Ετοιμαστείτε…. για την κινηματογραφική παρουσίαση της ιστορίας της Υπατίας, στην νέα ταινία του Alejandro Amenabar (το σενάριο γράφηκε απο τον ίδιο), με την υπέροχη Βρετανίδα ηθοποιό Rachel Weisz, η οποία εν αντιθέσει προς τους συναδέλφους της στο Hollywood διαπρέπει και επί σκηνής θεάτρου, σε πολυ σοβαρές παραγωγες, στο Λονδίνο.
Η ταινία λέγεται AGORA και προβάλεται από 28/1/2010 σε όλη την Ελλάδα.
Ο Πάπας της καθολικής εκκλησίας, είχε την ευπρέπεια επανειλημμένως να εξετάσει εγκλήματα που διαπράχθησαν απο την καθολική εκκλησία και να απολογηθεί δημοσίως (ανεπαρκές, αλλά σεβαστό).
Οι ηγήτορες της Ορθόδοξης Εκκλησίας πότε επι τέλους θα κάνουν το ίδιο; Ως πότε στα κανάλια της τηλεόρασης θα βγαίνουν Έλληνες που πονούν για τις αδικίες αυτές και οι αντιπρόσωποι του κλήρου θα τους αντιμετωπίζουν λες και μιλάνε για ιστορίες επιστημονικής φαντασίας;
Για όσους θέλουν να ξέρουν απο τώρα, η ταινία έχει κάποια ιστορικά λάθη. Για παράδειγμα η Υπατία πέθανε σε ηλικία μεταξύ 45 και 65 ετών, ήταν παρθένα, λάτρευε τους Θεούς των Ελλήνων, ενω στην ταινία εμφανίζεται αρκετά νεότερη, άθεη και με κάποια ερωτική σχέση. Η ταινία παρουσιάζει επίσης τους διωγμούς των Ιουδαίων απο την Αλεξάνδρεια, παράλληλα με την ιστορία της Υπατίας (οι διωγμοί έγιναν επίσης απο τον Κυριλλο).
Ας μην είμαστε πλεονέκτες όμως. Αν θέλαμε μια εντελώς δική μας εκδοχή της ιστορίας, ας την γράφαμε και ας την γυρίζαμε εμείς. (Όσοι σημερινοί της κουλτούρας και διανοίας θα άντεχαν τους αφορισμούς της Εκκλησίας που θα ακολουθούσαν τέτοια επανάσταση!).
ΥΠΑΤΙΑ – βιβλιοπαρουσίαση από Μάρα Μαρτίνη
Στις πρώτες σελίδες του βιβλίου, η Yπατία περπατά στους κήπους της βιβλιοθήκης της Αλεξάνδρειας παρέα με άνδρες της πόλης. Ο Οράτιος – ένας αρχοντάνθρωπος, πρώην διευθυντής και σεκρετάριος του μικρού Φάρου, την ρωτάει, “Ποια εκδοχή της πλατωνικής φιλοσοφίας ασπάζεστε περισσότερο. Την αισθητή ή την υπεραισθητή;“
Και αρχίζει η συζήτηση με την συμμετοχή και των άλλων ανδρών για να καταλήξει η ίδια να πει, ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΝΑ ΥΠΕΡΤΙΜΟΥΝ ΤΟ ΑΙΣΘΗΤΟ. ΑΥΤΟ ΕΥΚΟΛΑ ΑΠΟΜΑΚΡΥΝΕΙ ΑΠ ΤΟ ΥΠΕΡΑΙΣΘΗΤΟ!
