Η Αρχαία Αίγυπτος

Η ΑΙΓΥΠΤΙAΚΗ ΘΡΗΣΚΕΙΑ

Πολλές εξατομικευμένες Αιγυπτιακές θεότητες ήταν διαφορετικές όψεις μίας αρχετύπου θεότητας κι οι μικρότεροι θεοί δεν έχουν περισσότερη σπουδαιότητα από τους Αγίους στους οποίους προσευχόμαστε για κάποια χάρη. Ο Άγιος Χριστόφορος βλέπουμε να έχει πολλά κοινά σημεία με τον Αιγύπτιο Ανούμπις. Τον Άγιο Θωμά τον Ακινάτο, συνηθίζουν να επικαλούνται οι σπουδαστές, όταν πρόκειται να εξεταστούν σε Θεολογικά Θέματα, όπως συνέβαινε και με τον αντίστοιχο Θεό Θωθ. Υπάρχουν άπειρα παραδείγματα που τείνουν να αποδείξουν ότι οι άνθρωποι δεν έχουν αλλάξει με το πέρασμα των αιώνων. Όλοι έχουμε μία βασική ανάγκη να ξέρουμε ότι πέρα από μας, υπάρχει μία άλλη δύναμη, πιο μεγάλη την οποία θα μπορούμε να την βλέπομε σαν σανίδα σωτηρίας που θα μας σώζει τις στιγμές που θα νιώθομε σαν χαμένοι. Για αυτό και σε αυτή τη δύναμη επόμενο είναι να δείχνομε τον σεβασμό μας και τη λατρεία μας. Οι Αιγύπτιοι πίστευαν στο ιερατείο, στους ιερείς και σε αυτούς τους θρησκευτικούς άνδρες οι οποίοι με τη δύναμη τους κατάφερναν να κάνουν κάποια πράγματα αλλά χωρίς αυτό να σημαίνει ότι απέκλειαν τις γυναίκες από την ιεροσύνη.

Οι ιερείς στην καθημερινή ζωή ήταν το ίδιο εγκρατείς όσο και οι χριστιανοί και χωρίς ιδιαίτερες προκαταλήψεις. Ο αιγυπτιακός λαός έτρεφε έναν υγιή σεβασμό προς στις θρησκευτικές του δοξασίες, που τις είχε κληρονομήσει από ανθρώπους, που οι ιδέες της πνευματικής τους αναγέννησης ήταν πολύ πιο προηγμένες από οποιουσδήποτε άλλους της εποχής εκείνης. Βέβαια, υπάρχει το ενδεχόμενο να μην αφομοίωσαν απόλυτα τα όσα διδάχθηκαν ή ορισμένα πράγματα να τα υιοθέτησαν λανθασμένα. Όμως οι διδάσκαλοι οι οποίοι βρισκόντουσαν σ’ ένα πολύ πιο υψηλό πνευματικό επίπεδο, θεωρούσαν ότι σε ολόκληρο το σύμπαν κατοικούσε ο Θεός, σ’ ένα άπειρο αριθμό εκδηλώσεων, σε φυσική ή τελείως αφηρημένη μορφή. Τα εσωτερικά μυστήρια των Αιγυπτιακών λαών στην πραγματικότητα, δεν ήταν πολυθεϊστικά, όπως μπορεί να φανταστεί κανείς. Μία θεότητα μπορεί να είχε πολλές μορφές έτσι εμφανιζόταν σαν γιοι και κόρες του Θεού και σαν υπεύθυνοι για την τύχη του πλανήτη. Η ιδέα μίας τριάδας τους γοήτευε αλλά μέσα στα πλαίσια της λογικής κι όχι της προκατάληψης, όπως συνέβαινε με τους χριστιανούς, έβλεπαν ότι ήταν λογικό να υπάρχει θεός και πνεύμα και με τη συγχώνευση αυτών των δύο να παράγεται μία τρίτη ενέργεια που εξατομικεύτηκε σαν κόρη ή γιος. Έτσι δεν ήταν τόσο η γάτα, το πουλί ή το φίδι που λατρεύονταν αλλά η αρχή που το καθένα από αυτά αντιπροσώπευε. Το ιερατείο πολύ καλά γνώριζε όλα αυτά, αλλά εύρισκε σκόπιμο, να αφήνει τους απλούς ανθρώπους να πιστεύουν στα διάφορα ζώα και φυτά, αφού έτσι τροφοδοτούνταν οι πνευματικές ανάγκες τους. Σε τελευταία ανάλυση οι άνθρωποι εύρισκαν μόνοι τον πνευματικό τους δρόμο, αυτόν που ο καθένας νόμιζε ότι τον αντιπροσώπευε.

