ΦΑΝΤΑΡΟΣ θητείας, υπό τας διαταγάς της ανθελληνικής χούντας των Αθηνών, των επίορκων συνταγματαρχών, πραξικοπηματιών – δικτατόρων από 21ης Απριλίου 1967, εκείνων που με απαίτηση – τελεσίγραφο της Τουρκίας τον Νοέμβριο του 1967 απέσυραν, με την ουρά στα σκέλια, αμαχητί και ατιμωτικά, την ελλα-δική μας Μεραρχία από την Κύπρο, ήταν ο μαυροσκούφης οδηγός του άρματος μάχης ΑΜΧ-30, που όρμησε και έριξε την Πύλη του Πολυτεχνείου, των εξεγερμένων υπέρ της δημοκρατίας φοιτητών, κουρελιάζοντας με τις ερπύστριές του τη Γαλανόλευκη ελληνική σημαία μας που κυμάτισε επί του ιστού της στην πύλη, στις τρεις το πρωί του Σαββάτου 17η Νοεμβρίου 1973. Μεταμεληθείς μετέπειτα. Ψηφοφόρος του ΚΚΕ, όπως ομολόγησε, πολύ αργότερα, ο συγκεκριμένος φαντάρος, οδηγός του εν λόγω άρματος. Ως στοιχείο της μικροϊστορίας των διαπραχθέντων…
ΦΡΙΚΤΗ όμως στο σύνολό της η ιστορία, συνδέει με αδιάψευστο τρόπο τις ανθελληνικές, ως προς το αποτέλεσμα (της καταστροφής του Ελληνισμού στην Κύπρο), τις ερπύστριες συγκεκριμένων αρμάτων μάχης, συγκεκριμένων ημερομηνιών και συγκεκριμένων τόπων:
Η ΑΜΕΣΩΣ επόμενη δράση των διατεταγμένων ερπυστριών, μετά που κουρέλιασαν στην Πύλη του Πολυτεχνείου τη Γαλανόλευκη σημαία μας, ξεκινώντας με γαλλικά ΑΜΧ-30 της εν Ελλάδι Χούντας, συνεχίζοντας με ρωσικά Τ-34 των εν Κύπρω Χουντικών του ΓΕΕΦ και κατόπιν με αμερικανικά Μ-47 των Τούρκων Εισβολέων, ήταν:
– ΑΦ’ ΕΝΟΣ τη Δευτέρα 15η Ιουλίου 1974 που διενήργησαν στην Κύπρο το χουντικό προδοτικό πραξικόπημα ανατροπής της κυβέρνησης Μακαρίου και:
– ΑΦ΄ΕΤΕΡΟΥ από το Σάββατο 20η Ιουλίου 1974 που αποβιβάστηκαν ανενόχλητα στις προδομένες από τη Χούντα κυπριακές Θερμοπύλες, στο Πέντεμιλι της Κερύνειας μας, προελαύνοντας ως τις 16 Αυγούστου 1974, ώστε να σκλαβώσουν Αμμόχωστο, Καρπασία, Μόρφου και το μισό περίπου, απ’ αιώνων πάντα ελληνικό, νησί.
ΕΤΣΙ ΛΟΙΠΟΝ: Η ιστορική συνέχεια και η ανθελληνική διαδοχή εκείνου του ΑΜΧ-30 της Χούντας που έριξε την Πύλη του Πολυτεχνείου και κουρέλιασε τη Γαλανόλευκη, είναι τα άρματα μάχης του Αττίλα, επί 43 ολόκληρα χρόνια, μέχρι σήμερα 17η Νοεμβρίου 2017, στα σκλαβωμένα από τους Τούρκους ελληνικά εδάφη της Κύπρου.
ΜΕ ΑΥΤΗΝ ακριβώς την έννοια, το Πολυτεχνείο του 1973 δεν αποτελεί ιστορία που έληξε, για να μνημονεύεται απλώς με στεφάνια, λογύδρια και ετήσιες επετειακές διαδηλώσεις («εκτόνωσης») προς την εν Αθήναις και την εν Λευκωσία αμερικανική πρεσβεία…
ΕΙΝΑΙ συνεχιζόμενη ιστορία ερπυστριών υποδούλωσης. Ερπυστριών σκλαβιάς. Διαρκώς διαπραττόμενου έκτοτε και κατ’ εξακολούθησιν κακουργήματος. Κατάρας και άγους. Η οποία επιτάσσει το καθήκον ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗΣ των σκλαβωμένων εδαφών της Κύπρου.
ΟΣΟΙ στην Αθήνα και στη Λευκωσία δεν βλέπουν εκείνες τις ερπύστριες της Πύλης του Πολυτεχνείου 1973 ότι συνεχίζουν να κουρελιάζουν την ίδια Γαλανόλευκη στην Κύπρο το 2017, απλώς δεν είναι πρόθυμοι ν’ αναλάβουν το ΚΑΘΗΚΟΝ. Απλώς… εκτονώνονται ετησίως!!!
Του Λάζαρου Μαύρου, αρθρογράφου στην εφημερίδα Σημερινή και ραδιοφωνικού παραγωγού στο Ράδιο Πρώτο
