Ὑπάρχουν πολλοὶ Πολιτισμένοι Ἄνθρωποι στὴν Τουρκία. Τὸ ποσοστὸ τοὺς ὅμως εἶναι ἀπειροελάχιστο. Τὸ Ἰσλὰμ εἶναι ἀπόλυτο καὶ κυριαρχεῖ παντοῦ. Ἀρκεῖ νὰ δοῦμε πῶς ἀντιμετωπίζουν τὶς Γυναῖκες τους. Ὁ Ἰμάμης βγάζει Λόγο καὶ ἀναφέρεται στοὺς Περιορισμούς του… Ξύλου ποὺ μπορεῖ νὰ δίνει στὴ… Γυναίκα τοῦ ὁ Σύζυγος… Π.χ., ἀπαγορεύεται νὰ τὴ χτυπᾶτε στὸ κεφάλι, ἀπαγορεύεται νὰ προκαλεῖτε ὁποιαδήποτε αἱμορραγία κ.ο.κ.
Διαβάστε ἕνα ἐξαιρετικὸ κείμενο ἑνὸς Πολιτισμένου Δημοσιογράφου, ποὺ πολὺ πιθανὸν εἶναι νὰ τὸν… σκοτώσουν, ποὺ τόλμησε καὶ ἀμφέβαλε τοὺς κανόνες τοῦ Ἰσλὰμ γιὰ τοὺς… Ἄπιστους!
Σὲ ἕνα ἐντυπωσιακὰ εἰλικρινὲς ἄρθρο, ποὺ δηµοσιεύεται στὴν ἔγκυρη ἐφηµερίδα «Sabah» ἀπὸ τὸν Engin Ardic, γνωστὸ συγγραφέα καὶ δηµοσιογράφο στὴν Τουρκία, στηλιτεύεται ὁ Τουρκικὸς τρόπος ἐορτασµοὺ τῆς πτώσης τῆς Κωνσταντινούπολης στὶς 29 Μαΐου. Τὸ ἄρθρο δημοσιεύτηκε τὴν Παρασκευὴ 3 Ἰουλίου 2009.
«Τοῦρκοι συμπατριῶτες, σταματῆστε πιὰ τὶς φανφάρες καὶ τὶς γιορτὲς γιὰ τὴν Ἅλωση, ἀρκετὴ βία ἔχουµε δώσει στὴν Ἀνατολὴ µἐ τὶς πράξεις µἄς…
ΑΝ ὀργανωνόταν στὴν Ἀθήνα συνέδριο µἐ θέµα «Θὰ παρουµε πίσω τὴν…Πόλη»,
ΑΝ ἐφτίαχναν µἀκέτα µἐ τὰ τείχη τῆς πόλης καὶ τοὺς στρατιῶτες µἐ τὶς πανοπλίες τους νὰ ἐπιτίθενται στὴν Πόλη… (ὅπως ἐµεῖς στὴν Τουρκία κάνουµε κάθε χρόνο!),
ΑΝ ἕνας τύπος ντυµένος ὅπως ὁ περιφηµος Ἕλληνας νικηφόρος καὶ σχεδὸν µὑθικὸς Διγενὴς Ἀκρίτας ἐπίανε τὸ δικὸ µἂς Ulubatlι Hasan καὶ τὸν γκρέµιζε κάτω,
ΑΝ ξαφνικὰ ἔµπαινε στὴν πόλη κάποιος ντυµένος Αὐτοκράτορας Κωνσταντῖνος πάνω σὲ ἕνα λευκὸ ἄλογο καὶ δίπλα του ἄλλος ὡς Λουκᾶς Νοταρᾶς, ὡς Γεώργιος Φραντζὴς κι ἔµπαιναν ὡς ἀντιπρόσωποι τῆς πόλης (ὅπως ἐµεῖς στὴν Τουρκία κάνουµε κάθε χρόνο!),
ΑΝ ἐφτίαχναν µἴα χάρτινη Ἁγία Σοφία ποὺ δὲν εἶχε µἰναρέδες ἀλλὰ Σταυρό,
ΑΝ ἔκαιγαν λίμἄνι καὶ ἔλεγαν ὕµνους, θὰ µἂς ἄρεσε; Δὲ θὰ µἂς ἄρεσε, θὰ ξεσηκώναµε τὸν κόσµο, µἔχρι ποὺ θὰ καλούσαµε πίσω τὸν πρέσβἡ µἂς ἀπὸ τὴν Ἑλλάδα.