Η κατανόηση της αληθινής φύσης της θρησκείας αυτής εκφράστηκε και αναπτύχθηκε από νεότερους μελετητές. Μέσα από τους μύθους και τους θρύλους ίσως υπάρχουν αρκετές αποδείξεις που να υποστηρίζουν τη θεωρία ότι η Ίσις και η οικογένειά της ήταν αληθινά πρόσωπα, ίσως στην εποχή της Ατλαντίδος ή από κάποιον άλλο προηγμένο πολιτισμό ή ακόμα να προήρχοντο από κάποιο άλλο, μακρινό αστρικό σύστημα.

Επίσης, εξ ίσου άξια ενδιαφέροντος είναι η άποψη ότι η Ίσις και η οικογένειά της μπορεί να αντιπροσώπευαν μία συμβολή ενός κοσμικού γεγονότος, ίσως την μετατόπιση του άξονα της Γης, ίσως μια αλλαγή της θέσης της Σελήνης ή άλλων αστρονομικών γεγονότων που τους έγιναν γνωστά από μία τεχνολογικά προηγμένη φυλή. Με τα σημερινά δεδομένα και σύμφωνα με τις τελευταίες επιστημονικές ανακαλύψεις, στον τομέα της κβαντομηχανικής όλα αυτά που προαναφέραμε είναι πολύ πιθανά να έχουν συμβεί γιατί δεν στερούνται επιστημονικής βάσης. Είναι πλέον γνωστό ότι υποατομικά σωματίδια μπορούν να επικοινωνούν ακαριαία το ένα με το άλλο, από μεγάλες αποστάσεις του εξωδιαστήματος. Γιατί λοιπόν τα ανθρώπινα πνεύματα να μην μπορούν να κάνουν το ίδιο. Έτσι από την άποψη της μαγείας, το αιγυπτιακό σύστημα αναφέρεται σε μία αυστηρά καθορισμένη εφαρμογή στις σχέσεις των θεοτήτων. Η μαγεία απαιτεί την παραδοχή της ύπαρξης δυνάμεων, πέρα απ’ αυτές που είναι ορατές και απτές στην καθημερινή ζωή. Όποιος δεν πιστεύει σε κάτι τέτοιο είναι καλύτερα να αποφύγει κάθε ενεργό ανάμειξη με τη μαγεία.

Άλλωστε, το αν πιστεύει ή όχι κάποιος αυτό δεν διαφοροποιεί τη φύση και την ένταση μιας δύναμης ή ενός ενεργειακού πεδίου. Για παράδειγμα, οι Ελισαβετιανοί δεν πίστευαν στον ηλεκτρισμό, αλλά ο ηλεκτρισμός υπήρχε. Στην αρχή του αιώνα μας οι επιστήμονες θα απέρριπταν θεωρίες αναφορικά με την ατομική ενέργεια, αλλά η ατομική ενέργεια υπήρχε. Η φύση του χρόνου στο διάστημα βρίσκεται ακόμα υπό αμφισβήτηση όμως οι αποκρυφιστές γνωρίζουν πολύ καλά, τα περί χρόνου και πως τελικά ένα καινούργιο τεχνολογικό σύστημα θα αποδείξει, ξεπερνώντας το φράγμα του χρόνου, τόσο εύκολα, όπως ταξιδεύουμε σήμερα με ένα αεροπλάνο από τη μία άκρη της Γης στην άλλη. Όλα αυτά, φαίνεται πως κάποιοι άνθρωποι τα διδάξαν στους πρώτους Αιγυπτίους. Αλλά και εμείς πλησιάζουμε στη συμπλήρωση του κύκλου αυτών των γνώσεων, με τον τρόπο του συνδυασμού της επιστημονικής λογικής και της πνευματικής κατανόησης.

