ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΕΙΣ ΑΜΦΙΚΤΙΩΝΑ: ΙΔΟΥ ΕΝΑ ΑΚΟΜΗ ΤΕΚΜΗΡΙΟ ΑΝΘΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ ΚΑΙ ΣΚΟΤΑΔΙΣΜΟΥ ΤΗΣ ΙΟΥΔΑΙΟΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗΣ ΘΡΗΣΚΕΙΑΣ!!! ΚΑΙ ΔΥΣΤΥΧΩΣ ΜΕΡΙΚΟΙ ΑΚΟΜΗ ΜΟΡΦΩΜΕΝΟΙ ΒΑΦΤΙΖΟΥΝ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΟΥΣ ΜΕ ΤΟ ΑΝΘΕΛΛΗΝΙΚΟ ΚΑΙ ΑΝΤΙΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟ ΜΙΑΣΜΑ ΤΗΣ ΙΟΥΔΑΙΚΗΣ ΠΑΝΟΥΚΛΑΣ. ΠΟΤΕ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΘΑ ΒΓΟΥΝ ΤΕΛΟΣ ΠΑΝΤΩΝ ΑΠΟ ΤΟ ΚΑΤΑΣΚΟΤΕΙΝΟ ΣΠΗΛΑΙΟ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΥ ΠΟΥ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ ΧΙΛΙΟΜΕΤΡΑ ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΤΗ ΓΗ, ΚΑΙ ΟΧΙ 700μ. ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΧΙΛΙΑΝΟΙ ΑΝΘΡΑΚΩΡΥΧΟΙ ; ΠΟΤΕ ΟΙ ΟΡΘΟΔΟΞΟΙ ΙΕΡΑΡΧΕΣ ΘΑ ΟΜΟΛΟΓΗΣΟΥΝ ΤΟ MEA CULPA ΓΙΑ ΤΑ ΕΓΚΛΗΜΑΤΑ ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ; ΠΟΤΕ ΘΑ ΚΑΝΟΥΝ ΕΜΠΡΑΚΤΗ ΜΕΤΑΝΟΙΑ ΜΕ ΤΟ ΝΑ ΕΙΣΑΓΟΥΝ ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ ΣΤΑ ΓΡΑΜΜΑΤΑ ΤΗΣ “ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ”; ΠΟΤΕ ΘΑ ΑΝΟΡΘΩΣΟΥΝ ΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ ΦΙΛΟΣΟΦΟΥΣ ΣΤΟ ΒΑΘΡΟ ΤΟΥΣ ΚΑΙ ΘΑ ΤΟΥΣ ΑΓΙΟΠΟΙΗΣΟΥΝ; ΤΟΤΕ ΚΑΙ ΜΟΝΟΝ ΤΟΤΕ ΘΑ ΜΠΟΡΕΣΕΙ ΝΑ ΑΡΧΙΣΕΙ ΔΙΑΛΟΓΟΣ ΜΕΤΑΞΥ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΥ-ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ. ΑΜΦΙΚΤΥΩΝ ιστοχωρος http://amphiktyon.blogspot.com/
—– Original Message —–
From: PROSELINIOS
To: Undisclosed-Recipient:;
Sent: Tuesday, August 31, 2010 8:27 PM
Subject: αθώος κυνηγός.
Ο “άγιος” Ιωάννης ο κυνηγός (Ελλήνων) φιλοσόφων…
(από το sfrang.blogspot.com) 30 August 2010
Κύριε διευθυντά,
Ὅταν ἔβλεπα στὴν Ἁγία Παρασκευή, στοὺς πρόποδες τοῦ Ὑμηττοῦ, τὴν πινακίδα πρός: «Μονὴ Ἁγίου Ἰωάννου Προδρόμου τοῦ Κυνηγοῦ», σκεφτόμουν, ὅτι τὸ ὄνομα τῆς μονῆς πιθανῶς νὰ προῆλθε ἀπὸ κάποιο μοναχό, ποὺ προφανῶς κυνηγοῦσε λαγοὺς κι ἄλλα ἄγρια ζῷα, προκειμένου νὰ ἐπιβιώσῃ στὸ βουνό.