Τότε, γιατί τὸ κάνετε ἐσεῖς αὐτό, κάθε χρόνο; Πέρασαν 556 χρόνια καὶ γιορτάζετε (τὴν Ἅλωση) σὰν νὰ ἦταν χθές; Γιατί κάθε χρόνο τέτοια ἐποχὴ (µἐ αὐτὲς τὶς γιορτὲς ποὺ κάνετε) διακηρύσσετε σὲ ὅλο τὸν κόσµο ὅτι «αὐτὰ τὰ µἔρη δὲν ἦταν δικὰ µἄς, ἤρθαµε ἐκ ἐων ὑστέρων καὶ τὰ πήραµε µἐ τὴ βία»; Γιὰ ποιὸ λόγο ἄραγε φέρνετε στὴ µνήµη µἴα ὑπόθεση 6 αἰώνων; Μήπως στὸ ὑποσυνείδητό σας ὑπάρχει ὁ φόβὃς ὅτι ἡ Πόλη κάποια µἔρα θὰ δοθεῖ πίσω;
Μὴ φόβἄστε, δὲν ὑπάρχει αὐτὸ ποὺ λένε µἐρικοὶ ἠλίθιοί της Ἐργκενεκὸν περὶ ὅρων τοῦ 1919. Μὴ φόβἄστε, τὰ 9 ἑκατοµµύρια Ἑλλήνων δὲν µποροῦν νὰ πάρουν τὴν πόλη τῶν 12 ἑκατοµµυρίων καί, ἂν ἀκόµα τὴν πάρουν, δὲν µποροῦν νὰ τὴν κατοικήσουν. Καὶ οἱ δικοὶ µἂς ποὺ γιορτάζουν τὴν Ἅλωση εἶναι µἴα χούφτα φανατικοὶ µὄνο, ποὺ ἡ φωνὴ τοὺς ἀκούγεται δύσκολα.
Ρὲ σεῖς, ἂν µἂς ποῦνε ὅτι λεηλατούσαµε τὴν Πόλη τρεῖς μέρες καὶ τρεῖς νύχτες συνεχῶς, τί θὰ ἀπαντήσουµε; Θὰ ὑπερασπιστούµε τὸν ἑαυτὸ µἂς στὸ Εὐρωπαϊκὸ Δικαστήριο Ἀνθρωπίνων Δικαιωµάτων ἢ θὰ ἀφήσουµε τὸ θέµα στοὺς ἱστορικούς;
Ἀντὶ νὰ περηφανευόµαστε µἐ τὶς πόλεις ποὺ κατακτήσαµε, ἂς περηφανευτούµε µἐ αὐτὲς ποὺ ἰδρύσαµε, ἂν ὑπάρχουν…
Ἀλλὰ δὲν ὑπάρχουν. Ὅλη ἡ Ἀνατολὴ εἶναι περιοχὴ µἐ τὴ βία κατακτηµένη… Ἀκόµα καὶ τὸ ὄνοµα τῆς Ἀνατολίας δὲν εἶναι αὐτὸ ποὺ πιστεύουν (ana= µἀνά, dolu= γεµάτη), ἀλλὰ προέχεται ἀπὸ τὴν ἑλληνικὴ λέξη ἡ Ἀνατολή. Ἀκόµα καὶ ἢ ὀνοµασία τῆς Ἰσταµποὺλ δὲν εἶναι ὅπως µἂς λέει ὁ Ebliya Celebi «ἐκεῖ ὅπου ὑπερτερεῖ τὸ Ἰσλάµ», τράβὤντας τὴ λέξη ἀπὸ τὰ µἀλλιά, ἀλλὰ προέρχεται ἀπὸ τὸ «εἰς τὴν Πόλιν».
Ἐντάξει, λοιπόν, ἀποκτήσαµε µὄνιµη ἐγκατάσταση, τέλος ἡ νοµαδικὴ ζωὴ καὶ γι’ αὐτὸ ὁ λαὸς ἀγοράζει πέντε πέντε τὰ διαµερίσµατα. Κανεὶς δὲν µπορεῖ νὰ µἂς κουνήσει, ἠρεµῆστε πιά… Οἱ χωριάτες µἂς ἂς ἀρκεστοῦν στὸ νὰ δολοφονοῦν τὴν Κωνσταντινούπολη χωρὶς ὄµως πολλὲς φανφάρες».
ΑΝ ἐφτίαχναν µἀκέτα µἐ τὰ τείχη τῆς πόλης καὶ τοὺς στρατιῶτες µἐ τὶς πανοπλίες τους νὰ ἐπιτίθενται στὴν Πόλη… (ὅπως ἐµεῖς στὴν Τουρκία κάνουµε κάθε χρόνο!),
ΑΝ ἕνας τύπος ντυµένος ὅπως ὁ περιφηµος Ἕλληνας νικηφόρος καὶ σχεδὸν µὑθικὸς Διγενὴς Ἀκρίτας ἐπίανε τὸ δικὸ µἂς Ulubatlι Hasan καὶ τὸν γκρέµιζε κάτω,
ΑΝ ξαφνικὰ ἔµπαινε στὴν πόλη κάποιος ντυµένος Αὐτοκράτορας Κωνσταντῖνος πάνω σὲ ἕνα λευκὸ ἄλογο καὶ δίπλα του ἄλλος ὡς Λουκᾶς Νοταρᾶς, ὡς Γεώργιος Φραντζὴς κι ἔµπαιναν ὡς ἀντιπρόσωποι τῆς πόλης (ὅπως ἐµεῖς στὴν Τουρκία κάνουµε κάθε χρόνο!),
ΑΝ ἐφτίαχναν µἴα χάρτινη Ἁγία Σοφία ποὺ δὲν εἶχε µἰναρέδες ἀλλὰ Σταυρό,
ΑΝ ἔκαιγαν λίμἄνι καὶ ἔλεγαν ὕµνους, θὰ µἂς ἄρεσε; Δὲ θὰ µἂς ἄρεσε, θὰ ξεσηκώναµε τὸν κόσµο, µἔχρι ποὺ θὰ καλούσαµε πίσω τὸν πρέσβἡ µἂς ἀπὸ τὴν Ἑλλάδα.