Τα μαγικά αξιώματα είναι τα ίδια, από άκρου εις άκρον της Γης. Μόνο τα ονόματα αλλάζουν μέσα στους αιώνες. Για να αντιμετωπίσομε με επιτυχία, τη θύελλα της θρησκευτικής σύγχυσης και της αβεβαιότητας που σίγουρα θα δημιουργηθεί από την επερχόμενη επιστημονική αναγέννηση πρέπει να προετοιμαστούμε πνευματικά, επανεξετάζοντας τις βαθύτερες όψεις του σύμπαντος κάτω από το φως της γνώσης και να πιστέψομε ότι δεν υπάρχει διαχωριστική γραμμή ανάμεσα στην επιστήμη και στον αποκρυφισμό. Στην πραγματικότητα είναι δύο παράλληλοι δρόμοι. Όταν η επιστήμη θα έχει καθορίσει μία παραδεκτή σειρά όρων αναφοράς στη σύγχρονη τεχνολογία, δεν θα είναι τίποτα άλλο από ότι στο παρελθόν είχε ονομασθεί “μαγεία” ή δεισιδαιμονία.

Αποκρυφισμό εννοούσαν τα τέσσερα στοιχεία σαν υπερασπιστές ενάντια στις παραβιάσεις των τάφων. Στο μεσαίο βασίλειο όμως ο αποκρυφισμός των στοιχείων παράκμασε, πιθανόν γιατί οι ιερείς του ΑΜΕΝ δεν μπορούσαν να τον κατανοήσουν. Οι σαλαμάνδρες που έχουν σχέση με το στοιχείο της φωτιάς, ήταν ευνοούμενες των Αιγυπτίων ιερέων στη φύλαξη των τάφων. Γεγονός που εξηγεί γιατί τόσοι τυμβωρύχοι των Αιγυπτιακών χώρων βρήκαν ένα τέλος από φωτιά ή κάποιο βίαιο θάνατο.
Σε αυτό το σημείο πρέπει να διευκρινιστεί ότι οι σαλαμάνδρες δεν είναι δολοφόνοι. Ήταν προγραμματισμένοι φύλακες και σαν σύμβολο της φωτιάς, υποδήλωναν ότι η ενέργεια αυτή θα μεταβιβαζόταν σε όποιον θα τολμούσε να παραβιάσει το χώρο.

Έτσι, αυτό που προκαλούσε τελικά, το θάνατο ήταν η πνευματική αποδιοργάνωση του ατόμου. Έτσι που να οδηγείται σε μέρη που υπήρχε φωτιά ή να κάνει βίαια πράγματα που στη γλώσσα του αποκρυφισμού σημαίνει απλά ότι η σαλαμάνδρα που είχε εγκλωβιστεί στο σώμα που παραβιάσθηκε προσπαθούσε να επιστρέψει στο χώρο της. Ο σοφός μάγος που έχει καταφύγει στη χάρη ενός στοιχείου θα πρέπει πάντοτε να το προτρέπει με οδηγίες να επιστρέψει όταν θα έχει επιτελέσει πια το καθήκον του έτσι που να μην παγιδευτεί σε καμία χρονική διάσταση. Στοιχεία που καλούνται κατά τη διάρκεια απόκρυφων εργασιών θα πρέπει μετά να εξανεμισθούν στα τέσσερα σημεία του ορίζοντα, με τα οποία συσχετίζονται. Δηλαδή, η φωτιά στο νότο, η γη στο βορρά, ο αέρας στην ανατολή και το νερό στη δύση.

Οι αρχαίοι Αιγύπτιοι διδάχθηκαν, από ένα λαό που ήταν αυστηρά γαλουχημένος στην ηθική ενός παγκοσμίου αποκρυφισμού. Ένα σύστημα μαγείας που ήταν μοναδικό στο είδος του. Ένα σύστημα που η δύναμή του μπορεί να ελεγχθεί αποτελεσματικά μόνο μέσα από το χειρισμό ορισμένων βασικών νόμων και όχι με τη γήινη πίστη.