Η Υπατία έζησε στην δύσκολη σκοτεινή περίοδο του 4ου και 5ου αι. +
Ένας κόσμος, ο Ελληνικός, καταρρέει, ένας άλλος κόσμος, ο Χριστιανικός, απλώνεται και υπερασπίζεται την ισότητα και την φιλαλληλία…
Η Υπατία, μετά από πολύχρονες σπουδές, δημιουργεί ένα ευρύ πνευματικό κύκλο και διδάσκει μαθηματικά, αστρονομία και τη φιλοσοφική σκέψη του Πλάτωνα, του Αριστοτέλη, των Προσωκρατικών φιλοσόφων. Διδάσκει τον δρόμο και τον τρόπο να οδηγηθεί ο άνθρωπος ορθολογιστικά στην πρώτη γενεσιουργό Αρχή. Να νιώσει ότι είναι μέρος του Σύμπαντος Κόσμου, ότι συμμετέχει στο Κοσμικό Γίγνεσθαι και αυτό απαιτεί ήθος, στάση και αξίες ζωής που εναρμονίζονται με την πορεία της φύσης. Διδάσκει ότι ο άνθρωπος, είναι ενέργεια που λειτουργεί ανάλογα με την ενέργεια του ουρανού και της γής.
Ο Χριστιανισμός – και πριν από αυτόν παλαιότερες θρησκείες σε όλο τον κόσμο – μιλά για την άνθρώπινη ζωή και εύστοχα την παρουσιάζει με το ‘κατ εικόνα και καθ ομοίωση’ του Θεού.
Την ίδια στιγμή, η Υπατία κατηγορείται για τα όσα διδάσκει ως ειδωλολάτρισσα και ανακηρύσεται εχθρός.
Ένας φανατισμένος όχλος οργισμένων με καθοδήγηση, συλλαμβάνουν την Υπατία, την σέρνουν, την διαμελίζουν.
Ο συγγραφέας Δημήτρης Βαρβαρήγος, χρησιμοποιεί έναν ήρεμο λόγο, όπου με νηφαλιότητα, περιγράφει τις έντονες φανατισμένες στιγμές αυτής της κοινωνικής περιόδου στην Αλεξάνδρεια, τις οποίες αντλεί μετά από τετραετή μελέτη σε βιβλιογραφικές πηγές εκείνης της εποχής.
Μελετώντας το βιβλίο, βλέπουμε – όσο γίνεται περισσότερο καθαρά και αντικειμενικότερα, την επάναληψη της Ιστορίας.
Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΕΠΑΝΑΛΑΜΒΑΝΕΤΑΙ
Ένα καινούργιο κοινωνικό ρεύμα, να πολεμά, να σκοτώνει το παλιό. Μία συνεχή σύγκρουση ιδεών και αξιών που στον πυρήνα τους όμως υποστηρίζουν τα ίδια πράγματα.
Την ύπαρξη μιας πρώτης Δημιουργού Αρχής, ένα Δημιουργό – Θεό, όπως και αν ονομάζεται με τους Νόμους του που κινεί τα πάντα – παντού πάντοτε.
Τι είναι αυτό λοιπόν που δημιουργεί τις συγκρούσεις, τον πόλεμο και την καταστροφή στο όνομα μιας επιστημονικής θεωρείας, ενός δόγματος, ενός πολιτικού συστήματος, μιας θρησκείας; Ποιοί υποκινούν; Και γιατί;
Στην περίπτωση της Υπατίας που δίδασκε τον ελληνικό ορθολογισμό, την πορεία του Ανθρώπου προς την Γνώση από τον Αισθητό κόσμο, να αντιληφθεί κανείς τον υπεραισθητό και έτσι ο άνθρωπος να ζει, να παράγει, να διοικεί, να ερωτεύεται σύμφωνα με τους Νόμους όχι τους ανθρώπινους αλλά με τους Θεϊκούς – Συμπαντικούς.
Από την άλλη πλευρά το όραμα του Επισκόπου της Αλεξανδρείας του Κυρίλλου, δηλ. της εκάστοτε εκκλησίας να είναι η επιβολή μιας θρησκείας με όποιο τρόπο.
Δεν έχει σημασία αν κάποιος δεν κατανοεί, δεν συναισθάνεται την θεϊκή του προέλευση ή την αναζητά σε διαφορετικό δρόμο. Όποιος δεν ασπάζεται τον συγκεκριμένο τρόπο, είναι εχθρός, προδότης, διαβολικός, μάγος.
