάποιος, πώς μπορεί κανείς να είναι βέβαιος ότι ο θεός βλέπει όλες του τις πράξεις, του είπε: Δεν νομίζεις ότι όλα είναι ενωμένα;
Έτσι νομίζω, του απάντησε.
Δεν νομίζεις ότι τα επίγεια επηρεάζονται από τα επουράνια;
Ναι είπε.
Αλλιώς πως θα συνέβαινε με τέτοια τάξη, σαν τη θεία προσταγή ο θεός να λέει στα φυτά ν΄ ανθίσουν και αυτά ν΄ ανθίζουν, να βλαστήσουν και αυτά να βλασταίνουν […] Είναι όμως τα φυτά και τα σώματα μας τόσο στενά δεμένα με το Όλον που υφίστανται την επιρροή του, ενώ οι ψυχές μας δεν είναι πολύ περισσότερο;
Καθώς όμως οι ψυχές μας είναι τόσο συνδεδεμένες με τον Θεό, ως μόρια δικά του και μέρη προερχόμενα από αυτόν, ο Θεός δεν θα αντιλαμβάνεται κάθε κίνηση τους σαν να ήταν δική του κίνηση και συμφυής με αυτόν; […]
Ο θεός δεν είναι ικανός να παρατηρεί τα πάντα, να βρίσκεται παντού και σε επικοινωνία με τα πάντα; […] εκείνο όμως που δημιούργησε και κατευθύνει την πορεία του ήλιου, του ήλιου που σε σύγκριση με το όλον, δεν είναι παρά μικρό τμήμα εκείνου (του θεού) που δεν θα έχει τη δύναμη να αντιλαμβάνεται τα πάντα; […]
Ο Δίας «δεν παρέλειψε να τοποθετήσει πλάι σε κάθε άνθρωπο ως κηδεμόνα, τον αγαθό δαίμονα καθενός, για να τον προστατεύει ως φύλακας ακοίμητος και απαραπλάνητος […] έτσι όταν κλείνετε τις πόρτες σας και σκοτεινιάζει το σπίτι, θυμηθείτε να μη λέτε ποτέ πως ήσαστε μόνοι.
Δεν είσαστε μόνοι, μέσα είναι ο θεός και ο αγαθός δαίμονας σας».
ΕΠΙΚΤΗΤΟΣ, Διατριβές