Οι Αιγύπτιοι Ιερείς της Μέσης Βασιλείας δούλευαν ένα διαφορετικό σύστημα μαγείας από αυτό των προηγούμενων χρόνων. Όπως συμβαίνει αυτό με κάθε αναζήτηση της αλήθειας, που περιπλέκεται σε προσωρινές δυνάμεις, η ικανότητά τους να διαπραγματευθούν με τα πλέον εκλεπτυσμένα πνευματικά πεδία είχε δυστυχώς πάρα πολύ ελαττωθεί. Πάρα πολλά έγιναν τα επόμενα χρόνια για να μπορέσουν να επανορθώσουν την κατάσταση αυτή. Πριν καταπιαστεί με οποιαδήποτε μαγική εξάσκηση ο Αιγύπτιος μαθητής, διδασκόταν τα “Μυστήρια”, πολλά από τα οποία πέρασαν στους μεταγενέστερους προφορικά από στόμα σε στόμα σαν μυστική απόκρυφη διδασκαλία και παράδοση μέσα στους αιώνες.
Έτσι, ο κύκλος κλείνει σιγά-σιγά και ο συμβολισμός του φιδιού που τρώει την ουρά του γίνεται όλο και πιο φανερός.

ΕΡΜΗΣ Ο ΤΡΙΣΜΕΓΙΣΤΟΣ

Η κυριότερη πηγή μελέτης της Αιγυπτιακής πίστης και σκέψης, για το σύγχρονο ερευνητή είναι χωρίς αμφιβολία “Ο Ερμής ο Τρισμέγιστος”. Λέγεται ότι τα γραπτά αυτά τα είχε υπαγορεύσει ο ίδιος ο Θώθ. Μία ερμηνεία της προσωνυμίας “Ερμής ο Τρισμέγιστος” είναι η σπουδαιότητα του αριθμού τρία, στην αριθμολογία. Ένα μεγάλο μέρος της Τρισμέγιστης φιλολογίας έχει παρθεί από αρχαία Ελληνικά κείμενα και αργότερα δέχθηκε επιδράσεις που ήταν τρεις, η Ελληνική, η Εβραϊκή και η Αιγυπτιακή. Η Ιουδαϊκή επίδραση ήταν η θεραπευτική που θεωρείται πιο πολύ Ελληνική παρά Εβραϊκή. Πάντως όλες οι μελέτες που έγιναν με τον Ερμή τον Τρισμέγιστο καταλήγουν στο ότι ο Ερμής είναι ο Θωθ που η Ελληνική μυθολογία τον αναφέρει σαν “Κύριο της Σοφίας και Δάσκαλο του ανθρωπίνου γένους”. Ο Τρισμέγιστος ή Θωθ μας διδάσκει το μέτρο, τον αριθμό και την τάξη του Σύμπαντος. Η σύζυγός του ήταν η NEHEMAUT που στους Αιγυπτίους ήταν γνωστή με το όνομα MEAT.

Σαν σύμβολο ο Θωθ είχε ένα φτερό. Σύμφωνα με τον Ερμή τον Τρισμέγιστο υπήρχαν στα αιγυπτιακά μυστήρια, τρεις βαθμίδες.

α) Οι θνητοί. Εκείνοι που είχαν ήδη διδαχθεί αλλά δεν είχαν αποκτήσει ακόμη την εσωτερική ενόραση.
β) Οι ευφυείς. Εκείνοι που η ενόραση τους βοήθησε να εναρμονιστούν με μορφές άλλης ζωής μέσα στο σύμπαν.

γ) Τα πλάσματα του φωτός. Αυτοί που είχαν γίνει ένα με το φως.

Η φημισμένη ibis του Θωθ βρίσκεται συχνά κάτω από εξονυχιστική αστρολογική έρευνα όσον αφορά το ζώδιο το οποίο αντιπροσωπεύει. Καθώς ήταν γνωστός σαν “κύκλος των ζώων” κανείς δε θα μπορούσε να ισχυρισθεί ότι τα ανθρώπινα σύμβολα που βλέπομε σήμερα, π.χ. οι Δίδυμοι, η Παρθένος, ο Υδροχόος απεικονίζονταν πάντα με αυτόν τον τρόπο. Ο Θωθ, σαν θεϊκός δάσκαλος έχει εκ φύσεως πολλά κοινά σημεία με την Παρθένο. Και ο Υδροχόος όμως, ταιριάζει στη φύση του αν υπολογίσει κάποιος τα “νερά της γνώσης” που ρίχνει στους ανθρώπους. Ένα ακόμη ζώδιο που θα μπορούσε να τον αντιπροσωπεύει, είναι το ζώδιο του Ζυγού που υποδηλώνει την αμερόληπτη κρίση. Στη γνωστική φιλολογία ο Θωθ είναι ο καθοδηγητής της Ίσιδος και του Όσιρη.

