Με έκπληξή μας πληροφορηθήκαμε από τον Τύπο («Η Ναυτεμπορική», 15.6.2007) για την πρωτοβουλία του ελληνοαμερικανού πολιτικού Κρις Σπύρου, προέδρου της οργάνωσης «Free Agia Sophia Council of America» («Αμερικανικό Συμβούλιο για την απελευθέρωση της Αγίας Σοφίας») να ανακινήσει μέσω της Επιτροπής Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του Κογκρέσου (Congressional Human Rights Caucus, δημόσια ακρόαση στις 20.6.2007) το κατ' αυτόν θέμα της «εδώ και 554 χρόνια συνεχούς βεβήλωσης» της εκκλησίας της «Αγίας Σοφίας» στην Κωνσταντινούπολη, την οποία μάλιστα επιδιώκει να καθιερώσει σε «ιερή εκκλησία» όλων των Ορθοδόξων.
Η έκπληξή μας οφείλεται στο γεγονός ότι οι αιτιάσεις του κ. Σπύρου, όσες τουλάχιστον παρατίθενται στο δημοσίευμα, αποτελούν κλασική περίπτωση «κοιτάγματος της καμπούρας του άλλου», αφού τα όσα «υφίσταται» η συγκεκριμένη εκκλησία είναι ασήμαντα και ελάχιστα μπροστά στα όσα έχουν υποστεί οι Ναοί των Ελλήνων από τους ομοθρήσκους του κ. Σπύρου χριστιανούς και μάλιστα μέσα στην ίδια μας την χώρα.
1. Αντίθετα από την «Αγία Σοφία» που στέκεται σε έδαφος το οποίο, είτε μας αρέσει είτε όχι, κυριεύθηκε με πόλεμο (το γεγονός ότι αυτή υπάρχει ακόμα, οφείλεται απλώς στην μονοθεϊστική συμβατότητα της Θρησκείας των κατακτητών με εκείνη των κατακτημένων), οι δικοί μας Ναοί καταστράφηκαν μέχρι θεμελίων μετά από μία απλή αλλαγή θρησκευτικού καθεστώτος στους πρώτους «βυζαντινούς» αιώνες. Αυτή η ίδια η «Αγία Σοφία» ανεγέρθηκε επάνω σε ισοπεδωμένο Ελληνικό Ναό, με δομικά και αρχιτεκτονικά υλικά που αποσπάστηκαν από διάφορους υπό καταστροφή Ναούς των Ελλήνων.
2. Η Θρησκεία της οποίας αποτελούσε λατρευτικό χώρο η «Αγία Σοφία» αναγνωρίζεται από το εκεί κυρίαρχο κράτος και διευκολύνεται παντοιοτρόπως παρόλο που έχει εκεί ελάχιστους πιστούς, την ώρα που το εδώ κυρίαρχο κράτος (το Νεοελληνικό), όχι μόνο εμποδίζει την απλή πρόσβαση στα τραγικά ερείπια των Ναών της Ελληνικής Θρησκείας για λατρευτικούς λόγους, αλλά ούτε καν έχει φροντίσει να προβλέπει στην νομοθεσία του την αναγνώριση της Ελληνικής Εθνικής Θρησκείας (μετά από αιώνες διωγμών και άρα υποχρεωτικής αφάνειας), παρόλο που αυτή αφορά δεκάδες χιλιάδες Έλληνες πολίτες και είναι αυτόχθων, προαιώνια και, κυρίως, εθνική.
3. Εάν, όπως υποστηρίζει ο κ. Σπύρου, και ίσως δικαίως, «καμμία κυβέρνηση δεν έχει το δικαίωμα να προσδιορίζει την χρήση μιας εκκλησίας», το ίδιο αν όχι στο πολλαπλάσιο πρέπει να ισχύει και για τα Ελληνικά Εθνικά Ιερά, τα οποία όμως όχι μόνον έχουν υποβιβαστεί σε επί χρήμασιν τουριστικά «αξιοθέατα» («αρχαιολογικούς χώρους») και διαφεντεύονται ως απλά «πέτρινα υπολείμματα» από χριστιανούς αρχαιολόγους, αλλά, ακόμα χειρότερα, καταπατούνται τα περισσότερα από αλλότρια λατρευτικά κτίσματα, μη συμβατά έως και ακυρωτικά για την ιερότητα των ίδιων των χώρων (λ. χ. λόγω των ανθρωπίνων λειψάνων που περιέχουν στα χριστιανικά «αντιμήνσια», τα οποία λείψανα αποτελούν μολύσματα για την δική μας Θρησκεία).
Ως χριστιανός ορθόδοξος, ο κ. Σπύρου έχει βεβαίως κάθε δικαίωμα να προσπαθεί για την περαιτέρω ισχυροποίηση της Θρησκείας στην οποία ανήκει. Να μην επικαλείται όμως γι' αυτήν του την προσπάθεια «την θρησκευτική ελευθερία και τα ανθρώπινα δικαιώματα». Διότι καμμία Θρησκεία δεν δικαιούται προσθέτων ελευθεριών ή δικαιωμάτων, την στιγμή που παντελώς και προκλητικότατα στερεί από άλλες Θρησκείες ακόμη και τα στοιχειωδέστερα από αυτά.
Δελτίο Τύπου 192 / 15.6.2007
Αναφορικά με την αποστολή του «Αμερικανικού Συμβουλίου για την απελευθέρωση της Αγίας Σοφίας»
Concerning the mission of the «Free Agia Sophia Council of America»
Summary: Press Release 192 / 15.6.2007 of the «Supreme Council of Ethnic Hellenes», commenting the programmed for 20.6.2007 public hearing of «Free Agia Sophia Council of America» at the Congressional Human Rights Caucus in Washington DC.