Διαφθίρει τους νέους είπαν για τον Σωκράτη, που και αυτός χαλούσε την συνταγή του κατεστημένου σε μιά προηγούμενη εποχή.
Η ΣΤΟΡΙΑ ΕΠΑΝΑΛΑΜΒΑΝΕΤΑΙ ΕΩΣ ΚΑΙ ΣΉΜΕΡΑ ΣΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΩΝ ΙΔΕΩΝ
Ποιοί λοιπόν υποκινούν τις συγκρούσεις, τους πολέμους στην κοινωνία και γιατί;
Στα μάτια μου (τα μέσα και τα έξω) – αν και αυτά μπορούν να δουν καθαρά – φαίνεται ότι, όσοι προσπαθούν να επιβάλλουν Μεγάλες Ιδέες ή την έννοια του Θεού με τον όποιο τρόπο στην κοινωνία, δεν πιστεύουν τίποτα από τα δύο. Τα χρησιμοποιούν για να εξουσιάσουν, να χρησιμοποιήσουν τον άλλο ή τους άλλους.
Και βέβαια τον πόλεμο, τον έχουν μέσα τους, με τον ίδιο τον εαυτό τους!
Γιατί πως μπορεί ένας άνθρωπος που συλλαμβάνει, που ένιωσε, που οίδε τον Υπεραισθητό αόρατο κόσμο, που του δόθηκε εν τέλει η Χάρις του Θεού να αντιληφεί ότι είναι μέρος του Σύμπαντος Κόσμου και συνεπώς καταλαβαίνει ότι δεν άρχει ο άνθρωπος αλλά υπηρετεί το θέλημα – Σχέδιο της Υπέρτατης Αρχής, να πολεμά τον συνάνθρωπό του, όσο μικρός, ή διαφορετικός, ή φοβισμένος, ή θυμωμένος μπορεί να ζει μέσα στον γήινο μικρόκοσμό μας;
Ποιός γνήσιος φιλόσοφος, ιερωμένος, πολιτικός άνθρωπος ανά τους αιώνες έχει το σθένος να συνειδοτοποιήσει ότι επιβάλει τις αξίες του, κατακρίνει, καταπολεμά ή και απλά σχολιάζει αρνητικά τον συνάνθρωπό του του, για να καλύψει το δικό του κενό.
Την απόστασή του από την ένθεη ύπαρξή του, γιατί μόνο πολεμώντας νιώθει την δική του υπεροχή;
Στο κέντρο όλων των φιλοσοφικών, θεολογικών ή και επιστημονικών θεωριών, υπάρχουν κοινές αρχές.
Η δράση δημιουργεί αντίδραση στο πολλαπλάσιο. Η κατανόηση του άλλου, καταπραύνει τον θυμό του, τον φόβο, την έντασή του. Όποιος αγαπάει δεν φοβάται, δεν μισεί, δεν σκοτώνει… Νιώθει ότι υπάρχει μέσα από το αντίθετό σου…
Η Αγάπη άγει στο Πάν! Αλλά η αγάπη είναι μια συναισθηματική κατάσταση που δεν επιβάλλεται σε κανέναν από κανέναν.
Η Υπατία δεν πολέμησε, δεν κρύφτηκε, δεν φοβήθηκε… Το ήθος, ο συναισθηματικός της κόσμος, η στάση της την οδήγησε στα αρχετυπικά πρότυπα της Ανθρωπότητας! Μας έδειξε πως πρέπει να αγαπά η Γυναίκα! Άφησε το Αποτύπωμά της στην γή, ως Θηλυκή Αρχή.
Όσο και αν προσπαθούν οι εκάστοτε δολοπλόκοι εξουσιαστές να σβύσουν τέτοιου είδους αποτυπώματα, έρχεται η στιγμή έστω και μετά από χιλιετίες, να εμφανιστούν άνθρωποι, που σαν τον συγγραφέα Δημήτρη Βαρβαρήγο, νιώθουν την υποχρέωση να ανασύρουν αυτά τα πρότυπα για να φωτίσουν και πάλι όσους διψούν για την Αληθινή Γνώση και φλέγονται να βγούν έξω από τα σκοτάδια των κοινωνιών.
