Επιτέλους, Ολυμπιακή… τέλος!!!
Του Ανδρέα Ανδριανόπουλου
Μερικά πράγματα δυσκολεύομαι να τα καταλάβω.
Γιατί θα έπρεπε δηλαδή η κυβέρνηση να δώσει μάχη στις Βρυξέλλες για τη διάσωση της Ολυμπιακής;
Τι ακριβώς θα προσπαθούσε να διασώσει; Είναι σαν καρκίνωμα που κάποιος θα επιθυμούσε να συντηρήσει. Η Ολυμπιακή δεν είναι παρά μια απόλυτα αποτυχημένη επιχειρηματική πρωτοβουλία που οφείλει να απομακρυνθεί από το χάρτη της αγοράς.
Και δεν απέτυχε τώρα. Όπως παραπλανητικά επιμένουν συνδικαλιστές και αριστεροί αντιπολιτευόμενοι. Ήταν θνησιγενής από τα χρόνια που ακόμα ήταν σε χέρια ιδιώτη.
Μόνο που ή τότε «διαπλοκή» είχε εξασφαλίσει την ευεργετική κρατική παρέμβαση σαν σωσίβιο στα αδιέξοδα που αντιμετώπιζε ο επιχειρηματίας.
Με ιδιαίτερη «ιδιοφυΐα» είχε προβλεφθεί η κάλυψη των έξτρα δαπανών της από το δημόσιο προϋπολογισμό, καθώς και η απόθεσή της στα χέρια του κράτους μόλις ο ιδιώτης επιχειρηματίας έκρινε πως δεν τον συνέφερε πλέον η συντήρησή της από την τσέπη του.
Έτσι, έγινε δημόσιος ο λεγόμενος εθνικός αερομεταφορέας.
Με το ξεκίνημά της δηλαδή, η Ολυμπιακή υπήρξε μια αμαρτωλή ιστορία.
Που έγινε «αυστηρά ακατάλληλη» μόλις ανέλαβε το κράτος, και ουσιαστικά μαζί με τους συνδικαλιστές, τη διοίκησή της.
Το δημόσιο την φόρτωσε υπαλλήλους αμφίβολης χρησιμότητας, αλλά και αποδοτικότητας.
Οι συνδικαλιστές φρόντισαν ώστε όλοι οι εργαζόμενοι να απολαμβάνουν παροχών απίστευτων σε έκταση και γενναιοδωρία.
Για το κράτος η Ολυμπιακή υπήρξε διοικητικό του υπομάγαζο.
Την διέθετε στα κόμματα για μεταφορά ψηφοφόρων (αλλά και εκλογικού υλικού) στη διάρκεια των εκλογών. Κυβερνητικά στελέχη αλλά και αναγνωρίσιμοι παράγοντες του δημόσιου βίου (δημοσιογράφοι, μεγαλοεπιχειρηματίες, διπλωμάτες, δικαστές κλπ), μπαινόβγαιναν με ελάχιστο πραγματικό κόστος στις καλύτερες θέσεις αεροπλάνων, αλλά και των αιθουσών πολυτελείας εδάφους.
Κρατικές τράπεζες αγόγγυστα δάνειζαν –και με τη συζητήσιμη για τη νομιμότητά της έγκριση της Τράπεζας της Ελλάδος– την καταχρεωμένη και οικονομικά αφερέγγυα εταιρεία. Αεροπλάνα διετίθεντο ανεξέλεγκτα για τις μετακινήσεις κορυφαίων κρατικών αξιωματούχων (με συνοδεία συνήθως δημοσίων παραγόντων, επιχειρηματιών, συγγενών και δημοσιογράφων) με στάσεις κάποιες φορές σε εξωτικά θέρετρα για την απόλαυσή τους!!!
Και όλο αυτό το διάστημα ο φορολογούμενος κατέβαλε ανύποπτος τον οβολό του.
Πλήρωνε για τις ανέσεις, τις δημόσιες σχέσεις, τη ματαιοδοξία, αλλά και τις απολαβές παραγόντων του κράτους και καλοπληρωμένων εργαζομένων.
Πόσες φορές κανονικοί επιβάτες δεν μετακινήθηκαν από τις πληρωμένες τους θέσεις για το βόλεμα συγγενών ή και μετακινούμενων πληρωμάτων;
Πως είναι δυνατόν οι συνδικαλιστές να κατηγορούν το κράτος για κακοδιαχείριση όταν πάντοτε οι ίδιοι μετείχαν με αντιπροσώπους τους στα Δ.Σ. της εταιρείας;
Πότε διαφώνησαν για τις υπερβολικές παροχές. Πότε απαίτησαν την πληρωμή των χρεών του κράτους και των κομμάτων.
Πότε εναντιώθηκαν στην πριβέ διάθεση ολόκληρων αεροσκαφών για Προέδρους, Πρωθυπουργούς, ακόμη και, Υπουργούς;
Αξίζει όμως να σταθούμε λίγο στις παροχές.