Συγκαταλέγεται, ανάμεσα στους ιερούς “οκτώ”, τέσσερα ζευγάρια θεοτήτων που το καθένα από αυτά είναι συζυγία δύο δυνάμεων, αρσενικών-θηλυκών, θετικών-αρνητικών, ενεργητικών-παθητικών.
Στο ΒΙΒΛΙΟ ΤΗΣ ΑΝΑΠΝΟΗΣ, ο Θωθ αναφέρεται σαν “κύριος της αναπνοής του φυσικού σώματος”. Έτσι με αυτόν τον τρόπο γίνεται φανερή η σύνδεσή του με τη μάτρα γιόγκα. Ο Θωθ, στις απεικονίσεις ακολουθείται από τον Ανούμπις ο οποίος του ανοίγει ασφαλή δρόμο διαμέσου του κάτω κόσμου.
Η ιερή φύση του Θωθ\ Ερμή επιβεβαιώνεται σε πολλές προσευχές στον Τρισμέγιστο. ” Εμφανίσου σε μένα, ω Κύριε, εσύ που έχεις εξουσία και δύναμη στη Φωτιά που ο θρόνος σου βρίσκεται στους επτά πόλους. Έλα εσύ που φοράς χρυσή κορώνα και στο χέρι σου βαστάς ραβδί που καθοδηγεί τους Θεούς”.
Το ραβδί της δύναμης που καθοδηγεί τους Θεούς, σημαίνει επίσης και τις επτά ακτίνες του Ήλιου. Η ελληνική επίδραση εδώ είναι φανερή, αλλά δε θα έπρεπε να επηρεάζει την αποτελεσματικότητα του αιγυπτιακού μαγικού συστήματος που διδάσκεται σε αυτά τα έργα. Η καθαρή σκέψη της ελληνικής λογικής βοήθησε να απομακρυνθούν τα ξένα σώματα που μετά από χρόνια είχαν συσσωρευτεί στο αιγυπτιακό σύστημα.

H ΦΥΣΗ ΤΟΥ ΟΣΙΡΙΔΟΣ

Σύμφωνα με τον Τρισμέγιστο Ερμή, ήταν μία υδάτινη θεότητα μάλλον Διονυσιακή παρά Ποσειδώνια. Είναι ενδιαφέρον να σημειώσομε ότι στα αρχαία Αιγυπτιακά καλλιτεχνήματα εικονίζεται συνήθως καθισμένος σ’ ένα θρόνο που περιτριγυρίζεται από νερά. Από τα νερά ξεπροβάλλει ένας λωτός, στα πέταλα του οποίου κάθονται, οι τέσσερις γιοι του Ώρου. Το όνομά του σήμερα θα σήμαινε “υγρός” και όταν οι ιερείς έκαναν στα Ελευσίνια μυστήρια, επικλήσεις στον Οσιρι συνήθιζαν να κραυγάζουν “ύε-κύε” που σημαίνει “βρέξε-καρποφόρησε”. Δεν επρόκειτο βέβαια για κάποια τελετουργία γονιμότητας, γιατί τα “γεννήματα” είχαν διαφορετική σημασία. Λεγόταν, ότι ο Όσιρις κατείχε ένα ουράνιο κέρας ή δισκοπότηρο που δεν στέγνωνε ποτέ, όπως το καζάνι του Ντάγκντα στην ιρλανδική κελτική παράδοση. Άλλο σύμβολό του ήταν το καράβι, η ιερή λέμβος, που μερικές φορές χαρακτηριζόταν σαν “καράβι των νεκρών”. Κατά τη διάρκεια της μύησης, το σύμβολο αυτό έπαιρνε διάφορες ερμηνείες, σύμφωνα με τις ανάγκες και τη φύση του μειουμένου.