Τότε, γιατί τὸ κάνετε ἐσεῖς αὐτό, κάθε χρόνο; Πέρασαν 556 χρόνια καὶ γιορτάζετε (τὴν Ἅλωση) σὰν νὰ ἦταν χθές; Γιατί κάθε χρόνο τέτοια ἐποχὴ (µἐ αὐτὲς τὶς γιορτὲς ποὺ κάνετε) διακηρύσσετε σὲ ὅλο τὸν κόσµο ὅτι «αὐτὰ τὰ µἔρη δὲν ἦταν δικὰ µἄς, ἤρθαµε ἐκ ἐων ὑστέρων καὶ τὰ πήραµε µἐ τὴ βία»; Γιὰ ποιὸ λόγο ἄραγε φέρνετε στὴ µνήµη µἴα ὑπόθεση 6 αἰώνων; Μήπως στὸ ὑποσυνείδητό σας ὑπάρχει ὁ φόβὃς ὅτι ἡ Πόλη κάποια µἔρα θὰ δοθεῖ πίσω;
Μὴ φόβἄστε, δὲν ὑπάρχει αὐτὸ ποὺ λένε µἐρικοὶ ἠλίθιοί της Ἐργκενεκὸν περὶ ὅρων τοῦ 1919. Μὴ φόβἄστε, τὰ 9 ἑκατοµµύρια Ἑλλήνων δὲν µποροῦν νὰ πάρουν τὴν πόλη τῶν 12 ἑκατοµµυρίων καί, ἂν ἀκόµα τὴν πάρουν, δὲν µποροῦν νὰ τὴν κατοικήσουν. Καὶ οἱ δικοὶ µἂς ποὺ γιορτάζουν τὴν Ἅλωση εἶναι µἴα χούφτα φανατικοὶ µὄνο, ποὺ ἡ φωνὴ τοὺς ἀκούγεται δύσκολα.
Ρὲ σεῖς, ἂν µἂς ποῦνε ὅτι λεηλατούσαµε τὴν Πόλη τρεῖς μέρες καὶ τρεῖς νύχτες συνεχῶς, τί θὰ ἀπαντήσουµε; Θὰ ὑπερασπιστούµε τὸν ἑαυτὸ µἂς στὸ Εὐρωπαϊκὸ Δικαστήριο Ἀνθρωπίνων Δικαιωµάτων ἢ θὰ ἀφήσουµε τὸ θέµα στοὺς ἱστορικούς;
Ἀντὶ νὰ περηφανευόµαστε µἐ τὶς πόλεις ποὺ κατακτήσαµε, ἂς περηφανευτούµε µἐ αὐτὲς ποὺ ἰδρύσαµε, ἂν ὑπάρχουν…
Ἀλλὰ δὲν ὑπάρχουν. Ὅλη ἡ Ἀνατολὴ εἶναι περιοχὴ µἐ τὴ βία κατακτηµένη… Ἀκόµα καὶ τὸ ὄνοµα τῆς Ἀνατολίας δὲν εἶναι αὐτὸ ποὺ πιστεύουν (ana= µἀνά, dolu= γεµάτη), ἀλλὰ προέχεται ἀπὸ τὴν ἑλληνικὴ λέξη ἡ Ἀνατολή. Ἀκόµα καὶ ἢ ὀνοµασία τῆς Ἰσταµποὺλ δὲν εἶναι ὅπως µἂς λέει ὁ Ebliya Celebi «ἐκεῖ ὅπου ὑπερτερεῖ τὸ Ἰσλάµ», τράβὤντας τὴ λέξη ἀπὸ τὰ µἀλλιά, ἀλλὰ προέρχεται ἀπὸ τὸ «εἰς τὴν Πόλιν».
Ἐντάξει, λοιπόν, ἀποκτήσαµε µὄνιµη ἐγκατάσταση, τέλος ἡ νοµαδικὴ ζωὴ καὶ γι’ αὐτὸ ὁ λαὸς ἀγοράζει πέντε πέντε τὰ διαµερίσµατα. Κανεὶς δὲν µπορεῖ νὰ µἂς κουνήσει, ἠρεµῆστε πιά… Οἱ χωριάτες µἂς ἂς ἀρκεστοῦν στὸ νὰ δολοφονοῦν τὴν Κωνσταντινούπολη χωρὶς ὄµως πολλὲς φανφάρες».
Πηγή: Η Αφυπνιση των απανταχου Ελληνων
