Παρά τον περιορισμένο αριθμό στοιχείων, σήμερα κατέστη δυνατή η κατασκευή αντιγράφων με τη χρήση απλών υλικών, τα οποία στη συνέχεια υποβλήθηκαν σε σκληρές δοκιμές.
Η πρώτη εντύπωση που αποκομίζεται μετά τη βαλλιστική εξέταση (π.χ. πλήγματα βελών από βαλλιστρίδες) και την αντοχή του λινοθώρακα σε άμεσα πλήγματα από βέλη ή ξίφη είναι τουλάχιστον εντυπωσιακή.
Τα πειράματα απέδειξαν ότι όντως ο λινοθώρακας παρέχει υψηλότατου επιπέδου προστασία χωρίς να μειώνεται στο ελάχιστο η ευελιξία και η ικανότητα του μάχεσθαι ενός αρχαίου οπλίτη.
Συνεπώς, δεν είναι καθόλου υπερβολή· τουναντίον αποτελεί τίτλο τιμής ο χαρακτηρισμός του λινοθώρακα ως «αρχαίου κέβλαρ».
Οι εκστρατείες του Αμαλάριχου A΄ στην Αίγυπτο. Η χαμένη ευκαιρία των Σταυροφόρων
Την περίοδο 1162-1174, ο Φράγκος βασιλιάς Αμαλάριχος Α΄, ηγεμόνας του σταυροφορικού Βασιλείου της Ιερουσαλήμ, βρέθηκε πολύ κοντά στο να προσαρτήσει την Αίγυπτο, στηριζόμενος στη συμμαχία του με τον βυζαντινό αυτοκράτορα Μανουήλ Κομνηνό. Ωστόσο, οι μουσουλμάνοι της Συρίας, υπό τη χαρισματική ηγεσία του Νουρεντίν και αργότερα του υποτελούς του Σαλαδίνου, κατάφεραν να αναχαιτίσουν οριστικά τους Φράγκους, εξουδετερώνοντας όλες τις φραγκικές απόπειρες στρατιωτικής εισβολής στην Αίγυπτο. Το 1174, ο Νουρεντίν πέθανε γηραιός και σύντομα τον ακολούθησε και ο Αμαλάριχος προσβεβλημένος από τύφο. Μόνος πλέον στην πολιτική σκηνή, ο Σαλαδίνος εγκαθίδρυσε στο Κάιρο τη δυναστεία των Αγιουβίδων επεκτείνοντας την επιρροή του μέχρι τη Συρία, εξουδετερώνοντας έτσι το τακτικό πλεονέκτημα που είχαν αποκτήσει προσωρινά οι σταυροφόροι.
Stealth. Απόκρυψη από το ραντάρ: η Ιστορία
F-117, B-2, F-22, F-35 είναι μερικές από τις σύγχρονες επιτυχημένες υλοποιήσεις, τουλάχιστον αυτές που έχουν γίνει μέχρι στιγμής γνωστές, της συνεχούς προσπάθειας κατασκευής αεροσκαφών που παρουσιάζουν μικρό ίχνος σε ραντάρ. Η προσπάθεια όμως έχει ένα πολύ πλούσιο ιστορικό παρασκήνιο που έχει αρχίσει πλέον να χάνεται στη λήθη του χρόνου.
32η Μοίρα Βομβαρδισμού: Ισοπεδώνοντας την Κορυτσά. Η πολεμική δράση των ελληνικών Blenheim
H 32η Μοίρα Βομβαρδισμού ξεκίνησε τις πολεμικές επιχειρήσεις μετά το ιταλικό τελεσίγραφο της 28ης Οκτωβρίου, με πολλές ελλείψεις σε υλικά, μέσα και εκπαίδευση προσωπικού. Εκτός αυτού δεν διέθετε καν τη δύναμη αεροπλάνων μίας τυπικής πολεμικής Μοίρας με βάση τα βρετανικά πρότυπα (12 μονάδες). Όταν άρχισαν οι επιχειρήσεις, είχε διαθέσιμα εννέα μόνο αεροπλάνα. Παρ’ όλα αυτά, κατόρθωσε απ’ ό,τι θα δούμε να προκαλέσει σημαντική φθορά όχι μόνο στις υποδομές και τα αεροπλάνα των ιταλικών Μοιρών Δίωξης που επιχειρούσαν από δύο μεγάλα πεδία προσγείωσης στην Κορυτσά, αλλά και στο ηθικό των ιταλικών δυνάμεων. Το χρονικό των 15 πρώτων ημερών επιχειρησιακής δράσης των ελληνικών Blenheim καταγράφουμε μέρα προς μέρα (για πρώτη φορά στην Ελλάδα) με όσες περισσότερες λεπτομέρειες στάθηκε δυνατόν να συγκεντρώσουμε από πολλές πηγές αλλά και από προσωπικές μαρτυρίες.
Συνταγματάρχης Μαρδοχαίος Φριζής. «Il terribile Colonello»
Ο Έλληνας συνταγματάρχηςΜαρδοχαίος Φριζής, ο «Terribile Colonello», όπως με δέος τον ατένιζαν οι Ιταλοί αντίπαλοί του, δεν ήταν χριστιανός. Πίστευε στη Βίβλο, την εβραϊκή θρησκεία, η οποία είναι εξ ολοκλήρου ενσωματωμένη στη χριστιανική πίστη ως Παλαιά Διαθήκη. Πολέμησε γενναία, όπου κι αν τον κάλεσε η πατρίδα· στον Μακεδονικό Αγώνα, στην Κριμαία, στη Μικρά Ασία, στο Έπος του 1940-1941 και όπου αλλού κλήθηκε ήταν παρών.
Τα ιταλικά άρματα στον πόλεμο του 1940. Ατσάλι κατά φουστανέλας
Ο Ιταλικός Στρατός διέθετε υπεροπλία μέσων κατά τη διάρκεια της εισβολής στην Ελλάδα.
Ένας από αυτούς τους τομείς ήταν το αρματικό δυναμικό, όπου τα νούμερα ήταν συντριπτικά εις βάρος του Ελληνικού Στρατού που διέθετε ελάχιστα άρματα μάχης τα οποία είχαν αγοραστεί κατά τη διάρκεια του Μεσοπολέμου για λόγους αξιολόγησης.
Στην πραγματικότητα, η ιταλική υπεροπλία δεν μετουσιώθηκε σε προφανή επιχειρησιακά πλεονεκτήματα. Τα αρματίδια L3 αποδείχθηκαν ευέλικτα αλλά ευάλωτα σε πλήγματα, ενώ τα βελτιωμένα M-13/40 χρησιμοποιήθηκαν σε μικρό αριθμό, χωρίς να έχουν ουσιαστική επίδραση στο τραχύ ορεινό ανάγλυφο που στερούνταν βασικών υποδομών.
1939-1945. Η Μάχη του Ατλαντικού. Γιατί έχασαν τα γερμανικά υποβρύχια
Στην προσπάθεια αξιολόγησης της Μάχης του Ατλαντικού, με το πλεονέκτημα της εκ των υστέρων γνώσης, μπορεί να εκτιμηθεί ότι η τελική έκβαση (η νίκη των Συμμάχων) ήταν η μόνη δυνατή, λαμβάνοντας κυρίως υπόψη τη βιομηχανική παραγωγή και την οικονομική διαχείριση των εμπολέμων.
Να σημειωθεί ότι η συγκεκριμένη μορφή σύγκρουσης χαρακτηρίστηκε ως ένας «πόλεμος χωρητικότητας». Άλλωστε, οι κλασικές ναυτικές θεωρίες προέβλεπαν το ίδιο μέλλον: Ο Μάχαν θα υποστήριζε, χωρίς αμφιβολία, ότι μια τέτοια έκβαση ήταν αναπόφευκτη «επειδή οι Γερμανοί δεν είχαν το απαιτούμενο επίπεδο θαλάσσιου ελέγχου».
Ο «Ελιγμός του Γράμμου». 1-28 Απριλίου 1949: Ο τελευταίος αντιπερισπασμός του ΔΣΕ
Ο “ελιγμός του Γράμμου” αποτέλεσε την τελευταία απόπειρα του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας (ΔΣΕ) να ανακτήσει τη χαμένη πρωτοβουλία των κινήσεων σε στρατηγικό πεδίο. Στόχος του ήταν η ανακατάληψη του ορεινού όγκου του Γράμμου που είχε απελευθερώσει ο Ελληνικός Στρατός (ΕΣ) κατά τη διάρκεια της επιχείρησης “Κορωνίς”.
Η διοίκηση του ΔΣΕ μάλιστα θεωρούσε τόσο απαραίτητη την επιτυχία του ελιγμού που δεν δίστασε να θυσιάσει ακόμα και τις δυνάμεις της στη Στερεά και τη Θεσσαλία (ΚΓΑΝΕ – Κλιμάκιο Γενικού Αρχηγείου Νότιας Ελλάδας) για την επίτευξη του απαραίτητου αντιπερισπασμού.
Ουστάσι. Η «ανεξάρτητη» Κροατία του Β΄ ΠΠ
Τα Βαλκάνια και ιδιαίτερα ο χώρος της ενωμένης Γιουγκοσλαβίας αποτέλεσαν την πυριτιδαποθήκη της Ευρώπης κατά τους τελευταίους αιώνες.
Δεν είναι τυχαίο άλλωστε ότι η αφορμή για την έναρξη του Α΄ ΠΠ δόθηκε στο Σεράγεβο με τη δολοφονία του διαδόχου του αυστριακού θρόνου το 1914. Ωστόσο, κατά τη διάρκεια του Β΄ ΠΠ η ίδρυση του «Ανεξάρτητου Κράτους της Κροατίας» από τους Ustase (Ουστάσι – Εξεγερμένοι) στις 10 Απριλίου του 1941 έως τις 8 Μαΐου 1945 σημάδεψε ανεξίτηλα τη μνήμη και τη συνείδηση των λαών της περιοχής, αποτελώντας καθοριστικό στοιχείο για τις μετέπειτα εθνοτικές συγκρούσεις, οι οποίες συνετέλεσαν στη διάλυση της ενωμένης Γιουγκοσλαβίας μετά το τέλος του Ψυχρού Πολέμου.
Πηγή: GREEK SURNAMES