Που στο μεγαλύτερο βαθμό βούλιαξαν την εταιρεία.
Και για τις οποίες οι εργαζόμενοι είναι απόλυτα συνυπεύθυνοι.
Μια ματιά στις εκλογικές μπροσούρες των συνδικαλιστικών παρατάξεων που διεκδικούσαν τη διοίκηση των σωματείων (17 τον αριθμό!!!) της Ολυμπιακής και εκθέτουν τα «επιτεύγματά» τους αφήνει τον απλό πολίτη πραγματικά άφωνο.
Στο αεροδρόμιο Ελ. Βενιζέλος οι εργαζόμενοι της Ολυμπιακής δικαιούνται να φθάνουν 20 λεπτά αργότερα από την ώρα έναρξης της εργασίας και να φεύγουν 20 λεπτά νωρίτερα από το τέλος του ωραρίου.
Με αποτέλεσμα την ανάγκη ύπαρξης μιας έξτρα βάρδιας. Που συμπληρώνεται είτε με υπερωρίες, είτε με εποχικό προσωπικό!!!
Ουσιαστικά, τα πρόσθετα που πλήρωσε η Ολυμπιακή μέσα στο 2007 για υπερωρίες, έξτρα βάρδιες κλ.π. ισοδυναμούν, σύμφωνα με σχετικό δημοσίευμα της «Καθημερινής», με την μέση ετήσια αμοιβή επιπλέον 1.500 εποχικών υπαλλήλων – κοντά δηλ. στα 30 εκατ. ευρώ!!!
Υπάρχουν, όμως, και άλλα πολλά σχετικά επιτεύγματα.
Πέραν των υψηλότατων αμοιβών, των δωρεάν μετακινήσεων υπαλλήλων, αλλά και μελών των οικογενειών τους και την ενσωμάτωση στους μισθούς λογής άλλων παροχών (τροφής λ.χ) ουσιαστικά οι εργαζόμενοι στον εθνικό αερομεταφορέα εξαιρούνται της εισοδηματικής πολιτικής μια και, σύμφωνα με ανακοίνωση των συνδικαλιστών τους, «βρέξει – χιονίσει ο βασικός μισθός θα αυξάνεται κατά 2,75% και το σύνολο των αποδοχών μας κατά 5,2%».
Υπάρχουν όμως κι άλλα.
Όπως η εξομοίωση των εκτός έδρας παροχών των απλών υπαλλήλων (εργάτες, υπάλληλοι εδάφους, οδηγοί, φύλακες κλπ) με τους μηχανικούς.
Και το εξωφρενικό επίπεδο, για τους υπόλοιπους Έλληνες εργαζόμενους, του μέσου όρου των συνολικών μεικτών αποδοχών του τακτικού προσωπικού της Ολυμπιακής – Υπηρεσίες, που για το 2007 βρίσκεται κοντά στις 50.000 ευρώ.
Δεν είναι τυχαίο πως κι όταν αυξάνονται τα έσοδά της μεγαλώνουν και οι ζημιές της.
Δεν υπάρχει λοιπόν σωτηρία για την Ο.Α. Και δεν θα πρέπει να υπάρξει ούτε καν ιδέα για την αναζήτηση λύσης για την επιβίωσή της. Δεν είναι τυχαίο πως δεν υπάρχει ιδιώτης που να επιθυμεί να την αγοράσει.
Ούτε οι ίδιοι οι εργαζόμενοι δεν θα την ήθελαν αν το κράτος (αφού την έκλεινε) τους την έδινε όπως είναι σήμερα – μαζί με τις αποζημιώσεις τους για κεφάλαιο κίνησης.
Μοναδική λύση είναι η πτώχευσή της. Και η προσεκτική φροντίδα για τη λειτουργία του αληθινού ανταγωνισμού. Κι αν θέλει το κράτος να πηγαίνουν αεροπλάνα σε γραμμές άγονες και αντι-οικονομικές να κάνει κοινωνική πολιτική. Πληρώνοντας, αν έχει βέβαια τις δυνατότητες, και το σχετικό λογαριασμό…
Υ.Γ. Δεν θα συμφωνήσω με τον φόρο κατοχής ακινήτων. Τα ακίνητα δεν έγιναν με κλεμμένα λεφτά. Αλλά με χρήματα ήδη φορολογημένα. Και πλήρωσαν φόρους κατά την κατασκευή.
Γιατί η κατοχή τους να φορoλογείται και πάλι; Και μάλιστα σε ετήσια βάση!
Αφού η κυβέρνηση είναι ολοφάνερο πως λυπάται που δεν ανήκει στην Αριστερά του κ. Τσίπρα, θα πρότεινα μια συμφερότερη για τα έσοδά της λύση.
Να κηρύξει την ιδιοκτησία «ποινικό αδίκημα». Και να καθορίσει υψηλές τιμές εξαγοράς των σχετικών ποινών!!!…