Ο Πλούταρχος που έζησε στο δεύτερο μισό του 3ου μ.Χ. αιώνα, διάλεξε σαν θέμα του την Ίσιδα και τον Όσιρι. Ήταν απόκρυφος ιερέας του Απόλλωνα και του Διόνυσου, με αποτέλεσμα να στραφεί στις μαγικές τελετουργίες και των δύο συστημάτων, καθώς και στα συνακόλουθά τους μυστήρια. Σε ένα ιδιαίτερα πληροφοριακό και πλούσιο δοκίμιο που έγραψε στους Δελφούς και το έστειλε σε μία ιέρεια ονόματι Κλέα, αποδεικνύεται άκρως διαφωτιστικός. Η Κλέα, πρέπει να κατείχε μία υψηλή θέση ανάμεσα, στις ιέρειες των Δελφών και είχε μυηθεί παράλληλα στα μυστήρια του Όσιρι. Θεωρήθηκε ότι ο Πλούταρχος βασίστηκε μάλλον στις απόκρυφες πληροφορίες που είχε από ένα σύγγραμμα του Μανέθωνα, σχετικά με την αρχαία Αιγυπτιακή θρησκεία, γιατί όπως ο Μανέθων, έτσι κι αυτός μιλά περισσότερο σαν σχολιαστής παρά σαν δογματικός, καλύπτοντας πολλές διαφορετικές πλευρές και ερμηνείες της μυθολογίας και της συμβολικής. Από αυτό το ειδικό δοκίμιο, ξεπηδούν μερικές ενδιαφέρουσες μαγικές λεπτομέρειες. Για παράδειγμα, βεβαιώνεται ότι τα φορέματα της Κλέας, ήταν λευκά με γαλάζιες και χρυσές διακοσμήσεις καθώς και ότι τα μέλη της κοινότητας των ιερέων δεν φορούσαν μάλλινα, αλλά λινά φορέματα. Επίσης, δεν έτρωγαν ποτέ κρέας. Έπιναν αραιωμένο κρασί, πολύ σπάνια όμως και ποτέ πριν από μαγικές και θρησκευτικές ενασχολήσεις.

Το νερό εθεωρείτο ακάθαρτο εξαιτίας των ζωντανών οργανισμών που περιέχει κι οι οποίοι το καθιστούν βέβηλο. Οι μικρότερες βαθμίδες ιερέων έτρωγαν ψάρια, όχι όμως και το ανώτατο ιερατείο. Είναι πάντα ενδιαφέρον να γνωρίζομε τις μαγικές διδασκαλίες και διαδικασίες που χρησιμοποιούσαν εκείνο τον καιρό, ειδικά όταν αναζητούμε εύσχημους τρόπους Για να εκφράσομε αυτές τις ίδιες απόκρυφες αρχές στη σημερινή εποχή.

Στον Πλούταρχο, οφείλομε τις περισσότερες πληροφορίες για την Ίσιδα και τον Όσιρι. Τις πήρε προφανώς από προγενέστερα αποσπάσματα που έχουν πλέον χαθεί. Για παράδειγμα την ιστορία του περίφημου παιχνιδιού με τα ποτά που έπαιζε ο αρχιερέας προς τιμήν της γέννησης των θεών. Ο Πλούταρχος μας πληροφορεί επίσης, για το πως γεννήθηκαν οι θεοί και σε ποίες μέρες. Πρώτος γεννήθηκε ο Όσιρις, δεύτερος ο Ώρος, τρίτος ο Σηθ, τετάρτη η Ίσις και πέμπτος ο Νέφθυς.
Προγενέστερες πηγές τοποθετούν το Θωθ στη θέση του Ώρου στηρίζοντας έτσι τη μεταγενέστερη ιστορία ότι η γέννηση του Ώρου συνέβη μετά τον εκθρονισμό του Όσιρι από τον Σηθ. Η διδασκαλία του Ερμή του Τρισμέγιστου αποδίδει ιδιαίτερο χρωματισμό για κάθε θεό. Ο Σηθ πάντα με κοκκινωπό δέρμα και κόκκινα μαλλιά, ο Όσιρις με σκουρόχρωμη όψη αλλά ξανθωπά μαλλιά, η Ίσις με μελαχρινά μαλλιά αλλά ξανθωπό δέρμα και γαλάζια μάτια, ο Νέφθυς ξανθωπός με πράσινα μάτια, ο Ωρος κατάξανθος και με γαλάζια μάτια, όπως ο Απόλλων και όλοι οι θεοί του ήλιου.
Συγκεκριμένα άστρα κι αστερισμοί δέχονται την επιρροή των θεών. Ο Σείριος για την Ίσιδα, ο Ωρίων για τον Ώρο και η Άρκτος για τον Σηθ. Ο Πλούταρχος σχετίζονταν τόσο με τις Ορφικές τελετουργίες όσο και με τα Ελευσίνια μυστήρια ώστε οι αναφορές του να παρουσιάζουν μεγάλο ενδιαφέρον. Ο Όσιρις εξομοιώνεται με τον Πλούτωνα ή το Διόνυσο, ενώ η Δήμητρα φαίνεται μόνο στον Ορφικό της ρόλο γιατί πιθανότατα και οι δύο τους ζητούν να ανακαλέσουν ένα χαμένο έρωτα από τον κάτω κόσμο.

