O θεσμός της κοινωνικής κατοικίας είναι ιδιαίτερα εδραιωμένος σε όλα τα κράτη-μέλη της Ε.Ε. και αναπόσπαστο κομμάτι της εθνικής και κοινωνικής πολιτικής και μια υπηρεσία κοινωνικού συμφέροντος. Ενδεικτικά, αναφέρεται ότι στη Γαλλία υπάρχει απόθεμα περί τα 7 εκ κοινωνικών κατοικιών ενώ στην Ολλανδία ο αριθμός αγγίζει τα 2,5 εκ δηλ. το 40% του συνολικού αποθέματος κατοικιών (δείτε εδώ). Η Ελλάδα ουσιαστικά δεν διαθέτει πολιτική στέγης ενώ το απόθεμα κοινωνικών κατοικιών κυμαίνεται σε μηδενικά επίπεδα (εδώ).
Με δεδομένο το έλλειμμα της στεγαστικής πολιτικής και με αφορμή την υποτιθέμενη ευκαιρία που παρέχει το μνημόνιο για εισαγωγή μεταρρυθμίσεων, τρόικα και κυβέρνηση επιβάλλουν μέτρα που στρέφονται σχεδόν μονομερώς εναντίον της κοινωνικής κατοικίας και του κόσμου της εργασίας. Μετά την αλόγιστη διασπάθιση των αποθεματικών την προηγούμενη 5ετία, τη συσσώρευση του χρέους του Ι.Κ.Α. προς τον Ο.Ε.Κ. να ξεπερνά τα 2 δις ευρώ, την … συρρίκνωση του κοινωνικού πόρου κατά 30% (άρθρο 42, Ν.3863/2010) και την υπουργική απόφαση αναστολής των προγραμμάτων της κοινωνικής κατοικίας (15349/492-29.07.2010), η κυβέρνηση απεργάζεται σχέδια ολοκληρωτικής συρρίκνωσης και διαμελισμού του ΟΕΚ δηλ. εκμηδένιση του μοναδικού φορέα κοινωνικής κατοικίας της χώρας που χρηματοδοτείται αποκλειστικά από τις εισφορές εργαζομένων και εργοδοτών.
Πέρα από τις όποιες πολιτικές δεσμεύσεις και έξω από κάθε πλαίσιο νομιμότητας, το ΙΚΑ συνεχίζει και σήμερα να μην αποπληρώνει το χρέος των 2 δις, όταν οι οφειλές του ΟΕΚ μόνον προς τις τράπεζες, για το πρόγραμμα επιδότησης επιτοκίου 60.000 δανείων δικαιούχων που έχουν αποκτήσει κατοικία μέσω τράπεζας, στο τέλος του 2011 θα ξεπεράσουν τα 300 εκ ευρώ. Παράλληλα και παρά τα επικοινωνιακά ψέματα του περασμένου Αυγούστου συνεχίζεται η εξαπάτηση χιλιάδων οικογενειών, αφού οι εγκρίσεις παροχής δανείων που διαθέτουν είναι χωρίς αντίκρισμα μετά την απόφαση αναστολής των προγραμμάτων.
Από αυτή την πολιτική επιλογή φυσικά δεν πλήττονται οι προνομιούχοι αλλά και πάλι τα θύματα είναι τα ευάλωτα στρώματα και οι κοινωνικό-οικονομικά ασθενέστεροι πολίτες σε μια περίοδο γενικευμένης οικονομικής και κοινωνικής κρίσης. Η απόγνωση και οι συνέπειες ξεπερνούν το πλαίσιο της οικογένειας, αφού η μη παροχή χιλιάδων δανείων και η μη ανέγερση οικισμών από τον ΟΕΚ στερεί από τις τοπικές κοινωνίες τον κινητήριο μοχλό ενός αναπτυξιακού κύκλου που έχει σχέση τόσο με την απασχόληση εργαζομένων όσο και με την ευρύτερη οικονομική δραστηριότητα που εξαρτάται άμεσα ή έμμεσα από την οικοδομή.
Οι εργαζόμενοι του Οργανισμού Εργατικής Κατοικίας καλούν ακόμα μια φορά:
– την κυβέρνηση να αποσύρει τα όποια σχέδια κατάργησης της στεγαστικής πολιτικής και να ανοίξει τις πόρτες του ΟΕΚ στους δικαιούχους του
– τα αρμόδια συλλογικά όργανα να πράξουν το αυτονόητο και να διεκδικήσουν με κάθε μέσο, ένδικο και μη, την απόδοση των τρεχουσών εισφορών και την άμεση τμηματική αποπληρωμή του χρέους από το ΙΚΑ
– το σύνολο των κοινωνικών φορέων να προασπίσουν το δικαίωμα των πολιτών στην απόκτηση αξιοπρεπούς στέγης, κυρίως σήμερα, που οι συνθήκες καθιστούν κάτι τέτοιο απαγορευτικό για την συντριπτική πλειοψηφία των εργαζομένων.
Το Διοικητικό Συμβούλιο του Συλλόγου Υπαλλήλων Ο.Ε.Κ.