Ὅταν ὅμως ἐπισκέφθηκα τὸ Βυζαντινὸ Μουσεῖο Ἀθηνῶν, ἡ ἔκπληξή μου ἦταν μεγάλη! Στὸ Μουσεῖο ἐκτίθεται μία μαρμάρινη πλάκα ἀπὸ τὴ μονή, κάτω ἀπὸ τὴν ὁποία ἀναγράφεται τὸ πλῆρες ὄνομά της: Μονὴ Ἁγίου Ἰωάννου Προδρόμου (τοῦ Κυνηγοῦ τῶν Φιλοσόφων).
Στὸ πλαίσιο τῆς προπαγανδιζόμενης δῆθεν ἑλληνοχριστιανικῆς συνύπαρξης ἀποκρύπτεται ἔντεχνα, τί πραγματικὰ κυνηγοῦσε ὁ ἐν λόγῳ ἅγιος τῆς Ὀρθοδοξίας.
Με τὰ τιμῆς
Ἑλένη Πετρίδου
(Περιοδικό ΔΑΥΛΟΣ, τ. 506, Οκτ. 2007)
ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΕΙΣ: Ένα ακόμα τεκμήριο της αθλιότητας του χριστιανικού ιερατείου, το οποίο προσπαθεί να αποκρύψει το αληθές περιεχόμενο της θρησκείας από τη Μέση Ανατολή που επεβλήθη ως μοναδική και υποχρεωτική από τα ρωμαϊκά στρατεύματα. Και η άλλη άποψη από το http://www.agiaparaskevi-guide.gr/diadromes_moni.html
ΑΓΙΑ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ – ΔΙΑΔΡΟΜΕΣ ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΠΟΛΗ ΕΠΙΣΚΕΨΗ ΣΤΗ ΜΟΝΗ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ ΠΡΟΔΡΟΜΟΥ ΤΟΥ ΚΥΝΗΓΟΥ – ΤΩΝ ΦΙΛΟΣΟΦΩΝ
Μόλις λίγα χιλιόμετρα από την κεντρική πλατεία της πόλης απέχει η Ιερά Μονή του Αγίου Ιωάννου Προδρόμου του κυνηγού – των φιλοσόφων. Η Ι.Μ. βρίσκεται σε προνομιακό σημείο. Ανάμεσα σε πευκόφυτη περιοχή και μια θέα που εκτείνεται από τον Πειραιά και τη Σαλαμίνα έως ακόμη και την Αρτέμιδα! Όπως μας πληροφόρησε η ηγουμένη Ταβιθά αλλά και το ιστορικό, δεν έχει εξακριβωθεί η χρονολογία ιδρύσεως της Μονής. Σύμφωνα με ιστορική πηγή ο ναός φαίνεται να προϋπήρχε της Μονής ήδη από τον 10ο ή 11ο αιώνα μ.Χ. και πως ορισμένοι μοναχοί αφού αγόρασαν τη γύρω γη συνετέλεσαν το μοναστήρι. Την επονομασία “κυνηγός” φέρεται κατά μία άποψη να την έλαβε ή από το γεγονός ότι η περιοχή αυτή ήταν τόπος για κυνήγι ή από το όνομα του κτήτορά της. Κατά άλλη θεωρία οφείλεται στον ηγούμενο της Βασίλειο Κυνηγό. Όσο για της επωνυμία “Μονή των φιλοσόφων” υπάρχουν δύο απόψεις. Ή μια ότι η Μονή ιδρύθηκε από μοναχό ή μοναχούς που πρωτύτερα ασκήτεψαν στην ομώνυμη Μονή στη Δημητσάνα ή οφείλεται σε μοναχούς της ίδιας Μονής που κατά τη φραγκοκρατία μετέστησαν στη Μονή του αγίου Ιωάννου του Προδρόμου.
Γενικά ιστορικά στοιχεία για τη Μονή δεν υπάρχουν. Κατά τον Σουρμελή υποστηρίζεται ότι σώζονταν έγγραφα τα οποία χάθηκαν κατά την Επανάσταση όταν και το αρχείο του μοναστηριού καταστράφηκε. Πάντως τα σημερινά μετόχια της Ι.Μ. μαρτυρούν ότι ήκμασε για αιώνες. Η διάλυση από την Αντιβασιλεία 412 από τα 500 μοναστήρια οδήγησε και στην ερήμωση της Μονής. Το 1837 εκποιήθηκε όλη της η περιουσία στην Αττική. Από 1916-17 ως το 1969 αποτέλεσε παρεκκλήσιο του ιερού ναού Ζωοδόχου Πηγής Παιανίας ενώ το 1921 ανακηρύχθηκε ως Βυζαντινό μνημείο. Το 1943 επανιδρύθηκε ως μετόχι της Ι.Μ. Φανερωμένης στη Σαλαμίνα και το 1969 ως μετόχι της Ι.Μ. Κοιμήσεως Θεοτόκου Κλειστών. Τελικά το 1975 με Π.Δ. ανασυστάται ως γυναικεία κοινοβιακή μονή και με τη μορφή αυτή υφίσταται ως σήμερα. Στα χρόνια της κατοχής χρησιμοποιήθηκε ως κατοικία ιδιωτών, σταύλος και χοιροστάσιο.