Έμαθα προ καιρού ότι το συγγραφικό έργο της Σαπφούς, ήταν μεγαλύτερο από αυτό του Ομήρου! Εννέα Τόμοι, λυρικής ποίησης και φιλοσοφικής σκέψης, μιας γυναίκας που έζησε πριν από 2500 χρόνια! Το έπος του Ομήρου διασώθηκε και γαλούχησε τον δυτικό κόσμο. Το έργο της Σαπφούς αφανίσθηκε. Όπως και της Υπατίας άλλωστε. Γιατί άραγε;
Άλλη μια σύγκρουση αυτή των Ανδρών – Γυναικών…
Αναρωτιέμαι, Πως θα ήταν οι πρώτες γυναίκες του σύγχρονου δυτικού κόσμου (ας πούμε, η Βιρτζίνια Γούλφ ή οι περιβόητες φεμινίστριες) αν είχαν να πατήσουν στην προηγούμενη θηλυκή σκέψη γυναικών όπως η Σαπφώ, η Θεανώ, η Υπατία;
Γιατί πάντα πρέπει να υπάρχουν δεσποτικοί άνθρωποι, ιερατεία που καθοδηγούν και επιβάλλουν, αντί να συνεργάζονται, να συνδιαλέγονται, να συμπορεύονται, να ενώνουν τις δυνάμεις του, και να συμπληρώνει ο ένας τον άλλο, γιατί να αφαιρούμε τον πολύτιμο χρόνο της ζωής μας που μας χρειάζεται, για να γνωρίσουμε τον εαυτό μας και αντ αυτού, να ξοδευόμαστε, για να παρεμβαίνουμε, να θέλουμε ντε και καλά να αλλάξουμε τους άλλους;
Πως θα καταλάβουμε ότι Σ’ ΑΓΑΠΩ σημαίνει Σ’ ΑΓΑΠΩ ΕΠΕΙΔΗ ΣΟΥ ΕΠΙΤΡΕΠΩ ΝΑ ΑΠΟΦΑΣΙΖΕΙΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΣΟΥ…
Μόλις εχθές, ένας από τους διασημότερους μοντέρνους καλλιτέχνες στην Ελλάδα, βλέποντας την ριχή συμπεριφορά των σύγχρονων γυναικών διπλα μας όπως πίναμε καφέ, μου λέει παρηγορητικά και ειρωνικά… Έ , Θάρθει στιγμή που και η γυναίκα θα ξυπνήσει… Βλέπεις έχει μόνο 60 χρόνια που απέκτησε το δικαίωμα ψήφου…
Δεν του μίλησα, επι τόπου πήγα στο διπλανό βιβλιοπωλείο και του αγόρασα το βιβλίο της ‘Υπατίας’.-
Σας ευχαριστώ για το χρόνο που διαθέσατε να με ακούσετε, Ευχαριστώ τον συγγραφέα Δημήτρη Βαρβαρήγο και τις εκδόσεις ‘Αγκυρα’, για την ευκαιρία που μου έδωσαν να σκεφθώ τα όσα σας είπα.
Τρόμαξα για όσα κατάλαβα, ότι είμαι και δηλώνω με την παρουσία μου και τις πράξεις μου στην κοινωνία μέχρι τώρα, Εύχομαι να μπορέσω μετά από αυτή την αποκάλυψη των συνειδητοποιήσεών μου, να γίνω σεμνότερη, ώστε κάποτε να νιώσω την κατάσταση της Συμπαντικής Αγάπης για μένα και τον κόσμο, που φαίνεται ότι είναι ο μόνος δρόμος…
Επιτρέψτε μου να κλείσω με τα λόγια ενός σύγχρονου φυσικού και φιλοσόφου, του Χάξλευ.
‘ …Υπάρχει μόνο μία γωνιά του σύμπαντος που μπορείς σίγουρα να βελτιώσεις και αυτή είναι ο Εαυτός σου!’
03.12.2007. Στο βιβλιοπωλείο “Άγκυρα”.
