Χωρίς να έχω μια σαφή και αποκρυσταλλωμένη άποψη για το όλο θέμα των ΕΨΙΛΟΝ καθώς και των ομάδων που τιτλοφορούνται με αυτό το όνομα απλά παρακολούθησα στη αρχή την εξέλιξη των συζητήσεων καθώς και την επιχειρηματολογία που εφαρμόστηκε από τους διαδυκτιακούς συνομιλητές, είτε ΥΠΕΡ της ύπαρξης των ΕΨΙΛΟΝ, είτε ΚΑΤΑ αυτών…
Πραγματικά από τους “υπέρμαχους” των ΕΨΙΛΟΝ διατηρήθηκε ένα κόσμιο και πολιτισμένο επίπεδο διαλόγου και λεω ότι το διατήρησαν οι “υπέρμαχοι” το επίπεδο μιας και είναι μειοψηφία στον διάλογο. Φυσικά και οι “αντίδικοι” δεν πηγαίνουν πίσω, ΟΥΤΕ σε επιχειρήματα, ΟΥΤΕ και σε πολιτισμένη συμπεριφορά διαλόγου. Το τονίζω αυτό γιατί σε κάποιους “άλλους” χώρους ανταλλαγής απόψεων, μάλλον επικρατούν κανιβαλιστικές τάσεις και όποιος τολμά να εναντιώνεται στο σύνολο, όλοι πέφτουν επάνω του για να τον κατασπαράξουν και μάλιστα ζωντανό!!!
Παρακολουθώντας λοιπόν τη συζήτηση και ενώ έχει ήδη θερμανθεί για τα καλά το θέμα, βλέπω να εμφανίζονται από μεριάς των “υπερμάχων” των ΕΨΙΛΟΝ στοιχεία από έργα αρχαίων συγγραφέων και εκεί είναι που το θέμα γίνεται πιο ουσιαστικό…
Παρατέθηκαν αποσπάσματα από τον Πλάτωνα και το έργο του “Τίμαιος” ή “Περί Φύσεως”, καθώς και από τον Πλούταρχο, τον ιερέα του ναού του Απόλλωνος στους Δελφούς, και το έργο του “Περί του ΕΙ του εν Δελφοίς”
Ας δούμε τι μας λεει ο Πλούταρχος :
385,3.
“(…) ενταύθα δε συνελθόντας αυτούς καθ”αυτούς και διαλεχθέντας αλλήλοις αναθείναι των γραμμάτων ο τη τε τάξει πέμπτον εστί και του αριθμού τα πέντε δηλοί, μαρτυρομένους μεν υπέρ αυτών προς τον θεόν ότι πέντ”εισί, τον δ”έβδομον καί τον έκτον αποποιουμένους καί αποβάλλοντας ως ου προσήκοντας αυτοίς. (…)”
Απόδοση:
“(…) (οι 7 σοφοί) αφού συγκεντρώθηκαν μόνοι τους εδώ και συζήτησαν μεταξύ τους, πρόσφεραν ως ανάθημα (στο Δελφικό Απολλώνιο Ναό) αυτό από τα γράμματα που είναι πέμπτο στην κατάταξη και δηλώνει τον αριθμό πέντε, μαρτυρώντας έτσι υπέρ αυτών προς τον θεό οτι είναι πέντε, αποποιούμενοι και αποβάλλοντας από την “τάξη” τους τον έβδομο και τον έκτο, επειδή δεν τους ενέκριναν. (…)”
387, 7, E.
“(…) αυτό μεν εφ”εαυτού μήτε δυνάμει μήτε μορφή μήτε τω ρήματι το Ε των άλλων στοιχείων διαφέρειν ηγουμένους, ως δε μεγάλου προς τα όλα καί κυρίου σημείον αριθμού προτετιμήσθαι της πεμπάδος, αφ”ού το αριθμείν οι σοφοί πεμπάζειν ωνόμαζον. (…)”
Aπόδοση:
“(…) θεωρώντας πως το ίδιο το Ε από μόνο του δεν διαφέρει ούτε ως προς τη σημασία ούτε ως προς τη μορφή ούτε ως προς την εκφορά από τα άλλα στοιχεία, του απονεμήθηκαν ωστόσο οι ανώτερες τιμές, επειδή είναι σημείο του σημαντικού και σπουδαίου αριθμού, της πεντάδας δηλαδή, εξ ου και οι σοφοί ονόμαζαν το “αριθμώ” (το “μετρώ”), “πεμπάζω”. (…)”
Στο ίδιο έργο του Πλουτάρχου γίνεται αναφορά και στο ΔΙΠΛΟ ΕΨΙΛΟΝ
-)-Ι-(-
391, 15, C:
“(…) Φησί δη τις ταύτα πρότερος συνιδών Πλάτωνος δύο Ε καθιερώσας τω θεώ, δήλωμα και σύμβολον του αριθμού των πάντων. … τ”αγαθόν εν πέντε γένεσι φανταζόμενον (…) “
Απόδοση:
“(…) Αυτά λέει κάποιος που τα διέκρινε πριν από τον Πλάτωνα και αφιέρωσε δύο Ε στον θεό, για να δηλώσει και να συμβολίσει τον αριθμό του σύμπαντος. (…) το αγαθό με πέντε μορφές εμφανίζεται (…)”
Από αυτά τα αποσπάσματα ορμώμενος και χρησιμοποιώντας την Μαθηματική Γλώσσα του Πυθαγόρα και την Σοφία των Αριθμών “ΙΣΩΣ” λεω και το τονίζω “ΙΣΩΣ”, να ανακαλύψουμε αυτά τα “παράξενα” λόγια τι θέλουν να μας πουν και τι κρύβουν…
Το ΠΕΝΤΕ, δηλαδή το γράμμα ΕΨΙΛΟΝ είναι το ΤΡΙΠΛΟ ΤΡΙΓΩΝΟ του Πυθαγόρα ή αλλιώς ΠΕΝΤΑΛΦΑ.
Το τριπλό τρίγωνο μας φανερώνει έναν άλλο “μαγικό” αριθμό, το ΕΝΝΕΑ (3τρίγωνα Χ 3 = ΕΝΝΕΑ).
Η πεντάλφα μας φανερώνει 5 φορές το ΑΛΦΑ που είναι η ΜΟΝΑΔΑ και με τη ΜΟΝΑΔΑ απεικονίζεται η ΘΕΟΤΗΤΑ.
“Ομως δεν είναι αυτό που τον κάνει τον αριθμό 5 “παράξενο”.
“Παράξενο” είναι ότι είναι το ΑΘΡΟΙΣΜΑ του ΠΡΩΤΟΥ άρτιου (2) και του ΠΡΩΤΟΥ περιττού αριθμού (3), δηλαδή 2+3=5
Το 2 μας φανερώνει τον μέγα Δία (Δίας = Δυάς ή Ζεύς = το Ζευγάρι)
Το 3 μας φανερώνει το αξίωμα του Πυθαγόρα:
“Τριχθά τα ΠΑΝΤΑ δέδαχθε”
που σημαίνει ότι τα ΠΑΝΤΑ στην φύση είναι τριπλά…
“Εγινε αναφορά όμως στον Πλούταρχο και θα μείνω σε αυτόν. Ο Πλούταρχος στην πραγματεία του “Περί της εν Τιμαίω Ψυχογονίας”, αναφέρει ότι:
“…η ΠΕΝΤΑΔΑ ονομάζεται ΤΡΟΦΟΣ, που εξισώνεται με τον ΗΧΟ, γιατί το πρώτο από τα διαστήματα ενός τόνου (μουσικού) που μπορεί να παράγει έναν ήχο, είναι το ΠΕΜΠΤΟ και επίσης είναι ένας τύπος της ΦΥΣΗΣ…”
Ο Πυθαγόρειος Νικόμαχος μας λεει τα εξής για την ΠΕΝΤΑΔΑ.
“…Είναι κατ”εξοχή ΣΦΑΙΡΙΚΟΣ και ΚΥΚΛΙΚΟΣ αριθμός, γιατί με κάθε πολλαπλασιασμό αποκαθιστά τον εαυτό του και βρίσκεται σαν τελευταίο ψηφίο στο γινόμενο. Κινούμενος ο αριθμός ΠΕΝΤΕ, κυκλικά και παράγοντας ΦΩΣ, αλλάζει την ΠΟΙΟΤΗΤΑ γιατί μετατρέπει ότι έχει ΤΡΕΙΣ διαστάσεις, σε ΟΜΟΙΟΜΟΡΦΙΑ ΣΦΑΙΡΑΣ. “Ετσι το ΦΩΣ σχετίζεται με το ΠΕΝΤΕ…”
Αλλά έγινε αναφορά και στο διπλό ΕΨΙΛΟΝ:
“(…) Αυτά λεει κάποιος που τα διέκρινε πριν από τον Πλάτωνα και αφιέρωσε δύο Ε στον θεό, για να δηλώσει και να συμβολίσει τον αριθμό του σύμπαντος. (…) το αγαθό με πέντε μορφές εμφανίζεται (…)”
Δύο φορές το ΠΕΝΤΕ μας κάνει ΔΕΚΑ και το ΔΕΚΑ μας φανερώνει την ΠΥΘΑΓΟΡΕΙΑ ΤΕΤΡΑΚΤΥ!!!!
1+2+3+4 = 10
Η Τετρακτύς πάλι, είναι ένα ΤΡΙΓΩΝΟ (!!!):
.
. .
. . .
. . . .
Μα καλά, ΤΡΙΑ τρίγωνα κατά τον Μέγα Πυθαγόρα, δεν μας κάνουν ΜΙΑ ΠΕΝΤΑΔΑ!!!!
Παραθέτοντας τα παραπάνω στοιχεία, σίγουρα ΔΕΝ λύνεται το “αίνιγμα” των ΕΨΙΛΟΝ, ειδικά μάλιστα όταν δεν ξέρεις “από πού είναι οι ΕΨΙΛΟΝ” ή “από πού έρχονται οι ΕΨΙΛΟΝ”. Αυτοί που πιστεύουν την ύπαρξή τους, λένε πως προέρχονται από τον αστερισμό της Ανδρομέδας. Μάλιστα υπάρχουν καταγεγραμμένες εμφανίσεις Α.Τ.Ι.Α. τα οποία επάνω τους έχουν ο διπλό έψιλον!!!
Στο έργο του Πλάτωνα, αναφέρονται τα εξής:
41 (a)
” (…) Επεί δ”ούν πάντες όσοι τε περιπολούσιν φανερώς και όσοι φαίνονται καθ”όσον αν εθέλωσιν θεοί γένεσιν έσχον, λέγει προς αυτούς ο τόδε το παν γεννήσας τάδε-
“Θεοί θεών, ων εγώ δημιουργός πατήρ τε έργων, δι”εμού γενόμενα άλυτα εμού γε μη εθέλοντος. Το μεν ούν δη (b) δεθέν παν λυτόν, το γε μην καλώς αρμοσθέν και έχον ευ λύειν εθέλειν κακού
δι”α και επεί περ γεγένησθε, αθάνατοι μεν ούκ εστέ ούδ”άλυτοι το πάμπαν, ούτοι μεν δηλυθήσεσθέ γε ουδέ τεύξεσθε θανάτου μοίρας, της εμής βουλήσεως μείζονος έτι δεσμού και κυριοτέρου λαχόντες εκείνων οίς οτ”εγίγνεσθε συνειδήσθε. Νύν ούν ο λέγω πρός υμάς ενδεικνύμενος, μάθετε.
Θνητά έτι γένη λοιπά τρία αγέννητα
τούτων δε μη γενομένων ουρανός ατελής (c) έσται
τα γαρ άπαντ”εν αυτώ γένη ζώων ούχ έξει, δεί δε, εί μέλλει τέλεος ικανώς είναι. Δι”εμού δε ταύτα γενόμενα και βίου μετασχόντα θεοίς ισάζοιτ”άν
ίνα ούν θνητά τε η το τε παν τοδε όντως άπαν η, τρέπεσθε κατά φύσιν υμείς επί την των ζώων δημιουργίαν, μιμούμενοι την εμήν δύναμιν περί την υμετέραν γένεσιν. Και καθ”όσον μεν αυτών αθανάτοις ομώνυμον είναι προσήκει, θείον λεγόμενον ηγεμονούν τε εν αυτοίς των αεί δίκη και υμίν εθελόντων έπεσθαι, σπείρας και υπαρξάμενος (d) εγώ παραδώσω
το δε λοιπόν υμείς, αθανάτω θνητόν προσυφαίνοντες, απεργάζεσθε ζώα και γεννάτε τροφήν τε διδόντες αυξάνετε και φθίνοντα πάλιν δέχεσθε.” (…) “
Νεοελληνική Απόδοση:
” (…) “Οταν γεννήθηκαν λοιπόν όλοι οι θεοί και εκείνοι που περιφέρονται φανερά και εκείνοι που εμφανίζονται όποτε το επιθυμούν, είπε προς αυτούς ο γεννήσας το παν (ο Δημιουργός)-
“Θεοί θεών, που εγώ δημιούργησα και γέννησα, θα είστε άφθαρτοι όπως τα έργα μου όσο εγώ επιθυμώ να υπάρχετε και να μην εξαφανιστείτε.
“Οτι είναι συναρμολογημένο μπορεί να λυθεί, αλλά αυτός που θα επιχειρήσει να χαλάσει κάτι που είναι φτιαγμένο σωστά, ασφαλώς κάνει κακή πράξη. Επομένως και εσείς, επειδή γεννηθήκατε κάποτε, δεν είστε ούτε αθάνατοι ούτε άφθαρτοι. Δεν θα φθαρείτε όμως ποτέ, ούτε θα υποκύψετε στον θάνατο, γιατί με τη δική μου θέληση διαθέτετε δεσμό πολύ μεγαλύτερο και στερεότερο από εκείνους με τους οποίους συνδεθήκατε τη στιγμή της γεννήσεώς σας.