Στο εσωτερικό του ναού παρατηρήσαμε ότι σώζονται λίγες αγιογραφίες μολονότι ο ναός υπήρξε όλος αγιογραφημένος. Δυστυχώς όμως σε καιρούς ερήμωσης της Μονής υπήρξαν χωρικοί που σοβάτισαν το ναό τόσο εκτός όσο και εντός καταστρέφοντας την αγιογράφηση προκειμένου να πιάσει ο σοβάς. Πολύ όμορφο είναι και το μαρμάρινο ανάγλυφο τέμπλο του ναού. Το αρχικό δυστυχώς είχε καταστραφεί κι ένα μόνο τεμάχιο βρέθηκε το οποίο είχε χρησιμοποιηθεί από τους Τούρκους σε οικοδομή της Ακρόπολης. Σήμερα λοιπόν στη Μονή υπάρχει το ένα επιστήλιο ενώ τα λοιπά τεμάχια του τέμπλου είναι απομιμήσεις. Πάραυτα ο ναός δε χάνει την ομορφιά του και σχεδόν αμέσως μπορεί άνετα να αισθανθεί κανείς πως βρίσκεται στα χρόνια της Ανατολικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας.
Μια επίσκεψη στην Ι.Μ. του αγίου Ιωάννου Προδρόμου του κυνηγού – των φιλοσόφων πραγματικά αξίζει τον κόπο από όποια πλευρά κι αν το εξετάσετε. Αν είστε φυσιολάτρες θα σας αρέσει η τοποθεσία. Αν είστε λάτρες της ιστορίας, ένα παλαιό και ιστορικό μνημείο σας περιμένει. Το βασικότερο όμως είναι πως αν είστε πιστοί θα θαυμάσετε την αφοσίωση των μοναζουσών στο έργο και την αποστολή τους οι οποίες θα σας εξυπηρετήσουν σε οτιδήποτε δίχως να παρασύρονται ταυτόχρονα σε προσωρινές περισπάσεις.
ΣΧΟΛΙΟ 1: α) Ο Αγιος Ιωαννης Προδρομος ο κυνηγος εορταζεται και αλλου αρα μηπως πραγματι υπηρξε “κυνηγος”και γι’αυτο τιμαται; (συνηγορια της 1ης αποψης) β) Απο την ονομασια της μονης ομως Αγιος Ιωαννης ο Προδρομος φαινεται οτι η μονη ειναι αφιερωμενη στην Αγ. Ιωαννη τον Προδρομο (ειναι ενας και μοναδικος στο Χριστιανικο εορτολογιο) και τα υπολοιπα μοιαζουν να καθωριζουν περαιτερω την ταυτοτητα της μονης – συνηγορια της 2ης αποψης. και γ) Απο την ιστορια
ΣΧΟΛΙΟ 2: “Είναι αληθές ότι κατά τον ΙΒ΄ αιώνα παρατηρήθηκε εκτροπή μοναχών στην Ελλάδα. Στίφη πάνοπλων εφίππων μοναχών, τους οποίους ακολουθούσαν και θεράποντες, διέτρεχαν τη χώρα λαφυραγωγούντες τους αγρούς. Βάπτιζαν δια της βίας τους εναπομείναντες ειδωλολάτρες, ισχυρίζονταν ότι εξέβαλλαν δαιμόνια από τους πάσχοντες και παραδίδονταν σε πολλές ατοπίες. Αλλά με τη μέριμνα ζηλωτών ιεραρχών ο μοναχικός βίος συγκρατήθηκε στο πεδίο της πνευματικής δράσεως και αποστολής του. “
Πηγή: ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΗΜΕΡΑ
