Η συλλειτουργία και συνεργασία των αϊδίων ουσιών

Η εξέλιξη των αϊδίων ουσιών της Φύσεως (Ατομικής και Συνεχούς) είναι το αποτέλεσμα της συλλειτουργίας και συνεργασίας τους. Η συλλειτουργία και συνεργασία των αϊδίων ουσιών της Φύσεως λαμβάνει χώρα σε κάθε περίπτωση που γίνεται “στενότερη” η συνά­ντηση συλλειτουργία τους.

Η πρώτη συνάντηση (η Φύση)

Η πρώτη συνάντηση γίνεται κατά την έξοδο των ατόμων της ατομικής ουσίας από το Χάος γιατί η εμφάνιση τους προ­καλεί την αντικειμενική εμφάνιση της ετέρας αϊδίου ουσίας (της συνεχούς ουσίας) η οποία με το Εί­ναι της πληροί τον άπειρο Χώρο και είναι (η συνεχής ουσία) ο ου­σιαστικός Χώρος μέσα στον οποίο έρχονται να ενεργήσουν τα άτομα της ατομι­κής Ουσίας και μέσα στον οποίο λαμβάνουν την έννοια του Είναι τους. Η συνάντηση αυτή είναι μια χαλαρή συνάντηση. Αυτό η Ελληνική μυθολογία το περιγράφει με το θέμα της πρώτης θεικής δυναστείας (Ουρανός-Γη), όμως περισσότερα επ αυτού δεν μπορούν να λεχθούν.

Η δεύτερη συνάντηση (η Μορφή)

Η δεύτερη στενό­τερη συνάντηση των δυο αϊδίων ουσιών (ατομικής και συνεχούς) λαμβάνει χώρα κατά την συγκρότηση των μορφών στις οποίες (μορφές) η συνεχής ουσία αποτελεί τον συνθετικό λόγο([1]) των μορφών. Μέσω των μορφών η συνάντηση και συνεργασία των δυο αϊδίων ουσιών (ατομικής και συνεχούς ουσίας) είναι στενότερη με αποτέλεσμα οι δύο ουσίες να αλληλοεπηρεάζονται και αυτό συντελεί στην αύξηση των δυναμικοτή­των τους με την εκδήλωση νέων δυνάμεών([2]) τους οι οποίες (δυνάμεις) βρισκόντουσαν μέχρι τότε σε ανεκδήλωτη κατάσταση στις αϊδιες ουσίες που συγκροτούν την μορφή. Γι’ αυτό η συνάντηση αυτή είναι και αποτελεί την κατ’ εξοχήν συνάντηση που συντελεί στην αμοιβαία εξέλιξη των δυο αϊδίων ουσιών.

Οι μορφές έχουν περιορισμένο χρόνο υπάρξεως γιατί έχουν περιορισμένα όρια αυξήσεως της δυναμικότητός τους και συνεπώς των δυναμικοτήτων των ουσιών που τις συγκροτούν. Όταν η αύξηση των δυναμικοτήτων τους φθάσει στο ανώτερο δυνατό όριο και δεν υπάρχει δυνατότητα για περαιτέρω αύξηση τότε οι μορφές αποσυντίθενται. Τα άτομα της ατομικής ουσίας των αποσυντεθεισών μορφών συμμετέχουν στην συγκρότηση άλλων μορφών τελειότερων δηλαδή μορφών που για την συγκρότησή τους απαιτούν άτομα με μεγαλύτερη δυναμικότητα. Επίσης η συνεχής ουσία των αποσυντεθεισών μορφών παύει να είναι Συνθετικός Λόγος τους και η δυναμικότητά της εξι­σούται με την δυναμικότητα της εκτός των μορφών ευρισκο­μένης συνεχούς ουσίας η δε Μεριστή Ουσία. Η εξίσωση αυτή της δυναμικότητας της Αμέριστης (Συνεχούς) Ουσίας της μορφής που αποσυντέθηκε με την λοιπή εκτός των μορφών Αμέριστη Ουσία αυ­ξάνει την δυναμικότητα της συνεχούς ουσίας στην πε­ριοχή που βρι­σκότανε η αποσυντεθείσα μορφή και αυτό συντελεί στην εξέλιξη αυτού του τμήματος του κόσμου. Αυτό η Ελληνική μυθολογία το περιγράφει με το θέμα της δεύτερης θεικής δυναστείας (Κρόνος-Ρέα), όμως περισσότερα επ αυτού δεν μπορούν να λεχθούν.

Η τρίτη συνάντηση (η ψυχή)

Η τρίτη συνάντηση λαμβάνει χώρα όταν τα άτομα της Ατομικής ουσίας θα συνερ­γαστούν άμεσα με την Συνεχή ουσία στο Ψυχικό άτομο. Το ψυχικό άτομο είναι ένα άτομο της ατομικής ουσίας το οποίο εξελισσόμενο έφθασε στην ακτινοβόλο κατά­σταση και τότε εισέρχεται εντός του η συνεχής ουσία και από «ζων και κινούμενο Είναι» {δηλαδή ύπαρξη (Είναι) με εκδηλω­μένους τους Νόμους της Κίνησης και της Ζωής (κι­νούμενο και ζω­ν)} γίνεται «ζων και κινούμενο και ενεργούν Είναι» {δηλαδή ύπαρξη (Είναι) με εκδη­λουμένους τους Νόμους της Κίνησης, της Ζωής και της Ενέργειας (κινού­μενο, ζων και  ενεργούν)} όπου η συνεργασία των δύο αϊδίων ουσιών γίνε­ται άμεση. Αυτό η Ελληνική μυθολογία το περιγράφει με το θέμα της τρίτης θεικής δυναστείας (Ζευς-Ήρα), όμως περισσότερα επ αυτού δεν μπορούν να λεχθούν.