– Μαμά τι είναι οι ίπποι; ρώτησε ο παχουλός μικρός ιπποπόταμος. – Άλογα. Γιατί;
– Να εδώ λέει ότι περήφανοι ίπποι καλπάζουν στους πέρα κάμπους. Σάλιωσε το χοντρό του δάχτυλο και γύρισε τη σελίδα του βιβλίου που κρατούσε. Θέλω κι εγώ να καλπάσω… σε κάμπους, πρόσθεσε κλείνοντας το βιβλίο και ρίχνοντας ένα ονειροπόλο βλέμμα στον ορίζοντα.
– Αγόρι μου εσύ έχεις τον ποταμό σου. Πλατσουρίζεις όλη μέρα στο χλιαρό νερό χωρίς κανένας να σε ενοχλεί. Κυλιέσαι στη δροσερή λάσπη στα μαλακά. Τι να τους κάνεις τους κάμπους.
– Μαμά;
– Μμμμ…
– Θα ήθελα όταν μεγαλώσω να γίνω περήφανος ίππος.
– Παιδί μου τι λες; Είσαι ένας παχουλός μικρός ιπποπόταμος και όταν μεγαλώσεις θα γίνεις ένας παχουλός μεγάλος ιπποπόταμος.
– Μα δεν θέλω!
– Είσαι τρελός; Με τέτοια προσόντα όλοι οι δρόμοι είναι ανοικτοί. Μπορεί να γίνεις ακόμα και … πολιτικός
– Αλήθεια;
– Αλήθεια. Απλώς χρειάζεται η κατάλληλη προετοιμασία.
– Τι πρέπει να κάνω δηλαδή;
– Πρώτον: Να στέκεις ακίνητος όσο μπορείς περισσότερη ώρα για να μην ξοδεύεις ενέργεια. Να, ας πούμε ξάπλωσε στην όχθη του ποταμού στον ήλιο και βάλε να δεις τηλεόραση. Δεύτερον: Να τρως τεράστιες ποσότητες φαγητού και γλυκών. Μάσα αργά και κατάπινε νωχελικά. Τρίτον: Να κοιμάσαι πολύ ή όταν δεν κοιμάσαι να χασμουριέσαι. Ότι κάνεις δηλαδή. Και κυρίως να σταματήσεις να σκέπτεσαι ανατρεπτικά.
– Τι θα πει ανατρεπτικά.
– Εννοώ να μην κάνεις απότομες κινήσεις και ταράζεις την επιφάνεια του νερού στον ήρεμο βούρκο μας.
– Γιατί;
– Γιατί μην ξεχνάς ότι ο ποταμός είναι το σπίτι μας αλλά και ο καμπινές μας. Δεν θέλεις να έρθουν στην επιφάνεια οι βρωμιές; Θέλεις;
– Εγώ θέλω να γίνω περήφανος ίππος και να καλπάζω σε κάμπους.
– Να είδες; Πάλι ανατρεπτικά σκέφτεσαι.
– Μα δεν κουνήθηκα! Και δεν έκανα βρωμιές.
– Ναι αλλά λες βρωμιές. Άκου ίππος!
Ο μικρός παχουλός ιπποπόταμος δεν μίλησε. Ξανάνοιξε το βιβλίο του και ξανάρχισε το διάβασμα.
Ύστερα από λίγο καιρό, ένα απόγευμα, είχε βουτήξει ολόκληρο το κεφάλι του στο νερό και στεκόταν ακίνητος. Η μαμά του που τον παρακολουθούσε μετά από 4,5 λεπτά άπνοιας άρχισε να ανησυχεί και εκνευρισμένη έμπηξε τις φωνές.
– Τι θα γίνει επιτέλους; Βγάλε το κεφάλι σου έξω!!
Ο μικρός άκουσε τα ουρλιαχτά και ξεπρόβαλλε το κεφάλι.
– Τι κάνεις; Θέλεις να με τρελλάνεις;
– Μα μαμά είδα ένα ντοκυμαντέρ στην τηλεόραση για τους λεπτεπίλεπτους ιππόκαμπους. Νάβλεπες πως κολυμπούσαν με τις ώρες μέσα στο νερό χωρίς να βγαίνουν στην επιφάνεια.
– Άκου παιδάκι μου εσύ είσαι ένας παχουλός μικρός ιπποπόταμος.
– Θέλω να κολυμπήσω σε θαλασσινό νερό.
– Αγόρι μου είσαι με τα καλά σου; Εσύ έχεις τον ποταμό σου με το γλυκό λασπόνερο. Τι να το κάνεις το αλμυρό θαλασσινό νερό;
– Μαμά, θα ήθελα όταν μεγαλώσω να γίνω λεπτεπίλεπτος ιππόκαμπος.
– Όταν μεγαλώσεις θα γίνεις ένας παχουλός μεγάλος ιπποπόταμος. Με λίγη τύχη και αν φανείς συνετός, μπορεί να γίνεις ακόμα και υπουργός οικονομικών ή και αντιπρόεδρος στην κυβέρνηση του ποταμού!
– Τι θα πει συνετός;
– Αυτός που δεν σκέπτεται ανατρεπτικά όπως εσύ, αλλά κοιτάει το συμφέρον του.
– Μαμά πεινάω.
– Α γειά σου παιδί μου! Τώρα μιλάς συνετά. Πάρε αυτή τη μεγάλη πλάκα σοκολάτα και άδειασε το μυαλό σου από κάθε σκέψη.
Ο παχουλός μικρός ιπποπόταμος έκλεισε το βιβλίο του, ξετύλιξε την σοκολάτα, την δάγκωσε και δεν ξαναμίλησε.
Τα χρόνια πέρασαν. Οι ανατρεπτικές σκέψεις βούλιαξαν στα γλυκά χλιαρά νερά του λασποπόταμου και πνίγηκαν. Ο παχουλός μικρός ιπποπόταμος μεταμορφώθηκε σε έναν συνετό παχουλό πολιτικό, διακεκριμένο στέλεχος της κυβέρνησης του ποταμού, που έτρωγε κάθε μέρα μια μεγάλη πλάκα σοκολάτα.
Προδημοσίευση από υπό έκδοση Συλλογή Διηγημάτων του Οδυσσέα Ξένου.