Ακούστε λοιπόν, τι έχω να σας πω. Απομένουν αγέννητα ακόμη τρία θνητά γένη, που αν δε δημιουργηθούν, ο κόσμος δεν θα είναι τέλειος, καθώς θα του λείπουν πολλά είδη πλασμάτων. Πρέπει λοιπόν να δημιουργηθούν αν θέλουμε να είναι απολύτως τέλειος.
Αν αυτά τα γένη γίνουν από εμένα και τους δώσω εγώ ζωή, θα είναι ίδια με τους θεούς.
Για να γίνουν θνητά, και για να είναι το σύμπαν πραγματικό σύμπαν, πρέπει να αναλάβετε εσείς, όπως προστάζει η φύση, να δημιουργήσετε τα ζωντανά πλάσματα, έχοντας ως παράδειγμα την δική μου ενέργεια, όταν σας δημιούργησα. Θα σπείρω όμως, θα προετοιμάσω και θα σας παραδώσω εκείνο το μέρος τους που πρέπει να χαρακτηρίζεται αθάνατο, να θεωρείται θείο και να επιβάλλεται σε όσα θέλουν να υπακούουν πάντα στη δικαιοσύνη και σε εσάς τους ίδιους.
“Οσο για το υπόλοιπο, φτιάξτε το εσείς συνδυάζοντας το θνητό με το αθάνατο, δημιουργήστε ζωντανά όντα, θρέψτε τα για να μεγαλώσουν και όταν πεθάνουν, δεχτείτε τα πάλι πίσω.” (…) “
Κατά τους υποστηρικτές των ΕΨΙΛΟΝ, το παραπάνω απόσπασμα από το Τίμαιο του Πλάτωνα είναι μια “ξεκάθαρη απόδειξη” περί της ουράνιας προέλευσής τους καθώς περί της Δημιουργίας του Κόσμου από ΕΝΑΝ Δημιουργό.
Κατά την υποκειμενική μου άποψη όμως, το παραπάνω απόσπασμα, ΠΟΥΘΕΝΑ δεν κάνει λόγο περί των ΕΨΙΛΟΝ, αλλά όπως ήδη έχω αναφέρει και στο FORUMS, μας αποκαλύπτει “άλλα” πράγματα, τα οποία έχουν να κάνουν με τα ΕΠΤΑ Γένη του Ησιόδου ή με τις ΕΠΤΑ ΡΙΖΕΣ ΦΥΛΕΣ του Ανθρωπίνου γένους κατά την Απόκρυφη Παράδοση!!!
Το απόσπασμα του Πλάτωνα αποκαλύπτει με ΑΚΡΙΒΕΙΑ την χρονική στιγμή που ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ απόκτησε την Σαρκική του μορφή, την τωρινή κατά κάποιο τρόπο και αυτή δεν είναι άλλη παρά η στιγμή που δημιουργήθηκε το ΤΕΤΑΡΤΟ ΓΕΝΟΣ του Ησιόδου, το ΓΕΝΟΣ ΤΩΝ ΗΡΩΩΝ ή αν χρησιμοποιήσουμε την Απόκρυφη Παράδοση, η στιγμή που εμφανίστηκε η ΤΕΤΑΡΤΗ ΡΙΖΑ ΦΥΛΗ, ή η ΦΥΛΗ ΤΩΝ ΑΤΛΑΝΤΙΝΩΝ και ας μην ξεχνάμε ότι ο Πλάτωνας μας μετέφερε τις παραδόσεις για την… ΑΤΛΑΝΤΙΔΑ!!!
Το μέχρι τώρα συμπέρασμα από την πορεία της συζήτησης, είναι ότι είτε υπάρχουν είτε δεν υπάρχουν οι ΕΨΙΛΟΝ, ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ που θέλει να είναι ΑΦΥΠΝΙΣΜΕΝΟΣ, θα πρέπει να εντρυφήσει μέσα στην Αρχαιοελληνική γραμματεία και με οδηγό, το φως που προβάλετε από αυτήν, να συνεχίσει να πορεύεται μέσα στον χωροχρόνο χωρίς δογματισμούς και φανατισμούς.
Η αναζήτηση (σα διαδικασία) είναι που μας κάνει καλύτερους και φυσικά όποιος αναζητεί, ΣΙΓΟΥΡΑ “κάποτε” “κάτι” θα βρεί….