ΤΑ ΑΙΓΥΠΤΙΑΚΑ ΜΥΣΤΗΡΙΑ – Ιάμβλιχος

Το σύμβολο του νου, κατά τους Αιγυπτίους, ήταν ο λωτός. Ο άνθρωπος στη θέση του λωτού, συμβολίζει την κυριαρχία του νου επί της ύλης. Ο Φτερωτός Δίσκος ή το Μάτι του Ώρου ήταν ένα Ηλιακό σύμβολο. Τα μυστικά όμως των συμβόλων αυτών γνωρίζονταν μόνο από τους ιερείς. Αργότερα, μερικά εισέβαλαν στην Ελευσίνα όπως ο ορισμός “Κονξ Ομ Παξ” που προβληματίζει ακόμα τους ειδικούς. Πιστεύεται πως είναι έκφραση της Ανώτατης Αλήθειας από την αρχαία γλώσσα Ακκάδ. Οι μετέπειτα ιερείς της Αιγύπτου όπως ο Ανέβο και οι σύγχρονοί του δεν ακολουθούσαν τις ίδιες θεότητες του Μεσαίου Βασιλείου όταν επικρατούσε στις Θήβες ο Αμμων και η Μάατ.
Στη μελέτη της Αιγυπτιακής φιλοσοφίας και μαγείας βλέπομε τη σημασία των πνευμάτων των τεσσάρων στοιχείων και τη θέση τους στο μαγικό σχήμα των πραγμάτων.

Όσον αφορά την Αστρολογία, αρκεί να πούμε, πως οι Αιγύπτιοι είχαν τις απαντήσεις τους που ήταν περισσότερο φιλοσοφικής φύσης παρά προβλέψεις. Δεν υπήρχαν ευνοϊκοί ή δυσοίωνοι πλανήτες. Τα πνεύματα, υπάρξεις ή ενέργειες που κυβερνούν τις αλλαγές δεν είναι υπηρέτες του κακού αλλά του φυσικού νόμου, που τον εκτελούν χωρίς φόβο ή προκατάληψη. Ο σύνδεσμός μας με τους Θεούς και το Σύμπαν είναι ο Νους. Κάθε άνθρωπος έχει την ικανότητα να ενωθεί με την κοσμική συνείδηση και μέσω των καναλιών που θα ανοίξουν να τραβήξει τις δυνάμεις της ζωής για μία θεραπεία ή εξυπηρέτηση των άλλων. Βέβαια τέτοιες δυνάμεις μπορούν να χρησιμοποιηθούν ενάντια στον κοσμικό νόμο, αλλά αυτές οι δυνάμεις δεν είναι ούτε καλές ούτε κακές. Είναι απλά ενέργειες, μόνο η χρήση τους τις χρωματίζει “λευκές” ή “μαύρες”. Ο Ανέβο αναφέρει επίσης, τις “αποκαλύψεις” που γίνονται από διάμεσα σε κατάσταση έκστασης ή ύπνωσης. Οι Αρχαίοι Αιγύπτιοι δεν “έπαιζαν” με τέτοιες μαγικές εξασκήσεις και ήταν πολύ απαιτητικοί: “Για το ποίος θα χρησιμοποιηθεί σαν όχημα των θεών”.

Πηγή: ηλ.τα.